The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา - บทที่ 346 มาเดิมพันกันสักตั้งมั้ย?
“แก…….”
ใบหน้าของเฉินเทียนเซิงดุร้าย ความเกลียดชังกำลังโหมกระหน่ำ
“เทียนเซิง หุบปาก!”
คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินดุเสียงเข้ม เงยหน้าขึ้นและเหลือบมองไปใบหน้าเปื้อนเลือดของเฉินเทียนเซิง และกล่าวว่า “ยังไม่รีบพาคุณชายเข้าไปทำแผลอีก?”
เฉินเทียนเซิงโกรธและไม่พอใจ
ไม่กล้าโต้แย้ง ทำได้เพียงเดินตามหญิงชราเข้าไปในห้องโถงอย่างเชื่อฟัง
ในเรือน
สายลมอันสดชื่นพัดมาเบาๆ
คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินยืนอย่างสงบ และมองเฉินตงอย่างขุ่นมัว
“แก รู้มั้ย ว่าในตระกูลเฉิน ไม่มีใครกล้าที่จะพูดจาหยามฉันแบบนี้มาก่อน!”
ถามอย่างตรงไปตรงมา
ทั้งท่านหลงและคุนหลุนต่างตกใจเล็กน้อย หลังของพวกเขาเย็นวาบ
ตระกูลเฉินที่มากไปด้วยอำนาจบารมี อยู่ข้างนอกเจ้าบ้านสามารถเรียกลมได้ลมเรียกฝนได้ฝน
แต่ใครๆก็รู้ เมื่ออยู่ในตระกูลเฉิน เพราะกฎที่ต้องเคารพผู้ใหญ่ ต่อให้คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินไม่ใช่แม่ของเฉินเต้าหลิน เฉินเต้าหลินก็ต้องเคารพเธอ
เมื่อเทียบกันแบบนี้ อยู่ในตระกูลเฉิน คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินเปรียบเสมือนจักรพรรดิพระเจ้าหลวงของตระกูล
“เมื่อก่อนไม่เคยมี ตอนนี้…………มีแล้วไง!”
เฉินตงยิ้มอวดดี ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยสายตาที่ไม่มีใครเทียบได้
ในเมื่อจะแข็งข้อ ก็ต้องแข็งข้อให้ถึงที่สุด!
ต่างก็เป็นครั้งแรกที่เกิดมาเป็นคน คุณไม่เห็นผมเป็นคน ผมยังต้องไว้หน้าคุณเหรอ?
เฉินตงคิดเช่นนี้
ท่านหลงกับคุนหลุนเพราะเฉินตงแล้วทำให้พวกเขาตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก
คุณชาย……..คิดจะชนกับคุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินอย่างสุดๆไปเลยหรือ?
ในอากาศ เต็มไปด้วยความตึงเครียดที่สามารถปะทุได้ทุกเมื่อ
คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินหรี่ตาลง ยิงแสงอาฆาตออกมา
ท่านหลงพูดอย่างร้อนใจ “คุณหญิงใหญ่ เจ้าบ้านบาดเจ็บ ตอนนี้อยู่ที่ไหน?”
เจ้าบ้านบาดเจ็บ คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินเป็นผู้กุมอำนาจชั่วคราว เป็นคนที่อยู่เหนือคนนับหมื่น
เรื่องมันค่อนข้างด่วนต้องการพบเจ้าบ้านโดยด่วน มิเช่นนั้น เรื่องนี้ยิ่งอยู่ก็จะยิ่งถูกรุก
ท่านหลงที่หนักแน่น เวลานี้ก็เข้าใจดี ต่อให้คุณชายจะมีพลังที่น่าเกรงขาม แต่สุดท้ายข้างหลังก็มีเพียงเขากับคุนหลุน
แต่สิ่งที่ต้องเผชิญ ก็คือคุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินกับตระกูลเฉินทั้งตระกูล!
คมดาบอย่างคุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉิน มีเพียงนายท่านที่สามารถขวางได้!
“เจ้าบ้านบาดเจ็บสาหัส กำลังนอนพักรักษาตัว ไม่สามารถพบคนนอก ท่านหลงอย่างกังวลไปให้มากเลย” คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินยิ้มเล็กน้อย
หัวใจของท่านหลงหล่นลงไปถึงตาตุ่มทันที
เฉินตงก้าวเดินไปข้างหน้า “ผมจะพบพ่อของตัวเอง ก็พบไม่ได้?”
“พ่อ?”
คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินเลิกคิ้ว ใบหน้าเต็มไปด้วยความดูถูกดูแคลน “แกมันลูกสวะ ใครจะไปรู้ว่าจุดประสงค์ที่แกมาพบเจ้าบ้านคืออะไร? วันนี้แกถูกตระกูลหลี่ลอบสังหาร หากไม่ใช่เพราะแก เจ้าบ้านจะได้รับบาดเจ็บมั้ย? ฉันจำเรื่องนี้ได้ หากครั้งนี้แกฆ่าเจ้าบ้าน แล้วตระกูลเฉินที่มากไปด้วยอำนาจบารมี ใครจะเป็นคนมาควบคุมดูแล?”
เฉินตงขมวดคิ้วขึ้น และไฟโกรธแค้นที่เหมือนจะสะสมอยู่ที่หน้าอกของเขา ลุกลามขึ้นมาทันที
พูดจาแก้ตัว ไม่ถามเหตุผล ยังหันมาโจมตี
ยังจะเอาหน้าอยู่อีกมั้ย?
ทันทีหลังจากนั้น คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินกล่าวอย่างเคร่งขรึม: “ชีวิตต่ำต้อยของแก มันไม่มีค่าเหมือนกับชีวิตเจ้าบ้านตระกูลเฉิน!”
ดูหมิ่น เหยียบหยาม
โดยที่ไม่ปกปิดเลย
แม้แต่สีหน้าของท่านหลงกับคุนหลุนก็มืดมนอย่างมากในเวลานี้
ความรักระหว่างพ่อลูกที่ผูกพันทางสายเลือด กลับถูกคุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินพูดจนไม่เหลือชิ้นดีอย่างนี้เลยเหรอ?
มันต้องมีความคิดที่สกปรกขนาดไหน?
“ผมถามแค่คำเดียว จะให้ผมพบคุณพ่อของผมมั้ย?”
เฉินตงไม่อยากจะเสียเวลาพูดมาก ถามอย่างเฉียบขาด
แววตากำลังกระหน่ำไปด้วยไปด้วยเย็น
“สามหาว!”
คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินตะโกนอย่างโกรธเคือง “เฉินตง ไอ้ลูกสวะ แกคิดว่าตระกูลเฉินเป็นที่ที่ให้แกมากร่างเหรอ? ทำร้ายเฉินเทียนเซิง ดูหมิ่นคนแก่อย่างฉัน และตอนนี้แกยังมาคุกคามฉัน ? แกกินดีหมีหรือดีเสือเข้าไปเหรอ ถึงไม่รู้คำว่าตายสะกดยังไง!”
พูดจบ คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินก็ตะโกน
“เด็กๆ!”
บู๊ม!
ด้านในห้องโถง คนรับใช้ในบ้านที่แข็งแรงสิบกว่าคนโผล่ออกมาทันที
ไม่เว้นแม้แต่คนเดียว ทุกคนมีอาวุธมีดอยู่ในมือ เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่น่ากลัว
“คุนหลุน คุ้มกันคุณชาย!”
ท่านหลงมีสีหน้าดุร้าย แววตาแน่วแน่ในทันที
เขาก้าวขึ้นมานำทันที มาขวางอยู่ด้านหน้าของเฉินตง กล่าวกับคุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินอย่างเฉียบขาด “คุณหญิงใหญ่ คุณชายเป็นลูกแท้ๆของเจ้าบ้าน เป็นหนึ่งในผู้สืบทอดดั้งเดิม คุณใช้ศาลเตี้ยแบบนี้ คงไม่ใช่คิดว่านายท่านรังแกได้ง่าย? คงไม่ใช่เพราะอยากจะให้ตระกูลเฉินเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนแซ่หรอกนะ?”
“แกพูดจาใส่ร้ายป้ายสีแบบนี้ ตลบตะแลง นี่คือจิตสำนึกของการเป็นทาสหมาเหรอ?”
สายตาของคุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินราวกับดวงไฟ โบกมือขึ้น “คิดอยากจะเอาเจ้าบ้านมาขู่ฉัน ทาสหมาอย่างแกยังทำไม่ได้ ไอ้ลูกสวะคนนี้ ก็ทำไม่ได้!”
“ออกมาเร่ร่อน ผิดก็ต้องยอมรับผิด ถูกตีก็ต้องยืนให้ตรง ลูกสวะคนนี้ดื้อรั้นไร้สามัญสำนึก รู้ทั้งที่รู้ว่าตัวเองมีฐานะเป็นหนึ่งในผู้สืบทอด ก็ยังคงละเมิดกฎของตระกูล ฉันกำลังช่วยเจ้าบ้านจัดการลงโทษตามกฎของตระกูล!”
“วันนี้ไม่เพียงแต่จะตีเดรัจฉานตัวนี้ให้พิการ ยังจะแย่งสิทธิ์ผู้สืบทอดของเขามาอีกด้วย!”
โครม!
ท่านหลงกับคุนหลุนเหมือนถูกฟ้าผ่า
พูดไปมากมาย สุดท้ายก็ได้เผยความต้องการที่แท้จริงออกมา
คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินเหมือนกับจะหมดความอดทนแล้ว อยากจะแสดงความต้องการที่แท้จริงออกมาแล้ว!
“เห่อๆ……….”
ทันใดนั้น ก็ดังขึ้นด้วยเสียงหัวเราะ
ก้องกังวานอยู่ในเรือนสวนที่เดือดไปด้วยแรงอาฆาต
ทำให้ทุกคนตะลึงกันไปหมด
เฉินตงหัวเราะได้สดใสมาก เพียงแต่แววตาของกลับเย็นชาและแข็งกร้าว
ภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของทุกคน เฉินตงหัวเราะจนหงายไปข้างหลัง
“ดี ดี ดี ดีที่จะดำเนินการตามกฎแทนพ่อของผม! ดีที่จะตีผมให้พิการ ดีที่จะแย่งสิทธิ์ในการเป็นผู้สืบทอดของผม!”
เฉินตงพลางหัวเราะ พลางกล่าว เมื่อยืดตัวตรงแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าก็หายไปด้วย กลายเป็นแรงอาฆาต “ก็ดี ไอ้แก่หนังเหนียวที่หน้าไม่อายอย่างคุณ งั้นผมเฉินตง วันนี้จะยอมสละชีวิตเพื่อต่อกรกับคุณจนถึงที่สุดเป็นไง?”
“คุณกับผมห่างกันไม่ถึงยี่สิบก้าว ผมสามารถฆ่าคุณง่ายเหมือนฆ่าไก่ จะเดิมพันกันสักตั้งมั้ย?”
“บังอาจ!”
ทันใดนั้นคุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินก็กลัวขึ้นมาทันที และเธอก็ถอยหลังโดยสัญชาตญาณ
ข้างในห้อง เฉินเทียนเซิงและแม่นางชราก็วิ่งออกมาพร้อมเฝ้าอยู่ข้างๆ คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉิน
ในสายตาของพวกเขา คำพูดของเฉินตง ไม่มีใครกล้าคิดว่าเป็นคำพูดที่พูดข่มขู่เล่นๆ
“ช่วยฉัน ตีไอ้เดรัจฉานตัวนี้ให้ตาย!”
คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินโกรธถึงขีดสุด ทุบอบกระทืบเท้าแล้วตะโกนสั่ง
คนรับใช้หลายสิบคนที่ในมือถือคมดาบ ส่งเสียงคำรามเข้ามาปิดล้อมเพื่อฆ่าเฉินตงในทันที
“คุณชายระวัง พวกเขาเป็นคนรับใช้ที่มีความสามารถของตระกูลเฉิน บอดี้การ์ดส่วนตัวของคุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉิน!”
คุนหลุนตะโกนเตือนไปหนึ่งประโยค ร่างที่สูงตระหง่านก็ไปบุกเข้าไปชนกับคนรับใช้
และท่านหลงก็ถอนหายใจยาว ไม่เหลือเค้าของคนแก่เลย ก้าวย่างไปด้วยท่าทางที่สง่างามเหมือนมังกรว่องไวอย่างเสือ บุกเข้าไปทันที
“ไอ้แก่หนังเหนียว คุณเป็นคนที่จะเดิมพันเองนะ”
เฉินตงที่เต็มไปด้วยแรงแห่งการฆ่า ท่าทางเหมือนผี บุกเข้าไปสู้กับคนรับใช้อย่างอุกอาจ
การต่อสู้อันดุเดือด ได้ปะทุขึ้นในทันที
คุนหลุนกับท่านหลงได้สกัดกั้นบอดี้การ์ดส่วนใหญ่เอาไว้แล้ว
และเฉินตงที่รวดเร็วดั่งสายฟ้า ในพริบตาเดียวก็ได้ล้มบอดี้การ์ดไปคนหนึ่ง หลังจากแย่งดาบแล้ว ด้วยท่าทางที่โค้งตัว ดุร้ายเหมือนหมาป่า ในมือลากดาบที่ปลายดาบอยู่บนพื้น จนเกิดประกายไฟ
มุ่งเดินไปทางคุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินด้วยแรงอาฆาตที่น่ากลัว
“บอดี้การ์ด บอดี้การ์ด!”
คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินตกใจจนทำอะไรไม่ถูก “เดรัจฉานตัวนี้มันบ้าไปแล้ว เดรัจฉานตัวนี้จะก่ออาชญากรรม!”
ภายใต้การพยุงของเฉินเทียนเซิงกับหญิงชรา ทั้งสามคนถอยหลังอย่างรวดเร็ว
แต่เมื่อเผชิญกับเฉินตง ความเร็วนั้นช้ากว่าอย่างมาก
พริบตาเดียว
เฉินตงก็ได้มาถึงตรงหน้าของทั้งสามคน
เต็มไปด้วยแรงอาฆาต แววตาดุร้าย
ฉูบ!
เฉินตงแกว่งดาบ และลากมันขึ้นจากพื้น ทำให้เกิดประกายไฟ ฟันลงไปทางคุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินโดยที่ไม่ลังเล
ลงมืออย่างเด็ดขาด ด้วยท่าทางที่เฉียบขาดในเวลานี้
คนที่อยู่ตรงนี้ต่างตะโกนโห่ร้องเสียงดัง
และแล้ว
ป้าง!
ในพริบตาเดียว
เสียงปืนหนึ่งนัด ดังสนั่นไปทั่วเรือน