The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา - บทที่199 ไม่เป็นธรรมจนต้องหลั่งน้ำตา
จางหยู่หลันอึ้ง สับสนไปหมด มองเฉินตงตาโต
เธอรู้สึกเหมือนฟ้าดินกำลังหมุน
ผู้ชายตรงหน้าต่างหากคือเฉินตง งั้นเมื่อครู่เธออยู่ในอ้อมกอดใครเนี่ย？
เฉินตงเหลือบมองฉินเย่อย่างจนปัญญา
ผู้ประมูลด้านล่างก็ตะโกนออกมา
เมื่อคำว่า“ครั้งที่สาม”ดังขึ้น
ปัง！
เมื่อค้อนประมูลเคาะลง
ก็ไม่มีใครแข่งราคาอีก
ในลานประมูล เมื่อค้อนเคาะราคา200ล้านลง ผู้คนก็ส่งเสียงฮือฮาดังลั่น
ไม่ว่าจะเป็นแขกในห้องชั้นหนึ่งหรือชั้นสอง ล้วนจ้องมองมาที่ห้องตรงกลาง
ทุกคนล้วนสงสัย ว่าใครกันนะที่เสนอราคาสูงขนาดนี้！
Tears of the Blue Seaหายากมาก ไม่งั้นจางหยู่หลันคงไม่สนใจหรอก
จากมาตรฐานการประมูลของเมืองนี้ ไม่ว่าTears of the Blue Sea หรือราคามหาโหดถึง200ล้าน ก็ทำให้ทุกคนตกตะลึงได้
ในห้องส่วนตัว
“ไปกันเถอะ”
เฉินตงยืนขึ้น เดินผ่านจางหยู่หลัน แล้วเดินออกไปด้านนอก
ตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่มองจางหยู่หลันแม้แต่น้อย
เขาได้สิ่งที่เขาต้องการแล้ว ส่วนจุดประสงค์ของตระกูลจางก็เข้าใจแจ่มแจ้งแล้วด้วย
ถ้าเป็นการสร้างความสัมพันธ์แบบชอบธรรม เฉินตงก็ไม่รังเกียจที่จะขยับความสัมพันธ์กับตระกูลจาง แต่แค่เริ่มก็ใช้แผนผู้หญิงสวยๆแล้ว เขารับไม่ได้จริงๆ
จางหยู่หลันสั่นไปทั้งตัว ในที่สุดก็ได้สติ
จางหยู่หลันมองร่างเฉินตง พลางพูดขึ้น：“คุณเฉิน……”
แต่พอจะพูดเธอก็ไม่รู้ว่าควรพูดอะไร
พอนึกถึงท่าทางที่เขาทำกับเฉินตงเมื่อครู่ แม้แต่จะขอโทษเธอก็รู้สึกอับอายอย่างบอกไม่ถูก
“ที่รัก……”
ฉินเย่อาลัยอาวรณ์ ในบรรดาผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยเจ ความสวยของจางหยู่หลันติดอันดับ1ใน3แน่นอน
ยิ่งไปกว่านั้น จางหยู่หลันยังมีภูมิหลังของตระกูล ทำให้เธอเป็นที่หนึ่งในใจฉินเย่
“ออกไป！”
จางหยู่หลันเดือดจัด พูดกับฉินเย่ด้วยความโมโห
ฉินเย่ชะงัก แล้วยักไหล่ไปมา：“ที่จริงผมก็ไม่ได้ด้อยไปกว่า ร้ายดียังไงผมก็เป็นคนของตระกูลฉินแห่งซีสู่ แค่เคยฆ่าพ่อแล้วออกจากตระกูลเองก็เท่านั้นเอง”
บูม！
จางหยู่หลันเหมือนโดนฟ้าผ่า หน้าสวยๆซีดเผือด
ในฐานะที่เป็นลูกสาวจากภรรยาเอกตระกูลจาง เรื่องของตระกูลฉินแห่งซีสู่ในตอนนั้นเป็นเรื่องใหญ่โตมาก ทุกคนรู้กันหมด
เธอไม่รู้จักฉินเย่ แต่เคยได้ยินเรื่องนี้
พอนึกถึงตนที่อยู่ในอ้อมกอดคนที่ฆ่าพ่อตัวเองเมื่อครู่ จางหยู่หลันก็ใจเต้นรัว ทั้งขยะแขยงและกลัวสุดๆ
ขณะโกรธจางหยู่หลันก็คว้าแก้วแล้วปาไปที่ฉินเย่
“ไสหัวไป！”
“ไปก็ไป อ่ะ นี่เป็นช่องทางการติดต่อของผม”
ฉินเย่วางนามบัตรลงอย่างไม่แยแส แล้วเดินจากไป
ในห้องส่วนตัว จางหยู่หลันหน้าขาวซีด ใจเต้นอย่างรุนแรง
ภาพเมื่อครู่ ย้อนฉายกลับมาเหมือนในสมองเหมือนฝันร้าย
ความรู้สึกอับอาย โกรธแค้น โทษตัวเอง และตกใจกลัวต่างๆแล่นเต็มสมอง
ทำให้เธอทำอะไรไม่ถูก
หลังออกจากห้องส่วนตัว เฉินตงและฉินเย่ก็ไม่ได้ออกจากงานทันที แต่เดินตามทีมงานไปหลังเวทีประมูลเพื่อทำขั้นตอนต่างๆ
ดำเนินการเสร็จอย่างรวดเร็ว ทีมงานก็ห่อเครื่องประดับ“Tears of the Blue Sea”มอบให้เฉินตง
“คุณเฉิน คุ้มค่าและยินดีด้วยครับ นี่เป็นของล้ำค่าที่เจ้านายเราเก็บสะสมไว้นานหลายปี เมื่อรู้ว่าแขกคนสำคัญติมาเยือน เขาจึงตั้งใจเอาเครื่องประดับชุดนี้ออกมาประมูล”
“เจ้านายคุณคือใคร？”เฉินตงถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
ในเมื่อเอาออกมาเพราะแขกคนสำคัญ งั้นเป็นไปได้สูงว่าเพื่อตระกูลของจางหยู่หลัน
ในเมืองหลวงที่ซ่อนผู้ยิ่งใหญ่ไว้ ตระกูลจางไม่ได้โดดเด่นที่สุด
แต่ในเมืองนี้ ผู้ยิ่งใหญ่ตัวจริงกำลังมา
“โจวเย่นชิว”พนักงานไม่ได้ปิดบัง สำหรับแขกแบบนี้เขาไม่จำเป็นต้องปิดบัง
เฉินตงชะงัก มองเครื่องประดับในมือพลางยิ้มเบาๆ：“ขอบคุณมาก”
พูดจบก็ออกไปพร้อมฉินเย่
และในตอนที่ทั้งสองคนออกไป พนักงานที่มีหน้าที่ส่งมอบTears of the Blue Seaให้เฉินตงค่อยๆขมวดคิ้ว
เขารีบเดินไปมุมที่ปลอดคน
แล้วกดโทรออก
“เจ้านาย เรื่องเกิดการเปลี่ยนแปลง Tears of the Blue Seaไม่ได้ตกเป็นของคุณผู้หญิงคนโตของตระกูลจาง”
“อืม คนที่ชื่อเฉินตงประมูลไปใช่ไหม？”
ในสาย โจวเย่นชิวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ทำให้พนักงานขมวดคิ้วเป็นปม
แต่เขาก็ตอบกลับไป：“ใช้ครับ เขาชื่อเฉินตง”
“ดีมาก ได้ของแล้ว”
ปี๊บ！
ตัดสายไป
พนักงานเหม่อค้างด้วยความตกใจ
Tears of the Blue Sea เจ้านายเอาไว้เพื่อเอาใจคุณผู้หญิงคนโตของตระกูลจางไม่ใช่หรอกเหรอ？
แต่เจ้านายกลับตั้งใจเอาออกมาให้เฉินตง？
ก่อนหน้านี้ ที่ประมูลคาดเดาผิดไปงั้นเหรอ？
ในขณะเดียวกัน
จางหยู่หลันเดินออกจากงานประมูลอย่างขวัญหาย เดินไปยังรถบีเอ็มx7ด้วยสายตาที่ว่างเปล่า
พอนั่งลง เสียงแหบๆก็ดังขึ้น
“จางหยู่หลัน เป็นไงบ้าง？”
จางหยู่หลันตัวสั่น สายตาอันว่างเปล่าเพ่งมอง จากนั้นน้ำตาก็ไหลออกมา
ความรู้สึกไม่เป็นธรรมอย่างรุนแรงแผ่ซ่านไปทั่ว
เธอโผเข้าไปในอ้อมกอดของชายชรา พูดพลางร้องสะอื้น：“คุณปู่ ขอโทษนะคะ หนูจำคำผิด”
บูม！
ชายชราอึ้ง หน้าถอดสี
เขาพาจางหยู่หลันมาจากเมืองหลวง สิ่งที่เตรียมการไว้ทั้งหมด ก็เพื่อได้ตีสนิทกับเฉินตง หวังว่าจะได้คบค้าสมาคมกับตระกูลเฉิน
เพราะยังไงตระกูลเฉินก็เหนือกว่าตระกูลอื่นอยู่บนเมฆสูงได้เห็นหลายสิ่งหลายอย่าง
แม้แต่ตระกูลจางก็เป็นหนึ่งในนั้น
อยากจะคบค้าสมาคมกับคนตระกูลเฉินนั้นเป็นเรื่องที่ยากมาก
อย่าว่าแต่ผู้สืบทอดตระกูลเฉินเลย แม้แต่คนรุ่นเก่งๆก็ยังยากที่จะคบค้าสมาคมกัน
นี่พิสูจน์ให้เห็นว่าผู้สืบทอดเฉินตง“ป่าเถื่อน”เสเพลไม่เอาถ่านผู้นี้ สำคัญและหายากแค่ไหน
“ฉัน ฉันเคยกำชับแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่าจำคนผิด？”ชายชราพูดเสียงสั่นๆ
เขารู้ถึงความพิเศษของเฉินตงในฐานะผู้สืบทอดเป็นอย่างดี แต่เขาก็ยังเดิมพัน เพื่ออนาคตของตระกูลจาง จึงได้รีบตามมาเช่นนี้
แต่ตอนนี้ เตรียมการไว้ตั้งมากมาย แม้กระทั่งเตรียมมอบหลานสาวแท้ๆของตัวเองให้เฉินตงแล้วด้วยซ้ำไป คาดไม่ถึง……ว่าจะจำคนผิด！
“คุณปู่ ปู่ก็เห็นมาสองคนเมื่อครู่นั้นใครเหมือนเฉินตงมากกว่ากัน มองแวบเดียวก็รู้”
จางหยู่หลันร้องไห้อย่างไม่เป็นธรรม：“ยังไงเฉินตงก็เป็นผู้สืบทอดตระกูลเฉิน ใครจะไปคิดว่าเขาจะมีท่าทีระมัดระวังในงานแบบนี้？”
ชายชราอึ้ง หน้าแดงพลางกัดฟันกรอดๆ
เห็นจางหยู่หลันร้องไห้ ชายชราก็ถอนหายใจออกมาอย่างจนปัญญา：“เอาเถอะ ไม่โทษหลาน เมื่อครู่ปู่ก็จำผิดเหมือนกัน เรื่องนี้ต้องคุยกันยาว”
“ปู่คะ หนูทำเพื่อตระกูลจางได้จริงๆ ครั้งนี้ไม่โทษหนูจริงๆเหรอ”จางหยู่หลันร้องไห้อย่างไม่เป็นธรรม ตัวสั่นไปหมด
ชายชราเป็นห่วงขึ้นมาทันที ตบหลังปลอบใจพลางขมวดคิ้วถาม：“แล้วคนที่ไม่เอาถ่านนั่นเป็นใคร？ในเมื่อเดินไปไหนมาไหนกับเฉินตงได้ คงไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป？”
ได้ยินเช่นนั้น
จางหยู่หลันก็มีท่าทีตื่นกลัวขึ้นมาทันที：“เป็นคนตระกูลฉินแห่งซีสู่ที่ฆ่าพ่อตัวเอง”
บูม！
ชายชราเหมือนโดนฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ ตกตะลึง：“สัตว์ร้ายที่ฆ่าพ่อ มาอยู่กับเฉินตงได้ยังไงกัน？”
……
อีกด้านหนึ่ง
หลังโจวเย่นชิววางสาย ก็ยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ
“ของล้ำค่าได้ส่งถึงมือคุณ คงรู้สึกถึงเจตนาดีของฉันได้ใช่ไหม？”