The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา - ตอนที่ 75
บทที่ 75 ถูกจับได้ง่ายๆ แบบนี้เลย
การที่จาวซิ่วจือกับหวางเต๋อไปที่วิลล่าเขาเทียนซานนั้นเป็นเรื่องเล็กสำหรับเฉินตง
เขาไม่จำเป็นต้องสนใจด้วยซ้ำ
เมื่อคุณเดินอยู่บนท้องถนน คุณจะใส่ใจกับมดตัวน้อยที่คุณเหยียบตายไหม?
แน่นอนว่าไม่!
การเปิดจองล่วงหน้าของโครงการหลงถิงฮัวหยวนเป็นประวัติการณ์ทำให้เป็นข่าวดังในทั่วทั้งเมือง
เพียงแค่วันแรก ห้องพักทุกประเภทก็ขายกันหมดแล้ว
ดังนั้น สิ่งนี้จึงเป็นไปตามความคาดหมายของเฉินตง
แต่อย่างไรก็ตาม น้ำขึ้นให้รีบตัก ดังนั้นตอนนี้จึงต้องรีบดำเนินการตามแผนการขายล่วงหน้าในรอบถัดไป
ตอนนี้มีเงินหนึ่งพันล้านในบัญชีของชงโค เงินหมุนเวียนของเขาก็เพียงพอแล้ว และในขณะเดียวกันก็สามารถปรับปรุงย่านสลัมในภาคตะวันตกของเมืองได้ด้วยเช่นกัน
เนื่องจากได้รับบาดเจ็บ เขาจึงไม่ได้เข้าบริษัทเป็นระยะเวลาหนึ่ง ดังนั้นวันนี้เขาจึงต้องใช้เวลาเกือบทั้งเช้าเพื่อจัดการกับเอกสารในบริษัท
จากนั้นใช้เวลาเล็กน้อยในการเปิดกล่องอีเมลที่เต็มไปด้วยอีเมลแสดงความยินดีจากเพื่อนร่วมงานและอีเมลจากการเชิญชวนของบริษัทวัสดุก่อสร้างต่างๆ
เฉินตงตอบอีเมลที่แสดงความยินดีกับเขาทีละคน ในอาชีพนี้ มีพันธมิตรเพิ่มมากขึ้นดีกว่าเป็นศัตรูกัน ไม่ว่าการแสดงความยินดีนั้นจะจริงใจหรือไม่ เขาก็ต้องตอบอย่างมีมารยาท
สำหรับอีเมลคำเชิญจากบริษัทวัสดุก่อสร้างต่างๆ เขาทำได้เพียงยิ้มจางๆ แล้วลบมันไปทีละข้อความ
ในตอนั้น บริษัทวัสดุก่อสร้างหลายๆ บริษัททั่วเมืองรวมตัวกันเพื่อคว่ำบาตรไท่ติ่ง
แต่หลังจากหลงถิงฮัวหยวนโด่งดัง พวกเขาต่างก็มาขอความร่วมมือจากเขาอีกครั้ง?
มันช่างไร้สาระจริงๆ!
ตอนเราลำบากไม่มีใครเห็นใจ แต่ตอนเราฟื้นตัวขึ้นอีกครั้งทุกคนต่างก็อยากร่วมงานด้วย?
ก๊อกๆ!
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
เสี่ยวหม่าเดินเข้ามาแล้วพูดว่า “พี่ตงครับ ประธานบริษัทวัสดุก่อสร้างกื๋อหลานอยากเชิญพี่ไปร่วมรับประทานอาหารด้วยกันครับ พี่ตงว่า……”
“นายคิดว่ายังไงล่ะ?” เฉินตงยิ้มพูด
เสี่ยวหม่ากะพริบตาแล้วยิ้มตอบ “งั้นเดี๋ยวผมจะปฏิเสธไปเลยนะครับ เพราะเขาเคยร่วมต่อต้านเราเหมือนกัน พอเห็นเราได้ดิบได้ดีก็อยากเข้าหาเรา ช่างโลกสวยจริงๆ เลยนะครับ”
“ตามนั้นเลย”
เฉินตงยิ้มพูดต่อ “จริงสิ ถ้าบริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่เป็นคนนัดเรา ช่วยแจ้งพี่ด้วยนะ พี่จะไป”
ก่อนหน้านี้บริษัทค้าวัสดุต่างพากันคว่ำบาตรเรา มีเพียงบริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่เท่านั้นที่ยืนหยัดที่จะไม่ร่วมอุดมการณ์นั้นและประกาศอย่างเป็นทางการว่าพวกเขาจะให้ความร่วมมือกับไท่ติ่งของเราจนถึงที่สุด
แม้ว่าในตอนนั้นเฉินตงจะหาทางออกให้กับไท่ติ่งได้แล้ว แต่บริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่นั้นมาด้วยความจริงใจและกล้าที่จะยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามของบริษัททั้งหมด
เรื่องนี้เขายังจำได้ดี
“ครับผม!”
เสี่ยวหม่าหันหลังแล้วเตรียมออกไป
แต่เฉินตงก็หยุดเขาไว้อีกครั้ง “จริงด้วย นายช่วยสืบให้ทีว่าใครเป็นผู้ดูแลบริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่? ถ้าเป็นไปได้พี่อยากเชิญเขาออกมาเจอกันสักหน่อย”
“ได้ครับ”
จากนั้นเสี่ยวหม่าก็ออกจากออฟฟิศของเขา
เฉินตงเคาะโต๊ะด้วยปลายนิ้วแล้วครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
ช่วงวิกฤตของไท่ติ่งนั้น บริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่ทำให้เขารู้สึกสับสนไม่น้อย
บางที กุญแจสำคัญอาจขึ้นอยู่กับผู้นำของบริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่ก็ได้!
สิบนาทีต่อมา
เสี่ยวหม่าเปิดประตูออฟฟิศของเฉินตงเข้ามาด้วยสีหน้าแปลกๆ
เฉินตงปิดกล่องจดหมายอีเมลแล้วถามเขาว่า “มีอะไรไหม?”
“พี่ตงครับ ผมพลาดเอง เพราะผมไม่ค่อยประสานงานกับการจัดหาวัสดุ ตอนนี้ประธานใหม่ของบริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่ ถ้าพี่เห็นแล้วพี่ต้องตกใจแน่เลยครับ”
เสี่ยวหม่าวางเอกสารไว้ตรงหน้าเฉินตง
เมื่อเฉินตงหยิบขึ้นมามองก็ต้องตะลึงทันที
ด้านบนของเอกสารเขียนไว้อย่างน่าทึ่งว่า กู้ชิงหยิ่ง!
เสี่ยวหม่าพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า “ไม่แปลกเลยที่ตอนนั้นบริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่ถึงยอมร่วมมือกับไท่ติ่ง ที่แท้พี่ตงเอาบอสใหญ่ของยิงลี่อยู่หมัดแล้วนี่เอง วิธีการแบบนี้ผมชอบมากเลยนะครับ”
“อย่ามั่วเลย”
เฉินตงกลอกตาขาว เขาไม่คิดเลยว่าประธานคนใหม่ของบริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่จะเป็นกู้ชิงหยิ่ง
มันคืออะไรกัน?
ยัยซื่อบื้อคนนั้นบอกว่าแค่เป็นพนักงานทั่วไปไม่ใช่เหรอ?
พนักงานอะไรกัน ทำงานได้ไม่นานก็เป็นถึงประธานบริษัทวัสดุอันดับต้นๆ ของเมืองแล้ว?
เฉินตงเกาหัวและรู้สึกแปลกๆ เมื่อนึกถึงการสนับสนุนที่ผ่านมาของบริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่
นี่มัน……ถือว่า……เรากำลังถูกปั่นหัวอยู่ใช่ไหม?
เสี่ยวหม่ายิ้มพูดต่อ “แล้วพี่จะให้ผมนัดพี่สะใภ้……โอ้ ไม่สิ จะให้ผมนัดท่านประธานบริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่ไหมครับ?”
เฉินตงมองออกว่ารอยยิ้มของเสี่ยวหม่านั้นมีเลศนัย
เขาจึงกลอกตาแล้วพูดกับเขา “ดูนายว่างมากสินะ งั้นไปแบกเหล็กที่ไซต์งานไหม?”
เสี่ยวหม่ายักไหล่แล้วออกจากออฟฟิศทันที
เมื่อเห็นเอกสารตรงหน้า เฉินตงก็รู้สึกจนปัญญา
กู้ชิงหยิ่งผู้หญิงคนนี้จะเซอร์ไพรส์เขามากเกินไปแล้ว!
หลังจากลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดเฉินตงก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหากู้ชิงหยิ่ง
ทันทีที่เสียงเรียกเข้าดังขึ้น กู้ชิงหยิ่งก็รับสายเขา
“ฮ่า ๆ ๆ ……ตาบ๊อง คุณโทรหาฉันเวลานี้อยากเลี้ยงข้าวฉันเหรอ?”
เฉินตงยิ้ม “แน่นอนสิ ไม่ทราบว่าท่านประธานกู้พอมีเวลาไหมครับ?”
ในอีกด้านหนึ่งของสาย กู้ชิงหยิ่งเงียบไปสักพัก
จากนั้นค่อยๆ พูดขึ้นว่า “คุณ คุณรู้แล้วเหรอ?”
“ถ้าช่วงนี้งานไม่ยุ่ง ผมคงรู้ตั้งนานแล้ว” เฉินตงเกาหัวแล้วพูดต่อ “คุณกู้ชิงหยิ่งครับ จู่ ๆ คุณก็กลายเป็นประธานบริษัทแบบนี้ มันทำให้แฟนคุณลำบากใจเลยนะครับ”
“แหม่ๆ ๆ ก็เค้าจะบอกตั้งนานแล้ว แต่เซอร์ไพรส์ที่คุณเตรียมไว้ให้ฉันมันใหญ่เกินไป ฉันจึงไม่รู้จะพูดยังไงดี”
กู้ชิงหยิ่งพูดอย่างรู้สึกผิด “คุณโกรธเหรอ? อย่าโกรธกันเลยนะ ได้โปรด”
ในเสียงเหมือนกับเด็กตัวเล็กๆ ที่กำลังร้องขออย่างน่าสงสารอยู่
เฉินตงยิ้มแล้วพูดต่อ “อย่ามา นอกจากคุณจะออกมาทานมื้อเที่ยงกับแฟนคนนี้ด้วยกัน ไม่อย่างนั้นไม่จบนะ”
“รับทราบค่ะ คุณแฟน” กู้ชิงหยิ่งยิ้มตอบ
หลังจากวางสายลง เฉินตงก็ลูบขมับของเขาและมีรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุขบนใบหน้า
แต่ว่า ถ้ากู้ชิงหยิ่งเป็นถึงประธานบริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่ สถานะนี้ก็ยิ่งทำให้เขาสงสัยเกี่ยวกับภูมิหลังครอบครัวของเธอมากขึ้น
ตามความจริง ตั้งแต่ที่รู้จักกู้ชิงหยิ่งมา เขาไม่เคยสืบเบื้องหลังของครอบครัวเธอเลย
เพราะเขาคิดว่าการที่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของครอบครัวคนอื่นอาจจะทำให้มิตรภาพมันเปลี่ยนไป
ดังนั้นที่ผ่านมาเขาคิดว่ากู้ชิงหยิ่งนั้นเป็นแค่ลูกเศรษฐีเท่านั้น
แต่ลูกเศรษฐีจู่ ๆ จะรับหน้าที่เป็นประธานบริษัทวัสดุก่อสร้างชั้นนำในเมืองนี้ได้อย่างไร?
เมื่อมองดูเวลาก็ใกล้ถึงเที่ยงวันแล้ว เฉินตงจึงลุกขึ้นและเดินออกไป
ในเมื่อจะนัดกู้ชิงหยิ่งกินข้าวด้วยกัน คนที่เป็นสุภาพบุรุษ แม้จะไม่มีรถยนต์ก็ควรไปรอที่ใต้ตึกบริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่ก่อนเวลานัด เพราะนี่เป็นท่าทีที่ควรแสดงออก
และในเวลาเดียวกัน
คุนหลุนที่ได้รับสายโทรเข้าก็สีหน้าเคร่งเครียดทันที
ในสายนั้นเป็นเสียงร้องไห้ของฟ่านลู่
“พี่คุนหลุน ช่วยหนูที ช่วยหนูทีนะ…… หนูไม่รู้จะขอความช่วยเหลือจากใครแล้ว คุณเฉินงานยุ่งมาก หนูไม่กล้ารบกวนแกเลย คุณป้าก็สุขภาพไม่ค่อยดี หนูทำได้แค่ขอความช่วยเหลือจากพี่แล้ว…… ฮือ ๆ ๆ ……”
“เธออยู่ไหน?” คุนหลุนรีบถามไป
“ฮือ ๆ ๆ …… ฮือ ๆ ๆ ……”
เสียงร้องไห้ของฟ่านลู่ยังคงดังต่อเนื่องในสาย
คุนหลุนขมวดคิ้วแล้วถามอย่างเคร่งเครียด “อยู่ที่ไหน?”
“หนูอยู่หน้าไซต์งานในเขตชุมชนเฮติ”
ในที่สุดฟ่านลู่ก็ยอมบอกที่อยู่ของเธอไป
“รอพี่อยู่ที่นั้นนะ!”
หลังจากวางสายลง คุนหลุนก็รีบออกไปทันที