The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา - ตอนที่ 94
บทที่ 94 สวมชุดไว้อาลัย
เวลาเที่ยงตรง
ใต้ตึกบริษัทอสังหาริมทรัพย์ไท่ติ่ง ผู้คนเดินไปมา
ทันใดนั้นเอง รถเบนซ์สีดำห้าคันขับพุ่งเข้ามา
เอี๊ยด เสียงดังขึ้น！
รถเบนซ์ทั้งห้าคันจอดพร้อมกัน ขวางประตูใหญ่ของตึกเอาไว้
การกระทำแบบนี้ ดึงดูดสายตาของทุกคนในชั่วพริบตา ทุกคนมุงดูด้วยความแปลกใจ
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
“ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ คนใหญ่คนโตมาหรือเปล่า?”
“ไม่เห็นจะได้ยินเรื่องนี้เลย ในตึกก็ไม่มีบริษัทไหนต้อนรับ ทำไมฉันถึงรู้สึกเหมือนมาหาเรื่องล่ะ?”
…….
ท่ามกลางเสียงพูดคุย
ประตูรถเบนซ์สีดำทั้งห้าคันเปิดพร้อมกัน
ชายในชุดสูทรองเท้าหนัง พร้อมทั้งสวมแว่นกันแดดสีดำเดินออกจากรถ เรียงเป็นแถวยาว ด้านนอกตึกใหญ่
สองในทั้งหมดเดินขึ้นหน้า เปิดแบนเนอร์ออกมา
ครืน！
คนที่มองอยู่นั้นถึงกับตกใจทันที
สีหน้าของทุกคนแปรเปลี่ยน
ตรงแบนเนอร์ เขียนอย่างเด่นชัด：เฉินตง！สวมชุดไว้อาลัย！
แบนเนอร์หนึ่งแผ่น ราวกับระเบิดตกลงไปในน้ำ ทุกคนวุ่นวายขึ้นมาทันที
“สร้างปัญญา ต้องมาสร้างปัญหาแน่ๆ！”
“ประธานเฉินของไท่ติ่ง มีเรื่องกับใคร?”
“โอ้แม่เจ้า กลางวันแสกๆแบบนี้ประกาศยิ่งใหญ่ที่จะให้ประธานเฉินสวมชุดไว้อาลัย เป็นฝีมือใครกันแน่?”
…….
ขณะที่คนล่างตึกกำลังอลหม่านอยู่นั้น
ภายในบริษัทอสังหาริมทรัพย์ไท่ติ่ง
กูหลังวิ่งไปที่ห้องทำงานของเฉินตงด้วยสีหน้าแตกตื่น
“คุณเฉิน ด้านล่างตึก มีคนมาก่อความวุ่นวาย！”
สีหน้าของกูหลังเคร่งขรึม นัยน์ตาฉายแสงเหี้ยมโหด
เปิดแบนเนอร์ใต้ตึกบริษัทอสังหาริมทรัพย์ไท่ติ่ง เท่ากับตบหน้าไท่ติ่งแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น ยังบอกให้เฉินตงสวมชุดไว้อาลัย！
“ใครมาก่อความวุ่นวาย?” เฉินตงถาม
นัยน์ตากูหลังฉายความเหี้ยมโหด：“คนของโจวจุนหลง เปิดแบนเนอร์ที่เขียนเอาไว้ว่าให้คุณเฉินสวมชุดไว้อาลัย”
กึก！
ปากกาในมือเฉินตงหัก ความหดหู่เพิ่มสูง ใบหน้าเย็นยะเยือก
ให้เขาสวมชุดไว้อาลัยให้กับโจวเห้า?
นี่มันเรื่องตลกชัดๆ！
ชั่วขณะนั้น อุณหภูมิภายในห้องลดต่ำลงหลายองศา
เฉินตงเหยียดตัวลุกขึ้น เดินออกไปด้านนอกด้วยความเย็นยะเยือก
รูขุมขนกูหลังหดตัว เดินตามไปเงียบๆ
คนที่สวมชุดไว้อาลัย เป็นคนรุ่นหลังของผู้ตายเท่านั้น
ตอนนี้โจวจุนหลงให้เฉินตงสวมชุดไว้อาลัยให้กับโจวเห้า เป็นการเหยียบย่ำเฉินตงให้จมลงไปในดินโคลนอย่างไม่ต้องสงสัย
เฉินตงเป็นคนที่มีความอดทน แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะยอมคนอื่น
ล่างตึก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของไท่ติ่งหลายนายยืนอยู่ตรงประตู กลัวพวกที่มาสร้างความเดือดร้อนจะทำเรื่องอื่นขึ้นมา
คนที่มาดูเยอะมากขึ้นเรื่อยๆ ด้านในสามชั้นด้านนอกสามชั้น ชี้นั่นชี้นี่พูดคุยกัน เสียงคนดังระงม
ยิ่งมีคนรู้งาน หยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูป แล้วโพสต์ในหน้าฟีดของตนเอง
【ช็อกโลก！บริษัทอสังหาริมทรัพย์ไท่ติ่งถูกขวางทางเอาไว้ ประกาศกร้าวบอกให้ประธานของไท่ติ่งสวมชุดไว้อาลัย！】
ช่วงนี้ไท่ติ่งกำลังไปได้ดี มาวันนี้แค่แบนเนอร์ “สวมชุดไว้อาลัย” เพียงพอทำให้เกิดภาพพจน์เสียหายต่อไท่ติ่ง
นี่เป็นข่าวใหญ่！
เฉินตงและกูหลังแมาถึงโถงใหญ่ของตึกเงียบๆ โดยไม่รบกวนใคร
มองผ่านกระจกใสขนาดใหญ่ เห็นแบนเนอร์ด้านนอก
สีหน้าของเฉินตงยิ่งอยู่ก็ยิ่งเย็นยะเยือก แววตาเต็มไปด้วยความเกลียดแค้น
“โจวจุนหลง แกคิดว่าฉันเป็นเด็กอมมือหรือไง?”
เสียงเย็นยะเยือก เล็ดลอดออกมาจากฟัน
ตอนที่พูดประโยคนี้ สีหน้าของกูหลังเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา
เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจน เป็นความอาฆาตรุนแรงที่ทำให้เขาหวาดผวา
“กูหลัง ช่วยฉันบอกคุนหลุนหน่อย”
จู่ๆ เฉินตงก็พูดขึ้น
แววตากูหลังเป็นประกาย พยักหน้าแล้วพูด：“ผมจัดการตอนนี้เลยครับ”
เขารู้ คุณเฉินจะลงมือแล้วจริงๆ！
หลังจากกูหลังบอกกับคุนหลุนเสร็จ เพิ่งหันหลังกลับมา เขาก็นิ่งค้างไปแล้ว
ในระยะสายตา มือทั้งสองข้างของเฉินตงล้วงกระเป๋า เดินไปนอกตึก
ขณะที่เขากำลังนิ่งค้าง สีหน้าของกูหลังเปลี่ยนไปมากในทันที ถ้าหากเฉินตงออกไปตอนนี้ เท่ากับถูกผลักเข้าหาคำวิพากษ์วิจารณ์
แต่ยังไม่รอให้เขาห้ามปราม เฉินตงก็เดินไปปรากฏตัวในสายตาผู้คน
“รีบดูเร็ว คือประธานเฉิน！”
เสียงร้องตะโกนด้วยความตกใจดังขึ้น ทำให้ทุกสายตาจับจ้องไปยังเฉินตงทันที
ทุกคนล้วนพากันสงสัย เป็นถึงบอสใหญ่ของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ไท่ติ่ง ทำเรื่องอะไรกันแน่ ถึงทำให้คนมาปิดประตูขวางทางแล้วเขียนแบนเนอร์ให้สวมชุดไว้อาลัย！
“ทุกคน ทำให้ไท่ติ่งของผมอับอายแบบนี้ หมายความว่าอะไร?”
เฉินตงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา สายตาเฉียบแหลมจับจ้องไปยังพวกผู้ชายที่สวมชุดสูทและรองเท้าหนัง
“คุณเฉิน คุณควรไปกับพวกเรา！” ชายหนุ่มที่เป็นผู้นำพูดตอบเสียงเย็นยะเยือก “ประธานโจวของพวกผม กำลังรอคุณที่โถงไว้อาลัย！”
“แล้วถ้าฉันไม่ไปล่ะ?” เฉินตงเลิกคิ้วขึ้น
“นับตั้งแต่วันนี้ ไท่ติ่งจะมีแบนเนอร์นี้อยู่ทุกวัน” ชายหนุ่มพูด
เฉินตงยักไหล่ หัวเราะเย้ยหยัน：“แล้วถ้าฉันไปคราวนี้ พวกแกจะเสียใจทีหลังหรือเปล่า?”
“ไปได้ไม่เป็นอะไร”
“กูหลัง เตรียมรถ！” เฉินตงร้องตะโกนเสียงดัง
ครืน！
คนที่ยืนมองพูดคุยเสียงดังกันทันที
“จริง ไปจริงๆหรอ? ประธานเฉินใจกล้าเกินไปแล้ว?”
“สวมชุดไว้อาลัย เป็นการทำให้เขาอับอายขายหน้า ยังจะตามไปจริงๆหรอ?”
“พระเจ้า เรื่องนี้เป็นข่าวใหญ่ ต้องเป็นข่าวใหญ่แน่นอน！”
……
คำพูดของคนที่ยืนมองเข้าหูกูหลังทั้งหมด ทำให้กูหลังหน้าดำหน้าแดง โมโหอย่างมาก
แต่คำสั่งของเฉินตง เขาไม่กล้าขัดคำสั่ง จึงทำได้เพียงหมุนตัวหันหลังไปขับรถมา
อย่างรวดเร็ว กูหลังขับรถบีเอ็มดับบลิวของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ไท่ติ่งออกมา
เฉินตงหันไปยิ้มให้กับคนที่มุงดูรอบๆแล้วพูดขึ้น：“ทุกคนครับ แยกย้ายกันเถอะครับ ทำให้ทุกคนแตกตื่นเพราะเรื่องเล็กๆ เฉินตงขอโทษด้วยครับ”
พูดจบ เขาก็หมุนตัวหลังขึ้นไปบนรถ
เมื่อเห็นเฉินตงขึ้นไปบนรถ คนของโจวจุนหลงก็แยกย้ายกันกลับไปที่รถ
รถเบนซ์ห้าคัน รถบีเอ็มดับบลิวหนึ่งคัน ขับรถบนท้องถนน
ภายในรถบีเอ็มดับบลิว บรรยากาศเหมือนถูกผนึกเอาไว้
กูหลังพูดด้วยเสียงเคร่งขรึม：“คุณเฉิน เดี๋ยวจะทำยังไงครับ?”
ถึงแม้เขาจะรู้สึกว่าเฉินตงไปบ้านตระกูลโจวไม่ดีเท่าไหร่ แต่ในเมื่อเฉินตงตัดสินใจแล้ว เขาที่เป็นคนติดตามก็จะตามไป เป็นผู้ติดตามของผู้นำเฉินตง
เฉินตงลูบจมูก แสยะยิ้ม
“ฉันอยากจะดูสิ โถงไว้อาลัยของโจวเห้า โจวจุนหลงมีสิทธิ์อะไรให้ฉันสวมชุดไว้อาลัย ไม่รู้ว่าโลงศพของโจวเห้า จะรับเอาไว้ได้ไหม！”
เมื่อได้ฟัง กูหลังเลิกคิ้วขึ้น คล้ายรู้อะไรบางอย่างแล้ว ครุ่นคิด
ภายในวิลล่าตระกูลโจว
ผู้คนแออัด ทั้งด้านนอกประตูและภายในโถงไว้อาลัย มีชายหนุ่มสวมชุดสูทสีดำและรองเท้าหนังยืนเข้าแถวเรียงราย
บรรยากาศในงาน ดูยิ่งใหญ่มาก！
ภายในโถงไว้อาลัยที่เต็มไปด้วยชุดไว้อาลัยสีขาว เคล้าไปด้วยบรรยากาศของความโศกเศร้าเสียใจ
พ่อแม่ของโจวเห้าเจ็บปวดจนสิ้นหวัง อยู่ตรงหน้าโรงศพ ร้องไห้ไม่มีน้ำตา
ในเตาผิง ยังคงมีไฟเผาไหม้ ควันลอยล่องขึ้นมา
โจวจุนหลงนั่งเงียบๆอยู่ด้านข้าง ในมือจับบุหรี่ซิการ์เอาไว้ ราวกับสามารถระเบิดอารมณ์ได้ตลอดเวลา เหมือนสัตว์ร้ายที่กำลังจะกลืนกินมนุษย์
ความเหี้ยมโหดน่าเกรงขามนั้น ทำให้ลูกน้องที่อยู่รอบๆไม่กล้าเข้าใกล้
ทันใดนั้นเอง ลูกน้องวิ่งเข้ามาในโถงไว้อาลัย
“พี่ใหญ่ เฉินตงมาแล้ว”
เสียงไม่ดังมาก ทว่ากลับเหมือนฟ้าผ่าเสียงดังในโถงไว้อาลัย
สีหน้าของทุกคนเคร่งขรึม
โจวจุนหลงหรี่ตาลง เต็มไปด้วยสายตาอาฆาต พูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก：“หยิบเสื้อไว้อาลัยออกมา ให้ไอ้ขยะนั่นใส่！”
ขณะพูด เขาเดินไปตรงหน้าพ่อแม่ของโจวเห้า：“คุณลุงคุณป้า เสี่ยวเห้าตายตั้งแต่อายุยังน้อย ไม่มีลูกหลานสวมชุดไว้อาลัยให้เขา ผมหาคนมากตัญญูต่อเสี่ยวเห้าแล้วครับ”
“จุนหลง คนนอก จะร้องไห้ให้กับเสี่ยวเห้าได้ยังไง?” พ่อแม่ของโจวเห้าปาดน้ำตา
โจวจุนหลงหัวเราะ ตอนที่เขาพูดออกมา ชั่วขณะนั้นในโถงไว้อาลัยเต็มไปด้วยความอาฆาต
“ถ้าเขาไม่ยอมสวมชุดไว้อาลัยให้กับเสี่ยวเห้า ผมก็จะทำให้เขากลายเป็นแบบเดียวกับเสี่ยวเห้า ถูกหามออกไป！”