The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา - บทที่ 240 วิธีออกไปจากคุกมืด
คุนหลุน？!
เฉินตงตกใจมากขึ้นไปอีก
ในตอนนี้ ทั้งเรือนจำดูราวกับเงียบไปหมด
เสียงตะโกน เสียงโห่ร้องทั้งหมด หายไปในทันที
เฉินตงตะลึงอ้าปากค้าง มองป๋าที่ลงจากเวทีไปแล้วอย่างตกใจ
จากทักษะการต่อสู้ของป๋า เขาเองก็พอจะเดาได้
แต่เมื่อได้รับการยืนยันจากป๋า เขารู้สึกตัวเองเหมือนอยู่ในความฝัน
สิบปีที่แล้ว คนที่เดินออกไปจากคุกมืด คือคุนหลุน?
แล้วป๋ากับคุนหลุน มีความสัมพันธ์ยังไงกัน ?
แล้วทำไมกระบวนท่าการต่อสู้ของป๋าถึงได้เป็นแบบเดียวกันกับคุนหลุน ?
แม้กระทั่ง ทักษะการต่อสู้ที่เขาเรียนรู้จากคุนหลุน ก็เชี่ยวชาญและแข็งแกร่งมากกว่า ?
ความสงสัยที่มากขึ้น ราวกับด้ายที่พันอยู่ในความคิดของเฉินตง
จนกระทั่ง เสียงของป๋าก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“ออ ลืมไป วันนี้วันที่หนึ่งแล้ว!”
โครม!
ราวกับฟ้าผ่าตอนกลางวัน เฉินตงตกใจตื่นขึ้นในทันทีจากความสงสัยที่มีมาก่อนหน้า
วันที่หนึ่ง？!
อีกสิบสี่วันก็จะเป็นวันที่สิบห้า ?
ในขณะนั้นเอง จู่ๆเขาก็รู้สึกหัวเสียจนหายใจไม่ออก
อีกสิบสี่วัน ก็จะเป็นวันที่เขากับกู้ชิงหยิ่งแต่งงานกัน!
และตอนนี้ เขายังอยู่ในคุกมืด คนที่อยู่กับกู้ชิงหยิ่งในเวลานี้เป็นคนตระกูลโจว!
ถ้าเขาไม่สามารถกลับไปได้ก่อนวันที่ 15 คนที่เข้าประตูวิวาห์กับกู้ชิงหยิ่ง ก็คือคนคนนั้น
และนับแต่นั้น คนคนนั้นก็จะเข้ามาแทนที่เขาอย่างถาวร !
หัวใจของเฉินตงบีบเขาหากันแน่นเป็นลูกบอล ลมหายใจก็รุนแรงมากขึ้นไปอีก
ไม่ ต้องกลับไป!
ต้องกลับไปให้ได้!
แต่เวลาสั้นๆเพียงแค่14วัน……
ยิ่งคิด เฉินตงก็ยิ่งสิ้นหวัง
ในขณะนี้เอง เขารู้สึกโลกกำลังหมุน เสียงรอบตัวกลายเป็นเสียงยุงกระพือปีก เสียงดังมากขึ้นอย่างรุนแรง
สมองมีแต่ภาพของกู้ชิงหยิ่งปรากฏ แม่ คุนหลุนและภาพของคนอื่นๆ
“ไม่ ฉันจะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นแน่ ฉันจะต้องเข้าประตูวิวาห์กับผู้หญิงของฉัน ฉันต้องดูแลแม่ในยามแก่เฒ่า ฉันเฉินตง จะไม่ยอมให้ใครมาเป็นตัวแทนเด็ดขาด !”
“อ๊าก!”
จู่ๆ เฉินตงก็เงยหน้าขึ้นแล้วคำรามออกมา
เสียงเหมือนสัตว์ป่าที่บ้าคลั่ง
ดังกึกก้องกลบเสียงทั้งหมดที่เกิดขึ้นในลานกิจกรรม
นักโทษทุกคนต่างมองไปที่เฉินตงด้วยความหวาดกลัว
ขณะนั้นเอง นักโทษทุกคนต่างสัมผัสได้ถึงไอสังหารอันแข็งแกร่งที่แผ่ซ่านออกมาจากตัวเฉินตง
และพวกเขา ต่างก็รู้สึกหนาวเย็นไปทั่วสันหลัง
ป๋าค่อยๆหันกลับมา จ้องมองไปที่เฉินตงด้วยดวงตาที่ล้ำลึก
มุมปาก ค่อยๆยกยิ้มขึ้นอย่างมีเลศนัย
“บอกผม คุนหลุนออกไปจากที่นี่ ใช้เวลานานแค่ไหน？”
เสียงของเฉินตงแทบจะแหบแห้ง ประหนึ่งเสียงคำรามของสัตว์ป่า
“หนึ่งปี!”
ป๋าพูดออกไปอย่างเงียบๆ แต่เหมือนมือใหญ่ ที่ผลักเฉินตงลงไปในหุบเหวอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
คุนหลุนใช้เวลาหนึ่งปี
และเวลาของเขา มีเพียง 14 วัน!
ไม่ ไม่รวมวันเดินทาง ก็ยิ่งสั้นลงไปอีก
10วัน？
แต่เมื่อ คิดว่ากู้ชิงหยิ่งต้องเข้าพิธีวิวาห์กับคนอื่น
เฉินตงมีความมุ่งมั่นตั้งใจมากกว่าที่เคย ดวงตาราวกับใบมีด ทั้งเย่อหยิ่งและก้าวร้าว
“ดี! ฉันต้องทำให้ดีกว่าคุนหลุน ออกไป จากสถานที่บ้าบอนี่ !”
“เฮอะ!”
ป๋าหัวเราะเยาะเย้ย หันหลังแล้วเดินจากไป
ในขณะที่เดินไป ก็ยกมือโบกไปมา ：“อยากจะออกไปจากคุกมืดนี้ มีเพียงวิธีเดียว เขาใช้เวลาตั้งเป็นปี และนายก็มีแต่จะต้องใช้เวลามากกว่านั้น!”
เฉินตงนิ่งอึ้ง
แล้วเขาก็ลิงโลดขึ้นมาทันที
คำพูดของป๋า แม้จะทำให้คนสิ้นหวัง
แต่เขากลับได้ยินประเด็นสำคัญจากคำพูดนี้
มีวิธีที่ออกไปจากคุกมืด !
สถานที่แห่งนี้ ไม่ใช่ที่ที่ไปแล้วไม่มีทางกลับ!
แม้จะพูดแบบนั้น แต่วิธีคงเป็นเรื่องยากมากแน่นอน
แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีความหวัง
“เวลาอิสระ” ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
นักโทษทุกคนกลับเข้าไปยังห้องขังของตัวเอง
เฉินตงท่าทีเย็นชา หลังจากที่เดินเข้าห้องขัง เขาก็นั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียงของตัวเอง
แท่นหินเย็นๆ กับผ้าปูที่นอนบางๆ
ในที่ที่ถูกลืมกับอากาศที่หนาวเหน็บ มีเพียงความอบอุ่นอันน้อยนิด
แนชวิลล์กับอีกสี่คนที่เหลือได้แต่หลบอยู่ใกล้กับประตูห้องขัง ไม่กล้าเข้าใกล้เฉินตง
การต่อสู้ระหว่างเฉินตงกับป๋า คนที่มีสายตาที่เฉียบแหลมก็มองออกถึงความสามารถนี้
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า การต่อสู้ของเฉินตงนั้นกล้าหาญจริงๆ
อย่างน้อยก็ไม่ได้เทียบกับคนในห้องขังนี้เท่านั้น
ภายใต้ผู้แข็งแกร่งที่สุดคือผู้อยู่รอด หากมีความแข็งแกร่งเพียงพอ คนก็กลายเป็นสัตว์ได้เช่นกัน ทำได้แค่ก้มหัวลงเท่านั้น
“แนชวิลล์”
เฉินตงที่หลับตาอยู่ก็ลืมตาขึ้นทันที
สายตาที่ดุดัน ทำให้ร่างกายของแนชวิลล์สั่นสะท้าน และหวาดกลัว
เขามองไปที่เฉินตงด้วยความกลัว：“คุณเฉิน มี มีธุระอะไรเหรอครับ ？”
คุณเฉิน ย่อมาจากคุณเฉิน ก็เป็นคำที่นับถือเช่นกัน
“มานี่สิ” เฉินตงพูด
ดวงตาของแนชวิลล์มีความหวาดกลัว แต่ก็เดินไปหาเฉินตงอย่างประจบสอพลอ
เพราะมือเท้าที่ หนักของเฉินตง อาการบาดเจ็บของเขาก็ยังไม่หายดี แต่ละก้าวจึงเป็นไปอย่างยากลำบาก ทีละก้าวๆ สะเทือนไปถึงมุมปากด้วยความเจ็บปวด
“คุณเฉิน”
แนชวิลล์ยืนอยู่ตรงหน้าของเฉินตงอย่างเคารพนบน้อม
เฉินตงเอ่ยถามว่า：“วิธีออกจากคุกมืดนี้ ต้องทำยังไง ？”
โครม!
แนชวิลล์เหมือนถูกฟ้าผ่า
นักโทษอีกสี่คนที่อยู่หน้าห้องขังก็หน้าถอดสีไปพร้อมๆกัน
“คุณเฉิน วิธีที่จะออกไปจากคุกมืด มีเพียงความตายเท่านั้น ไม่มีใครทำได้หรอกครับ!”
แนชวิลล์รีบเอ่ยเตือน：“ผมขอให้คุณเฉินเลิกล้มความคิดนี้เถอะครับ อยู่ในคุกมืดยังมีชีวิตอยู่ต่อไปได้”
“ฉันกำลังถามนาย ถึงวิธีที่จะออกไปจากคุกมืดนี้ !”
น้ำเสียงที่เยือกเย็นของเฉินตง วิตกกังวลเป็นอย่างมาก
ในเมื่อมีหนทาง เขาก็ต้องลองดูมันสักตั้ง
คุนหลุนสามารถออกไปจากคุกมืดนี้ได้ เขาก็ต้องทำได้!
เพื่อกู้ชิงหยิ่ง และเพื่อแม่ของเขา ต่อให้มีโอกาสรอดชีวิตเพียงน้อยนิด เขาก็ต้องลองเสี่ยงดู!
สีหน้าของแนชวิลล์ ซีดเซียวลงทันที
ขณะที่ลังเลไม่แน่ใจ ถูกเฉินตงมองจ้องมา ในที่สุด เขาก็ถอนหายใจ
“คุณเฉิน คุกมืดนี้มีทั้งหมด 10 ห้องขัง”
แนชวิลล์สายตาล้ำลึก ค่อยๆพูดอย่างช้าๆว่า ：“ทุกห้องขังมีหมาป่าจ่าฝูง พวกมันเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในห้องขังนั้นๆ และมีอำนาจสูงสุด เป็นผู้ที่ได้รับการสนับสนุน”
เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ แนชวิลล์ก็หยุดลง
“พูดต่อ” เฉินตงพูดอย่างเย็นชา
“หากต้องการจะออกไปจากคุกมืดนี้ ก็ต้องสู้กับหมาป่าจ่าฝูงในแต่ละห้องขังนั้นๆ ห้องขังสิบห้อง ก็เท่ากับสังเวียนสิบเวที หากชนะทุกสังเวียน ได้รับการสนับสนุนของหมาป่าจ่าฝูงทั้งสิบห้อง ก็สามารถออกจากคุกมืดนี้ไปได้!”
ภายในห้องขัง เงียบลงทันที
หลังจากที่แนชวิลล์พูดจบ เขาจ้องมองไปที่เฉินตง สังเกตการเปลี่ยนแปลงของเฉินตง
ใบหน้าที่เคร่งขรึมของเฉินตงก็ทวีความเคร่งเครียดมากขึ้นไปมา ก้มหน้าแล้วครุ่นคิดขึ้นมาทันที
สิบคนที่แข็งแกร่งที่สุดในห้องขัง สิบสังเวียนการต่อสู้กับความเป็นความตาย
และสิบสังเวียนก็ต้องชนะเท่านั้น !
ไม่แปลกใจเลยที่ป๋าจะพูดว่าเขามีแต่จะใช้เวลานานมากกว่าคุนหลุน
ในช่วงสามวันที่ผ่านมานี้ สิบเจ็ดสังเวียนที่เจอ เฉินตงก็พอจะสัมผัสได้ถึงพละกำลังฝีมือการต่อสู้ ของนักโทษที่อยู่ในเรือนจำนี้
หากต้องการที่จะเอาชนะหมาป่าจ่าฝูง ก็คงเหมือนกับการเต้นระบำบนมีดดาบ อันตรายยิ่งนัก
การต่อสู้แต่ละครั้ง เป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่ได้รับบาดเจ็บ!
คุนหลุนใช้เวลาไปหนึ่งปี อย่างน้อยก็ยังพอมีเวลาได้พักฟื้นที่เพียงพอ
แล้วเขาละ มีเพียง 14 วัน ไม่ใช่สิ แค่ 10 วันเท่านั้น!
หรือจะพูดอีกอย่างก็คือ การต่อสู้ทุกครั้งของเขา ดำเนินไปโดยไม่มีช่วงพัก และเมื่อถึงตอนท้าย อาการบาดเจ็บที่สะสม ก็มีแต่จะเพิ่มความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
สุดท้ายแล้ว แม้จะต่อสู้เพียงวันละหนึ่งสังเวียน ช่วงระยะเวลาสั้นๆนี้ ก็ไม่เพียงพอต่อการฟื้นฟูสภาพอาการบาดเจ็บ!
เห็นเฉินตงนิ่งไม่ไหวติง
แนชวิลล์พูดอย่างใจจริงและแฝงความหมาย ：“คุณเฉิน นี่มันไม่ใช่วิธีที่จะออกจากคุกมืด แต่เป็นหนทางแห่งความตาย ทุกปีจะมีทหารราชาหรือเทพสงครามมาขอท้าประลองกับหมาป่าจ่าฝูงทั้งสิบห้องขัง แต่ที่สุดแล้ว ล้วนกลายเป็นศพ ดังนั้น……”
“ได้ ฉันจะลอง!”
จู่ๆเฉินตงก็พูดขึ้นมา
แนชวิลล์ตกใจกลัว คิดว่าตัวเองฟังผิดไป：“คุณเฉิน คุณ คุณพูดว่าไงนะ？”
เฉินตงลุกขึ้นยืน แล้วหัวเราะ：“ฉันพูดว่า สังเวียนชีวิตนี้ ฉันจะสู้!”