The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา - บทที่ 249 ไม่เลือกวิธีการ
“นายคิดว่า ฉันจะโง่ถึงขนาดเงยหน้าขึ้นไปมองแสงจ้านั้น ？”
งูเหลือมถึงกับหัวเราะเยาะอย่างดูถูก
เฉินตงยิ้มออกมาเล็กน้อย ในใจรู้ได้ทันที
กระจกที่ป๋าให้ ก็เพื่อการณ์นี้หรอกเหรอ ?
“ฟู่~”
พ่นลมหายใจออกมาอย่างแรงๆ
เฉินตงฝืนทนกับความเจ็บปวดที่รุนแรงของซี่โครงที่น่าจะหัก ค่อยๆหยัดตัวขึ้นช้าๆ แล้วตั้งท่าเตรียมรับกับการต่อสู้
“เปล่าประโยชน์ นายเอาชนะหมียักษ์ได้ ฉันก็คิดว่านายจะมีความสามารถมากกว่านี้ ไม่คิดว่าฉันจะประเมินความสามารถของนายกับหมียักษ์สูงเกินไป”
งูเหลือมมีท่าทีที่น่าเบื่อ ถอนหายใจ แล้วค่อยๆแลบลิ้นออก จากนั้นก็ส่งเสียงคำราม
และในเวลาเดียวกันนั้น
เฉินตงก็ระเบิดพลังออกมา พุ่งราวกับคันธนูไปหางูเหลือมอย่างรวดเร็ว
ท่าทีงูเหลือมนิ่งไป เขาไม่คิดว่าเฉินตงจะเป็นฝ่ายเริ่มลงมือก่อน
“ตายซะเถอะ！”
งูเหลือมกรีดร้อง การกระทำคล้ายงู พุ่งเข้าหาเฉินตง
ฝ่ามือที่ทรงพลัง กับเงาภาพที่ทับซ้อนกันไปมา มุ่งโจมตีไปที่เฉินตง
ปังปัง！
เฉินตงที่เตรียมตั้งรับอยู่แล้ว แต่เมื่อถูกฝ่ามืออันทรงพลังของงูเหลือมก็ถึงกับซวนเซถอยหลังไป
และในการถอยล่าในครั้งนี้ ความคิดที่จะลงมือก่อนนั้นก็พลันหายไปในทันที
แต่ที่ทดแทนเข้ามา คือพลังฝ่ามือที่รุนแรงของงูเหลือมกระหน่ำเข้าใส่ราวกับเม็ดฝน
สถานการณ์นี้ ก็แปรเปลี่ยนไปเหมือนในช่วงเริ่มต้น
เฉินตงถูกงูเหลือมบดขยี้ และทำได้เพียงต้านทานไว้ด้วยกำลังที่มี
เป็นเช่นนี้แล้ว
ฝ่ามืออันทรงพลังของงูเหลือม ทำให้แขนของเฉินตงเจ็บปวดรุนแรงมากขึ้น จนซวนเซถอยหลัง
การจู่โจมที่บดอัดไปยังส่วนหัวและหน้าอย่างเต็มที่นี้
ทำให้เฉินตงเหนื่อยและยากที่จะรับมือได้ จนไม่ได้คิดหาวิธีอื่น
ทักษะการต่อสู้ต่างๆ เมื่อถูกจู่โจมอย่างหนักหน่วงแบบนี้ ยากนักที่สามารถโต้กลับไปได้ !
“ความสามารถแค่นี้ นายยังคิดที่จะออกไปจากคุกมืด ？”
ทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของงูเหลือม ท่าทีที่ผ่อนคลายแสดงให้เห็นถึงพละกำลังที่ถูกใช้ไปเพียงบางส่วนเท่านั้น เขายิ้มเยาะให้เฉินตง ด้วยท่าทีที่ดูหมิ่น ：“นายเทียบกับคุนหลุนคนนั้น ฝีมือยังสู้หมียักษ์ไม่ได้เลยด้วยซ้ำ！”
เมื่อสองปีก่อนหมียักษ์ได้เป็นจ่าฝูงในคุกNO.9 และงูเหลือมเองก็เป็นจ่าฝูงอยู่ก่อนมานานแล้ว !
สิบปีที่แล้ว ที่คุนหลุนชนะในสิบนัดรวดนั้น ก็เป็นตอนที่เขาเพิ่งเป็นจ่าฝูงพอดี！
“อ๊าก！”
ทันทีที่เสียงหายไป เฉินตงที่มีใบหน้าซีดเซียว ก็ร้องคำรามขึ้นมาทันที
ใบหน้าที่ซีดเซียวแสดงสีหน้าที่บ้าคลั่งและดุร้าย
อะไรกัน？！
ใบหน้าของงูเหลือมตกตะลึงในทันใด
เพราะฝ่ามือที่เขาปล่อยออกไป เฉินตงไม่ได้ยกมือขึ้นป้องกัน
แต่กลับตั้งท่ารับที่แข็งแกร่งขึ้นมา ！
ไอ้เด็กคนนี้……ท่าจะบ้าไปแล้ว ?
ภาพนี้ ทำให้งูเหลือมเต็มไปด้วยความสงสัย
แต่ก็ไม่มีผลกับการออกกระบวนท่าการต่อสู้ของเขา
ปัง！
แรงอันมหาศาล
ทำให้เกิดเสียงดังขึ้น
เฉินตงส่งเสียงร้อง และถูกฝ่ามือพิฆาตจนเซถอยไป เลือดในปากก็พุ่งกระเซ็นออกมา
และในตอนที่งูเหลือมคิดจะตอกย้ำความพ่ายแพ้นี้ให้กับคู่ต่อสู้ และปิดเกมนั้น
ทันใดนั้นแสงจ้า ก็ส่องไปที่ใบหน้าของเขา
ชั่วพริบตา
“อ๊าก！”
งูเหลือมหยุดลงอย่างกะทันหัน รู้สึกราวกับดวงตาถูกทิ่มแทงด้วยเข็มนับไม่ถ้วน ใบหน้าบิดเบี้ยวตะโกนร้องด้วยความเจ็บปวด
แม้ว่าแสงจ้าจะปรากฏขึ้นเพียงวูบเดียว ส่องแสงอยู่ตรงหน้าเขา แต่ก็ทำให้สูญเสียการมองเห็นในทันที
โครม！
ทันใดนั้น นักโทษในเรือนจำต่างก็โห่ร้องกันออกมา
ในตอนที่เฉินตงยิงแสงจ้าออกมาในตอนนั้น มันเร็วจนไม่มีใครได้สังเกตเห็น
ในสายตาของนักโทษทั้งหลาย งูเหลือมที่จู่ๆจะวิ่งเข้าใส่ก็หยุดลงกับที่ทันที แล้วกรีดร้องเสียงดังออกมา !
ภาพนี้ ทำให้ทุกคนต่างตกตะลึง
“ต้องตอนนี้！”
เฉินตงอดทนกับความเจ็บปวด มือขวาจับที่กระจกแน่น ราวกับเสือที่ล็อกเหยื่อเอาไว้ แล้วกระโจนเข้าใส่งูเหลือมทันที
ปัง！
หมัดที่หนักหน่วง ทำงูเหลือมเซจนถอยหลัง
“อ๊าก！ตายซะเถอะ นายมันสมควรตาย……”
ความเจ็บปวดของดวงตา บวกกับกลอุบายที่น่าอดสู ทำให้งูเหลือมราวกับคนบ้าขึ้นมาทันที
ในขณะที่ร้องคำรามงูเหลือมก็โบกสะบัดมือของเขาไปมา
แต่เมื่อเทียบกับงูเหลือมก่อนหน้านั้นแล้ว
กระบวนท่าของงูเหลือมในตอนนี้ ในสายตาของเฉินตง ไร้ระเบียบแบบแผน
อยากจะหลบหลีก ง่ายเพียงพลิกฝ่ามือ
ในจังหวะที่เขาหันหลังกลับ เฉินตงก็หยัดร่างกาย หมัดและเท้าราวกับฝนที่ตกกระหน่ำ พุ่งไปยังร่างของงูเหลือมอย่างบ้าคลั่ง
เพียงไม่กี่วินาที
งูเหลือมกระอักเลือดจนหงายหลัง
และเฉินตงก็ลอยตัวขึ้นเตะกลางอากาศ
เสียงปัง！ดังขึ้น งูเหลือมที่สูญเสียการมองเห็นไปชั่วขณะก็ราวกับถุงกระดาษที่ลอยล่อง กระเด็นออกไปยังนอกเวที แล้วร่างก็หล่นลงกับพื้นไปอย่างรุนแรง
“ยอมแพ้ซะ！ไม่งั้นแกตาย！”
เสียงอันเย็นเยือนออกมาจากปากของเฉินตง
งูเหลือมที่นอนอยู่กับพื้นขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ตาที่มองไม่เห็นไปชั่วขณะรู้ดีว่า หากเขาไม่ยอมแพ้ ความตายก็อาจจะมาเยือนเขาได้！
เก็บเอาความอัปยศและความโกรธไว้ในใจ
งูเหลือมเงยหน้าขึ้นแล้วส่งเสียงอย่างไม่เต็มใจ：“ฉัน ฉันยอมแพ้！”
มุมปากของเฉินตงมีรอยยิ้มปรากฏ
มือขวาออกแรงเพียงนิด เสียง“กึก”ดังขึ้น กระจกก็แตกออก จากนั้นเขาก็เก็บมันลงในกระเป๋าอย่างไร้ร่องรอย
หันหลัง แล้วเดินลงจากเวทีไป
ทั่วบริเวณนั้นเงียบกริบ นักโทษทุกคนต่างยังไม่ทันตั้งรับกับเหตุการณ์เมื่อครู่ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ！
การพลิกผันของเกม เป็นไปในชั่วพริบตา
มันเกินไปกว่าความคาดหมายของทุกคนโดยสิ้นเชิง
และที่สำคัญกว่านั้นคือ มีคนสามารถจู่โจมจุดอ่อนของงูเหลือมได้！
นักโทษทุกคนต่างสงสัย ว่าเฉินตงทำได้ยังไง！
ภายในห้องควบคุม
ป๋ามองดูกล้องวงจรปิดด้วยท่าทีที่สงบ
เมื่อเฉินตงได้รับชนะ ดวงตาของเขาก็ฉายแววความยินดี
“กระจกนั้น นายเป็นคนให้เขาเหรอ？”
ชายในชุดคลุมมาที่ห้องควบคุมแต่เช้า ในคุกมืดนี้ นอกจากเขาจะไม่สามารถออกจากคุกมืดนี้ไปได้แล้ว หากจะเข้าออกห้องควบคุมก็ไม่มีใครขัดขว้าง
ท่าทีของป๋าจริงจัง ก้มหน้าแล้วพูดด้วยเคารพไปว่า ：“นายท่านพูดเหลวไหลแล้ว ผมจะกล้าฝ่าฝืนกฎของคุกมืดนี้ได้ยังไงละครับ?”
“เหอะ！”
ชายในเสื้อคลุมยิ้มเยาะ เห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อในสิ่งที่ป๋าพูด
เขามองดูไปที่กล้องวงจรปิด ซึ่งหนึ่งในนั้นกำลังฉายภาพแผ่นหลังของเฉินตงอยู่
ชายในชุดคลุมยิ้มแล้วพูดว่า ：“ไม่สนวิธีการ แต่ก็มีท่าทีของราชา ทักษะการต่อสู้ของเขาก็ไม่เลว ภายใต้ความกดดัน ยังสามารถต้านทานเอาไว้ได้ พลิกเกมให้กลับมาชนะ เห็นได้ชัดว่าเขามีสติและควบคุมอารมณ์ได้ตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่เลวจริงๆ”
ป๋าที่อยู่ด้านข้างก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย
เมื่อมีสภาวะที่กดดันอยู่เบื้องหน้า และในช่วงของความเป็นความตาย
แต่เฉินตงก็ยังเลือกตัดสินใจได้อย่างเฉียบขาด เป็นเรื่องยากจริงๆ
ต้องรู้ก่อนว่า สถานการณ์ในตอนนั้น การตัดสินใจลงมือชี้ชะตากับงูเหลือม มันเหมือนการเอาชีวิตตัวเองมาเป็นเดิมพัน ！
การโจมตีของจ่าฝูง ทุกกระบวนท่าล้วนเป็นอันตรายถึงชีวิตทั้งสิ้น ！
“เหอะเหอะ！”
ชายในชุดคลุมฉีกยิ้มแปลกๆ แล้วหันหลังเดินออกไป：“ป๋า คราวหน้าจะเข้าข้างก็อย่างแสดงออกให้มันชัดเจนแบบนี้ มันไม่ดี”
“นายท่าน……” ท่าทีของป๋าชะงัก คำพูดต่างๆก็ถูกกลืนเข้าไปอีกครั้ง
ภายในคุกNO.9
เฉินตงที่กลับเข้ามา ก็ทรุดตัวลงกับพื้น
หมียักษ์กับแนชวิลล์และคนอื่นๆก็กรูกันเข้ามา
เฉินตงยกมือขึ้น และห้ามไม่ให้พวกเขาพูดอะไร
เขาเช็ดเลือดที่มุมปาก ใบหน้าที่ซีดเซียวมีรอยยิ้มแห้งปรากฏ ：“ซี่โครงถูกงูเหลือมหักไปซี่หนึ่ง กระดูกหัวไหล่ซ้ายน่าจะร้าว และมีอีกหลายที่ที่น่าจะร้าวด้วยเหมือนกัน”
โครม！
คำพูดนั้นทำให้หมียักษ์และคนอื่นๆตกใจจนหน้าถอดสี
นี่เป็นเพียงเวทีที่สี่ กระดูกซี่โครงก็หักแล้ว และอีกหลายจุดที่ร้าว
แล้วต่อไป จะสู้ศึกยังไง ?
“คุณเฉิน สังเวียนต่อไปสู้กับทูตสวรรค์ดำเถอะ ？”
หมียักษ์เสนอแนะ เขาได้พูดคุยกับทูตสวรรค์ดำแล้ว ขอแต่เฉินตงเลือกทูตสวรรค์ดำ เวทีต่อไปจะเป็นการต่อสู้ที่ไม่ต้องหวั่นวิตกกังวลอะไร และเฉินตงเองก็ยังสามารถพักฟื้นได้อีกวัน
“ไม่ ไม่ต้อง ฉัน……”
ดวงตาของเฉินตงฉายแววมุ่งมั่น เพียงพูดไปได้ครึ่งทาง ใบหน้าที่ซีดเผือดก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที
“พรืด！”
เลือดแดงพุ่งออกมา แปดเปื้อนไปทั่วพื้น
ภายในห้องขัง เงียบสนิท
ในที่สุด เฉินตงก็ยิ้มแห้งออกมา ：“หมียักษ์ เอาตามที่นายพูดแล้วกัน”