The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา - บทที่ 312 คุนหลุน นักฆ่ามือพระกาฬ
ถึงแม้คุนหลุนจะกำลังก่นด่า
แต่ทว่าน้ำเสียง การออกคำสั่ง ไปจนถึงสีหน้าอารมณ์ ล้วนแสดงออกถึงความหวาดกลัวที่มีต่อทหารรับจ้างเดดพูล
เฉินตงพยายามสูดหายใจเข้าเต็มปอด เพื่อให้ตนเองสามารถสงบสติอารมณ์เอาไว้ได้
แต่ในเมื่อทุกอย่างเป็นเช่นนี้ จะให้สงบอยู่ได้อย่างไร ?
ภารกิจลอบสังหาร ที่ดึงทหารรับจ้างเดดพูลมาเข้าร่วมอย่างไม่คาดฝัน เช่นนี้จะให้ป้องกันได้อย่างไร ?
เสียงปืนดังขึ้นจากที่ไกลๆ
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจำนวนสิบกว่าคนที่อยู่บริเวณโถงทางเดิน ต่างก็ค่อยๆ หันหลังกลับ ยกปืนขึ้นเพื่อป้องกันตัวออกไป และล่าถอยตามคำสั่ง
นี่ไม่ใช่การลอบสังหารและการป้องกันตามปกติอีกต่อไป
แต่เป็นการต่อสู้ด้วยอาวุธปืนอย่าเต็มรูปแบบ
คุนหลุนสีหน้าเคร่งขรึม แววตาของเขาสั่นไหว ราวกับกำลังมีความคิดอะไรบางอย่าง
เฉินตงนั่งลงตรงโถงทางเดิน เสียงปืนที่ดังขึ้นอย่าต่อเนื่องทำให้สติของเขาแตกกระเจิง
แต่เขารู้ดีว่า ในการต่อสู้เช่นนี้ เขาจำเป็นต้องเลือกที่จะเชื่อใจคุนหลุนและทีม
หากตอนนี้เขาเข้าไปมีส่วนร่วมมากเกินไป จะยิ่งทำให้สถานการณ์แย่ลง
“หัวหน้า พวกเขาถอนกำลังกลับมาหมดแล้วครับ !”
มีเสียงตะโกนดังขึ้นมาจากในห้องห้องหนึ่ง
เฉินตงเหลือบมองอย่างไม่รู้ตัว ห้องนั้นอยู่ตรงข้ามกับประตูใหญ่ของเขตวิลล่าเขาเทียนซานพอดี และเป็นทิศทางที่มีเสียงปืนดังขึ้น
เฉินตงลูบจมูก และยิ่งรู้สึกหนักใจมากยิ่งขึ้น
เหตุการณ์ใหญ่โตเช่นนี้ คาดว่าภายในวิล่าตอนนี้ คงจะวุ่นวายไม่น้อย ?
ปกติแล้ว ถึงแม้จะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นกับตระกูลมั่งคั่ง ทว่าส่วนใหญ่ก็จะพยายามกระทำการอย่างรอบคอบ และพยายามปิดบังเรื่องทุกอย่างเอาไว้เป็นความลับอย่างดีที่สุด ไม่ให้ใครล่วงรู้ได้
แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน ด้านนอกคือทหารรับจ้างเดดพูล
เป็นทหารรับจ้างที่อันตรายและโหดร้าย และไม่สนใจว่าจะปิดบังได้หรือไม่ หรือจะถูกคนอื่นล่วงรู้เข้าหรือไม่
“เอาปืนของฉันมา !”
ความดุดันเผยขึ้นในแววตาของคุนหลุน
ตอนนี้ ร่างกายของเขาแผ่ซ่านเจตนาฆ่าที่รุนแรงออกมา จนแม้แต่เฉินตงก็รู้สึกหวาดกลัว
ตอนนี้เขี้ยวอันแหลมคมถูกเผยออกมาราวกับสัตว์ร้ายโบราณ
นี่ถึงจะเป็นท่าทางของนักฆ่ามือพระกาฬที่แท้จริงใช่หรือไม่ ?
เฉินตงยังคงรู้สึกหวาดกลัว เขามองดูแผ่นหลังของคุนหลุนและรู้สึกตกใจถึงขีดสุด
โดยปกติแล้ว คุนหลุนทำให้ผู้อื่นรู้สึกว่าเขาเป็นคนเงียบขรึมและหนักแน่น
ถึงแม้ในตอนนั้น เขาจะเคยเผยเจตนาฆ่าที่รุนแรงออกมาเพื่อปกป้องฟ่านลู่ แต่ทว่ายังแตกต่างกับท่าทีในตอนนี้โดยสิ้นเชิง
ตอนนี้คุนหลุนทำให้เฉินตงรู้สึกราวกับกำลังขึ้นเนิน แล้วจู่ๆ ก็ทะยานขึ้นไปสู่ยอดเขาในทันที
ไม่ช้า เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่ง ได้หยิบปืนยาวที่ถูกห่อหุ้มเอาไว้อย่างดีด้วยผ้าใบกันน้ำสีเขียวออกมา
ตุ้บ !
หลังจากที่ผืนผ้าใบกันน้ำหล่นลง ก็เผยให้เห็นปืนไรเฟิลซุ่มยิงที่ดูน่าเกรงขามออกมา
AWM—P！
เฉินตงตกใจเป็นอย่างมาก ถึงแม้เขาจะไม่เชี่ยวชาญเรื่องอาวุธปืนมากนัก แต่เขาก็รู้จักสไนเปอร์กระบอกนี้
กระบอกปืนไรเฟิลซุ่มยิงทั้งกระบอกเป็นสีเขียว ดูราวกับงูพิษที่กำลังเล็งเป้าไปที่เป้าหมาย
“หัวหน้าครับ ปืนกระบอกไม่ได้นำออกมาใช้งานกี่ปีแล้ว ?”
แววตาของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่กำลังถือปืนอยู่ลุกวาว
“สามปีแล้ว”
คุนหลุนค่อยๆ ลูบปืนกระบอกยาว ราวกับกำลังลูบแก้วตาดวงใจของเขา
เขาหันหลัง แล้วถือปืนเดินตรงไปยังห้องที่อยู่ตรงข้ามกับประตูใหญ่ของเขตวิลล่า
เฉินตงนั่งอยู่บนพื้นตลอดเวลา
การเปลี่ยนแปลงของคุนหลุน ทำให้เขารู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก
จนกระทั่งมีเสียงกระซิบของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองสามคนดังขึ้นข้างหูของเขา
“พวกนายว่า ครั้งนี้หัวหน้าจะฆ่าได้กี่คน ?”
“กี่คนนะเหรอ? หากน้อยกว่าสิบคน ก็คงไม่คุ้มกับที่หัวหน้าหยิบปืนกระบอกนี้ออกมาใช้แล้ว”
“เยี่ยมไปเลย หัวหน้าเผยความสามารถที่แท้จริงออกมาแล้ว คราวนี้พวกทหารรับจ้างเดดพูลมีหวังน้ำตาตกแน่ๆ”
……
เมื่อได้ยินเสียงกระซิบกระซาบ เฉินตงก็รู้สึกราวกับมีคลื่นลูกใหญ่ถาโถมอยู่ภายในหัวใจ
เขาเหลือบตาไปมองแล้วพบว่า บรรดาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่กำลังกระซิบกระซาบกันอยู่ ไม่มีทีท่าวิตกกังวลอย่างเช่นเมื่อครู่อีกต่อไปแล้ว แต่กลับดูผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด
ถึงขั้นว่าขณะที่พูดคุยกัน ยังมีคำพูดติดตลกออกมาด้วย
ปัง !
ทันใดนั้น มีเสียงดังกระหึ่มออกมาจากในห้อง
ปัง !
เสียงดังต่อเนื่องไม่หยุด ยังคงเป็นเสียงปืนที่ดังกระหึ่มขึ้นมา
เสียงปืนทำให้แก้วหูของเฉินตงสั่นสะเทือนและรู้สึกเจ็บปวดในทันที
จากนั้น เขาก็เป็นนิ้วมือสองนิ้วโผล่ออกมาจากภายในห้อง
เห็นได้ชัดว่าเป็นการส่งสัญญาณให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองสามนายที่อยู่ข้างๆ เขา
“หนึ่งนัดหนึ่งคน สมแล้วที่เป็นหัวหน้า !”
บรรดาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยต่างรู้สึกดีใจและตื่นเต้น
เฉินตงเองก็พลอยโล่งใจไปด้วย
ก่อนหน้านี้ เขารู้แค่เพียงว่าทักษะการต่อสู้ของคุนหลุนนั้นยอดเยี่ยม
แต่เมื่อลองพิจารณาอย่างละเอียดแล้ว ราชาแห่งนักรบที่ฝ่าสมรภูมิรบมาได้ หากอาศัยเพียงแค่ทักษะการต่อสู้ก็สามารถฟันฝ่ามาได้ มันก็คงจะดูธรรมดาเกินไปหน่อย ?
ดูเหมือนว่าการยิงปืนต่างหาก ที่เป็นทักษะชั้นเยี่ยมที่แท้จริงของคุนหลุน !
หลังจากเสียงปืนไรเฟิลซุ่มยิงดังขึ้นสองนัดจากที่ไกลๆ เสียงดังของปืนก็หยุดลงอย่างกะทันหัน
แต่คุนหลุนไม่เปิดโอกาสให้ฝ่ายตรงข้ามเลยแม้แต่น้อย
ปัง !
ปัง !
ปัง !
……
เสียงปืนดังขึ้นต่อเนื่องไม่หยุด ระยะห่างของแต่ละนัดนั้นสั้นมาก
แต่เฉินตงกลับมองเห็นได้อย่างชัดเจน มือที่ยื่นออกมาจากห้องห้องนั้น ยกนิ้วที่งออยู่ขึ้นมาไม่หยุด หลังจากนิ้วทั้งห้าถูกยกขึ้นทั้งหมด แล้วค่อยๆ งอกลับไปทีละนิ้วๆ อีกครั้ง
หนึ่งนัดหนึ่งคน !
ไม่มีนัดไหนที่พลาดเป้า !
ตอนนี้เอง มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นต่อเนื่องที่ชั้นล่างของวิลล่า และภายในลานด้านนอก ก็มีเสียงปืนดังขึ้น
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ออกไปตามหานักฆ่าเมื่อครู่ ตอนนี้ได้ถอนกำลังกลับเข้ามาอยู่ภายในบ้านทั้งหมดแล้ว
สิ่งที่น่าตกใจก็คือ การคุ้มกันทีมทั้งทีมในการถอนกำลังกลับมา ด้วยฝีมือการยิงของคุนหลุน ที่สามารถฆ่าหนึ่งคนต่อการยิงหนึ่งนัดได้ !
ภาพที่ปรากฏขึ้นนี้ ทำให้เฉินตงเหงื่อกาฬไหลออกมาจนเต็มแผ่นหลัง และรู้สึกขนลุกด้วยความกลัว
ความสามารถเช่นนี้ จะมีอยู่สักกี่คนบนโลก ?
“คงจะล่าถอยไปแล้วสินะ ?” เฉินตงรู้สึกผ่อนคลายลง
ขณะที่ความคิดเพิ่งจะปรากฏขึ้น ก็มีเสียงของชาวต่างชาติดังขึ้นจากที่ไกลๆ
เฉินตงได้ยินอย่างชัดเจน
ใช่แน่นอน
“คุนหลุน ! ฉันคือผู้นำของแวมไพร์ดูดเลือดเดดพูล คิดไม่ถึงเลยว่า ไม่เจอกันหลายปี ฝีมือการยิงปืนของนายยังยอดเยี่ยมเช่นเดิม !”
คุนหลุนก่นด่าด้วยภาษาต่างชาติก่อน จากนั้นจึงตะคอกออกมาด้วยความโมโห
“แวมไพร์เหรอ? ไอ้พวกหมาป่าจรจัด คนที่อยู่ที่นี่ คือคนที่ฉันต้องปกป้อง ถ้าไม่อยากตาย ถอนกำลังกลับไปให้หมด !”
จากนั้น
ทันทีที่พูดจบ
“ถอย !”
จู่ๆ เสียงตะโกนด้วยความโกรธของคุนหลุน ก็ดังออกมาจากภายในห้อง
เฉินตงยังไม่ทันได้ตอบโต้ ก็มองเห็นคุนหลุนและบรรดาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่ภายในห้องต่างวิ่งออกมาด้วยความหวาดกลัว
ทันใดนั้น เฉินตงก็มองเห็นประกายไฟและกลุ่มควันลอยโขมงขึ้นมาจากที่ไกลๆ ตามมาด้วยเสียงระเบิดดังสนั่น
“คุณชาย หนีเร็ว !”
ช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน คุนหลุนวิ่งเข้าไปหาเฉินตง แล้วดึงเฉินตงขึ้นมา
ทั้งสองวิ่งลงไปชั้นล่างอย่างรวดเร็ว
แต่ออกวิ่งได้เพียงไม่กี่ก้าว
ตูม !
มีเสียงดังสนั่นเกิดขึ้นที่ด้านหลัง ข้าวของกระจัดกระจาย
การโจมตีที่น่ากลัว ทำให้กำแพงพังทลาย
เฉินตงรู้สึกเหมือนมีแรงผลักพุ่งเข้ามาที่ด้านหลังอย่างแรง จนตัวของเขาลอยพุ่งไปด้านหน้า
หลังจากล้มลงบนพื้น เขาก็หันกลับไปมองด้วยความตื่นตระหนก และรู้สึกขนลุกขึ้นมาทันที
ห้องที่พวกของคุนหลุนอยู่เมื่อครู่ ตอนนี้พังทลายเป็นผุยผง มีควันลอยโขมงและฝุ่นตลบอบอวล
“บัดซบ ใช้แม้กระทั่งระเบิด RPG ไอ้พวกสวะพวกนี้ มันบ้าไปแล้วหรือยังไง ?”
คุนหลุนถ่มน้ำลายที่เต็มไปด้วยฝุ่นผงออกมา
“พวกมันไม่กลัวอะไรทั้งนั้น”
ใบหน้าซีดเผือดของเฉินตงเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด แววตาลึกซึ้งของเขาเผยให้เห็นความกลัวอย่างถึงที่สุด ซึ่งไม่เคยปรากฏให้เห็นมาก่อน
“นี่มันเป็นกลุ่มคนบ้าชัดๆ คนบ้าที่ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น อาศัยเพียงแค่พวกนายคงจัดการกับพวกมันไม่ได้”
คำพูดประโยคนี้ ยากที่คุนหลุนจะโต้เถียงได้
ในโลกของทหารรับจ้าง เขาผู้ซึ่งเป็นราชาของทหารรับจ้างย่อมรู้ดีกว่าใคร
เงินสำคัญกว่าชีวิต
ภายใต้การยั่วยวนของเงินพันล้านดอลลาร์ พวกสวะเดดพูลที่อยู่ด้านนอก จะต้องยอมต่อสู้อย่างสุดชีวิตแน่นอน
“แต่พวกเราไม่มีที่ไปแล้ว” คุนหลุนพูดอย่างจริงจัง
เฉินตงเลิกคิ้วขึ้นมาทันที : “มีอยู่ที่หนึ่ง ที่พวกมันน่าจะกลัว !”