The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา - บทที่ 314 สู้สุดชีวิต !

“คุณชาย !”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ยืนอยู่ข้างๆ ตกใจจนหน้าถอดสีทันที

กระสุนปืนกระหน่ำมาราวกับสายฝน

ส่งเสียงดังทะลุอากาศมา

แต่ทว่าตอนนี้ ภาพทั้งหมดราวกับหยุดเคลื่อนไหว

คุนหลุนยังคงนั่งคุกเข่าอยู่ เขารู้สึกได้ถึงเลือดสดๆ ที่ไหลรินออกมา

เขารู้ถึงขั้นว่า วันนี้ตนเองจะต้องตายอยู่ที่นี่แน่นอน

แต่เขากลับไม่ได้สนใจ ชีวิตนี้ของเขา ได้รับการช่วยเหลือจากนายท่านเอาไว้ หากวันนี้จะต้องสละมันเพื่อคุณชายแล้ว จะเป็นอะไรไป ?

คุนหลุนยิ้มอย่างหดหู่ มือทั้งสองข้างที่กำลังถือปืนอยู่เริ่มสั่น แม้กระทั่งความเร็วในการเหนี่ยวไกลก็ค่อยๆ ช้าลง

นี่คือลักษณะอาการของการสูญเสียเลือดมากเกินไป

แต่ถึงแม้จะเหลือเพียงแค่ลมหายใจเฮือกสุดท้าย เขาก็จะต้องนำคนของเขา หยุดยั้งทหารเดดพูลเอาไว้ให้ได้

นายท่านเคยพูดเอาไว้ !

ใครจะตายก็ได้

แต่คุณชายห้ามตาย !

ตอนนี้เอง

จู่ๆ ก็มีเสียงตะโกนด้วยความโกรธดังขึ้นจากทางด้านหลัง

“คุ้มกันฉัน !”

นี่เป็นเสียงของเฉินตง

คุนหลุนตัวสั่น สติที่เลือนรางของเขากลับมาชัดเจนขึ้นในทันใด

เขาหันกลับไปมองทันที และเห็นเฉินตงกำลังถือปืนวิ่งฝ่าวงล้อมของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยออกมา และกำลังวิ่งเข้ามาหาเขาด้วยท่าทีเคร่งขรึม

“คุณชาย รีบไปสิครับ !”

มีเสียงระเบิดดังขึ้นในสมองของคุนหลุน เขารีบตะโกนเสียงดังออกมาทันที

แต่เฉินตงกลับไม่คิดจะหยุดแม้สักนิด

เขาวิ่งฝ่ากระสุนที่ร่วงลงมาเป็นสายฝนเข้าไป

และในขณะเดียวกัน

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็มีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็ว ต่างค่อยๆ กระจายกำลังกันออกไป ส่วนหนึ่งยิงสกัดอยู่ที่เดิม อีกส่วนหนึ่งวิ่งตามเฉินตงเข้าไปหาคุนหลุน

“รีบไปเร็วเข้า ไม่ต้องช่วยผม คุณต้องเอาชีวิตรอดให้ได้……”

คุนหลุนตะโกนออกมาอย่างแน่วแน่ และใช้แรงทั้งหมดที่มี ใช้เข่าขยับร่างกายเพื่อหันไปเผชิญหน้ากับเฉินตง : “คุณชาย คุณรีบไปเร็วเข้า !”

“หากฉันไปแล้ว นายจะทำเช่นไร ?”

เฉินตงตะคอกออกมาด้วยความโมโห จนคุนหลุนดวงตาเบิกโพลง

ตอนนี้เอง

ฟิ้ว !

คุนหลุนได้ยินเสียงฝ่าทะลุอากาศมา

และในขณะเดียวกันก็สัมผัสได้ถึงการเผาไหม้อย่างรุนแรง

“คุณชายระวัง !” ดวงตาของเขาเบิกโพลง และตะโกนออกมาเสียงดัง

ปัง !

กระสุนปืนเจาะทะลุเข้าไปที่แขนซ้ายของเฉินตงในทันที และมีเลือดไหลซึมออกมา

ความเจ็บปวดค่อยๆ แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ทำให้เฉินตงหยุดนิ่งในทันที

หลังจากทรงตัวได้ เฉินตงก็วิ่งต่อไปอย่างบ้าคลั่ง

ดวงตาที่แดงก่ำของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

ใบหน้าที่เปื้อนเลือด เต็มเปี่ยมไปด้วยความดุร้าย

คนที่เขาต้องการจะช่วย !

ต่อให้ตาย ก็ต้องช่วย !

ในพจนานุกรมของเขา ไม่มีคำว่ายอมแพ้บัญญัติเอาไว้ แล้วนับประสาอะไรกับการละทิ้งพี่น้อง ?

ร่างกายของคุนหลุนสั่นเทา ดวงตาของเขาแดงก่ำ ตอนนี้เขารู้สึกคัดจมูกอย่างมาก มีน้ำตาเอ่อล้นอยู่ในดวงตาของเขา

“คุณชาย ขอร้องเถอะครับ รีบไปเถอะ !”

น้ำเสียงสั่นเครือของเขา ดังก้องกังวานไปทั่วท้องฟ้า

แต่เฉินตงกลับทำเหมือนไม่ได้ยิน

ตอนนี้เอง คุนหลุนรู้สึกว่าด้านหลังของตนเองมีเสียงลมแรงพัดมาอีกครั้ง

ด้วยการตอบสนองตามสัญชาตญาณอย่างสมบูรณ์แบบ

เขาใช้ปืนไรเฟิลค้ำลงที่พื้นในทันที จากนั้นจึงออกแรงขาทั้งสองข้างที่บาดเจ็บอยู่ แล้วพุ่งตัวของเขาเข้าไปหาเฉินตง

ปัง !

กระสุนปืนเจาะทะลุเข้าที่หลังของคุนหลุน

“คุนหลุน !”

เฉินตงตกใจจนหน้าตาของเขาบูดเบี้ยว

หากไม่ใช่เพราะคุนหลุน กระสุนนัดนี้คงจะเจาะเข้าที่ร่างของเขาเป็นแน่

เมื่อเห็นคุนหลุนล้มลงไปกับพื้น เฉินตงก็รีบวิ่งเข้าไปรับคุนหลุนเอาไว้ทางด้านหน้าทันที

“ไปสิครับ !”

ร่างกายของคุนหลุนโชกไปด้วยเลือด ราวกับว่ากลายเป็นมนุษย์สีเลือด และยังคงกล่าววิงวอนขอร้องด้วยน้ำตา

“พี่ชาย ฉันจะพานายไป !”

เฉินตงเช็ดเลือดบนใบหน้า แล้วจึงหันหลังและแบกคุนหลุนขึ้นบนหลัง

จากนั้นก็วิ่งตรงไปยังเฮลิคอปเตอร์ด้วยความมุ่งมั่น

“คุ้มกันนายน้อยกับหัวหน้าออกจากที่นี่ !”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตะโกนขึ้นเสียงดัง

ประสิทธิภาพของอาวุธเบาและอาวุธร้ายแรงนั้น ย่อมไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันแน่นอน เรื่องนี้แม้แต่คนธรรมดาทั่วไปก็รู้ดี

สิ่งเดียวที่พอจะหยุดยั้งไว้ได้ก็คือ แลกด้วยชีวิต !

ประกายไฟเต็มไปหมด

เปลวไฟที่โหมกระหน่ำทำให้ทั่วทั้งเขตวิลล่าสว่างไสวราวกับเป็นช่วงเวลากลางวัน

เฉินตงแบกคุนหลุนเอาไว้บนหลัง แล้ววิ่งฝ่าดงกระสุนที่กระหน่ำเข้ามาราวกับสายฝนอย่างรวดเร็ว

“พานายออกไปได้แน่ นายแข็งใจเอาไว้หน่อยนะ จะต้องพานายออกไปได้แน่นอน”

ในสมองเหลืออยู่เพียงความคิดเดียวเท่านั้น

สายตาของเฉินตงจับจ้องไปที่เฮลิคอปเตอร์ซึ่งอยู่ห่างออกไปอยู่ตลอด

และตอนนี้เอง มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเข้าไปนั่งประจำอยู่ในเฮลิคอปเตอร์เรียบร้อยแล้ว จากนั้นจึงสตาร์ทเครื่องยนต์ให้ใบพัดหมุน และเคลื่อนตัวขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว

ฟิ้ว !

เกิดเสียงดังสนั่นขึ้นเหนือศีรษะ

ควันลอยพลุกพล่านพร้อมด้วยเปลวเพลิง

ตูม !

มีเสียงของเฮลิคอปเตอร์ถูกระเบิดด้วย RPG ดังขึ้น

ในขณะที่เกิดเสียงดังขึ้น เฮลิคอปเตอร์ก็ค่อยๆ ลุกไหม้ และเกิดเป็นกลุ่มควันลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า ชิ้นส่วนต่างๆ กระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง

“บ้าเอ๊ย !”

เฉินตงก่นด่าออกมาหนึ่งคำด้วยความโมโห

เมื่อเห็นเฮลิคอปเตอร์ที่อยู่ในที่ไกลๆ เขาก็ขมวดคิ้วแน่นทันที

การสตาร์ทเครื่องยนต์ของเฮลิคอปเตอร์ต้องใช้เวลา ซึ่งนี่กลายเป็นเป้าหมายในการโจมตีของทหารรับจ้างเดดพูลอย่างไม่ต้องสงสัย

ในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน

เฉินตงกัดฟันแน่น เขาเปลี่ยนทิศทางในการวิ่งโดยยังแบกคุนหลุนเอาไว้บนหลัง จากนั้นจึงวิ่งตรงเข้าไปในวิลล่า

กระสุนพุ่งตรงเข้ามา

มีคนล้มตายอย่างต่อเนื่อง

ในที่สุด เฉินตงก็แบกคุนหลุนมาถึงโรงรถ

มีรถพอร์เชอ 911 ที่ยังคงมีร่องรอยการชนอยู่ตรงบริเวณหัวรถ กำลังจอดอยู่ด้านใน

เฉินตงวางคุนหลุนลงบนที่นั่งข้างคนขับ จากนั้นจึงเข้าไปประจำยังที่นั่งคนขับอย่างรวดเร็ว

บรื้น !

ขณะที่สตาร์ทเครื่องยนต์ เขาก็ใช้เท้าเหยียบคันเร่ง

รถพอร์เชอ 911 ส่งเสียงคำรามราวกับสัตว์ร้ายออกมา

จากนั้นรถก็พุ่งตรงออกจากโรงรถ ราวกับเสือโคร่งที่กระโจนออกจากกรงในทันที

ล้อรถเสียดสีกับพื้นถนน จนเกิดควันพวยพุ่งออกมา

ท้ายรถสะบัด และพ่นเปลวไฟสีน้ำเงินออกมาจากท่อไอเสีย จากนั้นจึงพุ่งตรงไปยังประตูใหญ่ของเขตวิลล่าเขาเทียนซานด้วยความเร็วสูง

ภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืน และสนามรบ

รถพอร์เชอสีขาวดูราวกับสายฟ้าสีขาว ที่ระเบิดออกมาจนถึงขีดสุด

ส่วนด้านหน้า มีคนยืนเรียงกันอยู่ คนเหล่านั้นล้วนแล้วแต่เป็นทหารรับจ้างเดดพูลทั้งสิ้น!

ท่าทีของเฉินตงดุดันอย่างมาก แววตาแข็งกร้าวของเขาจ้องเม็ง

มือทั้งสองข้างจับพวงมาลัยเอาไว้แน่น ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่เกิดขึ้นบริเวณแขนด้านซ้าย ทำให้เฉินตงตัวสั่น แต่ขาขวาของเขาก็ยังคงเหยียบคันเร่งเอาไว้

หากไม่สู้ก็ต้องตาย

สู้สักตั้ง อาจมีชีวิตรอด !

ปัง ปัง ปัง……

ทหารรับจ้างเดดพูลที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ยิงถล่มมาที่รถไม่หยุด กระสุนเจาะทะลุกระจกทันที และทำให้กระจกหน้ารถเกิดรอยร้าวที่ดูเหมือนดอกไม้ขึ้น

ถึงแม้เฉินตงจะพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อที่จะบังคับรถหลบหลีก แต่กระจกหน้ารถที่มีรอบแตกร้าว ทำให้เขายังคงมองทุกอย่างได้ไม่ชัดเจนนัก

“ขวางพวกมันเอาไว้ ! นั่นมันเงินมูลค่าพันล้านดอลลาร์เชียวนะ !”

มีทหารรับจ้างบางคนตะโกนขึ้น

มีทหารรับจ้างสองสามคนรีบวิ่งขึ้นไปบนถนนราวกับคนเสียสติในทันที และประจันหน้ากับรถพอร์เชอ

กระสุนปืนสาดมาราวกับสายฝน

“อ้า !”

เฉินตงปิดตาและตะโกนออกมาเสียงดัง พร้อมกับเหยียบคันเร่งสุดแรง

ปัง ปัง ปัง !

มีเสียงดังสนั่นขึ้นสามครั้ง เกิดแรงต้านขึ้นกับรถอยู่ครู่หนึ่ง

แต่ไม่ช้า แรงต้านนั้นก็หายไป

และในขณะเดียวกัน เฉินตงก็รู้สึกได้ถึงเศษแก้วที่เข้ามาปะทะกับใบหน้าของเขา แม้จะไม่ถึงขั้นทำให้บาดเจ็บ แต่เมื่อปะทะเข้ากับร่างกายก็รู้สึกเจ็บไม่น้อย

เขาลืมตาขึ้นทันที แต่กลับพบว่ากระจกหน้ารถหายไปแล้ว และทหารรับจ้างสองสามคนที่ยืนอยู่ข้างหน้า ก็หายไปแล้วเช่นกัน

“หนีออกมาได้แล้ว ! คุนหลุน พวกเราหนีออกมาได้แล้ว !”

เฉินตงดีใจราวกับคนเสียสติ แต่เมื่อหันไปมองคุนหลุนกลับพบว่าใบหน้าของเขาซีดเผือด และหายใจรวยริน

เขาผงะไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงค่อยๆ พูดว่า : “พี่ชาย ต้องไม่เป็นไรนะ ฉันอยู่นี้ !”

รถพอร์เชอ 911 ขับรถลงจากภูเขาไปตามถนนที่คดเคี้ยวด้วยความเร็วสูง

ส่วนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เขตวิลล่า เขาไม่สามารถดูแลได้อีก

จากสถานการณ์เมื่อครู่ หากต้องการขึ้นขับเฮลิคอปเตอร์เพื่อหนีออกไป คงเหลือเพียงวิธีเดียวเท่านั้นคือ ต้องยอมสู้จนตัวตาย ต่อให้เขาไม่กลับไปช่วยคุนหลุน ก็ไม่มีทางหนีรอดไปได้

ตอนนี้เขาได้ขับรถฝ่าวงล้อมของทหารรับจ้างออกมาแล้ว และด้านหลังก็มีคนคอยถ่วงเวลาให้เขา

ทหารรับจ้างจะต้องเสียสมาธิในการไล่ล่าตัวเขา ซึ่งมีมูลค่าพันล้านดอลลาร์อย่างแน่นอน

ส่วนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เหลือ ก็จะถือโอกาสนี้ โต้กลับทงยุทธวิธี

นี่ถือเป็นจุดจบที่ดีที่สุดที่เฉินตงพอจะคาดการณ์ออกมาได้

เสียงปืนที่ดังไล่หลังมาค่อยๆ หายไป

ลมยามค่ำคืนปะทะเข้ากับใบหน้า เหน็บหนาวเข้าไปถึงกระดูก

เฉินตงขับรถมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลลี่จิงด้วยแววตาที่มุ่งมั่น

“คุณชาย ไม่ต้องช่วยผม” เสียงที่รวยรินดังขึ้น

“หุบปาก ฉันจะพานายไปส่งโรงพยาบาล”

เฉินตงตำหนิเสียงเข้ม แล้วพูดว่า : “ฉันไม่มีแม่แล้ว จะให้สูญเสียพี่ชายไปอีกคนได้อย่างไร ?”