The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา - บทที่ 347 ไม่มีใครสามารถขึ้นมาแทนตำแหน่งฉันได้

เทรง!

ประกายไฟกระจายไปทั่ว

ในชั่วพริบตาเดียว เฉินตงเอียงหัว ยกดาบขึ้นมา ขวางโดยสัญชาตญาณ

กระสุนทะลุตัวดาบ บินลอยมา เฉียดผิวหนังของเฉินตง และข้ามผ่านไป

ชั่วพริบตาเดียว

ความรู้สึกแสบร้อนที่ออกมาจากผิวหนัง เจ็บจนเฉินตงต้องขมวดคิ้วแน่น

เสียงปืนที่ดังขึ้นมากะทันหัน ทำให้ในเรือนเงียบไปทันที

ท่านหลงกับคุนหลุนมองไปทางเฉินตงอย่างตื่นตระหนก

เห็นเฉินตงแค่บาดเจ็บภายนอก ก็โล่งอกพร้อมกัน ทว่าท่าทางนั้นกลับดูดุร้าย

คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินกับเฉินเทียนเซิงก็ตกใจเช่นกัน

หลังจากหายตกใจแล้ว คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินก็ตื่นเต้นจนใบหน้าแดง หัวเราะขึ้นมา

“ดี ดี ทำได้ดี!”

พูดคำว่าดีติดต่อกันสามครั้ง เผยให้เห็นถึงความสุขหลังจากพ้นเคราะห์ในครั้งนี้ เธอหัวเราะเสียงดัง “ทายาทของตระกูลเฉินคนไหน ที่ปกป้องฉัน ถือเป็นคุณงามความดีที่ยิ่งใหญ่!”

เมื่อกี้หากไม่ใช่กระสุนปืนที่ถูกยิงมาจากในที่ลับ

คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินไม่สงสัยเลย ดาบในมือเฉินตงคงได้ฟันลงมาบนร่างกายเธอแล้ว

มีอะไรอีกบ้างที่คนหัวรุนแรงและดื้อรั้นเช่นนี้ไม่กล้าทำ?

สีหน้าของเฉินเทียนเซิงขุ่นมัวถึงขีดสุด

ได้ยินคำชื่นชมของคุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉิน สีหน้าก็แสดงออกถึงความไม่พอใจ

เมื่อกี้เขาได้เตรียมใจที่จะรับดาบแทนคุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินแล้ว

ด้วยฝีมือของเขา จะรับดาบนี้ของเฉินตง น่าจะไม่ใช่เรื่องยาก

แต่เมื่ออยู่ตรงหน้าคุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉิน มันจะกลายเป็นคุณงามความดีที่ยิ่งใหญ่!

ในอนาคตเมื่อชิงตำแหน่งเจ้าบ้าน ความดีนี้ จะมีผลโดยตรงต่อการสนับสนุนของคุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉิน

เพียงแต่……..ตอนนี้ถูกแย่งความดีความชอบไปแล้ว!

“คุณย่า ชมเกินไปแล้ว”

เสียงหัวเราะเสียงหนึ่ง ทันใดนั้นก็ได้ดังมาจากมุมหนึ่งของเรือน “ปกป้องคุณย่า มันเป็นหน้าที่ของทุกคนในตระกูลเฉิน”

ทุกคนมองตามเสียงไป

เฉินตงขมวดคิ้วแน่น เดือดไปด้วยแรงอาฆาต

กระสุนนัดเมื่อกี้ เห็นได้ชัดว่ายิงมาเพื่อปลิดชีวิตของเขา

หากหลบไม่ทัน

กระสุนนัดนั้น ก็จะระเบิดหัวเขาโดยตรง!

สายตาที่เย็นชาได้มองตามเสียงไป กลับเป็นที่บนกำแพงของเรือน กำลังคลานอยู่ด้วยชายหนุ่มที่อายุประมาณยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปดปี

ชายหนุ่มไว้ผมทรงสกินเฮด เส้นผมแต่ละเส้นตั้งเหมือนกับเข็ม ใบหน้าไม่ได้ขุ่นมัวเหมือนเฉินเทียนเซิง ไม่ได้ดุร้ายเหมือนเฉินเทียนหย่าง ในทางกลับกันกลับหนักแน่นและแน่วแน่มากกว่า

ใบหน้าที่คมดั่งมีด ผิวสีแทน ริมฝีปากที่แน่น

ให้ความรู้สึกเหมือนกับหมาป่าที่จำศีลอยู่ในทะเลทราย เฝ้ารอคอเหยื่อด้วยความแน่วแน่อย่างเงียบๆ

“เฉินเทียนฟ่าง！？”

เกือบในเวลาเดียวกัน คุนหลุนอุทาน และจู่ๆสีหน้าก็มีความกลัวเล็กน้อย “นาย นายกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่?”

เฉินเทียนฟ่าง？！

เฉินตงตะลึงอยู่ในใจ คนที่จะสามารถทำให้คุนหลุนมีสีหน้าแบบนี้ มีไม่กี่คนเอง

“หลานเทียนฟ่าง ทำได้ดีมาก ทำได้ดีมากจริงๆ แกเป็นคนช่วยย่า เมื่อกี้หากไม่ใช่แก ย่าคงถูกไอ้เดรัจฉานชั่วนี้ฆ่าตายไปแล้ว!”

คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินมองไปทางชายหนุ่มที่อยู่บนกำแพง ก็ตื่นเต้นดีใจทันที

แต่สีหน้าของเฉินเทียนเซิงนั้นขุ่นมัวและอึดอัดอย่างมาก แอบด่าอยู่ในใจ “ไอ้บ้าเอ๊ย!”

เฉินเทียนฟ่างที่ถือปืนอยู่ในมือ กระโดดลงมาจากกำแพง

กลับไม่ได้สนใจต่อความตื่นเต้นและคำชมของคุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉิน ใบหน้าแฝงไปด้วยรอยยิ้ม พูดกับคุนหลุนด้วยความเคารพ “พี่คุนหลุน โชคดีที่มีจดหมายแนะนำตัวฝากฝังของพี่ ตอนนี้แดนตะวันตกก็สงบลงแล้วเทียนฟ่างก็เลยได้กลับมาบ้านเกิดพร้อมด้วยเครื่องแบบอันทรงคุณค่าและผลงาน ”

โครม!

คำพูดราวกับเสียงฟ้าร้อง

ทำให้คุนหลุน ท่านหลง คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินและเฉินเทียนเซิงตกใจในเวลาเดียวกัน

เฉินตงที่สีหน้าเคร่งขรึม จ้องมองเฉินเทียนฟ่างด้วยสายตาที่ลึกๆ

เขาไม่รู้จักคนผู้นี้ แต่ในคำพูด น่าจะมีความเกี่ยวข้องที่ลึกซึ้งกับคุนหลุน

อีกอย่าง เขายังเป็นผู้มีคุณงามความดีในสนามรบ!

คุนหลุนยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นฝืดมาก

เขาค่อยๆพูดขึ้น “คุณชายเทียนฟ่างล้อเล่นแล้ว มันเป็นสิ่งที่ผมควรจะทำ”

ใครมันจะไปคิดถึง คนที่ตัวเองแนะนำในตอนแรก วันนี้กลับมาในชุดทหารที่เต็มยศ กลับยิงปืนมายังทิศทางของคนที่ตัวเองต้องการปกป้องเป็นอันดับแรก?

และในเวลาเดียวกัน

ท่านหลงก็ค่อยๆเข้ามาใกล้เฉินตง กระซิบกล่าว “คุณชาย ผู้ชายคนนี้มีชื่อว่าเฉินเทียนฟ่าง เป็นคนของตระกูลเฉิน เมื่อก่อนเป็นคนดื้อรั้น โหดเหี้ยมรุนแรง ตอนที่ร่างรายชื่อผู้สืบทอดของตระกูลเฉิน เพราะนิสัยที่ไม่เอาไหนก็เลยไม่ได้เข้าร่วมเป็นหนึ่งในผู้สืบทอด ตามคำสั่งของนายท่าน ในนามของคุนหลุนได้แนะนำให้เขาไปเป็นทหารที่แดนตะวันตก

ไม่ใช่ผู้สืบทอด?!

เฉินตงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

หลังจากที่จ้องมองเฉินเทียนฟ่างแล้ว เขาก็เข้าใจอะไรบ้างแล้ว

กลับมาจากการเป็นทหาร ก็ยิงปืนอย่างอุกอาจ เป้าหมาย……..ชัดเจนขนาดนี้เลยเหรอ?

รู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองของเฉินตง เฉินเทียนฟ่างก็หุบรอยยิ้มที่มีให้กับคุนหลุน และเปลี่ยนเป็นสีหน้าที่เคร่งขรึม มองไปทางเฉินตง

“ที่ตรงนี้มันคือตระกูลเฉิน ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร และไม่สนว่าคุณจะมีตำแหน่งอะไร หากคุณไม่เคารพคุณย่า ก็ต้องถามปืนในมือของผมก่อน ว่าจะเห็นด้วยหรือไม่!”

วาทศิลป์เป็นเลิศ น้ำเสียงมีพลังและจังหวะจะโคน

ในขณะที่พูด กลับค่อยๆชูปืนในมือขึ้นมา เล็งไปทางเฉินตงอีกครั้ง

“เทียนฟ่าง！”

คุนหลุนสีหน้าดุดัน และตะโกนใส่เขาอย่างโกรธเคือง

เฉินเทียนฟ่างกลับตอบด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “พี่คุนหลุน ผมเคารพพี่ แต่ในฐานะคนตระกูลเฉิน ในเมื่อผมกลับตัวกลับใจเป็นคนดี ปลดประจำการกลับมาจากการเป็นทหาร ก็ต้องมาทำความดีตอบแทนตระกูลเฉิน หากยอมให้คนผู้นี้ทำร้ายคุณย่า แล้วผมเฉินเทียนฟ่างที่กลับมาพร้อมกับเครื่องแบบจะมีประโยชน์อะไร?”

“ดี!”

คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินหน้าแดงเป็นประกาย ตะโกนอย่างตื่นเต้น ดวงตามเปล่งประกาย ชื่นชมอย่างเสียงดัง “ดีมากเทียนฟ่าง ไม่เสียทีที่เป็นผู้ชายที่ดีของตระกูลเฉิน ในอดีตแกดื้อรั้นไม่เอาไหน เจ้าบ้านให้แกไปเป็นทหารที่ แดนตะวันตก ในที่สุดแกก็ไม่ได้ทำให้ตระกูลผิดหวัง ตอนนั้นที่ไม่ได้ให้แกเป็นหนึ่งในผู้สืบทอด เป็นย่าที่มองแกผิดไปแล้ว!” เป็นเจ้าบ้านที่มองแกผิดไปแล้ว!”

“ตระกูลเฉินของฉัน กำลังต้องการผู้ชายที่ดีแบบนี้!”

กล่าวชื่นชมเต็มที่ คำพูดดีๆก็พูดออกมาจนหมด

กลับทำให้เฉินเทียนเซิงที่อยู่ด้านข้างสีหน้าขุ่นมัวถึงขีดสุด แววตาเปล่งไปด้วยแสง

คำพูดเหล่านี้ เห็นได้ชัดว่ามีความหมายอื่น!

ผู้สืบทอด……..มันมีมากพอแล้วจริงๆ!

เลี้ยงกู่ให้มันต่อสู้กันเอง ก็ไม่ถึงขนาดนี้มั้ง?

ขณะนี้ เฉินเทียนเซิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉา แต่ในขณะเดียวกันตัวเขาก็แอบหงุดหงิด

เพียงแค่ปืนนัดเดียว ก็ทำให้คุณย่าพูดเช่นนั้นกับเฉินเทียนฟ่าง หากเมื่อกี้เขาเป็นคนรับดาบแทนคุณย่า ก็มีสิทธิ์ได้ตำแหน่งเจ้าบ้านเกินครึ่งแล้ว!

ด้วยความชื่นชมของคุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉิน

แววตาลึกๆข้างในของเฉินเทียนฟ่างซ่อนความลำพองใจไว้ไม่อยู่ ใบหน้าที่เย็นชาปรากฏขึ้นด้วยรอยยิ้มที่ภาคภูมิใจ

และแล้ว

ยังไม่ทันที่เขาจะตอบกลับ

เฉินตงก็หัวเราะเยาะขึ้นมา

“มีเกียรติสง่าผ่าเผย หน้าไม่อายจริงๆ!”

เสียงหัวเราะ ก็ทำให้เฉินเทียนฟ่างตกใจทันที

เฉินตงพูดอย่างเคร่งขรึม “คำพูดจริงใจ พูดได้ไพเราะ แกมันเป็นคนดื้อรั้นและไร้ประโยชน์ ตอนนั้นไม่ถูกเลือกเป็นผู้สืบทอด กลับมาในวันนี้ ก็อยากจะอาศัยฉันขึ้นสู่ตำแหน่ง? เอาฉันมาเป็นเครื่องแสดงความกตัญญูและความภักดีที่มีต่อตระกูลเฉิน?”

ด้วยการกระทำนี้แล้วได้ความโปรดปรานจากไอ้แก่หนังเหี่ยว อาศัยจังหวะนี้ได้ตำแหน่งผู้สืบทอด?

“แก……..”

มือขวาที่กำปืนของเฉินเทียนฟ่างอดไม่ได้ที่สั่น อยากจะโต้กลับ แต่กลับพูดไม่ออก ในทางกลับกันเห็นได้ชัดว่าเขาดูหงุดหงิดเล็กน้อย

เพราะว่าเฉินตงพูดถูกทั้งหมด!

“คงคิดว่าฉันโง่จริงๆใช่มั้ย? ยังไม่มีใครจะสามารถอาศัยฉันขึ้นตำแหน่งได้หรอก!”

เฉินตงพูดอย่างเย็นชา พลังดุเดือด สายตาคมกริบ “ในเมื่อแกภักดีขนาดนี้ ดีละ แกมานี่ ให้ฉันฟันแกหนึ่งที ก็จบเรื่องวันนี้ ไม่เช่นนั้น แกกับฉันก็มาเดิมพันกัน ว่าดาบของฉันไวกว่า หรือลูกกระสุนของแกไวกว่า”

ฉูบ!

ดาบถูกตั้งขึ้น ตั้งไปในแนวขวาง

ภายใต้แสงอาทิตย์ คมดาบเกิดแสงที่แทงตา

ทำให้เฉินเทียนฟ่างที่หงุดหงิดอดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลง ถอยหลังหลบโดยสัญชาตญาณ