The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา - บทที่195 คำเชิญ ตระกูลจางแห่งเมืองหลวง

ไม่กี่วันให้หลัง

เฉินตงยุ่งอีกครั้ง ต้องเป็นผู้นำโครงการของไท่ติง

และต้องสร้างโครงสร้างบริษัทการเงินกับฉินเย่ด้วย หลังจากนั้นแค่เป็นน้าวนำฉินเย่ก็พอ

ส่วนเมืองหลวง เพราะข่าวก่อความวุ่นวายของตระกูลหลี่ เขาจึงไม่ใส่ใจ

ตระกูลหลี่เช่นนั้น แม้เสื่อมโทรมกำลังจะล่มจม ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขา

ทุกวันเวลาสองทุ่ม เลิกงานแล้วกลับบ้าน กู้ชิงหยิ่งมาอยู่เป็นเพื่อนหลี่หลานที่เขตวิลล่าเขาเทียนซานทุกวัน เพราะเรื่องที่หลี่หลานโดนลักพาตัวนั่น

และสอนฟ่านลู่ทำอาหารด้วยบางครั้ง

เรียบง่ายและมีความสุข ทำให้เฉินตงรู้สึกอบอุ่นหัวใจ

แต่ที่เฉินตงไม่สนใจเรื่องตระกูลหลี่ในเมืองหลวง แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาสามารถหลีกเลี่ยงเรื่องนี้ได้จริงๆ

พลบค่ำ

เฉินตง ท่านหลง คุนหลุน และฉินเย่ทั้งสี่คนนั่งดื่มเบียร์ตากลมกันบนดาดฟ้า

ดาดฟ้าชั้นบนสุดของคฤหาสน์ กลายเป็นที่สำหรับพักผ่อนในยามว่างของทั้งสี่คน

“คุณชาย ช่วงนี้เรื่องในเมืองหลวงมีไม่น้อยเลย”ท่านหลงพึมพำ

เฉินตงยิ้มอย่างคาดเดาไม่ได้

ฉินเย่ดูดเบียร์ไปหนึ่งอึก แล้วพูด：“แค่พริบตาเดียวตระกูลหลี่ก็ขึ้นตำแหน่งตระกูลที่รวยที่สุดในเมืองหลวงตั้งหลายปี มีกี่คนที่อยากได้ตำแหน่งนั้นมากมาย ครั้งนี้พี่ตงกับผู้นำตระกูลเฉินถลกหนังหน้าตระกูลหลี่ออกแล้ว คนพวกนั้นต้องอาศัยตอนที่ตระกูลหลี่ไม่สู้ดี เอาชีวิตพวกเขาแน่นอน”

เขาพูดพลางยักไหล่：“และซีสู่ตระกูลฉินก็มีคนอยากลากเขาลงจากตำแหน่งอย่างลับๆเช่นกัน”

ท่านหลงเบ้ปาก พลางมองท้องฟ้ายามค่ำคืน：“ฉันไม่สนใจเรื่องในเมืองหลวงหรอก แต่ตอนนี้เรื่องในเมืองหลวง ค่อยๆพัดมาถึงที่นี่อย่างช้าๆ”

เฉินตงขมวดคิ้วเป็นปม มองท่านหลงอย่างประหลาดใจ

เขาไม่สนใจว่าตระกูลหลี่จะเป็นตายร้ายดียังไง แม้เมืองหลวงจะวุ่นวายไปหมด แต่เขาก็ยังมั่นคง

แต่เรื่องสะพัดมาถึงทางนี้แล้ว สุดท้ายเขาและไท่ติงก็ต้องถูกพัดเข้าไปในกระแสน้ำวนอยู่ดี

จากอำนาจของเขาในตอนนี้ ยังไม่ใช่เวลาที่จะตีเสมอตัวเต็งของเมืองหลวง

ฉินเย่ก็มีท่าทีจริงจังขึ้นมา

ตนนั้นเป็นคนตระกูลฉิน มีความเกี่ยวข้องชัดเจนที่สุด

“การเคลื่อนไหวนั้นคืนนั้นเอิกเกริกเกินไป คนมีความสามารถที่ซ่อนอยู่ของเมืองหลวงตรวจสอบได้ง่ายมาก”

ฉินเย่ขมวดคิ้วพลางพูด：“พี่ตง เรื่องนี่พี่มีความคิดเห็นยังไง？”

“จับตาดูไว้”

เฉินตงหัวเราะกับตัวเอง：“เรื่องในเมืองหลวงแพร่สะพัดมา ไท่ติงที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ทำอะไรไม่ได้นอกจากจับตาดู”

“ที่จริงคุณชายก็ไม่มีอะไรต้องกังวล ยังเบื้องหลังคุณชายยังมีท่านผู้นำตระกูล และตระกูลเฉิน”คุนหลุนพูดปลอบ

ฉินเย่ยักคิ้วพลางพูด：“ตระกูลหลี่รู้เบื้องหลังของพี่ตง แต่ก็ยังลักพาตัวคุณนะ？”

คุนหลุนไม่มีอะไรจะพูด

แต่ท่านหลงกลับยิ้มเบาๆ：“เอาเถอะ ดูสถานการณ์เปลี่ยนแปลงไป ดีหรือร้ายก็แล้วแต่มุมมอง”

……

เช้าวันรุ่งขึ้น

หลังเฉินตงและคุนหลุนฝึกซ้อมปีศาจ กินอาหารเช้า ก็เตรียมตัวไปบริษัท

แต่รปภ.ของเขตวิลล่าเขาเทียนซาน ก็เอาจดหมายทักทายมาส่งหน้าประตู

พอเปิดจดหมายออกเฉินตงก็เศร้าใจทันที

“เร็วขนาดนี้เลยเหรอ？”

“จากเมืองหลวง？”ท่านหลงขมวดคิ้วถาม

เฉินตงพยักหน้า ถอนหายใจอย่างทำอะไรไม่ได้：“จากตระกูลจางในเมืองหลวง เชิญผมร่วมงานประมูลในเมืองคืนนี้”

“งานประมูล？”

ท่านหลงตกใจ จากนั้นพูดอย่างยิ้มๆ：“ในเมื่อเชิญไปงานประมูล งั้นคงมาด้วยเจตนาดี”

เฉินตงลังเลครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้น：“ท่านหลง พูดเรื่องตระกูลจางนี่กันบนรถเถอะ”

เขาขลุกอยู่กับธุรกิจอสังหาริมทรัพย์มาเป็นเวลาสามปี รู้จักตระกูลที่เกี่ยวกับสังหาริมทรัพย์เป็นอย่างดี

แต่นักธุรกิจรายใหญ่คนอื่นๆนอกวงการ ต้องถามท่านหลงแล้วล่ะ

ขับโรลส์รอยซ์ไปยังบริษัทไท่ติง

บนรถ ท่านหลงก็เล่าออกมา：“คุณชาย ตระกูลจางนี้นับได้ว่าเป็นตระกูลที่ไม่ค่อยมีทรัพย์สินอะไร ไม่ค่อยมีอำนาจในเมืองหลวงนักกิจการหลักก็เป็นในวงการบันเทิง หลังจากทำงานหนักมาสามชั่วอายุคน เขาได้กลายเป็นผู้มีอำนาจในวงการบันเทิง และได้ร่วมมือกับบริษัทภาพยนตร์นานาชาติแล้ว”

ไม่ค่อยมีอำนาจ

ไม่ค่อยมีทรัพย์สินอะไร

เฉินตงจับจุดสำคัญจากที่ท่านหลงพูดได้อย่างรวดเร็ว ในที่สุดก็โล่งอก

ตระกูลจางคงเป็นอย่างที่ท่านหลงพูดจริงๆ มาด้วยเจตนาดี ต้องการคบค้าสมาคมกัน

ไม่งั้นตระกูล“อ่อนแอ”แบบนี้ กล้าจัดการเขางั้นเหรอ？

เฉินตงบิดขี้เกียจแล้วพูด：“คืนนี้ผมจะให้ฉินเย่ไปกับผม”

ท่านหลงพยักหน้า และไม่สงสัยว่าทำไม่เฉินตงถึงพาฉินเย่ไปไม่ใช่เขา

ความจริงเฉินตงก็คำนึงถึงอายุของท่านหลง เมื่อก่อนไม่มีคนอื่นให้เรียกใช้ ต้องพึ่งแต่ท่านหลง วันนี้มีฉินเย่จากตระกูลร่ำรวยอยู่ สามารถแบ่งเบาภาระท่านหลงได้แล้ว

ทำงานยุ่งมาทั้งวัน

ณ เวลา6โมงเย็น

เฉินตงเลิกงานตรงเวลา เดินลงไปชั้นล่างและรออยู่ครู่หนึ่ง

ได้ยินเสียงของเครื่องยนต์ดังกระหึ่มจากมุมถนนจากไกลๆ ดังไปทั้งถนน

ทันใดนั้นเฉินตงก็เห็นรถเคอนิกเส็กก์สีดำขับเข้ามา

บรื้น！

รถเคอนิกเส็กก์จอด แล้วเปิดประตูออก ฉินเย่เดินออกมา：“พี่ตง ไปกัน！”

เฉินตงหัวเราะออกมา

เห็นรถเคอนิกเส็กก์แล้วใจเต้นแรงนิดหน่อย

รถคันนี้แพงมากเลย！

“พี่ตง อย่าอึ้งอยู่ แค่รถคันเดียวตกใจอะไรเนี่ย？”ฉินเย่ยิ้มอย่างถากถาง

เฉินตงยู่ปาก พลางเข้าไปนั่งในรถ

เมื่อรู้สึกได้ถึงความหรูหราในรถ เขาก็งุนงงเล็กน้อย

เขาเป็นผู้สืบทอดตระกูลเฉิน ฉินเย่เป็นลูกที่ถูกทอดทิ้งของตระกูลฉิน

พวกเขาสถานะแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่กลับทำให้เฉินตงรู้สึกเหมือนตอนนี้เขาต่างหากที่เป็นลูกที่ถูกทอดทิ้ง

“ฉินเย่ นายมีเงินออมส่วนตัวเท่าไหร่กันแน่เนี่ย？”

เฉินตงถามอย่างอดไม่ได้：“ตอนแรกก็ขายคฤหาสน์หลังข้างๆบ้านฉันก่อน ตอนนี้ซื้อถือรถที่แพงขนาดนี้ นายต่างหากที่เหมือนผู้สืบทอดตระกูลเฉิน？”

“มีไม่เท่าไหร่ๆ”

ฉินเย่ยิ้มอย่างมีลับลมคมใน ขับรถพลางมองเฉินตงอย่างดูถูกแวบหนึ่ง：“พ่อพี่ให้เงินพี่เยอะขนาดนั้น แต่พี่กลับเก็บไว้ไม่เอาออกมาใช้ หรือจะไม่อนุญาตให้ผมเอาออกมาใช้ได้วย？”

เฉินตง：“……”

รถเคอนิกเส็กก์ขับด้วยความเร็ว

เมื่อมาถึงงานประมูลก็เป็นเวลา1ทุ่มแล้ว

ตกกลางคืน

เห็นสิ่งปลูกสร้างโบราณที่อยู่ตรงหน้า เฉินตงก็เคลิบเคลิ้มไปเล็กน้อย

เขาเคยไปสถานที่ระดับหรูหรามาไม่น้อย แต่เขาเคยมางานประมูลเป็นครั้งแรก

ทำตัวไม่ถูก

แต่ฉินเย่เดินเข้าไปในงานประมูลอย่างราบรื่น

เขาเดินพลางแขวะเฉินตง：“พี่ตง ของประมูลนี่ของพี่ใช้ไม่ได้ หรือของประมูลของซีสู่มีสไตล์กัน พี่ดูชื่อของประมูลนี่สิ ศาลเทียนเป่า เชยเสียจริงๆ”

เฉินตงยิ้มออกมา

ทั้งสองเดินมาถึงทางเข้า ยื่นบัตรเชิญ ขยับเนคไทเล็กน้อยแล้วเดินเข้าไปในงานประมูล

ทันใดนั้นแสงไฟก็สลัวลง

เมื่อเดินไปตามทางเดินยาวไปจนถึงด้านในลานประมูล ไฟทั้งงานส่องไปแค่บนเวทีที่เดียว

“ท่านทั้งสอง กรุณาตามผมมา”

คนในลานประมูลเดินนำเฉินตงและฉินเย่ไปยังห้องส่วนตัวชั้นสอง

ขณะที่ทั้งสองขึ้นไปด้านบน

จู่ก็มีเสียงอันอ่อนโยนดังขึ้นในความมืดระยะไกลๆ：“คุณปู่ เฉินตงผู้นั้นดูไม่จริงจังกับอะไรทั้งสิ้น เหมือนคนไม่เอาถ่าน！”

ทันใดนั้น เสียงหัวเราะแหบๆก็ดังขึ้น：“จางหยู่หลัน สายข่าวของตระกูลจางสามารถตรวจสอบเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นได้ นับว่าสุดขีดความสามารถแล้ว แต่ยังสืบหน้าตาของเฉินตงไม่ได้ อีกเดี๋ยวเธอต้องปรับตัวไปตามสถานการณ์ ถ้าจำเฉินตงผิดคน ก็จะเสียกันไปหมด”

“ไม่ต้องห่วงค่ะ เป็นหมอนั่นแน่นอน ชายในชุดสูทรองเท้าหนังข้างๆเขา ท่าทางระมัดระวังมากเกินไป เป็นถึงผู้สืบทอดตระกูลเฉิน จะเสแสร้งกับงานเล็กๆแบบนี้ได้ยังไง？”น้ำเสียงที่อ่อนโยนเต็มไปด้วยความมั่นใจ

“ก็จริง”

เสียงแหบๆจู่ๆก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม：“จางหยู่หลัน เธอจะโทษปู่ไหม？คืนนี้ตระกูลจางล้วนต้องพึ่งเธอแล้ว ถ้าเธอได้รับความเชื่อถือจากเฉินตง อนาคตของตระกูลจางก็เหลือทางรอดอีกทาง”

“ไม่โทษคุณปู่ค่ะ ยิ่งไปกว่านั้นเฉินตงเป็นถึงผู้สืบทอดตระกูลเฉิน ต่อให้เขาอยู่ใต้กระโปรงทับทิมของหลาน หลานก็ไม่ได้เสียเปรียบนี่”

ในความมืด ร่างสูงในชุดกระโปรงยาวเดินไปที่ชั้นสองอย่างช้าๆ……