The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา - บทที่200 มีคนมาเมืองหลวงอีกแล้ว
ในฐานะที่เป็นเจ้าประจำถิ่น โจวเย่นชิวรู้ข่าวการมาของตระกูลจางในทันที
จู่ๆตระกูลจางแห่งเมืองหลวงก็มาที่นี่ มันทำให้เขาสงสัย จึงรีบตรวจสอบอย่างรวดเร็ว
ตระกูลจางมาเพราะเฉินตง
ดังนั้นตอนตระกูลจางตัดสินใจมาพบกับเฉินตงในงานประมูล เขาจึงรู้ว่าโอกาสมาถึงแล้ว
ย้ายข้างครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้โจวเย่นชิวตีไพ่ดีในมือเฉินตงแตกกระจาย และโดนคำพูดของเฉินตงทำลายความทะเยอทะยาน ไม่กล้าย้ายข้างอีก
การมาของตระกูลจาง เป็นโอกาสแสดงความดีของเขาต่อเฉินตงพอดิบพอดี
ดังนั้นโจวเย่นชิวจึงใจกว้างเอา“Tears of the Blue Sea”ออกมา
ดูเหมือนการพูดประจบเอาใจจางหยู่หลัน ที่จริงแล้วเพื่อเฉินตง
เครื่องประดับชิ้นนี้เรียกได้ว่าเป็นงานศิลปะ โจวเย่นชิวมั่นใจว่าเฉินตงต้องประมูลให้กู้ชิงหยิ่งแน่
การแสดงความรักและการขอแต่งงานล้วนเป็นสิ่งสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่วพื้นปฐพี
เป็นการพิสูจน์ว่าเฉินตงไม่งกกับกู้ชิงหยิ่งแม้แต่น้อย
“การวางแผนที่ดีพังไป ถึงตอนนี้ฉันทำได้เพียงค่อยๆชดเชยความสัมพันธ์กับเฉินตง”
โจวเย่นชิวกลัดกลุ้ม ส่ายหน้าอย่างจนปัญญา：“แต่ตระกูลจางน่าจะคบค้าสมาคมได้”
……
ทางกลับบ้าน ฉินเย่ขับรถโคนิกเซ็กก์ด้วยความเร็วสูง
เฉินตงมองฉินเย่อย่างจนปัญญา：“คุณเป็นคนเปิดเผยเอง เรื่องนี่อย่าพาลมาหาผม”
จางหยู่หลันสวยมากจริงๆ ฉินเย่คิดอะไรก็เป็นเรื่องปกติ
ยิ้งไปกว่านั้น เมื่อครู่ทั้งสองหยอกล้อกันไปมา ดูเข้าต่างคนต่างก็พร้อม
เพียงแต่เปลวไฟที่ฉินเย่อั้นเอาไว้ เฉินตงก็แอบสงสาร
“โทษผม？”
ฉินเย่เหลือบมองเฉินตง：“ถ้าผมไม่ตะโกนให้หยุด ไม่แน่Tears of the Blue Seaชิ้นนี้โดนแข่งราคากันสูงลิ่วไปแล้ว”
เฉินตงยักไหล่：“งั้นตอนนี้คุณก็อย่าใจร้อนนักสิ”
“สาวสวยระดับท็อปเลยนะครับพี่ชาย！ตอนแรกยังออดอ้อนอยู่ในอ้อมแขนผมเลย พอตอนหลังกลับไล่ผม เสียใจมากๆ”ฉินเย่พูด
เฉินตงเบ้ปาก ไม่สนใจเขาอีก
รถโคนิกเซ็กก์ขับเข้าเขตวิลล่าเขาเทียนซานด้วยความเร็ว พอลงจากรถ ฉินเย่ก็ดริฟต์รถขับออกไปนอกเขตวิลล่าเขาเทียนซาน
เฉินตงสงงไปครู่หนึ่ง ไม่ได้สนใจอะไร แล้วเดินเข้าคฤหาสน์ไป
“คุณชาย กลับมาแล้วเหรอ เป็นยังไงบ้าง？”
ท่านหลงถามขึ้นทันที
“ตระกูลจางแห่งเมืองหลวงอยากตีสนิทผม แต่แผนที่ใช้ผมรับไม่ได้”เฉินตงแกว่งกล่องเครืองประดับในมือไปมา：“แต่ก็ประมูลเครื่องประดับมาให้เสี่ยวหยิ่งชิ้นหนึ่ง”
“แผนอะไรเหรอ？”ท่านหลงถาม
เฉินตงไม่ปิดบัง เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง
ฟังจบ ท่านหลง คุนหลุนล้วนตกตะลึง
“ฉินเย่หัวร้อนออกไปแล้ว น่าจะไปหาจางหยู่หลัน”เฉินตงพูดเสริม
ท่านหลงหัวเราะร่า：“เจ้าเด็กนั่นถูกปฏิเสธ คงไม่รีบไปเป็นหมาอีกรอบหรอก แต่ไม่แน่ว่าจะใช้เทคนิคสื่อสารยังไง”
เฉินตงมองท่านหลงแปลกๆ
ภาพพจน์ยิ่งแย่เข้าไปเรื่อยๆ
รับรู้ได้ถึงสายตาของเฉินตงและคุนหลุน ท่านหลงก็ยิ้มออกมาอย่างทำตัวไม่ถูก ท่าที่เคร่งขรึม
“แต่ก็สมเหตุสมผลที่ฉินเย่ชอบจางหยู่หลัน ความสวยของจางหยู่เป็นที่รู้กันในวงการบันเทิง และวงการบันเทิงยักษ์ใหญ่มากมายล้วนอยากคบค้าสมาคมกับเธอ”
“งั้นก็ต้องมีอำนาจนะสิ ตำแหน่งผู้กุมอำนาจของตระกูลจางไม่ใช่เล่นๆ”เฉินตงตอบกลับ แล้วเดินขึ้นห้องไป
เฉินตงเอา“Tears of the Blue Sea”ออกมาดูอย่างละเอียดอีกรอบ
แม้ไฟในห้องจะไม่สว่างจ้าเหมือนในงานประมูล
แต่“Tears of the Blue Sea”ยังคงสะท้อนแสงสีน้ำเงินอันน่าทึ่ง เหมือนความฝัน
ไม่พูดไม่ได้เลยว่าของที่โจวเย่นชิวตั้งใจเอาออกมา เพื่อแสดงเจตนาดีนั้นมีราคามาก
เฉินตงใส่“Tears of the Blue Sea”ลงกล่องอีกครั้ง พลางอย่างไม่ใส่ใจ：“นี่เป็นการแสดงเจตนาดีแน่นอน แต่ไม่เพียงพอที่จะพาคุณย้อนกลับไปในอดีต”
ย้ายข้างครั้งแล้วครั้งเล่า ถ้าไม่ใช่เพราะเป็นสถานการณ์แก้ปัญหาที่ต้นตอ เฉินตงคงยังนึกถึงบุญคุณที่ช่วยเหลือในอดีต ปล่อยโจวเย่นชิวไปสักครั้ง
ที่ทำลายความทะเยอทะยานของโจวเย่นชิว ก็เพื่อเป็นการป้องกันในอนาคต
ทุกสิ่งทุกอย่างของเขาล้วนอยู่ที่เมืองนี้ โจวเย่นชิวยังเป็นงูเจ้าถิ่นของที่นี่ การไม่อนุญาตให้ผู้อื่นบุกรุกเขตอิทธิพลของตนทำให้คนอื่นๆหลับสนิท？
ถ้าอยากนอน ก็ต้องนอนใต้เท้าเขา！
เฉินตงหยิบโทรศัพท์ขึ้นแล้วส่งวีแชทหากู้ชิงหยิ่ง
“ได้ของขวัญมาแล้ว”
กู้ชิงหยิ่งแทบจะตอบกลับมาทันที
“จริงเหรอ รีบเอามาให้ฉันดีเร็ว！”
เฉินตงยิ้มอย่าง：“เด็กโง่ เอาไปให้ดูก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ”
“เชอะ……จะเซอร์ไพรส์หรือไม่ก็ต้องดูอีกที（อ้อน）”
“งั้นรอนะ รีบพักผ่อนได้แล้ว”
เฉินตงตอบข้อความเสร็จก็มองกล่องเครื่องประดับ“Tears of the Blue Sea”แวบหนึ่ง แล้วยิ้มอย่างมั่นใจ
ตระกูลกู้ชิงหยิ่งยิ่งใหญ่ แค่เครื่องประดับเพชรธรรมดา ไม่สามารถทำให้เธอประหลาดใจได้จริงๆ แต่ราคาตั้ง200ล้านเลยนะ？
……
สองวันต่อมา ทุกอย่างก็ปกติดี
แต่ที่ทำให้เฉินตงแปลกใจคือ ตระกูลจางไม่มีลูกไม้อื่นอีก
เห็นได้ชัดว่าแปลกๆ
เดินทางไกลมาถึงที่นี่ จุดประสงค์เพื่อตีสนิทเขา
ครั้งแรกล้มเหลวไป ก็ล้มเลิกเลยงั้นเหรอ？
ล้อเป็นเล่น
ความจริงเหมือนที่เฉินตงคาดเดาไว้
ตระกูลจางไม่ได้ล้มเลิก แต่ยังอยู่ในเมืองนี้มาโดยตลอด
แต่เพียงเพราะความผิดพลาด สองวันมานี้จึงไม่เห็นจางหยู่หลัน
แผนการจึงถูกปล่อยเอาไว้ก่อน
แม้แต่คุณท่านตระกูลจาง ก็คิดอะไรไม่ออก
สถานการณ์ที่เร็วกว่าคนอื่นไปหนึ่งก้าว วันนี้กลับตกอยู่ในสถานการณ์ที่ทุกอย่างหยุดชะงักไป
การเร็วกว่าคนอื่นไปหนึ่งก้าว วันนี้กลับรั้งท้ายคนอื่น
แรกเริ่มความประทับใจแรกในใจของเฉินตงก็เลวร้ายไปแล้ว
อยากเปลี่ยนกลับไปคงยากแล้ว
เช้าตรู่ของวันนี้
ณ โรงแรมไท่ซาน
จางหยู่หลันยังนอนหลับอยู่ แต่ต้องตื่นเพราะเสียงโทรเข้า
ปู่โทรมา
“จางหยู่หลัน อย่างช้าที่สุดคืนนี้ต้องรีบไปเจอเฉินตงให้ได้ มีคนตามมาถึงเมืองหลวง”
ประโยคนี้ ทำให้จางหยู่หลันตื่นทันที
“ใครคะ？”
“ตระกูลฉู่！”
จางหยู่หลันขมวดคิ้วเป็นปม：“ผู้หญิงสำส่อนตระกูลฉู่คนนั้นนะเหรอ？”
“ใช่！หลานรู้จักลูกไม้ของเด็กนั่นดี ถ้าจัดการเฉินตงก่อนเธอไม่ได้ หลานลองคิดดู ตระกูลจางของเรายังเหลือเปอร์เซ็นความสำเร็จอีกกี่เปอร์เซ็น？”
คำพูดของปู่ ทำเอาจางหยู่หลันหน้าซีดเผือด
ผู้หญิงร่านที่เธอพูดถึงคือศัตรูคู่อาฆาตของเธอ
ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาหรือความสามารถ ล้วนใช่ทั้งนั้น
นอกจากรูปร่างหน้าตาที่พอกดขี่เธอคนนั้นได้ ส่วนด้านความสามารถเธอสู้ไม่ได้เลยจริงๆ
ดวงตาเปล่งความชี้ขาดออกมา
จางหยู่หลันพูดเสียงขรึม：“ปู่ไม่ต้องห่วง คืนนี้สำเร็จแน่นอน！เฉินตงต้องเป็นของหนู ไม่ยอมให้นังสำส่อนนั่นทำแผนชั่วสำเร็จแน่นอน！”
“ปู่รีบเชิญเฉินตงเถอะค่ะ”
ในขณะเดียวกัน
ในห้องทำงานบริษัทไท่ติง
เฉินตงมองบัตรเชิญที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ พลางครุ่นคิด
“ฉันก่อเรื่องตระกูลหลี่ไปรอบหนึ่ง ส่งผลกระทบขนาดนี้เลยเหรอ？”
กูหลังเป็นคนส่งบัตรเชิญมา และหลังจากส่งมอบให้เฉินตงแล้ว กูหลังก็ไม่ได้ออกไปทันที
“คุณชาย ตระกูลหลี่เป็นตระกูลที่รวยที่สุดในเมืองหลวง คุณชายไปก่อเรื่องไว้ ส่งผลกระทบไม่น้อยเลย”แม้กูหลังไม่ได้ติดตามเฉินตงไปเมืองหลวงด้วย แต่เขาก็รู้มาบ้าง
เฉินตงยิ้มอย่างจนปัญญา
หยิบบัตรเชิญขึ้นแล้วเปิดอ่าน
เขาถึงกันอึ้ง