Throne of Magical Arcana ศึกบัลลังก์เวทอาร์คานา - บทที่ 771 ชีวิตประจำวันในหุบเขาแห่งความมืด

ปราสาทของจักรวรรดิเวทมนตร์ดูเหมือนจะถูกปกคลุมไปด้วยหมอกอันมืดมิด เสียงคำรามอันน่าสยดสยองของสัตว์ร้ายดังออกมาผสมกับเสียงครวญครางที่รุนแรงและน่าสังเวช

หากเป็นสถานที่อื่นสถานการณ์เช่นนี้จะทำให้เกิดเรื่องราวสยองขวัญทุกรูปแบบ เด็กๆ คงกลัวเกินกว่าที่จะร้องไห้ในตอนกลางคืนนักบวชหรือนักเวทในการต่อสู้จะถูกดึงดูดให้ทำความสะอาดพวกเขาและนักผจญภัยจะมาสำรวจสถานที่นั้น อย่างไรก็ตาม ในเทือกเขามืดมันเป็นเพียงสถานการณ์ปกติและมีโอกาสที่ปราสาทที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นก็อยู่ที่อื่น

ในห้องที่ได้รับการตกแต่งอย่างสวยงามมีพรมจากทะเลทรายทางตอนใต้ของอาณาจักรกุสต้าวางอยู่บนพื้นข้างงานศิลปะที่สะท้อนถึงกาลเวลา มีการติดตั้งหน้าต่างบานใหญ่ซึ่งเพิ่งได้รับความนิยมในช่วงร้อยปีที่ผ่านมาในห้อง ทุกอย่างเล็ดลอดออกมาในอากาศของขุนนางยกเว้นชายและหญิงบนพรมที่สวมจดหมายลูกโซ่ซึ่งทำให้การกระทำของพวกเขาง่ายขึ้นและถือดาบยาวไว้ในมือ

ต่อหน้าพวกเขามีชายอายุสามสิบปีในชุดคลุมคลาสสิกยืนอยู่ แก้มและร่างกายของเขาผอมมาก แต่หัวของเขาใหญ่กว่าปกติมาก

รอยยิ้มบนริมฝีปากของเขาน่าขนลุกเป็นพิเศษภายใต้การตัดกันของหมอกมืดด้านนอก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหลงใหลในขณะที่เขาสังเกตเห็นชายและหญิงอย่างละโมบ ดูเหมือนว่าเขาแทบจะไม่สามารถควบคุมความปรารถนาของเขาได้

“ทั้งจิตใจและร่างกายอร่อยมาก ถ้วยรางวัลของข้าในครั้งนี้ช่างน่ายินดีจริงๆ…” ชายคนนั้นนั่งยองๆ และยื่นมือขวาที่เรียวบางออกไปสัมผัสใบหน้าสวยของผู้หญิงคนนั้นและแก้มของชายผู้นั้นราวกับว่าเขากำลังชื่นชมผลงานศิลปะที่น่าตื่นเต้นสองชิ้น

การสัมผัสดังพูดทำให้เกิดปฏิกิริยากับผู้หลับใหลทั้งสองในทันทีซึ่งดวงตาของเขากลอกไปมาราวกับว่าพวกเขากำลังจะตื่น อย่างไรก็ตาม ชายหัวดื้อไม่ได้แสดงความกังวลใดๆ เลย แต่ยังคงสัมผัสผิวของพวกเขาทุกกระเบียดนิ้ว

ชารอนครึ่งหลับครึ่งตื่นรู้สึกได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่เย็นเฉียบและเรียบเนียนที่เดินอยู่บนใบหน้าและร่างกายของนางเหมือนงูตัวยาวที่ดิ้น ในฐานะคนที่เกลียดชังสิ่งมีชีวิตดังพูดนางก็ตื่นขึ้นมาทันทีและลืมตาขึ้นทันที

นางไม่เห็นอะไรเลยนอกจากเพดานสีทองที่มีโคมไฟคริสตัลลดหลั่นลงมาเช่นเดียวกับใบหน้าที่คุ้นเคย ใบหน้านั้นอยู่ใกล้นางมากกว่าที่นางคิด

“พี่ฟินน์เจ้า…ความแข็งแกร่งของข้า!” ชารอนเรียกชื่อเขาโดยไม่รู้ตัว แต่พอผ่านไปครึ่งประโยคจู่ๆ นางก็ไม่สามารถกระตุ้นพลังโลหิตได้ พลังสายเลือดของอัศวินผู้ยิ่งใหญ่ของนางได้หายไปแล้ว!

“ฟินน์เจ้ากำลังทำอะไรอยู่!” ชายที่อยู่ข้างๆชารอนตื่นขึ้นมาไม่กี่วินาทีก่อนหน้านี้จึงสังเกตเห็นความผิดปกติของฟินน์

ฟินน์ระเบิดเสียงหัวเราะ “ คอนสแตนตินเจ้าคิดว่าข้ากำลังทำอะไร”

“เจ้าจับพวกเรามาที่นี่? ทำไม?” ในฐานะอัศวินที่ผ่านการทดสอบการต่อสู้ในไม่ช้าชารอนก็อดกลั้นความตื่นตระหนกและตระหนักว่าสาเหตุที่นางไม่สามารถกระตุ้นพลังโลหิตของนางได้เป็นเพราะห่วงและมานาของนาง

อย่างไรก็ตาม คำถามของนางยังคงเต็มไปด้วยความตกใจอย่างรุนแรง คอนสแตนตินและนางรู้จักฟินน์มาตั้งแต่พวกเขายังเป็นเด็กตัวเล็กๆ พวกเขาออกผจญภัยและเติบโตไปด้วยกัน พวกเขาถูกอาณาจักรอัศวินและไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับเทือกเขาแห่งความมืด คราวนี้ฟินน์ประกาศว่าเขาพบของที่ระลึกในการผจญภัยเดี่ยวของเขา เขาเชื่อว่าน่าจะมีของดีมากมายอยู่ข้างในจึงได้มารวมกัน

พวกเขาไม่คาดคิดว่าปราสาทจะไม่เรียบง่ายอย่างที่ฟินน์พูดอ้าง พวกเขาถูกโจมตีโดยสัตว์มืดที่ทรงพลังมากมาย หลังจากการต่อสู้นองเลือดพวกเขาได้พบกับหมอกประหลาดและผ่านไป เมื่อถึงเวลาที่พวกเขาตื่นขึ้นมาพวกเขาพบว่าฟินน์กลายเป็นคนแปลกหน้า

“ฟินน์เป็นทาสของข้ามาตั้งนานแล้ว” “ ฟินน์” หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็ปูดราวกับว่าพวกเขาจะระเบิดออกมาในไม่ช้า จากนั้นจากรูจมูกปากและหูของเขาหนวดที่ดูเหมือนปลาหมึกก็งอกออกมา ผิวของเขากลายเป็นสีแดงเข้ม

“นักขโมยใจ!” คอนสแตนตินกรีดร้องด้วยความสิ้นหวัง สัตว์ประหลาดดังพูดสามารถควบคุมจิตใจและเวทมนตร์ที่เกี่ยวข้องได้ดี เมื่อพวกเขาถูกจับไปแล้วชีวิตของพวกเขาก็น่าสังเวชยิ่งกว่าความตาย เป็นไปได้ว่าพวกเขาจะกลายเป็นทาสผู้ภักดีของเขาในขณะที่รักษาความทรงจำและบุคลิกส่วนใหญ่ไว้

“ฟินน์” ส่ายหัว “ ข้าไม่ใช่คนขโมยใจ ข้าเป็นแค่อัศวินที่เปล่งประกายที่มีพลังโลหิตของผู้ขโมยจิต ข้าได้รับบาดเจ็บอย่างหนักและไม่สามารถรักษาตัวเองได้ แต่ข้อความของพระธาตุที่ข้าเผยแพร่ออกไปก่อนหน้านี้ดึงดูดการผจญภัยมากมายที่จะเกิดขึ้น สมองของพวกเขากลายเป็นที่มาของการฟื้นฟูของข้า ฟินน์เป็นหนึ่งในนั้น ฮ่าๆ ความโลภเป็นลางสังหรณ์ของการลงโทษอย่างแท้จริง ไม่มีอะไรนอกจากข่าวลือเรื่องสมบัติพวกเขาจะมาที่ปราสาทของข้าทีละกลุ่ม

“เมื่อถึงเวลาที่ข้าดูดกลืนสมองของเจ้าและปรับเปลี่ยนเจ้าให้เป็นทาสของข้าบาดแผลของข้าก็จะหายเป็นปกติ”

ฟินน์ไม่ได้ดูน่ากลัวไปกว่านี้แล้วภายใต้หมอกสีดำเมื่อเขาพูดแบบนั้น ชารอนสั่นสะท้านแม้ว่านางจะเป็นอัศวินผู้เด็ดเดี่ยว มันน่ากลัวกว่าความตายด้วยซ้ำ

หนวดปลาหมึกที่โกรธเกรี้ยวที่อยู่ถัดจากหัวของฟินน์แผ่ออกไปยังชารอนและคอนสแตนตินโดยเล็งตรงไปที่หัวของพวกเขา

ไม่สามารถใช้พลังโลหิตของพวกเขาได้ชารอนและคอนสแตนตินทำได้เพียงแค่จับร่างของพวกเขาด้วยมือของพวกเขาจนกระทั่งหลังของพวกเขาติดกับกำแพงเย็น

“มันไม่มีประโยชน์ ข้าไม่ได้ปล่อยให้เจ้าเชื่อฟังข้าโดยการควบคุมจิตใจเพราะข้าต้องการสนุกกับความกลัวของเจ้า” ฟินน์หัวเราะอย่างอวดดี

อัศวินดำและอัศวินทั่วไปนั้นเหมือนกันหมดยกเว้นว่าอัศวินดำมักมีสายเลือดที่เกี่ยวข้องกับปีศาจและปีศาจซึ่งจะส่งผลต่อบุคลิกภาพและสถานะทางจิตของพวกเขา หากความมุ่งมั่นของพวกเขาไม่ดีพออาจเป็นไปได้ว่าพลังโลหิตของพวกเขาจะไม่สามารถควบคุมได้ทำให้พวกเขากลายเป็นปีศาจที่แท้จริง

เมื่อรู้สึกว่าหนวดที่เย็นและเรียบเนียนสัมผัสปากของนางแล้วแม้แต่ความมุ่งมั่นที่แข็งแกร่งที่สุดก็ไม่สามารถหยุดชารอนจากการกรีดร้องด้วยความสิ้นหวังและความกลัวได้

“ไมมมมมมม่!”

“มันไม่มีประโยชน์ นี่คือเทือกเขามืดและปราสาทของข้า ไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่รอบๆ ยกเว้นทาสของข้า ไม่มีใครได้ยินเสียงเจ้าดังแค่ไหนก็ตามที่เจ้ากรีดร้อง ฮ่าๆๆๆ” เห็นได้ชัดว่า “ฟินน์” รู้สึกสนุกกับความกลัวของชารอนและหยุดแตะต้องนางทำให้พวกเขาสิ้นหวังมากขึ้นไปอีก

ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ

มีใครบางคนเคาะประตูในจังหวะที่กำหนดและบุคคลทั้งสามในห้องก็นิ่งงันราวกับว่ามีคนกดปุ่มหยุดชั่วคราว

มันคือใคร? ทำไมมีคนมาเคาะประตูในเวลาและสถานที่เช่นนี้? ฟินน์เป็นคนที่กลัวมากที่สุด ไม่มีใครรู้จักย่านนี้ดีไปกว่าเขา อาจไม่มีสิ่งมีชีวิตที่ฉลาดสักตัวเดียวที่ได้รับความอนุเคราะห์จากการเคาะประตูผ่านตลอดทั้งปี นอกจากนี้นี่คือปราสาทของเขาเองและ” หมอกมืด” ซึ่งเขาขอให้ผู้อาวุโสมายด์ตั้งค่าให้เขาก็อยู่ที่นั่นแล้ว!

ในตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะย้อนกลับไปในวัยเด็กของเขาเมื่อเขารบกวนพ่อแม่ของเขาเพื่อเล่าเรื่องสยองขวัญให้เขาฟังเพียง แต่กลัวเกินกว่าที่จะไปนอนตอนกลางคืน เมื่อใดก็ตามที่เขาได้ยินเสียงใดๆ เขาจะขนลุกไปทั่วร่างกายของเขาและจากนั้นความหนาวเย็นก็จะเพิ่มขึ้นในหัวใจของเขา

ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ

เสียงเคาะประตูไม่เงียบเกินไปหรือดังเกินไปบ่งบอกถึงมารยาทของผู้มาเยือน

“มันคือใคร?” ฟินน์นึกถึงหนวดของเขาและถามอย่างระมัดระวัง ในฐานะอัศวินที่เปล่งประกายเขาควบคุมตัวเองได้ดีพอที่จะไม่ดำเนินการโดยประมาท

ชารอนและคอนสแตนตินรู้สึกประหลาดใจตื่นตระหนกและค่อนข้างมีความหวัง แม้ว่าตอนนี้ชะตากรรมที่น่าสังเวชของพวกเขาจะหลีกเลี่ยงได้ แต่พวกเขาก็ไม่รู้สึกโล่งใจ ใครก็ตามที่มาเยี่ยมชมปราสาทของ” ฟินน์” ไม่สามารถมาช่วยทั้งสองคนได้โดยเฉพาะ แต่มีแนวโน้มที่จะเป็นศัตรูของ” ฟินน์” หากพวกเขาเป็นผู้มีพลังของเทือกเขาแห่งความมืดพวกเขาจะไม่ยอมตกเป็นเชลยง่ายๆเกินกว่าที่ฟินน์จะมี

“ข้าเอง” เสียงผู้ชายอ่อนโยนดังมาจากข้างนอก “ เนื่องจากมีคนอยู่ที่บ้านข้าจะปล่อยให้ตัวเองเข้าไป”

“ข้า” คือใคร?

ไม่ชัดเจนเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของคนแปลกหน้า” ฟินน์” แอบสาปแช่งและอยู่ในจุดที่เขาอยู่โดยไม่เปิดประตู สถานที่แห่งนี้เป็นแกนกลางของปราสาทที่ล้อมรอบด้วยวงเวทป้องกันหลายวง มันไม่ง่ายเลยที่จะบุกเข้าไป!

ในขณะนี้เขาเห็นว่าลูกบิดประตูเปิดเองและประตูห้องก็เปิดออก

ไม่! ดวงตาของ” ฟินน์” ยิ่งปูดขึ้น แวดวงพิเศษของข้าอยู่ที่ไหน การป้องกันของข้าอยู่ที่ไหน นี่เป็นสถานที่ที่ได้รับการปกป้องอย่างหนักหน่วงที่สุดในปราสาทของข้า แต่ทำไมตอนนี้ถึงดูเหมือนห้องพักในโรงแรมทั่วไปล่ะ? ทำไมการป้องกันเหล่านั้นถึงหายไป?

“ฟินน์” ยืนอยู่ตรงนั้นราวกับรูปปั้นหินเมื่อประตูถูกเปิดออกจนสุดและชายหนุ่มรูปหล่อในชุดกระดุมสองแถวเดินเข้ามาช้าๆ

“ข้า…ข้ายอมแพ้! อย่าฆ่าข้า!” “ ฟินน์” ไม่จำเป็นต้องคิดที่จะตระหนักถึงช่องว่างระหว่างพวกเขาดังนั้นเขาจึงร้องขอความเมตตาโดยไม่ลังเลหรือเห็นเจ้าค่าในตนเอง

จากนั้นเขาพูดเสริมว่า “ข้าสนิทกับชนเผ่าผู้ขโมยจิตมากและเคยไปเยือนจิตอาวุโสครั้งหนึ่ง ไม่ว่าเจ้าต้องการให้ข้าทำอะไรข้าสามารถทำให้เจ้าเสร็จได้”

เขากำลังแนะนำผู้สนับสนุนของเขาเพื่อไม่ให้คนแปลกหน้าคิดเกี่ยวกับเขาน้อยเกินไป

ลูเซียนรู้สึกขบขัน “ข้ามาที่นี่เพื่อถามเส้นทางเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องจริงจังมากนัก”

หากเขาไม่พบข้อมูลใดๆ เขาจะต้องไปหาราชาแห่งฝันร้าย

“เพื่อถามทาง…” “ฟินน์” รู้สึกว่าเขากำลังจะอาเจียนเป็นเลือด

ทันใดนั้นเสียงดังก้องกังวานไม่หยุดขณะที่บุรุษและโซ่ตรวนของชารอนและคอนสแตนตินแตกออกจากกัน แต่ไม่มีคลื่นผิดปกติในทั้งห้องเลย

นี่…นี่มันไม่น่าเชื่อยิ่งไปกว่าพลังโลหิตกำจัด…” ฟินน์” เคยเห็นสายเลือดมากมาย แต่เขาไม่เคยผ่านเรื่องนี้มาก่อน เขาไม่รู้ว่าพลังคืออะไร

ในขณะที่ชารอนและคอนสแตนตินกำลังจะแสดงความขอบเจ้าด้วยความตื่นเต้น ลูเซียนยิ้มและพูดว่า “งั้นข้าตั้งใจจะถามว่าทำไมปราสาทผู้สังเกตการณ์ที่อยู่ใกล้ๆ ถึงถูกย้ายออกไป”

……

สิบนาทีต่อมา ลูเซียนออกจากปราสาทด้วยความพึงพอใจ

ตามข้อมูลจากฟินน์ ปราสาทผู้สังเกตการณ์ยังคงอยู่ที่นี่เมื่อวานนี้ แต่สำนักงานใหญ่ของสภาแห่งความมืดได้ส่งข้อความและเรียกร้องให้สมาชิกชั้นตำนานทั้งหมด

ดูเหมือนจะเป็นการเคลื่อนไหวจากดานิซอสมังกรดึกดำบรรพ์และแดรกคูลาเจ้าชายแวมไพร์ พวกเขาต้องการรวมสภาแห่งความมืดอย่างแท้จริง ท้ายที่สุดแล้วสภาเวทมนตร์ศาสนจักรศาลพรายและมหาสมุทรไร้ขอบเขตมีอำนาจมากขึ้นเรื่อยๆ ในปัจจุบันและสภาแห่งความมืดไม่สามารถแบ่งแยกได้เหมือน แต่ก่อน

นี่คือสิ่งที่” ฟินน์” เรียนรู้จากจิตอาวุโส เขาค่อนข้างตื่นตระหนกกับการหายตัวไปอย่างกะทันหันของปราสาทผู้สังเกตการณ์

เมื่อพิจารณาว่า “ฟินน์” ให้สติปัญญาที่น่าพอใจ ลูเซียนไม่ได้ฆ่าเขา แต่เพียงแค่ใส่ห่วงและมานาไว้กับเขา โดยทั่วไปเครื่องมือเหล่านี้ใช้ได้เฉพาะกับผู้ที่มีตำแหน่งอาวุโสต่ำกว่า แต่ฟินน์ยังฟื้นตัวไม่เต็มที่

ส่วนสิ่งที่จะเกิดขึ้นในภายหลังก็ไม่น่าเป็นห่วง

“อาจเป็นเรื่องยากที่จะหยุดการแบ่งส่วนและความขัดแย้งภายในของสภาแห่งความมืด แดรกคูลาเต็มใจที่จะกักขังตัวเองและอยู่ร่วมกับมนุษย์หมาป่าอย่างสงบสุขหรือไม่” ลูเซียนส่ายหัวด้วยรอยยิ้มและวางแผนที่จะเข้าร่วมการประชุมในขณะที่เขาไปเยี่ยมท่านไรน์ “ ข้าหวังว่าตอนนั้นสมองจะไม่ไหลไปทุกที่บนพื้น…”