Throne of Magical Arcana ศึกบัลลังก์เวทอาร์คานา - บทที่ 768 การตัดสินใจของดักลาส

หอคอยบาเบล ในจักรวาลปรมาณู

กลุ่มของแสงพราวลอยออกมาจากประตูห้วงอวกาศ เช่นเดียวกับลูกบอลน้ำที่กระเพื่อมมันสว่างขึ้นในวงเวททันทีและเส้นและลวดลายที่ซับซ้อนในอากาศก็ส่องแสงระยิบระยับ

ในขณะเดียวกันประตูก็ไม่ได้ดูเป็นสีเทาและซีดอีกต่อไป แต่ตอนนี้มันถูกปกคลุมด้วยชั้นของความมันวาวเหมือนฝัน

ชั้นของแสงซึ่งเป็นเหมือนยางก็ยื่นออกมาในทันที ร่างที่คลุมเครือเดินออกมา เมื่อร่างชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ก็กลายเป็นลูเซียน

ทันทีที่ลูเซียนก้าวออกจากประตูความเงางามของมันก็ถูกถอดออกทันทีและประตูก็พังทลายลงสู่พื้นกลายเป็นขี้เถ้า เส้นที่ส่องแสงในอากาศแตกออกทีละเส้นและกลายเป็นกองขยะ

ในเวลานี้ในที่สุด ลูเซียนก็ตระหนักว่านาตาชาไม่ใช่คนเดียวที่ยืนอยู่ในห้องโถงรอการกลับมา ประธานก็รอเช่นกัน ดักลาสดูค่อนข้างกังวลซึ่งหาได้ยากสำหรับเขา แต่ก็ไม่ใช่ในทางที่แย่ ความวิตกกังวลเกิดจากความกระตือรือร้นที่จะหาคำตอบ

อย่างไรก็ตาม ลูเซียนไม่แปลกใจกับการปรากฏตัวของดักลาสเลย หลังจากสิ่งที่เขาเพิ่งทำมันจะน่างงงวยกว่านี้ถ้าประธานาธิบดีไม่ได้มาที่นี่

สำหรับนาตาชาการรอคอยของนางไม่ได้อยู่ที่การดูแล ลูเซียนและความอยากรู้อยากเห็นของนางเอง

“เจ้าพบมันได้ยังไง” ดักลาสถามอย่างตรงไปตรงมา

นาตาชาเปิดปากของนาง แต่นางไม่ต้องการตัดดักลาสออก นางยังมีคำถามมากมายที่จะถามเช่นดวงอาทิตย์อยู่ไกลแค่ไหนและมีอยู่อย่างไร เมื่อเทียบกับดักลาสนางมีโอกาสมากมายที่จะถาม

ลูเซียนยิ้มเพราะมันเป็นเรื่องยากมากที่จะเห็นดักลาสมีความกระตือรือร้นมากจนเขาลืมสิ่งที่ควรทำในทันทีที่สุดหลังจากขึ้นสู่ระดับตำนาน ดูเหมือนว่าเฟอร์นันโดกำลังอาศัยอยู่ในตัวเขา

“ขออย่างที่สอง” ลูเซียนพูดอย่างใจเย็น

จากนั้นท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวก็ปรากฏขึ้นด้านหลัง ลูเซียนซึ่งมีลูกไฟขนาดใหญ่กำลังลุกไหม้ ดวงดาวที่อยู่รอบๆ ลูกไฟดวงใหญ่ก่อให้เกิดรูปแบบลึกลับมากมายในขณะที่ด้านหลังของลูกไฟนั้นมีกลุ่มของความมืดที่ลึกที่สุด

บนท้องฟ้ามีโปรตอนและนิวตรอนรวมตัวกันเป็นนิวเคลียสของอะตอม ในบางครั้งพวกมันจะล่องลอยและบางครั้งก็จะพังทลายลง พวกมันก่อตัวเป็นองค์ประกอบร่วมกับอิเล็กตรอน ในส่วนต่างๆที่องค์ประกอบต่างๆรวมตัวกันมีสิ่งมหัศจรรย์ที่สวยงามแตกต่างกันเช่นของเหลวและคริสตัลที่เย็นจัด

แสงไหลไปมาท่ามกลางสิ่งที่มีประจุไฟฟ้าและมันถูกแบ่งออกเป็นส่วนๆ ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงลักษณะของแรงแม่เหล็กไฟฟ้าและมันก็เข้าร่วมกับ “พลังลม” ในพื้นที่ลวงตาอย่างกลมกลืน

ขอบของโลกทั้งใบโค้งงอเล็กน้อยและนอกเหนือจากขอบดูเหมือนว่ามีสิ่งอื่นที่เชื่อมต่อกับพวกเขาซึ่งทำให้การเปลี่ยนแปลงในโลกแห่งปัญญาส่งผลกระทบต่อโลกแห่งวัตถุ

เมื่อเห็นเช่นนั้นดักลาสก็นึกขึ้นได้ว่าเขาลืมอะไรไปและเขาก็รู้สึกสนุกกับตัวเองเล็กน้อย เขาลืมเรื่องนี้ไปได้อย่างไร? หลังจากขึ้นสู่ระดับตำนานสูงสุดแล้วควรสะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในโลกแห่งการรับรู้ของเขาหรือนางไปสู่มิติพิเศษของตัวเองโดยเร็วที่สุดเพื่อทำให้มิติพิเศษมีลักษณะคล้ายมิติที่ดีขึ้น

ทันทีที่ ลูเซียนเปิดเผยโลกแห่งปัญญาของเขาหอคอยบาเบลก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงและการสั่นสะเทือนก็มาจากโลกที่มันอยู่

ดวงดาวในจักรวาลอันมืดมิดในมิตินั้นพลันเปล่งแสงอันงดงามออกมาและกลายเป็นความจริงอย่างมาก ขณะนี้ดาวฤกษ์ซึ่งมีลักษณะคล้ายดวงอาทิตย์กำลังลุกเป็นไฟและอุณหภูมิที่น่ากลัวและรุนแรงก็ใกล้เคียงกับดวงอาทิตย์จริงเช่นกัน

เมื่อการฉายภาพของโลกแห่งปัญญาของ ลูเซียนหายไปในที่สุดดักลาสก็ถามว่า “เจ้าทำสิ่งนี้ได้อย่างไร…?”

ลูเซียนตอบสั้นๆ ว่า “เนื่องจากดูเหมือนว่าโลกของเราถูกหุ้มด้วยบางสิ่งบางอย่างเช่น ‘หมอก’ ส่วนที่ลึกที่สุดของมหาสมุทรไร้ขอบเขตจะหมุนไปรอบๆ เมื่อเราบินออกจากชั้นบรรยากาศเราจะสูญเสียการสังเกตของดาวเคราะห์ในบางจุดจนกว่าเราจะเข้าสู่จักรวาล หลังจากนั้นเราต้องพิจารณาสองสิ่ง หนึ่งแสงไม่โค้งงอเมื่อหล่อผ่านชั้นบรรยากาศด้วยหรือไม่? ประการที่สองดาวเคราะห์ดวงอื่นๆ ก็ถูก “ติดกับดัก” ด้วยหรือไม่

“…ดังนั้นข้าจึงรวมข้อมูลที่ได้จากส่วนที่ลึกที่สุดของมหาสมุทรไร้ขอบเขตและความคิดที่ข้าเคยมีและแก้ไขการคำนวณพิกัดของดวงอาทิตย์ ในที่สุดข้าก็พบมันในที่สุด…” ลูเซียนพูดหลังจากหยุดชั่วครู่

“เมื่อนานมาแล้วเราเคยคิดถึงความเป็นไปได้ที่ชั้นบรรยากาศอาจเปลี่ยนการส่งผ่านของแสงและคิดว่าเป็นสาเหตุที่เป็นไปได้ว่าทำไมเราไม่พบดาวเคราะห์ อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านไปหลายปีเราก็ยังไม่มีความเข้าใจอย่างเต็มที่เกี่ยวกับความลับของมหาสมุทรไร้ขอบเขตและ ‘หมอก’” ดักลาสพูด

จอมเวทรุ่นก่อนๆ ไม่ใช่คนโง่เขลา สิ่งที่ลูเซียนเพิ่งพูดนั้นได้ถูกหยิบยกเอาไว้เมื่อหลายปีก่อน อย่างไรก็ตาม พวกเขาทั้งหมดไม่พบปัญหาระหว่างข้อมูลและบันทึก ถ้ามันง่ายเหมือนคำบรรยายของลูเซียนจอมเวทเหล่านั้นคงได้พบดวงอาทิตย์เมื่อหลายร้อยปีก่อน!

ดังนั้นคำถามสำคัญที่ดักลาสต้องถามคือวิธีที่ ลูเซียนจัดการเพื่อค้นหาปัญหาในข้อมูลและหาพิกัดที่ถูกต้อง

มือขวาของ ลูเซียนปีนขึ้นไปบนคางของเขาแล้วลูบมัน เขาตอบด้วยความลังเลว่า “ตอนนี้ข้ายังไม่ชัดเจนนัก ข้าคิดว่า ‘หมอก’ และความผิดปกติของมหาสมุทรไร้ขอบเขตน่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับความผิดปกติที่ผิดปกติในอวกาศ”

เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวที่หมดสติของ ลูเซียนนาตาชาก็รู้ว่า ลูเซียนไม่ได้ซ่อนอะไรไว้ แต่ในใจของเขาเต็มไปด้วยคำถาม

“มีบางอย่างผิดปกติในอวกาศ…การโค้งงอของอวกาศแสดงให้เห็นถึงแรงโน้มถ่วงและแรงโน้มถ่วงที่นั่นดูแปลก… แต่…” ดักลาสพึมพำ

แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้ว่าทำไมลูเซียนถึงมีความคลุมเครือ “ เจ้ากลัวว่าหัวข้าจะระเบิดเหรอ? มันขัดแย้งกับทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปหรือเปล่า”

ลูเซียนถูหน้าผากของเขาด้วยความลำบากใจเล็กน้อย “ …ใช่มีความขัดแย้งระหว่างทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปกับกลศาสตร์ควอนตัม ข้าอยู่ข้างฝ่ายหลังมากขึ้น แต่ไม่มั่นใจว่าจะถูกต้องร้อยเปอร์เซ็นต์ การเดาที่กล้าหาญของข้าอาจทำให้เจ้าเข้าใจผิดได้ ดังนั้นข้าจึงไม่สามารถระเบิดความคิดของตัวเองออกมาโดยประมาทได้”

“ตอนนี้เจ้าแน่ใจแล้ว ดังนั้นข้าจึงอยากฟังเพราะข้าจะไม่ปล่อยให้สิ่งที่ไม่แน่นอนมาเขย่าโลกแห่งการรับรู้ของข้า” ดักลาสพูดด้วยรอยยิ้ม “ ถ้าเจ้าไม่ต้องการชัดเจนมากเจ้าสามารถให้คำแนะนำกับข้าและข้าจะสำรวจด้วยตัวเอง ระหว่างทำก็ปรับตัวได้เรื่อยๆ ดังนั้นแม้ว่าผลลัพธ์สุดท้ายจะขัดกับทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไป แต่โลกแห่งการรับรู้ของข้าก็จะไม่พังทลาย”

ลูเซียนพยักหน้าเล็กน้อย “ เมื่อนานมาแล้วข้าเริ่มคิดว่าเหตุใดจึงไม่สามารถมองเห็นดาวเคราะห์ได้ แต่ข้าก็ไม่รู้อะไรเลยจนกระทั่งข้าเปิดห้องและเห็นความลึกลับ”

“ความลึกลับของความเป็นอมตะ?” ดักลาสและนาตาชาทั้งคู่ถามพร้อมกัน พวกเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าสิ่งนี้จะเกี่ยวข้องกับความลึกลับของความเป็นอมตะ

ลูเซียนพูดอย่างจริงจังว่า “ดาวเคราะห์ที่หายไปสิ่งแปลกๆ เกี่ยวกับบรรยากาศและมหาสมุทรดวงดาวที่ไร้แรงโน้มถ่วงในหลุมฝังศพของดวงดาวเตาหลอมวิญญาณและแม้แต่ ‘โลกแห่งความจริง’ …พวกเขาล้วนเป็นคำถามเดียวกัน ดังนั้นเราต้องดูทั้งหมดด้วยกัน”

“เข้าท่า” ดักลาสเห็นด้วย แต่ในไม่ช้าเขาก็สับสนอีกครั้ง “ ถ้าเป็นอย่างที่เจ้าพูดบรรยากาศก็ควรมีลักษณะเดียวกันกับมหาสมุทรเนื่องจากสภาพแวดล้อมโดยรอบไม่แตกต่างกันตามธรรมชาติ แต่ทำไมเมื่อเรามุ่งหน้าไปยังชั้นบรรยากาศไม่มีสิ่งใดมาขวางกั้นไม่ให้เราบินเข้าไปในจักรวาลได้ แต่เมื่อเราอยู่ในส่วนที่ลึกที่สุดของมหาสมุทรไร้ขอบเขตเราจะไปต่อไม่ได้อีกแล้ว”

ลูเซียนตอบอย่างจริงจัง” นี่คือสาเหตุที่ข้าเองก็สับสนเช่นกัน ข้าได้สร้างแบบจำลองคณิตศาสตร์พิเศษสำหรับมัน แต่กลับกลายเป็นว่าแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่แบบจำลองทางคณิตศาสตร์จะสร้างขึ้นตามธรรมชาติแม้ว่ามันจะเข้าไปในมิติที่แปลกประหลาดก็ตาม “

“เป็นไปไม่ได้ที่จะก่อตัวตามธรรมชาติ…เจ้ากำลังบอกว่า…มีใครทำ?” ดักลาสก็จริงจังมาก

นาตาชาก็ดูประหลาดใจมากในขณะที่ดวงตาสีเงินสีม่วงขนาดใหญ่ของนางเบิกกว้าง คำพูดของ ลูเซียนอาจหมายถึงสิ่งที่น่ากลัวมาก

“เป็นไปได้ อาจมีใครบางคนที่ทรงพลังจริงๆที่นั่นซึ่งเราไม่รู้ใครเป็นผู้สร้างความไม่ชอบมาพากลที่อยู่ลึกลงไปในมหาสมุทร แต่ก็ไม่น่าเป็นไปได้มากนักเนื่องจากไม่มีข้อมูลเนื่องจากเราสามารถค้นหาดาวเคราะห์ด้วยข้อมูลได้ตลอดเวลา ดังนั้นข้าจึงสงสัยว่ามันมีส่วนเกี่ยวข้องกับอายุของเทพปกรณัม ท้ายที่สุดเรารู้เรื่องอายุน้อยมากคนเดียว” ลูเซียนพูด

ครั้งสุดท้ายที่ลูเซียนเสี่ยงชีวิตเข้าไปในวิหารแห่งวิญญาณเขาเห็นห้องสมุดที่มีหนังสือมากมายจากยุคแห่งเทพนิยายถูกเก็บไว้ที่นั่น อย่างไรก็ตาม ในเวลานั้นเขาไม่มีเวลามากพอที่จะคัดลอกพวกมันและเมื่อเขากลับมาวิญญาณก็ได้ลบมันออกไป

ดักลาสพยักหน้าเล็กน้อย “เป็นไปได้ บางทีอาจเป็นการป้องกันไม่ให้มัลติมุสและนรกมาถึงโลกหลัก”

“หลังจากยุคแห่งเทพนิยายจันทราสีเงินก็เริ่มดึงออกจากการมีอิทธิพลเหนือพื้นดิน” ลูเซียนพูด จากนั้นเขาก็หายใจเข้าลึกๆ และพูดว่า “เพื่อยืนยันการเดาของข้าข้าจะไปที่ หุบเขาแห่งความมืดเร็วๆ นี้เพื่อพบท่านไรน์และดูว่าเขาจะได้อะไรจาก ‘จันทราสีเงิน’”

“เตรียมตัวให้พร้อม” ดักลาสเห็นด้วย “ ถ้า ‘จันทราสีเงิน’ ไม่ต้องการพูดอะไรเราจะกลับไปที่ห้องสมุดในวิหารอีกครั้ง”

ดักลาสยิ้ม “ขอพิกัดของดวงอาทิตย์เพื่อที่ข้าจะได้เห็นด้วยตาของข้าเอง หลังจากนั้นข้าก็พร้อมที่จะไปถึงระดับมนุษย์ครึ่งเทพ”

“มนุษย์ครึ่งเทพ?!” ทั้ง ลูเซียนและนาตาชาตกใจเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าลูเซียนไม่เห็นด้วยกับแผนของดักลาส

“โดยพื้นฐานแล้วโลกแห่งการรับรู้ของข้าจะสมบูรณ์เมื่อพบดาวเคราะห์และจากการศึกษาก่อนหน้านี้ข้าได้ค้นพบวิธีเปลี่ยนสถานะและก้าวไปสู่ระดับมนุษย์ครึ่งเทพ” ดักลาสพูดด้วยสีหน้าแบบเดียวกัน “ ข้าจะแทนที่พลังแห่งความรู้สึกด้วยโลกแห่งการรับรู้ของตัวเองและแทนที่พลังแห่งศรัทธาด้วยสภาพแวดล้อมจริงที่สอดคล้องกัน ข้าจะซ้อนทับพวกเขาและรวมเข้าด้วยกัน ด้วยวิธีนี้ข้าควรจะสามารถบรรลุการเปลี่ยนแปลงและเปิดประตูสู่การเป็นมนุษย์ครึ่งเทพ”

ลูเซียนรู้ว่านี่เป็นเส้นทางดั้งเดิมที่สุดสำหรับนักเวทที่จะกลายเป็นมนุษย์ครึ่งเทพ แต่เขายืนยันว่า “แต่ครับเรารอจนกว่าเราจะรู้ว่าทำไมวิธีนี้ถึงได้ผลและมนุษย์ครึ่งเทพคืออะไร เราอาจจะพบคำตอบภายในทศวรรษ”

“ข้ารู้ว่าเจ้ามั่นใจ แต่เรารอไม่ได้อีกแล้ว การมาถึงของมัลติมุสและอำนาจของไวเค็นเป็นภัยคุกคามใหญ่ต่อสภา หากสภาไม่สามารถสร้างมนุษย์ครึ่งเทพได้ในอีกห้าปีข้างหน้าเราทุกคนจะตกที่นั่งลำบาก ข้าไม่แน่ใจว่าจะทำได้หรือเปล่า แต่ข้าจะยังลองดู” ดักลาสยิ้มราวกับว่าเป็นธุระของคนอื่น

“แต่…” ลูเซียนพยายามต่อไป

ดักลาสหยุดเขา “ถ้าเจ้าคิดวิธีที่ดีกว่านี้ข้ายังสามารถปรับปรุงรากฐานของข้าได้หลังจากที่กลายเป็นมนุษย์ครึ่งเทพและยัง…”

เขามองออกไปที่จักรวาลข้างนอกและพูดด้วยน้ำเสียงสงบว่า “สำหรับข้าแล้วสิ่งที่น่าสนใจที่สุดในโลกนี้คือการไขปริศนาทีละอย่าง พลังที่มาพร้อมกับมันเป็นเพียงอภินันทนาการ

……………………………………….