Tranxending Vision – เนตรเนรมิตร - ตอนที่ 357 ความจริงค่อยๆปรากฏ !

TXV –

เมื่อเซี่ยเสวียหยุดเซี่ยเหล่ยไว้ได้ เธอก็รีบไปดูอันซูจุนทันที
อเลน่าได้ยินเสียงทะเลาะวิวาทจากข้างห้อง เธอจึงลุกขึ้นเดินไปดูที่ห้องข้างๆ เมื่อมาถึงก็เห็นเซี่ยเสวียและอันซูจุนนั่งอยู่บนพื้นในตอนนี้เธอตกใจมากและไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
”พี่เหล่ย! พี่ทำอะไรของพี่? ” เซี่ยเสวียพูดและยังคงพูดต่ออีกว่า “พี่ทำแบบนี้กับเพื่อนของฉันทำไม?”
เซี่ยเหล่ยมองไปที่เซี่ยเสวียและพูดว่า “เพื่อนของเธอเป็นคนไม่ดี เขาเป็นชาวเกาหลีใต้ ”
”แล้วชาวเกาหลีใต้ไม่ดีตรงไหน? พี่มีอคติกับชาวเกาหลีใต้! “เซี่ยเสวียเถียงเซี่ยเหล่ย
ตอนนี้อเลน่าเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นแล้ว เธอรู้ว่าตัวเองต้องทำยังไงเธอรีบเข้ามาภายในห้องและปิดประตูให้เบาที่สุดเพื่อไม่ให้เสียงไปรบกวนพวกเขา
แต่เมื่อปิดประตูเสร็จเรียบร้อยแล้วแม้ว่าจะไม่มีเสียงเลยแต่เซี่ยเสวียก็หันไปที่อเลน่าพร้อมกับชี้ไปที่เธอและพูดขึ้นว่า “พี่เองก็ยังมีแฟนเป็นชาวอังกฤษได้เลยแล้วทำไมฉันจะมีแฟนเป็นชาวเกาหลีใต้ไม่ได้หล่ะ? พี่ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย! ”
ที่จริงอเลน่าไม่ได้เป็นชาวอังกฤษแต่ในครั้งแรกที่เจอกัน เซี่ยเหล่ยได้แนะนำเธอว่าเป็นชาวอังกฤษและจนถึงตอนนี้เซี่ยเสวียก็ยังไม่รู้ความจริงเกี่ยวกับตัวของอเลน่า
เซี่ยเสวียยังคงพูดต่ออีกว่า “ฉันโตแล้วไม่ใช่เด็กๆอีกต่อไป ฉันโตเป็นผู้ใหญ่แล้วด้วย ทำไมพี่ยังต้องมายุ่มย่ามกับเรื่องแฟนของฉันด้วย?”
ในเวลานี้เซี่ยเหล่ยใจเย็นลงและชี้ไปที่อันซูจุนพร้อมกับพูดว่า “แล้วเธอรู้หรือไม่ว่าเขาเพิ่งจะทำอะไรลงไป?”
”ฉันไม่รู้ ฉันไม่สน ฉันรู้แค่ว่าเขาดีกับฉันเท่านั้น!” เซี่ยเสวียพูดแม้ว่าเธอจะเคยเป็นคนที่มีเหตุผลแต่ก็ไม่ใช่ในสถานการณ์ตอนนี้
”แต่เขาใส่ยาเสพติดลงไปในแก้วของเธอนะ!” เซี่ยเหล่ยพูดพร้อมชี้ไปที่แก้วไวน์ จากนั้นก็พูดต่ออีกว่า “นี่คือสิ่งที่คนเป็นแฟนกันทำอย่างนั้นเหรอ? คนๆนี้ดีพอสำหรับเธอแล้วจริงๆอย่างนั้นเหรอ? ”
เซี่ยเสวียเหลือบมองไปที่แก้วไวน์หนึ่งครั้งก่อนหันมามองที่เซี่ยเหล่ยพร้อมพูดไปว่า “ฉันไม่เชื่อ!”
”เธอนี่มัน…..” เซี่ยเหล่ยหมดคำพูดที่จะเถียงกับเธอ
จังหวะนี้อเลน่าก็พูดขึ้นว่า “น้องเสวีย ในตอนนี้ไม่มีใครรักเธอได้มากกว่าพี่ชายของเธอหรอกนะ ดังนั้นเขาจะไม่มีวันโกหกและทำร้ายเธอได้ลงหรอก”
”ฉันไม่เชื่อ! ฉันไม่ฟัง!” เซี่ยเสวียพูดเสร็จก็ปิดหูตัวเองเอาไว้
จังหวะนี้เซี่ยเหล่ยก็ยกมือขึ้นและกำลังจะตบไปที่ใบหน้าของเซี่ยเสวียแต่ที่สุดแล้วเขาก็หยุดมือของตัวเองไว้กลางอากาศ ตั้งแต่เล็กจนโตเขาไม่เคยทำอย่างนี้กับน้องของตัวเองเลย
”พี่จะตบฉัน! พี่จะตบฉัน!” เซี่ยเสวียพูดขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่กำลังไหลอาบแก้มของเธอด้วยความเสียใจ
อเลน่ารีบไปจับมือของเซี่ยเหล่ยให้ลดลงมาหลังจากนั้นเธอก็มองไปที่เซี่ยเสวีย เธอเข้าใจว่าทำไมเซี่ยเสวียถึงร้องไห้ออกมาในตอนนี้
”ออกไปนะ ออกไปเดี๋ยวนี้” เซี่ยเสวียชี้ไปที่ประตูและพูดขึ้นว่า “ฉันไม่อยากเห็นหน้าของพี่แล้ว”
”เธอ…… ” เซี่ยเหล่ยพูดไม่ออกในใจของเขาเองก็รู้สึกเจ็บปวดไม่น้อยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่หลังจากนั้นก็พยายามพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือออกไปว่า “คนเกาหลีใต้คนนี้ที่เธอเพิ่งจะรู้จักเธอกลับเชื่อเขาแต่กับพี่ที่รู้จักกันมาตั้งแต่เกิด เธอไม่เชื่อแถมยังไล่พี่ออกไปอีกงั้นเหรอ?”
เซี่ยเสวียตอบกลับไปว่า “ออกไป! ฉันไม่อยากเห็นพี่อยู่ในห้องนี้ตอนนี้!”
ด้วยความเศร้าปนกับความโกรธทำให้เซี่ยเหล่ยไม่สามารถพูดอะไรต่อจากนี้ได้ เขาคิดกลับไปว่าเขาไม่ยอมเข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่เมืองชิงตูเพื่อไม่อยากให้เธอต้องรู้สึกว่าอยู่อย่างโด่ดเดี่ยว หลายปีที่ผ่านมาเขาจึงต้องทำงานก่อสร้างเพื่อนำเงินมาเป็นค่าใช้จ่ายในชีวิตสำหรับพวกเขา เขาไม่เคยคาดคิดว่านี่จะเป็นสิ่งที่เขาจะได้รับ หลังจากสิ่งที่ทำไปทั้งหมดนั้นไป เรื่องนั้นเกิดขึ้นเพียงเพราะชายชาวเกาหลีใต้คนเดียวเท่านั้น!
อเลน่าเห็นว่าสถานการณ์ตอนนี้ไม่ดีนักหากปล่อยไว้นานกว่านี้คงยากที่จะแก้ไข เธอจึงเดินไปหาเซี่ยเหล่ยและพูดขึ้นว่า “คุณสงบสติอารมณ์ของตัวเองก่อนนะ” จากนั้นเธอก็มองไปที่เซี่ยเสวียและพูดขึ้นว่า “เซี่ยเสวีย ฉันเชื่อที่พี่ชายของเธอพูด ฉันเชื่อว่าชายเกาหลีใต้คนนั้นแอบใส่ยาในแก้วไวน์ของเธอ ดังนั้นฉันจะพิสูจน์มันเอง ฉันจะดื่มไวน์ในแก้วนี้เพื่อพิสูจน์ให้เธอเห็นเอง! ”
พูดเสร็จเธอก็เอื้อมมือออกไปหยิบแก้วไวน์
เซี่ยเหล่ยคว้ามือของอเลน่าพร้อมพูดว่า “คุณไม่จำเป็นจะต้องดื่มมันหรอกนะ ไอบ้านี่ต่างห่างที่ควรจะเป็นคนดื่ม”
เซี่ยเหล่ยหยิบแก้วไวน์มาจากมือของอเลน่าจากนั้นก็มองไปที่อันซูจุน
อันซูจุนทำท่าทางว่าจะไม่ดื่มมันแต่ก็ยังไม่ทันจะได้ทำอะไรเซี่ยเหล่ยก็บีบปากของเขาและเทไวน์กรอกปากทันที
”แค่ก.. แค่ก..” อันซูจุน สำลักเล็กน้อย
อันที่จริงเมื่อเซี่ยเสวียเห็นสิ่งที่พี่ชายตัวเองทำลงไป เธอเองก็อยากจะไปห้ามเขาเหมือนกันแต่ในวินาทีสุดท้ายเธอก็ตัดสินใจปล่อยเลยตามเลย เธอตระหนักได้ว่าแม้แต่อเลน่าที่ไม่ใช่สายเลือดกันด้วยซ้ำกลับเชื่อเซี่ยเหล่ยอย่างหมดใจแถมยังพร้อมจะพิสูจน์ข้อเท็จจริงนี้ให้ประจักษ์อีกต่างหากดังนั้นเธอจึงปล่อยให้พี่ชายของตัวเองจัดการต่อไปและดูว่าผลสุดท้ายแล้วจะเกิดอะไรขึ้น
จังหวะนี้อันซูจุนที่โดนไวน์กรอกลงปากไปแล้วก็แสดงท่าทางกระวนกระวายออกมาให้เห็น เขาพยายามลุกขึ้นยืนเพื่อต้องการจะหนีไป
เซี่ยเหล่ยจับตัวเขาไว้และพาไปนั่งที่เก้าอี้พร้อมถามไปว่า “อันซูฮยอนอยู่ที่ไหน?”
”อันซูฮยอนไหน? ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงใคร? ” อันซูจุนพูดต่อว่า ” ปล่อยผมออกไปเดี๋ยวนี้! ผมเป็นคนเกาหลีใต้นะ”
เซี่ยเหล่ยหัวเราะเยาะและพูดขึ้นว่า “แล้วยังไง คิดว่าตัวเองเป็นคนเกาหลีใต้แล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ”
”ผมไม่รู้จักอันซูฮยอนที่คุณพูดถึงหรอกนะ ปล่อยผมไปเดี๋ยวนี้!” อันซูจุนพูดขึ้น หลังจากนั้นก็หันไปหาเซี่ยเสวียและพูดขึ้นว่า “น้องเสวีย คนๆนี้เป็นพี่ชายของคุณจริงๆงั้นเหรอ? เขาไม่ควรเป็นพี่ชายของคุณเลย เขามันคนโง่! แต่ยังไงผมก็ยังรักคุณอยู่นะ ”
“เพี๊ยะ ! ” เซี่ยเหล่ยตบหน้าของอันซูจุนทันทีที่เขาพูดจบ
“นี่พี่…ในไวน์ไม่ได้มีอะไรเลยนี่!” เซี่ยเสวียมองไปที่เซี่ยเหล่ยพร้อมพูดด้วยความโกรธและยังพูดต่ออีกว่า “อะไรทำให้พี่กลายเป็นคนแบบนี้ได้? ปล่อยเขาเดี๋ยวนี้เลยนะ! ”
เซี่ยเหล่ยตอบกลับไปว่า “จะมีหรือไม่มีเราจะได้รู้กันเดี๋ยวนี้แหละ”
”ปล่อยผมไปเดี๋ยวนี้! ใครก็ได้ช่วยด้วย” อันซูจุนตะโกน
เมื่อเห็นว่าอันซูจุนตะโกนออกมาเซี่ยเหล่ยก็ได้ใช้มืออุดปากเขาไว้หลังจากอุดปากได้ไม่นานแก้มของ อันซูจุนก็มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น มันค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างรวดเร็วมองดูแล้วคล้ายกับสีของคนที่ดื่มเหล้าเข้าไปมากหลังจากนั้นตาของเขาสลึมสลือคล้ายกับคนเบลอๆไม่มีสติ
ยาที่อยู่ในแก้วไวน์ออกฤทธิ์กับอันซูจุนแล้ว.ไอรีนโนเวล.
เซี่ยเหล่ยปล่อยมือที่อุดปากของอันซูจุนและมองไปที่อาการของเขา
เซี่ยเสวียก็เช่นกันเธอมองไปที่อันซูจุนและเห็นอาการทั้งหมดของเขานี่แสดงให้เห็นว่ามีความเป็นไปได้สูงมาที่ในแก้วไวน์จะมียาเสพติดผสมอยู่ไม่อย่างนั้นเขาจะมีอาการแบบนี้ได้อย่างไรทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ยังปกติอยู่?
อันซูจุนส่ายหัวของตัวเองเพื่อพยายามปลุกให้ตัวเองรู้สึกตัวแต่มันก็ไม่ได้ผลดูเหมือนสติของเขาจะค่อยๆหายไป
”ฮ่าฮ่าๆ….สวยจริงๆ ผมชอบมันนะ…. ฮ่าๆ… ” เขาเริ่มพึมพำออกมาและยังพึมพำต่อด้วยท่าทางหื่มกามอีกว่า “มาสนุกกันดีกว่า น้องสาว ผมจะทำให้คุณรู้สึกสบายตัว…..”
จากสิ่งที่พวกเขาเห็นปฏิกิริยาตอนนี้ของอันซูจุน พวกเขารู้ได้ทันทีว่าในแก้วไวน์ต้องมียาเสพติดผสมอยู่แน่นอน!
อันซูจุนเดินไปหาอเลน่าด้วยท่าเดินที่เซไปเซมาพร้อมพูดขึ้นว่า “เธองดงามจริงๆ เรามาสนุกกันดีกว่า”
เมื่อเห็นว่าอันซูจุนเดินเข้ามาใกล้ตัวเองมากแล้ว เธอก็ยกเท้าขึ้นมาพร้อมใช้มันเตะไปที่ท้องของเขา
แม้จะโดนเตะไปจนล้มเซแต่เขาก็ดันตัวเองให้ลุกขึ้นมาและเดินแบบเซๆตรงไปยังเซี่ยเสวียพร้อมพูดไปด้วยว่า “เธอก็ได้…มาสนุกกับผมดีกว่า”
”คนเลว” เซี่ยเสวียพูดออกไปด้วยอารมณ์ที่ทั้งโกรธและอายหลังจากนั้นเธอก็ตบหน้าของเขาทันทีก่อนที่เขาจะเดินมาถึงตัวแน่นอนว่าอันซูจุนตอนนี้ไม่มีความสามารถพอที่จะหลบได้ ทำให้โดนตบไปเต็มๆ
เซี่ยเหล่ยไม่ได้ห้ามเธอแม้แต่น้อย ท่าทางของเขาสงบมาในขณะที่มองน้องสาวของตัวเองตบหน้าของอันซูจุนแต่ถึงภายนอกเขาจะดูสงบมากแต่ภายในใจของเขากลับร้อนรุ่มและเต็มไปด้วยความโกรธก่อนหน้านี้เขาเคยสงสัยความสัมพันธ์ระหว่าง อันซูจุนและอันซูฮยอนว่าจะมีความเกี่ยวข้องกันหรือไม่ดูเหมือนตอนนี้คำตอบจะชัดเจนแม้จะยังไม่รู้ว่าพวกเขามีความสัมพันธ์กันแบบไหนแต่ที่รู้แน่ๆตอนนี้คืออันซูจุน นั้นเป็นไพ่ตายของอันซูฮยอนที่จะใช้จัดการกับตัวเขาเอง โดยใช้เซี่ยเสวียเป็นเหยื่อ
ในที่สุดอันซูจุนก็ไม่สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้ ทำให้ล้มลงไปนอนกองกับพื้น เซี่ยเสวียที่เห็นดังนั้นก็รีบเข้าไปเตะซ้ำที่ตัวของเขาอีกหลายครั้ง
อเลน่ารีบเข้าไปคว้าตัวของเซี่ยเสวียพร้อมพูดออกไปว่า “พอได้แล้ว เดี๋ยวเขาก็ตายซะก่อนหรอก”
”ฮือฮือ….. ” เซี่ยเสวียร้องไห้พร้อมกับพูดขึ้นด้วยว่า “พี่…ฉัน …… ขอโทษ …… ยกโทษให้ฉันด้วย …… ฮือฮือ….”
เซี่ยเหล่ยถอนหายใจและพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไร ฉันเป็นพี่ของเธอถ้าฉันไม่ให้อภัยเธอแล้วเราจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ต่อไปนี้ได้อย่างไรหล่ะ?”
”พี่…!” เซี่ยเสวียรีบวิ่งไปกอดเซี่ยเหล่ยและซบที่อกของเขา
จังหวะนี้ประตูห้องก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง พนักงานสิร์ฟปรากฏตัวตรงหน้าประตู เขามองเข้าไปภายในห้องด้วยท่าทางประหลาดใจพร้อมกับพูดว่า “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
จังหวะนี้จู่ๆอันซูจุนก็ดันตัวเองขึ้นมาจากพื้นและเดินไปที่ประตูทันทีหลังจากนั้นก็พูดกับพนักงานเสิร์ฟว่า “เฮ้…เพื่อน คุณหล่อมาก เรามาสนุกกันหน่อยดีกว่า”
พนักงานเสริฟเบี่ยงตัวหลบไปด้านข้างพร้อมมองไปที่ อันซูจุนด้วยความหวาดกลัว
อันซูจุนที่ไม่มีสติแล้วตอนนี้ได้ปลดเข็มขัดและถอดกางเกงออกพร้อมกับเดินไปที่ห้องโถงตรงล็อบบี้ด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า
หลายๆคนที่อยู่ในห้องโถงตรงบริเวณล็อบบี้ต่างก็พากันกรีดร้องเมื่อเห็นชายแปลกหน้าที่แก้ผ้าเดินออกมา
เมื่อเห็นว่ามีคนมากมายกรีดร้องออกมาเมื่อเห็นเขาอันซูจุนไม่ได้มีท่าทีเขินอายเลย เขากลับยิ้มออกมาอย่างหน้าตาเฉย
เซี่ยเสวียเห็นเหตุการณ์ที่อันซูจุนทำและเกิดขึ้นทั้งหมดกับเขา ใบหน้าของเธอซีดเผือกทันที เธอคิดว่าหากตัวเองกินไวน์ในแก้วนั้นเข้าไปสภาพก็คงจะไม่ต่างจากเขาในตอนนี้ ซึ่งหากเกิดขึ้นจริงเธอคงจะทนรับสภาพตัวเองไม่ไหวแน่นอน
จังหวะนี้เซี่ยเหล่ยก็รู้สึกใจหายไม่น้อยหากเขาไม่พาอเลน่ามากินอาหารที่นี่ เขาไม่รู้เลยว่าอนาคตของเขาและน้องสาวของเขาจะเป็นอย่างไรต่อไป
”อเลน่า คุณพาเซี่ยเสวียกลับไปที่โรงงานผลิตอาวุธก่อน” เซี่ยเหล่ยพูด
”แล้วคุณหล่ะ จะไปที่ไหน?” อเลน่าพูดด้วยความกังวลพร้อมมองไปที่เซี่ยเหล่ย
”ผมมีบางสิ่งบางอย่างที่จะต้องจัดการก่อน” เซี่ยเหล่ยตอบ
”อื้ม ฉันจะพาเซี่ยเสวียกลับเอง” อเลน่าพูดโดยไม่ได้ถามอะไรต่อ
”พี่….ฉัน….” เซี่ยเสวียเริ่มพูดแต่เธอลังเลใจอยู่ว่าจะพูดดีไหมเพราะตัวเธอเองตอนนี้กำลังรู้สึกทั้งเสียใจและรู้สึกผิดในเวลาเดียวกัน
เซี่ยเล่ยตบไหล่ของเธอเบาๆก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า “ปล่อยทุกอย่างให้มันผ่านไป ตอนนี้ก็กลับไปกับเซี่ยเหม่ยก่อน”
”อืม…” เซี่ยเสวียพูดและพยักหน้า
อเลน่าเดินนำเซี่ยเสวียออกจากห้องไป
แต่ก่อนที่พวกเธอจะออกไปเซี่ยเหล่ยได้รีบเรียกให้พวกเขาหยุดก่อนพร้อมพูดขึ้นว่า “เดี๋ยวก่อนนะ น้องเสวีย ลู่เชิงไปไหนหล่ะทำไมเขาไม่ได้อยู่กับเธอ? ”
เซี่ยเสวียตอบกลับไปว่า “ไม่แน่ใจเหมือนกัน ไม่รู้ว่าตอนเช้าเขาออกไปไหน เขาไม่ได้บอกอะไรฉันไว้ ”
เซี่ยเหล่ยรู้สึกสงสัยเล็กน้อยแต่ก็พูดกับเซี่ยเสวียก่อนว่า “เอาล่ะ กลับไปก่อนก็แล้วกัน”
แล้ว……ลู่เชิงหายไปไหน?
ติดตามตอนต่อไป………