Tranxending Vision – เนตรเนรมิตร - 449 พนักงานใหม่ ?

　　TXV– 449 พนักงานใหม่ ?

　　ที่เมืองเยรูซาเล็ม

　　มีศพกว่า 30 ศพถูกนำไปเก็บไว้ที่ห้องเก็บศพ ศพพวกนี้ล้วนแล้วแต่ได้รับบาดเจ็บจากระเบิดและกระสุนปืน อย่างไรก็ตามศพที่ถูกระเบิดบางศพนั้นมีสภาพที่เละจนน่าสะอิดสะเอียดอย่างมาก

　　กู๋เค่อเหวินยืนอยู่ในห้องเก็บศพ แม้ว่าตอนนี้เธอสวมหน้ากากป้องกันแล้วก็ตาม แต่มันก็ไม่สามารถป้องกันกลิ่นเน่าเหม็นของศพพวกนี้ทั้งหมดได้ กลิ่นมันรุนแรงมากจนเธอต้องขมวดคิ้วตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่

　　ศพของกู้ดสันอยู่ภายในกระเป๋าใบหนึ่ง ขาของเขาหายไปหนึ่งข้าง ใบหน้าถูกไฟคลอกไปครึ่งซีก มันทำลายรีมฝีปากของเขาไปจนเผยให้เห็นฟันหน้าของเขา

　　ตั้งแต่เหตุการณ์ระเบิดจนถึงตอนนี้ เวลาก็ผ่านไปกว่าสิบชั่วโมงแล้ว

　　กู๋เค่อเหวินมองไปที่กู้ดสันด้วยสายตาที่เย็นชาก่อนจะพูดกับร่างที่ไร้ชีวิตนี้ว่า  คุณต้องการใช้ประโยชน์จากฉันแล้วก็ฆ่าฉันทิ้งงั้นเหรอ? ฉันคือกู๋เค่อเหวิน ฉันไม่ใช่ตัวหมากในเกมของคุณที่จะใช้แล้วทิ้งได้ตามใจชอบหรอกนะ ดูสิ…ตอนนี้คุณตายแล้วแต่ฉันยังมีชีวิตอยู่’

　　กู๊ดสันไม่สามารถตอบสนองต่อการยั่วยุของเธอได้…

　　‘ฉันเป็นคนจีน ฉันมีแหล่งข่าวในประเทศจีน ฉันสามารถหาข้อมูลที่คุณไม่สามารถหาได้ดังนั้นหากคุณคิดว่าฉันไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว คุณคิดผิด เพราะถ้าฉันไม่ได้รับข้อมูลที่ยืนยันว่าเซี่ยเหล่ยมาที่เมืองเยรูซาเล็ม คุณจะรู้งั้นเหรอว่าเขาอยู่ที่นี่? คุณไม่สามารถจับเขาได้เลยต้องการยกความผิดนั้นให้กับฉันใช่มั้ย? ฝันไปเถอะ!’ กู๋เค่อเหวินคิดในใจพร้อมกับยิ้มที่มุมปาก

　　ประตูห้องเก็บศพเปิดออกพร้อมกับมีเจ้าหน้าที่ซีไอเอคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเธอก่อนจะพูดว่า  คุณกู๋มีคนต้องการพบคุณ 

　　 ใคร?  กู๋เค่อเหวินถาม

　　 คุณถามผมก็ไม่ได้อะไร ผมแค่คนกลางที่มาเชิญคุณเท่านั้น ตามผมมา  เจ้าหน้าที่คนนั้นพูดพร้อมกับเดินออกไป

　　กู๋เค่อเหวินมองกลับไปที่ร่างที่ไร้วิญญาณของกู้ดสันก่อนจะพูดว่า  ลาก่อนคุณกู๊ดสัน ฉันเดาว่าซีไอเอจะแต่งตั้งฉันให้ดำรงตำแหน่งอื่นที่สูงกว่านี้ รอก่อนเถอะฉันจะปีนก้าวข้ามคุณไปในซักวัน ฉัน…กู๋เค่อเหวิน เกิดมาเพื่อเป็นผู้นำไม่ใช่ผู้ตาม น่าเสียดายที่คุณไม่มีโอกาสจะได้เห็นวันนั้นของฉันนะ 

　　ถ้าหากกู๊ดสันได้ยินคำพูดของเธอเมื่อกี้นี้ เขาคงจะลุกขึ้นและบีบคอเธอให้ตายคามืออย่างแน่นอน

　　กู๋เค่อเหวินพูดจบก็เดินออกจากห้องเก็บศพและตามเจ้าหน้าที่ซีไอเอคนนั้นไป ระหว่างทางที่กำลังเดินเจ้าหน้าที่คนนั้นไม่ได้พูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว เขาเพียงแค่นำทางให้กับกู๋เค่อเหวินไปที่ดาดฟ้าของตึกก็เท่านั้น

　　บนดาดฟ้า มีผู้หญิงสูงและขายาวคนหนึ่งยืนอยู่ตรงขอบตึก เธอมีขาที่สวยงามในอัตราส่วนของร่างกายเป็น 3: 2 เธอยืนอยู่เงียบๆคนเดียว โดยที่กำลังมองไปยังทิศทางที่เป็นที่ตั้งของประเทศจอร์แดน

　　กู๋เค่อเหวินค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆเธออย่างช้าๆ ก่อนจะพูดเป็นภาษาอังกฤษว่า  เอ่อ…ไม่ทราบว่าคุณเป็นใคร? 

　　ผู้หญิงคนนั้นหันกลับมาทันทีที่กู๋เค่อเหวินทันทีที่เธอพูดจบ

　　ใบหน้าของเธอเป็นใบหน้าที่กู๋เค่อเหวินคุ้นเคย เธอคือหลางซือเหยา

　　การแสดงออกของกู๋เค่อเหวินเปลี่ยนไปทันทีที่เห็นหน้าของเธอ เธอเงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า  เป็นคุณนั่นเอง 

　　หลางซือเหยาเองก็พูดตอบไปว่า  เราพบกันอีกครั้งในเวลาและสถานที่แบบนี้ กู๋เค่อเหวิน คุณแปลกใจหรือเปล่า? 

　　 คุณเองก็เป็นซีไอเอด้วยงั้นเหรอ?  กู๋เค่อเหวินถามด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะถามต่อว่า  เป็นไปได้ยังไง? 

　　หลางซือเหยายืมที่มุมปากเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า  ถ้าหญิงสาวจากตระกูลกู๋ยังเป็นเจ้าหน้าที่ของซีไอเอได้แล้วทำไมฉันจะเป็นไม่ได้หล่ะ 

　　กู๋เค่อเหวินปิดปากเงียบทันที ในหัวของเธอมีคำถามมากมายผุดขึ้นมาเต็มไปหมด

　　เป็นเรื่องปกติที่เธอจะไม่ทราบเกี่ยวกับตัวตนของหลางซือเหยาเพราะแม้แต่หลงบิงที่เป็นเจ้าหน้าที่ของสำนักงานลับ101เองก็ยังไม่แน่ใจตัวตนของเธอเลย

　　 น่าตกใจใช่มั้ย?  หลางซือเหยาพูดพร้อมกับเดินเข้าไปหาเธอ

　　กู๋เค่อเหวินยังคงรู้สึกประหลาดใจอยู่ แต่เธอก็พยายามเก็บอาการก่อนจะตอบไปด้วยท่าทางและน้ำเสียงที่เรียบง่ายว่า  มันน่าประหลาดใจจริงๆ แต่ตอนนี้ก็ไขข้อสงสัยให้กับฉันแล้วว่าทำไมก่อนหน้านี้คุณถึงอยู่ใกล้กับเซี่ยเหล่ย ดังนั้นฉันขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย? เขามีความลับอะไรที่ทำให้เราต้องลงทุนตามจับเขาขนาดนี้ การฆ่าเขาเป็นทางเลือกที่ง่ายกว่าไม่ใช่เหรอ? 

　　หลางซือเหยาตอบกลับว่า  คุณอยู่ในซีไอเอมานานแค่ไหน? คุณเป็นเพียงหน้าใหม่เท่านั้น คุณคิดว่าคุณมีสิทธิ์ที่จะรู้ความลับที่เซี่ยเหล่ยซ่อนอยู่อย่างนั้นเหรอ? 

　　กู๋เค่อเหวินส่ายหน้าก่อนจะพูดว่า  ไม่ จริงๆฉันก็แค่สงสัยเลยถามไปเท่านั้น 

　　 อันที่จริงแผนการนี้น่าจะสำเร็จไปด้วยดีนี่ น่าเสียดายที่คุณและกู้ดสันทำพลาด  หลางซือเหยาพูดและพูดต่อว่า  เอาหล่ะ ต่อจากนี้ไปฉันจะเป็นหัวหน้าของคุณ คุณจะต้องทำงานภายใต้คำสั่งของฉัน 

　　 คุณจะมาเป็นหัวหน้าของฉันงั้นเหรอ?  กู๋เค่อเหวินพูด เธอแสดงความกังวลออกมาอย่างชัดเจน

　　 ใช่ ตอนนี้ผู้อำนวยการซีไอเอฝั่งเอเชียกำลังยืนต่อหน้าคุณแล้ว  หลางซือเหยาพูดพร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก

　　 ขอแสดงความยินดีด้วย  กู๋เค่อเหวินพูดพร้อมโค้งคำนับหนึ่งครั้งก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองหลางซือเหยาและพูดต่ออีกว่า  ฉันจะทำงานให้ดีที่สุด เราจะต้องจับเซี่ยเหล่ยได้อย่างแน่นอน 

　　 โอ้ ดีจริงๆ ฉันหวังว่าคุณจะได้แสดงความสามารถที่ยอดเยี่ยมของคุณในเร็วๆนี้นะ  หลางซือเหยาพูดและพูดต่อว่า  ว่าแต่…อเมริกาเป็นประเทศที่ให้สิทธิเสรีและเปิดกว้างในหลายๆด้าน คุณสามารถวาดความฝันของคุณให้เป็นจริงได้ถ้าคุณมีความพยายามที่มากพอ ดูเหมือนว่าฝันของคุณจะเป็นการล้างแค้นเซี่ยเหล่ยที่ทำไว้กับพ่อและพี่ชายของคุณใช่มั้ย? 

　　กู๋เค่อเหวินเงียบไปครู่หนึ่ง เธอไม่ได้ตอบอะไร เธอพยายามมองไปที่การแสดงออกของหลางซือเหยาว่าเธอต้องการอะไรกันแน่

　　 เอาหล่ะ ไม่จำเป็นต้องตอบหรอกนะ เพราะไม่ว่าจะทำเพื่อการล้างแค้นหรือไม่ มันก็ไม่จำเป็นสำหรับฉัน ยังไงซะฉันก็เชื่อว่าเราจะจับเซี่ยเหล่ยได้ด้วยความช่วยเหลือจากคุณ  หลางซือเหยาพูด

　　 หลางซือเหยา ฉันจะบอกคุณอย่างตรงไปตรงมาตั้งแต่ตอนนี้เลยนะ การเข้าร่วมกับซีไอเอของฉันนั้นเป็นการถูกบังคับ คนของคุณลักพาตัวฉัน ซึ่งฉันไม่มีทางเลือกอื่น ฉันต้องทำภารกิจตามที่พวกเขาสั่ง ฉันไม่สามารถกลับไปประเทศจีนได้เรียกได้ว่าตอนนี้อเมริกาก็เป็นเหมือนกับบ้านใหม่ของฉันไปแล้ว หากเมื่อกี้เป็นการทดสอบความซื่อสัตย์ของฉัน ไม่จำเป็นหรอกนะ เพราะนี่คือความจริง  กู๋เค่อเหวินพูด ไอลีนโนเวล

　　 เฮ้เฮ้ ใจเย็นก่อน ฉันเชื่อว่าคุณมีความซื่อสัตย์กับเราอยู่แล้ว คุณทำผลงานได้ค่อนข้างดีในปฏิบัติการครั้งนี้แม้ว่าจะไม่สำเร็จก็ตาม อันที่จริงกู๊ดสันไม่เห็นคุณค่าและความสำคัญของคุณเพราะเขามันห่วย แต่ไม่ใช่กับฉัน ฉันรู้ดีกว่าคุณเป็นใครและสามารถทำอะไรได้บ้าง คุณจะมีประโยชน์ต่อเราอย่างมาก  หลางซือเหยาพูด

　　 ขอบคุณ ฉันจะทำงานให้สุดความสามารถ  กู๋เค่อเหวินพูดด้วยท่าทีที่นอบน้อม

　　หลางซือเหยายังคงพูดต่อว่า  ตอนนี้ฉันมีงานเล็กๆให้คุณทำ คุณสามารถถือว่างานนี้เป็นบททดสอบของฉันก็ได้  เธอพูดพร้อมกับชี้ไปที่ตึกแห่งหนึ่งที่กำลังก่อสร้างอยู่ก่อนจะพูดต่อว่า  คนของฉันจับเจ้าหน้าที่ข่าวกรองของจีนได้ที่นั่น คุณไปฆ่าเขาซะ 

　　 คุณกำลังสั่งให้ฉันไปฆ่าเขาตอนนี้งั้นเหรอ?  กู๋เค่อเหวินถามอีกครั้ง

　　 ใช่ไง อะไรกัน คุณไม่กล้าฆ่าคนงั้นเหรอ?  หลางซือเหยาพูด

　　 ไม่ แต่จะให้ฉันไปคนเดียวงั้นเหรอ?  กู๋เค่อเหวินถาม

　　 ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น ฉันจะส่งผู้ช่วยไปกับคุณด้วย  หลางซือเหยาพูด เธอเงยหน้ามองท้องฟ้าก่อนจะพูดต่ออีกว่า  และก็อย่าลืมเก็บกวาดทุกอย่างให้เรียบร้อย อย่าให้เหลือหลักฐานไว้หล่ะ 

　　 ฉันรู้ว่าต้องทำยังไง ไม่ต้องห่วง ฉันขอตัวก่อน  กู๋เค่อเหวินพูดจบก็เดินออกไปทันที

　　หลังจากกู๋เค่อเหวินเดินไปแล้ว หลางซือเหยาก็หยิบโทรศัพท์ดาวเดียวขึ้นมาก่อนจะโทรออกไปหาคนๆหนึ่ง เมื่อคนๆนั้นรับสายเธอก็พูดขึ้นทันทีว่า  เธอจะไปหาลุงเซี่ย ฆ่าเธอและคนที่ฉันส่งไป 

　　เสียงผู้ชายจากปลายสายตอบกลับมาว่า  เป็นหนี้ก็ต้องใช้ ฉันจะเตือนคุณเพื่อเป็นของขวัญสำหรับการเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการซีไอเอของเอเชียก็แล้วกัน การเลื่อนตำแหน่งให้คุณในครั้งนี้ไม่ใช่การส่งเสริมคุณ แต่มันเป็นการใช้คุณครั้งสุดท้าย หวังว่าคงเข้าใจ 

　　หลางซือเหยาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้นว่า  ฉันรู้ว่าฉันควรทำยังไงต่อไป แค่นี้นะ 

　　พูดจบเธอก็วางสาย

　　ในตึกที่กำลังก่อสร้าง ชายคนหนึ่งวางสายโทรศัพท์ดาวเทียมแม้ว่าตอนนี้เขามีใบหน้าที่ดูแปลกตาแต่ถ้าถอดหน้ากากออกมาก็จะพบกับใบหน้าที่คุ้นเคย เขาคือเซี่ยฉางห่าย

　　 ลุงเซี่ย  เสียงของเยเลนาดังมาจากความมืด เธอยังพูดต่อว่า  ทำไมคุณถึงเตือนผู้หญิงคนนั้นหล่ะ? เธอเป็นคนที่อยากจะจับตัวลูกชายของคุณนะ 

　　เซี่ยฉายห่างยิ้มก่อนจะพูดว่า  คุณต้องจำไว้ว่าการช่วยศัตรูในบางครั้งอาจจะมีค่ามากกว่าฆ่าศัตรูเป็นสิบคนก็ได้ 

　　 คุณต้องการให้เธอทำงานให้คุณงั้นเหรอ?  เยเลน่ายังคงถามต่อแต่เซี่ยฉางห่ายก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

　　 เอาหล่ะ ช่างมันเถอะ  เยเลน่าถอนหายใจก่อนจะพูดต่อว่า  ผู้หญิงตระกูลกู๋คนนั้นเลวมาก ให้ฉันเป็นคนฆ่าเธอนะ 

　　 ไม่จำเป็น  เซี่ยฉางห่ายพูดก่อนจะพูดต่อว่า  เราต้องรีบไปที่จอร์แดน 

　　 คุณต้องการพบลูกชายของคุณหรือไม่?  เยเลน่าถาม

　　 ไม่ มันจะอันตรายเกินไป  เซี่ยฉางห่ายพูดและพูดต่อว่า  เขามีหัวหน้าของสำนักลับ 101 อยู่กับเขาถึงสองคน เราไม่ควรให้พวกเขารู้ถึงการมีอยู่ของพวกเรา ฉันเพียงอยากจะสื่อสารกับเขา ซึ่งบางทีเขาเองก็อยากจะสื่อสารกับเราบ้างก็ได้ 

　　 ถ้างั้นเราไปกันเลยดีกว่า  เยเลน่าพูด

　　ด้านกู๋เค่อเหวิน เมื่อเธอได้เจ้าหน้าที่ซีไอเอที่จะไปปฏิบัติภารกิจด้วยแล้ว เธอก็ออกเดินทางทันที เธอออกมาจากตัวตึกพร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปดูบนดาดฟ้าในตอนนี้เธอไม่เห็นหลางซือเหยายืนอยู่ที่นั่นแล้ว

　　 ไปกันเถอะ  กู๋เค่อเหวินพูดกระตุ้นเจ้าหน้าที่ซีไอเอที่ต้องปฏิบัติภารกิจกับเธอ

　　 คุณทำงานให้กับหลางซือเหยามานานแล้วใช่มั้ย?  ในขณะที่เดินกู๋เค่อเหวินก็ถามเขา

　　 อย่าถามอะไรกับผมเลย  เจ้าหน้าที่คนนั้นตอบด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

　　กู๋เค่อเหวินยิ้มก่อนจะพูดว่า  ขอโทษนะ ฉันเป็นพนักงานใหม่ ฉันยังไม่ค่อยรู้กฎซักเท่าไหร่ แต่เอาเถอะ…ฉันมีเรื่องอยากให้จะขอคุณหน่อย ถ้าคุณตกลงช่วยฉัน ฉันจะตอบแทนคุณตามที่คุณต้องการ 

　　 ให้ช่วยอะไร? แล้วคุณจะตอบแทนผมยังไง?  เจ้าหน้าที่คนนั้นพูดพร้อมกับมองด้วยสายตาหื่นกามไปที่หน้าอกของกู๋เค่อเหวิน

　　 โอ้ ฉันรู้แล้วว่าคุณต้องการอะไร? ฉันจะตอบแทนคุณก่อนก็แล้วกัน  กู๋เค่อเหวินพูดจบก็ไม่รอช้า เธอผลักเขาออกไปข้างทางก่อนจะถกกระโปรงขึ้นมา

　　เจ้าหน้าที่ซีไอเอคนนั้นรู้ทันทีว่าเธอจะตอบแทนเขายังไง

　　 ก่อนอื่นเราเพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก คุณช่วยหันไปก่อนได้ไหม  กู๋เค่อเหวินพูดด้วยท่าทางเหนียมอาย

　　เจ้าหน้าที่ซีไอเอคนนั้นหันหลังทันที

　　ขณะที่เขาหันหลังไปแล้ว กู๋เค่อเหวินก็ได้หยิบปืนพกที่ซ่อนไว้ขึ้นมา มันสวมปลอกเก็บเสียงเรียบร้อย เธอเล็งปืนไปที่หัวของเขาพร้อมกับลั่นไกอย่างเลือดเย็น

　　ปัง! เลือดกระฉูดออกมาจากปากแผล เจ้าหน้าที่ซีไอคนนั้นตายทันที

　　ทันทีที่จัดการเจ้าหน้าที่ซีไอเอคนนั้นแล้ว เธอก็วิ่งหายไปอย่างรวดเร็ว

　　ติดตามตอนต่อไป………..