Tranxending Vision – เนตรเนรมิตร - ตอนที่ 219

TXV – 219 ดื่มไวน์ !

ตอนนี้ในเวิร์คช็อปทุกห้องของบริษัทอุตสาหกรรมอาชาสายฟ้าสะอาดเอี่ยมอ่องและเป็นระเบียบ พนักงานก็อยู่ในจุดพร้อมทำหน้าที่ของตัวเองแล้ว นักธุรกิจบางคนกำลังมองดูขั้นตอนการผลิตสินค้า คุณภาพสินค้าและอื่นๆ ยกเว้นตัวแทนคนพิเศษจากเยอรมนีสองคนที่กำลังพุ่งความสนใจไปที่เครื่องมือและอุปกรณ์เครื่องจักรของบริษัทอุตสาหกรรมอาชาสายฟ้าแทน แน่นอนว่าจุดประสงค์ของพวกเขาคือการหาหลักฐานที่พิสูจน์ว่าเซี่ยเหล่ยขโมยเทคโนโลยีอันล้ำค่าของเยอรมนีไป แต่พวกเขาก็ต้องผิดหวัง เพราะไม่มีเครื่องมือเฉพาะที่ระบุได้ว่าเป็นของพวกเขาในบริษัทแห่งนี้ ซ้ำยังไม่มีพวกเครื่องมือที่มีความแม่นยำสูงอยู่เลย นอกจากเครื่องมือที่พบได้ทั่วไปในการผลิตสินค้าสำหรับสามัญชนธรรมดา……

ในระหว่างที่เยี่ยมชมทั้ง 3 เวิกค์ช็อป เซี่ยเหล่ยก็ยังนำนักธุรกิจไปยังเวิกค์ช็อปที่ 4 นั่นคือเวิกค์ช็อปของกลุ่มบริษัทอุตสาหกรรมจีน และยังเป็นเวิกค์ช็อปที่ใหญ่ที่สุดของบริษัทอุตสาหกรรมอาชาสายฟ้าอีกด้วย มีพื้นที่เพิ่มขึ้นและใหญ่กว่าอีก 3 เวิกค์ช็อปที่ผ่านมารวมกันเสียอีก อุปกรณ์ย่อมต้องมีความก้าวหน้ากว่าอย่างแน่นอน

เวิกค์ช็อปที่เขานำนักธุรกิจมาได้สาธิตถึงความแข็งแรงของอุปกรณ์ที่นำมาซึ่งยอดสั่งซื้อสินค้าและมีนักธุรกิจที่ให้ความร่วมมือและตั้งใจที่จะเฝ้าดูบริษัทอุตสาหกรรมอาชาสายฟ้าค่อยๆก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคง

เอเย่นต์ชาวเยอรมันสองคนนั้นหันมองรอบเวิร์คช็อปและสอดส่องสังเกตเครื่องจักรทุกเครื่องในห้องอย่างละเอียดอันที่จริงเซี่ยเหล่ยรู้ตัวแล้วว่าพวกเขาซ่อนกล้องรูเข็มเอาไว้ และเริ่มถ่ายรูปบริษัทอุตสาหกรรมอาชาสายฟ้าไว้ทั้งหมดแต่เซี่ยเหล่ยก็ไม่ได้ใส่ใจที่ทั้งสองคนทำแบบนี้นัก เพราะยังไงในบริษัทนี้ก็ไม่มีอะไรที่พวกเขาต้องการอยู่แล้ว

เมื่อเข้าไปยังเวิกค์ช็อปใหม่ เซี่ยเหล่ยเสนอให้ทุกคนเข้าไปนั่งในห้องประชุมเหล่านักธุรกิจก็เห็นด้วย เข้าเยี่ยมชมภายในบริษัท ดูคุณภาพที่โดดเด่นและอะไหล่สำรองของสเก็ตบอร์ดอัตโนมัติ ภายใต้การเตรียมพร้อมที่จะสั่งซื้อสินค้าของนักธุรกิจบางคน

เมื่อเซี่ยเหล่ยเตรียมนำเหล่านักธุรกิจไปยังห้องประชุม อเลน่าเดินเข้ามาอย่างลังเล “ลูคัส…’’

เซี่ยเหล่ยรู้ว่าเธอต้องการอะไรแต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ “มีอะไรหรออเลน่า?’’

อเลน่าเหลือบมองไปทางเอเย่นต์ชาวเยอรมันทั้ง 2 คนแล้วพูดว่า “คุณเป็นช่างที่มีความโดดเด่นมาก ฉันก็เป็นช่างเหมือนกันฉันรู้ว่าคุณมีเวิกค์ช็อปเป็นของตัวเอง ฉันขอเข้าไปดูได้มั้ย? ฉันว่าคุณจะต้องมีต้นแบบของสเก็ตบอร์ดอัตโนมัติอยู่ในเวิกค์ช็อปของคุณแน่เลย ฉันชักจะอยากเห็นแล้วสิ’’

“ได้เลยไม่มีปัญหา ผมจะพาคุณไปดูเอง’’ เซี่ยเหล่ยพูด

เซี่ยเหล่ยเปิดประตูเวิกค์ช็อป เขาไม่ได้ให้อเลน่าเข้าชมเพียงคนเดียวเท่านั้นแต่ยังเชิญชวนให้นักธุรกิจคนอื่นๆเข้าชมอีกด้วย เอเย่นต์ชาวเยอมัน 2 คนนั้นยังตีเนียนในกลุ่มลูกค้าเช่นเดิม

ภายในเวิกค์ช็อปมีเครื่องจักร เครื่องเชื่อม ทุกอย่างเป็นสิ่งที่ธรรมดามากไม่มีความลับใดๆทั้งสิ้น ยกเว้นถังเหล็กอันใหญ่ที่ภายในมีปืนสไนเปอร์ไรเฟิลซ่อนอยู่ อย่างไรก็ตามไม่มีทางที่จะมีคนเห็นสิ่งที่อยู่ข้างใน

หนึ่งในเอเย่นต์ชาวเยอรมันแสดงออกถึงความผิดหวังผ่านใบหน้าอย่างชัดเจน ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเห็นถังเหล็กแต่คงไม่คิดว่าข้างในนั้นจะมีหลักฐานเกี่ยวกับเครื่องจักรอัจฉริยะซ่อนอยู่

“ลูคัส คุณเก่งมากเลย คุณสามารถออกแบบสเก็ตบอร์ดอัตโนมัติได้อย่างไม่น่าเชื่อ คุณเป็นช่างที่มีพรสวรรค์มากๆเลยล่ะ’’ อเลน่าพูดชมเขาอย่างยืดยาวเพื่อปิดบังความผิดของเธอเองด้วยในตัว

เซี่ยเหล่ยยิ้มพลางพูดว่า “ขอบคุณนะ เราไปห้องประชุมกันเถอะ’’

เซี่ยเหล่ยนำนักธุรกิจไปยังห้องประชุม ในขณะนั้นก็อธิบายเรื่องของธุรกิจไปด้วย

เอเย่นต์ชาวเยอรมันทั้ง 2 คน สนับสนุนให้พวกนักธุรกิจเหล่านี้มาเยี่ยมชมบริษัทอุตสาหกรรมอาชาสายฟ้าแน่นอนว่าพวกเขามีจุดประสงค์บางอย่างถึงแม้พวกเขาจะทำไม่สำเร็จแต่ก็ทำให้บริษัทอุตสาหกรรมอาชาสายฟ้าได้คำสั่งซื้อสินค้าไปเยอะพอสมควรและดูเหมือนว่านี่จะเป็นสิ่งที่เอเย่นต์ทั้งสองคิดไม่ถึงอีกเรื่องหนึ่ง……

ในตอนบ่ายเซี่ยเหล่ยได้เชิญเหล่านักธุรกิจรับประทานอาหารไปโรงแรม การมีมารยาทสร้างมนุษยสัมพันธ์ต่อกันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ นักธุรกิจในต่างประเทศอาจจะไม่มีขนบธรรมเนียมแบบนี้แต่ในประเทศจีนนั้นถือว่าสำคัญมาก หลายครั้งที่คนจีนมักจะคุยกันที่โต๊ะพร้อมไวน์บ่อยๆ

หลางซือเหยามีทักษะในเรื่องการปฏิสัมพันธ์ระหว่างบุคคลเป็นอย่างดี เธอเรียนและทำงานที่สหรัฐอเมริกา พื้นฐานด้านภาษาอังกฤษของเธอไม่มีปัญหาเลย เธอต้อนรับและพูดคุยกับนักธุรกิจชาวต่างชาติของอังกฤษ เธอพูดได้อย่างคล่องแคล่ว พูดคุยอย่างฉลาด มีอารมณ์ขันและเป็นกันเอง บวกกับสีหน้าและท่าทางเธอจึงได้รับคำชมและความประทับใจจากลูกค้ามาอย่างสบายๆ

เซี่ยเหล่ยนั้นยิ่งกว่า เขาไม่เพียงแค่พูดคุยแลกเปลี่ยนกับนักธุรกิจด้วยภาษาเยอรมันเท่านั้น เขายังพูดคุยด้วยภาษาอังกฤษได้อย่างง่ายดายแม้กระทั่งพูดคุยกับนักธุรกิจชาวฝรั่งเศสเขาก็สามารถทำได้ นักธุรกิจบางคนนำความลับของสาวๆในกำกับมาบอกความลับของผู้หญิงเหล่านี้คือสายตาพวกเธอเป็นประกายทุกครั้งที่มองเซี่ยเหล่ย เขามีสเน่ห์อัธยาศัยดี พูดได้หลายภาษา เสมือนมีโคมระย้าเป็นประกายอยู่ในตัวของเซี่ยเหล่ย

เซี่ยเหล่ยและหลางซือเหยาทำงานร่วมกันได้เป็นอย่างดี ผู้คนมองว่าพวกเขาเป็นคู่ที่น่ารักและน่าอิจฉา

อเลน่ากลายเป็นคนที่ถูกลืม เธอแอบมองเซี่ยเหล่ยอย่างเงียบๆภายในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและเธอก็ยังเหลือบมองหลางซือเหยาเป็นครั้งคราว……

อเลน่าครุ่นคิดไปยังภรรยาของเซี่ยเหล่ยที่เคยมีนั่นก็คือ ‘ลอร่า’ แต่เธอรู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องจริงและมันทำให้เธอมีความหวังเล็กๆขึ้นมาในใจหลังจากที่เธอเห็นหลางซือเหยา อเลน่าพบว่าเมื่อเธอและเซี่ยเหล่ยอยู่ด้วยกันช่างเป็นคู่ที่ดูเหมาะสมกันเหลือเกิน หลางซือเหยาอายุน้อยและยังเป็นคนที่เซ็กซี่มากด้วยขาเรียวสวยคู่นั้น ขนาดผู้หญิงยังอิจฉาเลย แล้วนับประสาอะไรกับผู้ชายที่อยากจะเป็นแฟนกับเธอล่ะ? แล้วผู้หญิงคนอื่นจะแย่งเซี่ยเหล่ยไปจากข้างกายของเธอได้ยังไง?

“เรามาดื่มกันสักแก้วเถอะ’’ เธอยื่นแก้วไวน์ให้กับนักธุรกิจอย่างนอบน้อมในขณะที่หลางซือเหยามองเซี่ยเหล่ยอย่างมีความสุข

“ดีเลย ดื่มกัน’’ เซี่ยเหล่ยหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้ม

“ฉันอยากดื่มไวน์มานานแล้ว’’ หลางซือเหยาพูดอย่างสนุกสนาน

“ส่งแก้วมาสิ’’ เซี่ยเหล่ยไม่รอช้าดึงแขนของหลางซือเหยามาเพื่อที่จะดื่มไวน์แดงด้วยกันเนื่องจากหลางซือเหยาเป็นผู้หญิงของเขาอยู่แล้ว ไม่ช้าก็เร็วเขาและเธอก็ต้องแต่งงานและมีลูกด้วยกัน…..

หลางซือเหยาเริ่มเมาเพราะไวน์แดงในแก้วของเธอ เธอยิ้มอย่างครื้นเครงและตั้งใจมองไปที่อเลน่าที่กำลังมองผู้ชายของเธอด้วยความเสน่ห์หาและเตือนอเลน่าด้วยสายตาว่าอย่าแม้แต่จะคิด!

นี่เป็นเหตุผลที่เธอเลือกที่จะดื่มไวน์กับเซี่ยเหล่ยในสถานการณ์แบบนี้เพราะนี่เป็นการประกาศอำนาจของผู้หญิง

อเลน่าหลบสายตาของหลางซือเหยาซึ่งนั่นหมายความว่าเธอรู้ว่าหลางซือเหยากำลังคิดอะไรในตอนนี้

หู่ฮั่วพูดอย่างยิ้มแย้มว่า “เซี่ยเหล่ย คุณเป็นหนึ่งในนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อยและยังมีผู้หญิงที่โดดเด่นอย่างคุณหลางอยู่ข้างกายอีกด้วย ช่างเป็นคนที่โชคดีในชีวิตจริงๆ’’

เซี่ยเหล่ยเคอะเขินเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “นายกเทศมนตรีหู่ อย่าแซวผมไปหน่อยเลยถ้าไม่ได้รับความช่วยเหลือจากคุณ ผมคงไม่มีวันนี้หรอก’’

การที่บริษัทอุตสาหกรรมอาชาสายฟ้าพัฒนาต่อไปได้ จริงๆแล้วหู่ฮัวไม่ได้เข้าไปยุ่งอะไรมากถึงอย่างนั้นเขาก็ชอบที่จะฟังเขาพูดไปยิ้มไป “อย่าพูดอย่างนั้นสิการให้ความช่วยเหลือคุณเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว การที่คุณประสบความสำเร็จในวันนี้ก็เพราะความพยายามของคุณต่างหาก ถ้าคุณกับคุณหลางจะแต่งงานกันบอกผมด้วยนะ ผมจะดื่มฉลองให้พวกคุณ’’

เซี่ยเหล่ยมองหลางซือเหยาแล้วพูดยิ้มๆ “เรื่องนี้ผมคงจัดการไม่ได้’’

หลางซือเหยาซื่อตรงต่อเซี่ยเหล่ยแต่ตอนนี้เธอไม่สามารถยิ้มออกมาได้ทั้งหมด การแต่งงานกับเซี่ยเหล่ยจะทำให้พวกเขากลายเป็นครอบครัวเดียวกันก็จริงแต่เธอต้องการความมั่นคงในฐานะผู้หญิง เธอคงไม่ยอมทำตามง่ายๆอย่างแน่นอน

หู่ฮั่วยังคงยิ้ม “ผมเป็นมืออาชีพนะ ผมดูออก เตือนอะไรไว้อย่างนะอย่ามุ่งเป้าในการแต่งงานจนเกินไป คุณเคยดูละครโรแมนติกมั้ยล่ะ? ต้องศึกษาไว้บ้างนะ’’

หลางซือเหยาพูด “ถ้าคุณอยากแต่งงานกับฉัน คุณต้องทำให้ฉันประทับใจแต่ไม่จำเป็นต้องทำให้มันเป็นการขอแต่งงานที่โรแมนติกที่สุดในโลกก็ได้ ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่แต่งงานกับคุณ’’

เซี่ยเหล่ย “…’’

งานเลี้ยงดำเนินไปอย่างมีชีวิตชีวา เซี่ยเหล่ยไม่ได้ช่วยให้นักธุรกิจต่างประเทศรู้จักกับนักธุรกิจคนอื่นภายในประเทศของเขามากนัก เพราะเขาต้องการสร้างความสัมพันธ์ส่วนบุคคลเท่านั้น

งานเลี้ยงเริ่มขึ้นในไม่ช้าหลังจากที่อเลน่าเดินไปเข้าห้องน้ำ

เซี่ยเหล่ยลังเลใจ เขากระซิบที่ข้างหูของหลางซือเหยา “ซือเหยาช่วยผมที คุณช่วยไปที่ห้องน้ำแล้วเอากระดาษแผ่นนี้ไปให้อเลน่าหน่อยแล้วจำไว้ด้วยว่าอย่าพูดอะไรเพราะเธอมีเครื่องดักฟังอยู่’’

ริมฝีปากบางของหลางซือเหยายกยิ้มขึ้นเล็กน้อย

เซี่ยเหล่ยทำหน้าเข้มแล้วพูดว่า “ในเยอรมนี เธอช่วยผมไว้มากมายซึ่งตอนนี้เธอกำลังลำบาก ถ้าผมไม่ช่วยเธอผมคงร้อนใจและรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต’’

“ได้ ฉันจะเอาไปให้เธอ’’ หลางซือเหยายอมทำตามคำขอ

เซี่ยเหล่ยแกล้งทำเป็นจับมือหลางซือเหยาเพื่อส่งกระดาษม้วนนั้นให้เธอ

หลางซือเหยาทำเป็นเขินเซี่ยเหล่ยก่อนที่เธอจะเดินไปห้องน้ำ….

เซี่ยเหล่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาจะไปห้องน้ำกับหลางซือเหยาด้วยก็ได้ แต่นั่นจะเป็นการดึงความสนใจจากเอเย่นต์ชาวเยอรมัน หลางซือเหยาไปคนเดียวจะเหมาะกว่าเพราะในสายตาของเอเย่นต์ชาวเยอรมัน หลางซือเหยาและอเลน่าเป็นแค่แฟนสาวของแบรนด์คู่แข่งและบุคคลที่สามเท่านั้นถ้าเป็นผู้หญิงเรื่องแบบนี้ไม่สามารถตัดออกไปได้เมื่ออยู่ต่อหน้ากันจะบังคับไม่ให้พูดถึงได้อย่างไร? ปล่อยให้พวกเธอคุยกันเองดีกว่า

หลางซือเหยาเข้ามาถึงในห้องน้ำของผู้หญิงส่วนอเลน่าเพิ่งออกมาจากห้องอาบน้ำ พวกเธอสบตากันพอดี…..

หลางซือเหยาชูนิ้วขึ้นมาระหว่างริมฝีปาก นี่เป็นสัญลักษณ์สากลที่บอกว่าให้เงียบเอาไว้

อเลน่าเป็นผู้หญิงที่ฉลาด เธอเข้าใจในท่าทางนั้นว่าซือเหยาอยากให้เธอเงียบไว้ แต่ใจเธอก็ยังสงสัยอยู่ดีว่าหลางซือเหยามีวัตถุประสงค์อะไรถึงมาหาเธอที่นี่

หลางซือเหยายื่นจดหมายของเซี่ยเหล่ยให้อเลน่า

อเลน่าลังเลแต่ก็รับกระดาษแผ่นนั้นมาเปิดอ่าน

ในกระดาษเขียนด้วยภาษาเยอรมันว่า ผมเข้าใจสถานการณ์ของคุณตอนนี้ คุณต้องการความช่วยเหลือถ้าคุณเชื่อในตัวผมช่วยติดต่อกลับมาโดยไม่มีเครื่องดักฟัง ผมจะช่วยคุณเท่าที่จะช่วยได้

หัวใจของอเลน่ากระตุกวูบราวกับว่าเธอเห็นลูคัสในเยอรมนีอย่างไรก็ตามเธอยืนอยู่ต่อหน้าหลางซือเหยาที่กำลังใช้ความอดทนกับเธอแต่พยายามจะไม่แสดงออก

หลางซือเหยายังคงมองและพยายามเก็บรวบรวมข้อมูลบนกระดาษแผ่นนั้นแต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดี เธอจึงเลือกเดินออกไปแทน หลางซือเหยามองอเลน่าแล้วหันหลังกลับคิดในใจเงียบๆ “คืนนี้ฉันจะทำให้เขาบอกทุกอย่างเกี่ยวกับเนื้อหาในกระดาษแผ่นนั้นด้วยวิธีของฉันเอง’’

ฟังราวกับว่ามันเป็นวิธีรุนแรงเพราะที่มุมปากของเธอได้ปรากฏรอยยิ้มที่ไม่สามารถคาดเดาอารมณ์เธอได้…….

ติดตามตอนต่อไป……..