Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 2269 ข้าต้องการโชคลาภ!
ตอนที่ 2269 ข้าต้องการโชคลาภ!
“ผู้อาวุโสใหญ่แห่งตระกูลสายเลือดเร้น จีหลิงมาขอเข้าพบสหายหนุ่มเย่!”
ขณะหลี่จ้าวชิงกำลังคุกเข่าก้มโขกพื้นอยู่นั้นมันก็เกิดเสียงของผู้คนดังขึ้นมาจากนอกห้อง
แม้ว่าอีกฝ่ายนั้นจะไม่ได้จงใจปล่อยพลังกดดันออกมาแต่ตัวหลี่จ้าวชิงก็สัมผัสได้ถึงคลื่นพลังรุนแรงจากภายนอก
ตัวตนนี้มันใกล้เคียงกับเต๋าสวรรค์อย่างมาก!
แต่ทำไมคนระดับนั้นถึงได้พูดจาเช่นนี้กับเทพสวรรค์ผู้หนึ่ง? ไม่กล้าแม้แต่จะเข้ามาก่อนได้รับอนุญาต?
เจ้าหนุ่มตรงหน้าเขานี้มันเป็นใครกันแน่?
หลี่จ้าวชิงนั้นได้รับรู้แล้วว่าตัวตนที่อยู่ตรงหน้าเขานี้มันน่ากลัวจนเกินกว่าที่สมองของเขาจะรับไหว
ในเวลานี้ความหวังที่จะรอดกลับไปของเขามันดับลงสิ้น
เขาเข้าใจแล้วว่าวันนี้คงเป็นวันตายของตน
“เข้ามา” เย่หยวนลุกขึ้นกล่าว
ชายแก่ในชุดคลุมยาวสีขาวสะอาดเดินเข้ามาภายในพร้อมด้วยคลื่นพลังที่ทำให้ผู้สัมผัสถึงต้องขนลุกไปทั้งกาย
ยอดฝีมือเต๋าสวรรค์แปดลายขั้นสุดนั้นมันไม่ต้องปล่อยพลังกดดันใดๆ ออกมาพวกเขาก็มีคลื่นพลังที่ใกล้เคียงกับเต๋าสวรรค์ได้
เย่หยวนนั้นรู้ดีถึงพลังของเผ่าเทวาว่าตัวตนอย่างจีหลิงหรือหรูเฟิงนั้นต่อให้จะเป็นเจ้าฟ้าดินชาวมนุษย์หนึ่งหรือสองทลายก็คงไม่อาจเอาชนะได้
แต่ปัญหาคือยอดฝีมือชาวมนุษย์มันมีจำนวนเยอะกว่ามาก!
หากหนึ่งคนไม่อาจชนะ สองคนไม่อาจชนะ แต่หากเป็นห้าสิบคนเล่า?
ก็จริงที่ว่าสัดส่วนของจักรพรรดิเทพสวรรค์ต่อประชากรมนุษย์ทั้งเผ่าพันธุ์มันมีจำนวนเล็กน้อยมาก
แต่ประชากรของมนุษย์นั้นจะอย่างไรมันก็มหาศาล ต่อให้จักรพรรดิเทพสวรรค์จะเกิดขึ้นมาได้แค่หนึ่งในพันล้านแต่จะอย่างไรจำนวนจักรพรรดิเทพสวรรค์มันก็มากกว่าที่เผ่าเทวาจะมาเทียบเคียงได้
จีหลิงนั้นเดินเข้ามาก้มหัวลงต่อหน้าเย่หยวนและบอก “สหายหนุ่มเย่ เรื่องราวในวันนี้มันเป็นเผ่าเทวาเราเองที่ลบหลู่เจ้า เราพร้อมที่จะชดเชยให้! เราขอแค่ให้สหายหนุ่มเย่ช่วยมีเมตตาส่งยาแก้พิษมาให้เราด้วย”
หลี่จ้าวชิงเบิกตากว้าง!
เพราะในเวลานี้เมื่อจีหลิงเดินมาอยู่ข้างๆ เขานี้ตัวเขาไม่อาจจะทำได้แม้แต่เงยหน้าขึ้นมามอง!
เขามั่นใจอย่างมากว่าชายแก่คนนี้คงเป็นจักรพรรดิเทพสวรรค์ขั้นปลายขึ้นไปแน่ๆ
แต่คนระดับนี้กลับมาก้มหัวขอโทษแก่เด็กน้อยเทพสวรรค์คนหนึ่ง!
ภาพนี้มันทำให้เขาแทบสิ้นสติลง
เทพสวรรค์คนหนึ่งจะยิ่งใหญ่อะไรได้ปานนั้น?
เย่หยวนหันไปมองจีหลิงพร้อมกล่าว “โอ้? เช่นนั้นผู้อาวุโสใหญ่จะใช้สิ่งใดชดใช้เล่า?”
จีหมิงเองก็ย่อมจะเตรียมการมาอย่างดีกล่าวอย่างไม่มีติดขัด “ตระกูลสายเลือดเร้นเราสะสมสมบัติวิญญาณจักรพรรดิเทพสวรรค์ไว้ไม่น้อย หากสหายหนุ่มเย่ต้องการอยากได้มันชิ้นใดก็เชิญเลือกเอาไปได้ตามสบาย นอกจากนั้นไม่ว่าจะเป็นวรยุทธบ่มเพาะ โอสถ ผลึกปราณเทวะเราก็พร้อมมอบให้สิ้น!”
หลี่จ้าวชิงสูดหายใจเข้าลึกได้แต่นึกว่าความแค้นนี้มันต้องลึกล้ำปานใดถึงขั้นต้องจ่ายค่าชดใช้กันให้ด้วยสมบัติวิญญษณจักรพรรดิเทพสวรรค์เช่นนี้?
ที่สำคัญไปกว่านั้นมันยังให้เลือกได้!
สมบัติวิญญาณจักรพรรดิเทพสวรรค์มันไร้ค่าถึงขนาดนั้นตั้งแต่ปานใดกัน?
มีหรือที่เขาจะรู้ว่าตระกูลสายเลือดเร้นนี้หลบซ่อนในมหาพิภพถงเทียนมานับยุคสมัย? เหล่ายอดฝีมือชาวมนุษย์ที่ถูกคนทั้งหลายนี้ฆ่าสังหารไปเองมันก็มาเกินกว่าจะนับได้
สมบัติวิญญาณจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายนั้นมันย่อมจะมีเก็บไว้มหาศาล
“ไม่พอ!” เย่หยวนกล่าวสองคำนี้ออกมาอย่างหนักแน่น
จีหลิงขมวดคิ้วแน่น “สหายหนุ่มเย่ เฒ่าคนนี้ได้กล่าวขอโทษและแสดงออกอย่างจริงใจแล้ว! หรือว่าเจ้าคิดจะยอมตายไปพร้อมๆ กับพวกเรากัน?”
เย่หยวนหันไปมองด้วยสายตาเย็นเยือก “ชีวิตเผ่าเทวาของเจ้านั้นมีค่าแล้วชีวิตของสหายข้านี้ไร้ค่าหรือ?”
จีหลิงหลุดร้องออกมา “แต่เขาก็ยังไม่ตาย!”
เย่หยวนจึงตอกกลับไป “แต่อาจารย์ของเขาตาย!”
จีหลิงนั้นย่อมได้แต่ดูถูกอยู่ในใจ
มีหรือที่ชีวิตมดปลวกเช่นนั้นมันจะมามีค่าเท่าเผ่าเทวาได้?
แต่เวลานี้เขาย่อมจะไม่มีทางกล่าวมันออกมา
เพราะพิษนี้มันมิใช่สิ่งที่เขาจะปล่อยไปได้!
จีหลิงจึงบอก “เจ้าอยากได้อะไร?”
เย่หยวนตอบกลับไป “ข้าอยากได้โชคลาภ!”
จีหลิงขมวดคิ้วแน่น “โชคลาภของเผ่าเทวาเรามันมิใช่สิ่งที่เจ้าจะเข้าถึงได้!”
เย่หยวนจึงตอบกลับไป “เรื่องนั้นผู้อาวุโสใหญ่ไม่ต้องมาสนใจหรอก! แล้วก็อย่าได้มาทำหน้าเหมือนตัวเองเหนือล้ำผู้คนนัก! ที่เจ้าเผ่าเทวาบ่มเพาะคือเต๋าสวรรค์แต่เผ่ามนุษย์เราเองก็ศึกษาเต๋าสวรรค์! ที่สำคัญไปกว่านั้นคือสำหรับข้าแล้วเผ่าเทวาของพวกเจ้ามันก็ไร้ค่าใด! อย่างน้อยๆ ก็เมื่ออยู่ต่อหน้าข้านี้เจ้าไม่มีสิทธิจะมาวางท่าว่าตนเองอยู่สูงเหนือหัวใคร!”
คำพูดของเย่หยวนนี้มันไม่ไว้หน้าใครทั้งสิ้น
จีหลิงและหรูเฟิงนั้นได้แต่ทำหน้าเหยเก
แต่พวกเขาเองก็ไม่อาจเถียงกลับไปได้!
มนุษย์เทพสวรรค์คนหนึ่งกลับก้าวข้ามอาณาจักรต่อสู้กับเหล่าเต๋าสวรรค์แปดลายได้ง่ายดาย
พวกเขาทั้งหลายนี้ยังจะมีค่าใดมาว่าตนเหนือท่านต่อหน้าเย่หยวนเล่า?
จีหลิงขมวดคิ้วแน่นก่อนจะหยุดคิดไปพักหนึ่งและบอก “ได้ เฒ่าคนนี้จะสัญญากับเจ้า! ทีนี้จะส่งยาแก้พิษมาให้ได้หรือยัง?”
เย่หยวนไม่ตอบใดๆ กลับไปดึงเอาผงสมุนไพรวิญญาณมาจากแหวนของตน
จากนั้นเขาก็ขยับนิ้วสร้างค่ายกลที่สุดแสนซับซ้อนขึ้นมา
จีหลิงต้องเบิกตากว้างมองดูค่ายกลตรงหน้าอย่างประหลาดใจ
พร้อมๆ กันนั้นที่ส่วนฐานของค่ายกลมันก็ได้ปรากฏโอสถค่อยๆ ก่อตัวขึ้นมา
“ละลายโอสถนี้ลงกับน้ำแล้วให้คนที่ถูกพิษดื่ม มันจะช่วยกดพิษไว้ไม่ให้แพร่กระจาย” เย่หยวนบอก
จีหลิงขมวดคิ้วแน่นทันที “กดพิษ? ที่เฒ่าคนนี้ต้องการคือยาแก้พิษ!”
แต่เย่หยวนกลับหัวเราะขึ้นมา “นี่ผู้อาวุโสใหญ่คิดว่าข้าไม่มีสมองหรือ? รักษาพิษให้ตอนนี้ข้าจะยังรอดได้? อ่า ลืมบอกไป โอสถนี้มันมีผลแค่เดือนเดียวเท่านั้น หลังจากผ่านไปหนึ่งเดือนแล้วพิษก็จะกำเริบขึ้นอีกครั้ง ไม่ต้องกังวลให้มากไปนัก เพราะข้านั้นมีเวลา วางแผนไว้ว่าจะอยู่ที่นี่อีกพักใหญ่ๆ ทีเดียว”
จีหลิงและหรูเฟิงนั้นแทบกระอักเลือดออกมา
เจ้าเด็กคนนี้มันยังมีหน้าจะมาอยู่ต่ออีกหรือ?
พวกเขานั้นมีชีวิตอยู่มารับแสนล้านปีแต่ก็ยังไม่เคยเห็นใครว่าท่าโอหังได้มากขนาดนี้ต่อหน้าเผ่าเทวา!
แต่เย่หยวนนั้นมีความมั่นใจมากพอ!
คนทั้งสองเองก็ไม่คิดจะยืดเรื่องให้ยาวรีบนำเอาโอสถออกไปจัดการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าทันที
ในตอนนี้หลี่จ้าวชิงต้องรู้สึกปั่นป่วนไปทั้งกายใจ
เผ่าเทวา!
มันคือเผ่าพันธุ์ใด?
ไม่เคยจะได้ยินมาก่อน!
แต่เขานั้นกลับกลายเป็นทาสรับใช้ของเผ่าพันธุ์นี้มาหลายต่อหลายปี!
เขานั้นจึงหันหน้าไปหาหรงซีเยว่พร้อมถาม “พวกเจ้า! พวกเจ้าเป็นใครมาจากไหนกันแน่?”
หรงซีเยว่จึงตอบกลับมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย “เจ้าก็ได้ยินแล้วนี่? เราคือเผ่าเทวา! สุดยอดเผ่าเทวา! ในวันหน้าพวกเราเหล่าชาวเทวานี้แหละที่จะทำลายเผ่ามนุษย์เจ้าลง!”
หลี่จ้าวชิงหน้าซีดขาวได้รู้แผนการร้ายที่เกิดขึ้น!
“น-นายท่าน ข้า… ข้าไม่รู้เรื่องด้วย! มันเป็นพวกนี้สิ้น! ทุกสิ่งอย่างเป็นการของพวกมัน!” หลี่จ้าวชิงนั้นหันไปก้มลงร้องไห้ต่อหน้าเย่หยวน
เย่หยวนตอบกลับมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย “เรอะ? แม้พวกมันจะเป็นเจ้าแผนการแต่เจ้าจะบอกว่าตัวเองไม่ผิด? หลายแสนปีมานี้มีคนบริสุทธิ์มากมายเท่าใดต้องตายด้วยมือเจ้านี้? ตระกูลของโม่ลี่เฟยทั้งตระกูลต้องตายด้วยมือเจ้า! แม้แต่พี่น้องข้านี้ก็เกือบจะสิ้นท่าให้แก่เจ้า! เจ้าคิดว่าตัวเองไร้ความผิด?”
เย่หยวนกล่าวคำพูดออกมาสั่งตายแก่หลี่จ้าวชิงอย่างชัดเจน
เขานั้นชักดาบยาวเล่มหนึ่งออกมาส่งให้แก่หนิงเทียนปิง “ความแค้นของอาจารย์เจ้า เจ้าจัดการเถอะ!”
พูดจบเขาก็ดันฝ่ามือออกมาส่งคลื่นพลังมหาศาลเข้าร่างของหนิงเทียนปิง
พลังนี้มันทำให้ปราณเทวะ กายเนื้อและจิตของหนิงเทียนปิงฟื้นฟูขึ้นมาได้ในระดับหนึ่งทันที
เขานั้นรับดาบลุกเดินเข้าไปยังตัวหลี่จ้าวชิง
แต่หลี่จ้าวชิงกลับกัดฟันแน่นออกมาด้วยสีหน้าชั่วร้ายพุ่งตัวเข้าหาหนิงเทียนปิงอย่างรวดเร็ว
“ต่อให้ข้าจะตายเจ้าก็ต้องตายไปกับข้าด้วย!” ตัวหลี่จ้าวชิงยิ้มเย้ยความประมาทของเย่หยวน
เวลานี้ตัวเขาและหนิงเทียนปิงอยู่ห่างกันแค่เอื้อม ไม่มีใครจะพุ่งเข้ามาช่วยได้ทันแน่
“หยุด!”
แต่คำพูดนี้ของเย่หยวนมันกลับทำให้ตัวหลี่จ้าวชิงเหมือนถูกตรึงไว้กลางอากาศไม่อาจขยับได้แม้แต่ปลายนิ้ว
เขานั้นเบิกตากว้างพยายามสะบัดตัวออกจากการพันธนาการนี้
แต่มันย่อมไร้ผล
ด้วยกำลังของเย่หยวนในเวลานี้เมื่อเขาใช้เวลาชะงักออกมาใส่หลี่จ้าวชิงตัวหลี่จ้าวชิงย่อมจะถูกหยุดไว้ราวครึ่งวันอย่างที่ไม่อาจขยับเคลื่อนใด!
หนิงเทียนปิงค่อยๆ ขยับร่างเข้ามาหยุดอยู่ที่ตรงหน้าศัตรูแค้นเช่นนั้น
.
นิยายที่คุณอาจสนใจ
