Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 2738 มารเถาวัลย์ศูนย์โลหิต!
“นั่นมันดอกทานตะวันฟ้าสู้ใต้!”
“เกสรเซียนกระจกวารี!”
“พระเจ้าช่วย นี่มันมีแต่สมุนไพรสวรรค์ระดับสี่และห้าทั้งสิ้น สมบัติธรรมชาติที่ปกติแทบต้องพลิกแผ่นดินหานั้นมันกลับขึ้นอยู่เต็มบริเวณไปหมด!”
…
เบื้องหน้าของพวกเขานั้นมันเป็นลานกว้าง
ในลานกว้างตรงหน้านี้มันมีสมุนไพรสวรรค์มากมายหลายชนิดขึ้นอยู่ทั่ว
เมื่อเหล่ายอดฝีมือทั้งหลายได้เห็นเช่นนั้นพวกเขาต่างก็ต้องเบิกตากว้างขึ้นมาด้วยความโลภ
ด้วยสมุนไพรสวรรค์ทั้งหลายนี้ต่อให้จะไม่ได้หลอมเป็นโอสถสวรรค์มันก็ยังมีฤทธิ์แรงพอช่วยให้พวกเขาบรรลุได้
“พวกเจ้าไสหัวไปให้หมด! ใครบอกว่าพวกเจ้าจะเอาไปได้? ถังเฉียน พาคนของเราไปเก็บสมุนไพรสวรรค์ให้หมด!”
ในเวลานี้นักบุญสูงต้าวหยุนก็ได้ก้าวขึ้นมาด้วยคลื่นพลังรุนแรงจนทำให้เหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกทั้งหลายหน้าซีดขาว
เมื่อมียอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนอยู่ด้วยแล้วพวกเขาก็ย่อมจะไม่คิดแบ่งของดีให้แน่
สีหน้าของคนทั้งหลายนั้นซีดขาวลงเพราะการลงมานี้ของต้าวหยุนมันโหดร้ายเสียเหลือเกิน!
นิกายสวรรค์เจ็ดดาวนั้นกลับกินเนื้อสิ้นและไม่เหนือแม้แต่น้ำให้พวกเขากิน
ส่วนตัวถังเฉียนที่ได้ยินเช่นนั้นก็ต้องยิ้มกว้างขึ้นมาทันทีเพราะพื้นที่ว่างตรงหน้านี้มันมีสมุนไพรสวรรค์ระดับสี่และห้าอยู่นับพันๆ ชนิด!
บ้างนั้นเป็นสมุนไพรสวรรค์ที่มีฤทธิ์รุนแรงล้ำช่วยเขาให้เพิ่มพูนพลังได้แน่นอน
หากกินมันเข้าไปแล้วเขาคงสามารถบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขึ้นมาได้ในไม่ช้าแน่!
ถึงเวลานั้นเขาเองก็จะได้กลายเป็นนักบุญสูงเช่นเดียวกัน!
คิดมาถึงตรงนี้ได้ถังเฉียนก็ยิ่งยิ้มกว้างขึ้น
ส่วนเรื่องความตายของเว่ยหยูนั้นมันมิใช่เรื่องที่เขาจะสนใจมากมาย
“หึๆ นักบุญสูงต้าวหยุนนั้นช่างเก่งกาจล้ำนัก! ข้าสงสัยแค่ว่านิกายสวรรค์เมฆาพราวของเราจะขอเก็บไปบ้างได้หรือไม่?”
ชายวัยกลางคนผู้นั้นเดินออกมาจากฝูงชน
พร้อมด้วยคลื่นพลังที่ค่อยๆ พุ่งทะยาน!
ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนอีกคนหนึ่ง!
เมื่อคนนิกายสวรรค์เมฆาพราวได้เห็นเขานั้นพวกเขาทั้งหลายต่างก็ต้องยิ้มกว้าง
“นักบุญสูงเทียนลู่!”
“ขออภัย นิกายสวรรค์เพลิงฟ้าของข้าเองก็อยากจะขอแบ่งไปบ้างจะได้หรือไม่?”
พูดไปอีกร่างหนึ่งก็ปลดปล่อยพลังออกมา
“นักบุญสูงหยวนอี้!”
นักบุญสูงคนที่สาม!
สีหน้าของเหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกทั้งหลายนั้นเปลี่ยนสีไปทันที
ปกติแล้วเหล่านักบุญสูงทั้งหลายนั้นเป็นตัวตนที่เหนือฟ้าดิน แต่วันนี้พวกเขาถึงสามคนกลับปรากฏตัวขึ้นมา!
“หึๆ ดูท่าเหล่านิกายใหญ่ทั้งหลายมันจะยิ่งใหญ่เหลือเกิน! พวกเราเหล่านักยุทธจรนั้นจะเอาไปบ้างไม่ได้เลยหรือ?”
พูดไปนั้นมันก็เกิดพลังรุนแรงอีกสามสายพุ่งทะยานขึ้นมา จะเป็นอะไรไปได้นอกจากยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียน?
“นั่นมัน…นักบุญสูงจื่อหยาง!”
“ไหนจะยังนักบุญสูงฉงซานและนักบุญสูงอี้เฉินอีก! พวกเขาทั้งสามนั้นคือนักยุทธอิสระพลังชั้นบรรยากาศสวรค์จักรพรรดิเซียน!”
“มัน…วันนี้กลับมีนักบุญสูงปรากฏตัวขึ้นถึงหกคนหรือ นี่พวกเราจะไม่กลายเป็นเพียงแค่โล่มนุษย์ไปหรือ?”
…
พวกเขานั้นไม่นึกฝันว่ามันกลับจะมีนักบุญสูงปรากฏตัวขึ้นมาถึงหกคนพร้อมๆ กัน!
เหล่าสมุนไพรสวรรค์ที่หาได้ยากยิ่งนี้มันทำให้พวกเขาต้องเผยตัวออกมา
ต้าวหยุนนั้นได้แต่ต้องทำหน้าเหยเก
เพราะเขานั้นรู้อยู่แล้วว่านักบุญสูงที่มามันคงมิใช่แค่เขา แต่ก็ไม่นึกว่าจะมากันมากขนาดนี้
แน่นอนว่าเขานั้นไม่ได้รู้เลยว่าแท้จริงแล้วมันยังมีนักบุญสูงที่ซ่อนตัวอยู่อีกถึงเจ็ดคนในกลุ่มนี้
พวกเขาทั้งเจ็ดนั้นเป็นคนที่ระมัดระวังตัวกว่าคนทั้งหกมาก
เพียงแค่ว่าพวกเขานั้นอาจจะหลบรอดสายตานักบุญสูงคนอื่นๆ ไปได้แต่มีหรือที่จะหลบรอดสายตาของหมี่เทียนไปได้?
“หึ! พวกเจ้ายอมเผยตัวออกมาจนได้นะ!” นักบุญสูงต้าวหยุนกล่าว
“ฮ่าๆ ได้เห็นของดีขนาดนี้อยู่ตรงหน้ามีหรือที่จะไม่เผยตัวได้! หากเรายังไม่เผยตัวออกมาเจ้าก็คงเอาไปคนเดียวหมดสิ้นแล้วมิใช่หรือ?” นักบุญสูงจื่อหยางตอบ
“แต่การเผยตัวของเจ้านั้นมันช่างไร้ค่านัก คิดหวังสมบัติยอดหมอกของคนอื่นแต่สุดท้ายกลับถูกเตะเข้ากลางหน้า เพื่อ?” นักบุญสูงเทียนลู่กล่าวเย้ย
มันมิใช่ว่าเหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนทั้งหลายไม่อยากได้สมบัติยอดหมอก เพียงแค่ว่าพวกเขานั้นมีความคิดกว่าต้าวหยุน
แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีใครคิดว่าต้าหวงนั้นเป็นถึงนักบุญสูงภูติแท้แต่ฝีมือของต้าหวงนั้นมันก็ไม่ธรรมดา
ภูติแท้ที่สามารถจัดการยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวลงได้ในเท้าเดียวมันย่อมไม่มีทางเป็นภูติแท้ธรรมดาๆ!
มีเพียงแค่ต้าวหยุนเท่านั้นที่ถูกความโลภและคับแค้นเข้าครอบงำจนเผยตัวออกมา
สุดท้ายก็เลยต้องเสียท่าและเสียหน้า
“เทียนลู่ อย่าเพิ่งได้ใจไป! กระทิงเหลืองนั้นมันมีกำลังฝีมือเหนือล้ำ อีกไม่นานมันคงมาแน่ ถึงเวลานั้นข้าอยากจะรู้นักว่าเจ้าจะเอาอะไรไปเทียบเคียงมัน!” ต้าวหยุนกล่าวขึ้นสวน
“เพราะฉะนั้นเราถึงต้องรีบแบ่งสมบัติธรรมชาตินี้กันมิใช่หรือ! หรือว่าจะรอให้มันมาแย่งไปด้วย?” หยวนอี้กล่าวขึ้นทัก
แน่นอนว่าคำพูดนี้มันย่อมทำให้คนทั้งหกเลิกเถียงกันทันที
การปรากฏตัวขึ้นมาของหกนักบุญสูงนี้มันย่อมทำให้เหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกทั้งหลายหมดหวังใดๆ สิ้น
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล่านักยุทธจรที่พวกเขาย่อมจะไม่ได้แม้แต่เศษดินกลับไป
เหล่านักบุญสูงที่เป็นนักยุทธไร้สังกัดทั้งหลายนั้นมันย่อมจะไม่คิดช่วยเหลือพวกเขาใดๆ
ฟุบ! ฟุบ! ฟุบ!
เหล่านักบุญสูงทั้งหกนั้นขยับตัวแทบจะพร้อมกันและพุ่งเข้าไปหาทุ่งสมุนไพรสวรรค์
เหล่าศิษย์ของนิกายต่างๆ เองก็พุ่งตัวตามออกไปทันที
ในเวลานี้ใครที่เร็วกว่าก็ย่อมจะได้ไปมากกว่าแล้ว
แต่ในเวลานั้นเองที่มันได้เกิดเรื่องประหลาดขึ้นมา
ในทุ่งสมุนไพรนั้นมันมีต้นไม้แห้งๆ ต้นหนึ่งขึ้นอยู่
ต้นไม้แห้งนั้นมันไร้ชีวิตใดๆ เหี่ยวเฉาไร้ใบ
แต่วินาทีที่เหล่ายอดฝีมือทั้งหลายพุ่งเข้าไปถึงทุ่งสมุนไพรเถาวัลย์นับหมื่นๆ มันก็พุ่งออกมาจากต้นไม้แห้งๆ นั้น
ฉึก!
เหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกทั้งหลายที่นำหน้าไปนั้นต่างถูกมันทิ่มแทงทะลุร่างไป
วินาทีต่อมาร่างของพวกเขาก็แห้งเหี่ยวกลายเป็นแค่ซากกรังไปทันที
เลือดของพวกเขานั้นมันกลับถูกสูบออกไปจนหมดสิ้น
เหล่านักบุญสูงทั้งหกที่นำหน้าไปนั้นต่างหน้าเปลี่ยนสีรีบปล่อยพลังรุนแรงออกมาปกป้องร่างกายทันที
พวกเขานั้นใช้ทุกวิชาฝีมือที่เรียนรู้มาชั่วชีวิตออกมาโจมตีใส่เถาวัลย์ทั้งหลายนั้น
แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาแทบหยุดหายใจก็คือเถาวัลย์ทั้งหลายนั้นมันกลับไม่ขาดลง!
แม้จะรับพลังโจมตีชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนเข้าไปแต่ว่ามันกลับไม่ขาดสะบั้นลง!
เถาวัลย์เส้นน้อยๆ นั้นมันถอยกลับไปก่อนที่จะพุ่งกลับเข้ามาโจมตีใหม่
เหล่าคนทั้งหกนั้นต้องหน้าซีดขาวลงก่อนจะรีบพุ่งตัวกลับออกมา มีหรือที่จะยังคิดเอาสมุนไพรสวรรค์ใดๆ กลับไป?
“นี่มันตัวผิดปกติโกลาหล มารเถาวัลย์ศูนย์โลหิต! กำลังของมันนั้นคงอยู่ที่ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นสุดแล้ว! พวกเราถอย!” ต้าวหยุนกล่าวขึ้นมา
เข้ามานั้นมันง่าย แต่จะออกไปนั้นมันยากยิ่ง
เหล่าเถาวัลย์น้อยๆ นั้นมันพุ่งเข้ามารอบทิศไม่ปล่อยให้พวกเขาไปไหนง่ายๆ
โชคยังดีที่ด้วยพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนั้นพวกเขายังพอกลับออกมาจากวงล้อมได้แม้ต้องบาดเจ็บกันไปไม่น้อย
แต่เหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกทั้งหลายที่เข้าไปนั้นไม่มีใครกลับออกมาได้แม้แต่คนเดียว
เจ้าต้นไม้โบราณนั้นมันได้สูบเลือดคนเข้าไปจนเหมือนได้รับฝนอีกครั้งเริ่มกลับมาผลิใบเป็นต้นไม้ที่มีชีวิตชีวา
เหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกที่ไม่ได้เข้าไปนั้นต่างถอยหนีไปไกลสุดระยะ
เหล่านักบุญสูงทั้งหกนั้นมองดูมารเถาวัลย์ศูนย์โลหิตที่กำลังกวัดแกว่งเถาวัลย์ไปมาด้วยใบหน้าซีดขาว
“ให้ตายสิ! มารเถาวัลย์ศูนย์โลหิตมันกลับมาปลอมเป็นต้นไม้เหี่ยวแห้งอยู่ที่นี่!” เทียนลู่กัดฟันร้องขึ้นมา
“มารเถาวัลย์ศูนย์โลหิตนี้มันมีคลื่นพลังที่รุนแรงกว่าก่อนหน้ามาก ดูท่าก่อนหน้ามันคงได้รับบาดเจ็บหนักแน่! มันคิดอยากสูบเลือดเพื่อคืนพลังให้ตัวเอง!” จื่อหยางกล่าวขึ้นตาม
“ได้แต่มองสมุนไพรสวรรค์ล้ำค่าทั้งหลายแต่ไม่อาจเอามันมาได้ ช่างน่าคับแค้นใจ!” ต้าวหยุนนั้นกัดฟันแน่นขึ้นมาด้วยความเจ็บใจ
เหล่าสมุนไพรสวรรค์ระดับห้าทั้งหลายนั้นมันเป็นของล้ำค่าแก่พวกเขาเหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนี้
การทำได้แค่มองนั้นทำให้จิตใจของเหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนทั้งหลายแทบลุกเป็นไฟ
“โง่เง่ากันเสียจริง! คนเขาเข้ามาในมิติวิเศษกรองศักดิ์สิทธิ์ก่อนพวกเจ้าตั้งมากมายเท่าใด หากสมุนไพรสวรรค์ทั้งหลายมันเก็บเกี่ยวได้ง่ายนักมีหรือที่จะเหลือมาถึงมือเจ้า?” ในเวลานั้นเองที่ได้มีเสียงเย้ยหยันหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านหลัง
สีหน้าของหกนักบุญสูงนั้นดำมืดลงทันที เมื่อหันกลับไปมองมันก็มิใช่ใครอื่นนอกจากเย่หยวนแล้ว
“ไอ้หนู เลิกวางท่าเหนือหัวคนเถอะ! เจ้าคิดว่าแค่มีนักบุญสูงภูติแท้ติดตามมาตนหนึ่งแล้วจะทำอะไรก็ได้หรือ? อย่าได้ลืมว่าพวกเราทั้งหกนี้ต่างก็เป็นนักบุญสูงทั้งสิ้น!” ต้าวหยุนกล่าวขึ้นขู่
“ฮ่าๆ ข้าไม่ได้มีเวลามาวางตัวเหนือหัวพวกเจ้าหรอก! ข้านั้นแค่มาบอกพวกเจ้าว่าหากพวกเจ้าไม่มีปัญญาเอาไป ข้าก็จะเป็นคนเอาไปแล้ว!” เย่หยวนประกาศออกมา
…………………………
นิยายเรื่องนี้เข้าร่วมโปรโมชั่นงานหนังสือ
เปิดม่านอ่านนิยาย
อัปเพิ่มต่อ +1
เพิ่มตอนจากปกติ เวลา 16.00 น. ตลอดช่วงแคมเปญ
15-28 ต.ค. 65 เท่านั้น!
นิยายที่คุณอาจสนใจ
