Virtual World – Peerless White Emperor - ตอนที่ 662 : ไม่คาดคิด
“ครั้งก่อนที่เราโยนโครงกระดูก 300 ตัว และมีบอสปีศาจโครงกระดูกโผล่ออกมา แล้วถ้าครั้งนี้เราโยนโครงกระดูก 30,000 ตัว พี่คิดว่าเราจะเจอกับตัวอะไร?” เมื่อจ้องมองที่ก้นเหวลึก เย่ฉางจึงถาม CloudDragon ที่กำลังเดินเข้ามาหาเขา
“ฉันไม่รู้ แต่มั่นใจได้ว่าตัวสุดโหดต้องโผล่ออกมาแน่ๆ” CloudDragon นึกถึงการต่อสู้กับบอสปีศาจโครงกระดูก ‘สิ่งมีชีวิตที่ถูกอัญเชิญโดยใช้โครงกระดูกถึง 30,000 ตัวจะไม่อ่อนแอไปกว่า Ajoss อย่างแน่นอน ยิ่งแย่ไปกว่านั้นคือมันอาจแข็งแกร่งกว่ามากๆ’
“งั้นลองอัญเชิญมันออกมากันเถอะ โยนศพทั้งหมดลงไปที่นั่น! แล้วส่งคนบางส่วนไปขนโครงกระดูกในหุบเขามา!” เย่ฉางเริ่มโยนโครงกระดูกและศพลงไปในหุบเหว
“เฮ้ ทำไมพี่ใหญ่วีรบุรุษถึงบอกให้เราโยนศพเหล่านี้ลงไปที่นั่นล่ะ? เขามีความคิดดีๆอยู่ใช่มั้ย? แล้วไอ้ 7941/ 30,000 มันคืออะไร? ระบบจะมอบพรอันยิ่งใหญ่แก่เราเมื่อมันครบ 30,000 ใช่ไหม?”
“……”
“หยุดพูดมากได้แล้ว! ทำงานให้ไวๆ! มันต้องมีบางอย่างแน่ๆ! เฮ้ !! นั่นทำไมคุณถึงโยนศพผู้เล่นที่เรากำลังจะชุบชีวิตล่ะ!?”
“นี่คือสามีของฉัน! อย่ามายุ่งกับเรื่องของฉัน! เขากล้าซ่อนเงินไม่ให้ฉันรู้ เขาสมควรตาย!”
“……”
เมื่อจำนวนศพเริ่มใกล้ถึงเป้าหมาย CloudDragon ก็ยิ่งเป็นกังวล ทันใดนั้นเขาก็ตะโกนบอกให้ทุกคนหยุด “หยุดก่อน! เราควรเหลือศพสุดท้ายเอาไว้ อย่าเพิ่งทำให้มันเต็ม! ลองนึกถึงผลลัพธ์ที่เป็นไปได้ทั้งหมดก่อน เพื่อที่เราจะได้ปลอดภัยมากยิ่งขึ้น … ”
CloudDragon ยังพูดไม่ทันจบ หลินหลี่ก็โยนศพสุดท้ายมาจากระยะไกล เมื่อมองไปยังศพสุดท้ายที่ค่อยๆตกลงไปในหุบเหว CloudDragon ก็ตกตะลึง “เตรียมรับมือ …”
“จัดรูปขบวนทัพครึ่งวงกลม แล้วเคลื่อนถอยหลัง! ผู้เล่นระยะประชิดให้ยืนเรียงกันอยู่ด้านหน้า! ส่วนผู้เล่นระยะไกลยืนใกล้ๆกับหุบเขา!” เย่เทียนตะโกนสั่งทันที
ทุกคนเตรียมพร้อมรับมืออะไรบางอย่าง และแม้แต่เย่ฉางก็ยังยืนอยู่ข้างหลัง สิบวินาทีผ่านไปก็ไม่มีอะไรปรากฏตัวขึ้น ไม่มีแม้กระทั่งเสียงใดๆ ไม่มีบอส ไม่มีอะไรเลย! เย่ฉางบุ้ยปากแล้ววิ่งไปที่หน้าผา “ให้ตายสิ! แกกล้าหลอกเอาวัตถุดิบในการทำน้ำซุป 30,000 ตัวของฉันไป! ฉันสามารถทำให้พวกมันกลายเป็นอาหารดีๆ และขายให้พวกงี่เง่าในราคาสูงได้เชียวนะ!”
‘เฮ้ เฮ้ สิ่งที่นายสนใจคือเรื่องนี้นี่นะ?! นอกจากนี้ … เรากำลังยืนอยู่ข้างหลังนาย ในขณะที่นายด่าเราว่างี่เง่า! นายพูดแบบนี้มันจะดีเหรอ?’ ทุกคนพูดไม่ออก
“เฮ้ มีใครอยู่…” เย่ฉางตะโกนไปที่ก้นเหว แต่เขายังพูดไม่ทันจบ ทันใดนั้นหัวโครงกระดูกยักษ์ก็โผล่ออกมาตรงหน้าเย่ฉาง
“…บ้างไหม?” เย่ฉางเงยหน้าขึ้นมองอย่างช้าๆ และเห็นออร์คโครงกระดูกตาเดียว เมื่อมองเข้าไปในดวงตาของมัน เหมือนมีเปลวไฟจิตวิญญาณกำลังลุกไหม้อยู่ในนั้น ร่างกายส่วนบนของมันมีขนาดใหญ่เท่ากับภูเขา
Ancient Mountain One-eyed Ogre – Dusain (Skeleton demon -Abyss – Big Leader) : บิดาของอันดอล เขาคือหัวหน้าของเทือกเขาออร์คตาเดียวโบราณ และยังเป็นผู้พิทักษ์เทือกเขาของอันย่า เขามีความแข็งแกร่งที่พระเจ้าประทานให้ตั้งแต่กำเนิด แม้ว่าเขาจะอยู่ในรูปแบบโครงกระดูก แต่ก็ยังเป็นศัตรูที่อันตรายอย่างยิ่ง กระดูกของเขามีสารอาหารที่ดี โดยเฉพาะกระดูกสันหลังและกะโหลกศีรษะ พวกมันเป็นวัตถุดิบชั้นเลิศในการปรุงซุป! หากคุณสามารถรักษาเปลวไฟจิตวิญญาณโบราณเอาไว้ได้ มันจะทำให้คุณภาพอาหารข้ามไปอีกระดับหนึ่ง!
“สวัสดี…” เย่ฉางพูดพร้อมกับตะลึง เมื่อกล่าวทักทายเสร็จ เขาก็หันหลังและวิ่งหนีสุดชีวิต
“โฮกกก!!”
เย่ฉางรู้สึกเหมือนกับว่าเขาถูกคลื่นกระแทกขนาดมหึมาพัดลอยออกไป เพราะเสียงคำรามส่งให้เขาบินเหมือนใบไม้ที่ถูกลมพัดปลิวไป หูของเขาแทบแตก
ผู้เล่นระยะประชิดก็รู้สึกเหมือนกำลังจะล้มลง ‘มันแข็งแกร่งมาก! แค่เพียงเสียงคำรามก็ทำให้เราเกือบล้มแล้ว! เห็นได้ชัดว่าเราไม่สามารถเอาชนะมันได้!’ เมื่อคิดเกี่ยวกับมัน โครงกระดูกยักษ์ก็เหวี่ยงแขนของมันออกมา แม้ทุกคนจะพยายามหลบ แต่หลายคนก็ยังตายราวกับว่าการเหวี่ยงแขนของมันเป็นเคียวเกี่ยวข้าว ยิ่งไปกว่านั้นศพส่วนใหญ่หายไปหลังจากการเหวี่ยงแขนครั้งเดียว และโครงกระดูกที่ถูกโยนลงไปในหุบเหวก่อนหน้านี้ ก็ค่อยๆปีนขึ้นมาหาบอส!
“พี่ชาย! ตอนนี้เราจะทำยังไงดี!?” ชิเซียวถาม
“ถามมาได้ วิ่งสิฟ่ะ! งี่เง่าเอ้ย! เรายังไม่พร้อม! เราจะเอาอะไรไปสู้กับไอ้ห่านี่!” LordAsked พ่นคำหยาบคายออกมา และวิ่งหนีหน้าตั้ง
“ถอยทัพ! ทุกคนถอยก่อน! กลับไปรวมตัวกันที่ยอดเขาหัวกะโหลก และเตรียมพร้อมกันอีกครั้ง!” เย่เทียนตะโกนหลังจากที่สั่งให้นักเวทยิงเวทใส่บอส เพื่อทดสอบพลังป้องกันของมัน ‘เราต้องกลับไปตั้งหลักกันก่อน และค่อยๆคิดหาวิธีจัดการมัน’
“[Tactic]! [Rapid Retreat]!” เย่ฉางเปิดใช้งานความสามารถกลยุทธ์ และทุกคนก็เริ่มวิ่งหนีกันอย่างสุดชีวิต อย่างไรก็ตามพวกนักเวทและนักบวชที่ช้ากว่าใครเพื่อนก็ถูกกำจัดออกไปอย่างง่ายดาย LordAsked มองคนเตี้ยๆที่กำลังแบกขวานสงครามขนาดใหญ่วิ่งอยู่ตรงหน้าเขา ‘เขาต้องเริ่มวิ่งทันทีที่บอสโผล่ออกมา!’ เขารู้สึกผิดหวัง
ในที่สุดพวกเขาก็สามารถออกจากรัศมีการโจมตีของบอสพ้น แต่เกือบครึ่งหนึ่งของกองทัพก็ตายลงไป พวกเขาออกจากหุบเขา และกลับไปที่ยอดเขาหัวกะโหลก
“มันอันตรายจริงๆ โชคดีที่ฉันคนนี้มีสัญชาตญาณที่เฉียบคม แต่มันทำให้ฉันกลัวมากจริงๆ” หลินหลี่นั่งลงและตบหน้าอกตัวเอง ทุกคนพูดไม่ออก แต่ก็รู้สึกหมั่นไส้เขา
“เฮ้อ! ตั้งค่ายที่นี่ก่อน แล้วค่อยวางแผนกันอีกที บอสตัวนั้นยากที่จะจัดการ” VastSea ถอนหายใจ
“เราไม่ควรเรียกมันออกมาตั้งแต่แรก” ชิเซียวบ่น
“มันเป็นบอสตัวสุดท้าย มันคงไม่อ่อนแอกว่านี้อีกแล้ว และมันอาจจะแข็งแกร่งมากกว่าที่เราเห็นอีก” เย่เทียนจ้องมองชิเซียว “หากเราไม่สามารถผ่านสิ่งนี้ไปได้ เราก็จะติดแหง่กอยู่กับบอสสุดท้ายเป็นเวลานาน แต่ถ้าเราเอาชนะบอสตัวนี้ได้ เราก็จะได้รับไอเทมที่สุดยอด”
“เธอพูดถูก การอัญเชิญบอสตัวนี้ออกมาจะเป็นการทดสอบที่ดีสำหรับเรา นอกจากนี้ยังช่วยให้เราเลเวลอัพ และรางวัลที่ได้รับจะดีกว่าบอสตัวก่อนๆอย่างแน่นอน” CloudDragon ก็นั่งลงเช่นกัน
“น้องชายผมขาวอยู่ที่ไหน? ครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นเขา เขาถูกบอสฟาดใส่จนปลิวไป ฉันสงสัยว่าเขาตายแล้ว หรือยังมีชีวิตอยู่…” LordAsked พูดหลังจากมองสำรวจไปทั่ว
“ฉันอยู่ตรงนี้” เย่ฉางกระโดดลงมาจากเจ้าฟ้าน้อย “ให้ตายเถอะ! ฉันปลิวไปไกลมากจนเจ้าฟ้าน้อยแทบจะจับฉันไว้ไม่ทัน”
“แล้วพี่สาวโรสล่ะ?” จางเจิ้งเฉียงมองซ้ายมองขวา
“ครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นเธอ เธอถูกหินยักษ์กระแทกใส่” FronzenBlood ตอบ
“งั้นเมื่อทุกคนมาครบเมื่อไหร่ไว้ค่อยคุยกันอีกที ตอนนี้ใครอยากจะไปทำอะไรก็ทำ เราจะมารวมตัวกันสู้ศึกสุดท้ายกันอีกที” เมื่อเย่ฉางพูดจบ มีบางคนออกจากเกมเพื่อไปพักผ่อน ความรุนแรงของการต่อสู้ครั้งนี้นั้นสูงมาก ยิ่งไปกว่านั้นหุบเขาก็ถูกยึดโดยพวกโครงกระดูกไปอีกครั้ง ในครั้งต่อไปพวกเขาจะต้องต่อสู้กับพวกมันอีกรอบ
เย่ฉางเปิดตู้เย็นและหยิบเบียร์ออกมาหนึ่งกระป๋อง เขาเห็นอูนาเดินออกจากห้องไปอย่างเศร้าๆ “เธอตายอย่างไร?”
“ฉันรู้สึกหงุดหงิดมาก เพราะไม่รู้ว่าฉันตายอย่างไร ฉันวิ่งด้วยพลังทั้งหมด และทันใดนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนเป็นสีดำ” อูนารู้สึกหงุดหงิด “อย่างไรก็ตามนายคิดว่าเราจะสามารถเอาชนะสิ่งนี้ได้ไหม?”
“ฉันคิดว่าเราทำได้…กลยุทธ์ของเราต้องได้ผล” เย่ฉางโยนกระป๋องเบียร์ให้เธอ
พวกเขาสองคนเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วอูนาก็บุ้ยปาก “นายนี่มันจริงๆเลย…อ่า ช่างเถอะ ไม่มีอะไรแล้ว! ฉันจะไปวิ่งล่ะนะ”
เย่ฉางมองไปที่หลังของอูนาแล้วพึมพำ “ไม่ว่าใครจะจับอะไรไว้แน่นแค่ไหนก็ตาม สุดท้ายก็ต้องยอมปล่อยมืออยู่ดี…”
“อย่างน้อยก็ยังดีกว่าไม่พยายามที่จะจับมันให้แน่น…” SpyingBlade กล่าวอย่างจริงจัง
“ว่าแต่นายเถอะ อาเฉียนไม่ได้ทำอะไรหลังจากเห็นการกระทำของนายในวันนี้ใช่ไหม?” เย่ฉางยักไหล่
“……”
“เธอบอกว่าฉันเป็นเกย์ และบ่นว่าฉันไม่เคยช่วยเธอใส่ยกทรงเลยสักครั้ง ดังนั้นเธอจึงขอให้ฉันไปหาเธอทันที…”
“……”
“นายพาฉันไปด้วยได้ไหม? ฉันแค่อยากเห็น … ”
“ไปไกลๆเลย”