War sovereign Soaring The Heavens - ตอนที่ 3732 : 2 ผู้เฒ่าเหิงฮวน

　　หลังผ่านไป 2 วันต้วนหลิงเทียนก็ได้ทำตามสัญญาที่เคยรับปากหลิงหูอวิ๋นไว้ ว่าจะบันทึกเรื่องราวของมหาจักรพรรดิตงหวงลงป้ายหยกเก็บความทรงจำแล้วมอบให้อีกฝ่าย

　　และตลอด 2 วันที่ผ่านมาเขาก็เอาแต่เฝ้ารอข่าวดีจากหลิงหูเหรินเจี๋ย

　　หวังว่าหลิงหูชูยินจะกลับมายังตระกูลหลิงหูอีกครั้ง

　　อนิจจาหลังผ่านไป 2 วัน พอมอบป้ายหยกเก็บความทรงจำให้หลิงหูอวิ๋นแล้ว ต้วนหลิงเทียนก็รู้ดีว่าตัวเองฝันเฟื่องเกินไป

　　 ต้วนหลิงเทียน เจ้าอย่าห่วงไปเลย 

　　หลังหลิงหูอวิ๋นรับป้ายหยกเก็บความทรงจำที่ต้วนหลิงเทียนมอบให้ มันก็เห็นชัดถึงอาการซึมเซาของต้วนหลิงเทียน จึงไม่ยากที่จะเดาได้ว่าต้วนหลิงเทียนคิดอะไรอยู่

　　 เจ้าลองคิดดูเถอะ…ถึงตอนนี้เจ้าจะยังไม่ได้พบเจอเปี่ยวเม่ยชูยิน แต่ให้ถอยไปหมื่นก้าว หากนางเป็นภรรยาของเจ้าจริงๆ เช่นนั้นหมายความว่าตอนนี้นางปลอดภัยแล้ว 

　　หลิงหูอวิ๋นกล่าวให้กำลังใจ  ลองนางติดตามอยู่ข้างกายท่านน้าข้าเช่นนี้ นางย่อมปลอดภัยหายห่วงแน่ เพราะท่านน้าข้าออกเดินทางท่องเที่ยวไปไหนมาไหนคนเดียวมานานมากแล้ว บ่งบอกให้รู้ว่าพลังฝีมือของท่านน้าร้ายกาจจนไม่พบเจออันตรายใดๆ 

　　กล่าวถึงจุดนี้ หลิงหูอวิ๋นก็เงียบไปครู่หนึ่ง พอพูดอีกครั้งในแววตาก็ฉายชัดถึงความเร่าร้อน  แถมข้าเองก็พึ่งจะรู้จากท่านปู่ซวนไม่นาน เห็นว่าท่านน้ากลับมารอบนี้ก็ได้ประมือกับอาวุโสสูงสุดคู่แฝดอย่างอาวุโสเหิงกับอาวุโสฮวนเรียบร้อยแล้ว ทั้งคู่พ่ายแพ้ท่านน้าขาดลอย! เจ้าเองก็คงทราบแล้วว่ายามทั้งคู่ร่วมมือกัน ให้เป็นอาวุโสสูงสุดทั้ง 4 ของนิกายหมอกเร้นลับยังทำอะไรไม่ได้!! 

　　 ดูเหมือนว่าตลอดหลายปีที่ท่านน้าหนีออกจากตระกูลไปพเนจรด้านนอก พลังฝีมือของท่านน้าจะก้าวหน้าไปมาก…กล่าวได้ว่านางคือยอดฝีมืออันดับ 1 ของตระกูลหลิงหูเราก็ไม่เกินเลย 

　　หลิงหูอวิ๋นกล่าว

　　ต้องบอกเลยว่าคำปลอบใจของหลิงหูอวิ๋น พอต้วนหลิงเทียนได้ยิน เขาก็รู้สึกสบายใจขึ้นมา

　　ใช่

　　หากหลิงหูชูยินเป็นเค่อเอ๋อจริง หมายความว่าตอนนี้นางปลอดภัยแล้ว ทำให้เขาไม่ต้องคอยกังวลว่าเค่อเอ๋อจะอยู่ดีมีสุขในดินแดนการล่มสลายแห่งทยเทพหรือไม่

　　นอกจากนั้นพอหลิงหูอวิ๋นกล่าวถึงพลังฝีมือของนายหญิงรองตระกูลหลิงหู เขาก็รู้สึกโล่งใจมากขึ้น

　　 ขอบคุณนายน้อย 4 ที่กล่าวปลอบใจข้า ตอนนี้ข้าไม่เป็นไรแล้ว 

　　ต้วนหลิงเทียนส่ายหัวไปมา พลางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

　　 ต้วนหลิงเทียน ข้าจะรอเจ้ากลับมาตระกูลหลิงหูเรา…อันที่จริงข้ายังอยากฟังเรื่องราวอื่นๆนอกจากมหาจักรพรรดิตงหวงด้วย เพราะสุดท้ายไม่นานข้าก็คงอ่านเรื่องราวในป้ายหยกเก็บความทรงจำจบ 

　　พอเห็นต้วนหลิงเทียนดึงสติกลับมาได้แล้ว หลิงหูอวิ๋นก็พอได้โล่งใจ ยังกล่าวเลียบๆเคียงๆออกมาด้วยรอยยิ้มร่า

　　 ไม่มีปัญหา 

　　ต้วนหลิงเทียนพยักหน้ารับ จากนั้นก็ลาหลิงหูอวิ๋นเพื่อกลับไปยังบ้านพัก

　　ตลอด 2 วันที่ผ่านมา เขาก็ได้พักอยู่ในบ้านของหลิงหูอวิ๋นเป็นการชั่วคราว

　　…

　　วันต่อมา

　　 ต้วนหลิงเทียน ท่านผู้อาวุโสสูงสุดเหิงฮวนทั้งสอง มารอเจ้าอยู่นอกบ้านข้าแล้ว 

　　พอเสียงหลิงหูอวิ๋นดังขึ้นจากด้านนอก ต้วนหลิงเทียนก็รู้ว่าถึงเวลาที่เขาจะเดินทางกลับไปยังนิกายหมอกเร้นลับแล้ว

　　หากบอกว่าก่อนหน้านี้เขายังไม่ได้ตัดสินใจว่าหลังกลับนิกายหมอกเร้นลับแล้วจะทำอย่างไร

　　แต่ตอนนี้เขาได้ตัดสินใจแล้ว

　　หากก่อนหน้าเขากลับไปนิกายหมอกเร้นลับเลย ไม่พ้นก็คงทำตามคำแนะนำของหวูเฟิง ขอเป็นศิษย์แต่ในนามของอาวุโสอวิ๋นหรืออาวุโสหวู่…

　　อย่างไรก็ตาม เขาก็รู้ดีแก่ใจว่าถึงจะเป็นอาวุโสอวิ๋นกับอาวุโสหวู่ก็คงทำได้แค่ปกป้องเขาในที่แจ้ง ทำให้อาวุโสฟงกับอุโสเหล่ยไม่ลงมือทำอะไรเขาอย่างประเจิดประเจ้อ

　　แต่ในที่ลับ เกรงว่าพวกมันไม่พลาดแน่

　　ถึงตอนนั้นเกิดเขาตายไป แม้อาวุโสอวิ๋นกับอาวุโสหวู่จะสงสัย แต่ก็ไม่อาจทำอะไรได้เลย กระทั่งต่อให้พบเจอหลักฐาน ก็ไม่คิดจะสู้กับอาวุโสเหล่ยและอาวุโสฟงเพื่อเขาแน่

　　สุดท้ายแล้วเขาก็แค่ศิษย์ของนิกายคนนึง…

　　เขา ต้วนหลิงเทียน ย่อมมีค่าต่อนิกายหมอกเร้นลับหากยังอยู่ แต่ถ้าตายไปแล้วก็ไม่อาจนับเป็นตัวอะไรได้

　　อาวุโสอวิ๋นกับอาวุโสหวู่ไม่มีวันแตกหักกับเสาหลักอีก 2 คนอย่างอาวุโสเหล่ยและหาวุโสฟงเพื่อคนตายแบบเขาแน่นอน

　　แม้ทั้งคู่จะออกหน้าเพื่อเขาจริง แต่ไม่พ้นคนอื่นๆต้องเข้ามาห้ามแน่นอน

　　สุดท้ายทุกสิ่งก็จะจบลงเพียงเท่านั้น

　　โลกนี้มันช่างโหดร้ายเหลือเกิน

　　เพราะเรื่องนี้เอง ทำให้เขาไม่ได้เลือกเดินทางกลับนิกายหมอกเร้นลับทันทีหลังทะลวงถึงขอบเขตราชาเทพขั้นต่ำ

　　เพราะเขาลังเล

　　แต่เป็นธรรมดาว่าหากไม่มีทางอื่นให้เลือกแล้ว เขาก็ยังเลือกจะกลับไปเสี่ยงที่นิกายหมอกเร้นลับอยู่ดี

　　อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ดูเหมือนเขาไม่จำเป็นต้องเสี่ยงอะไรอีก

　　 เจ้าคือต้วนหลิงเทียนเช่นนั้นหรือ? 

　　ต้วนหลิงเทียนถูกหลิงหูเหรินเจี๋ยพามาส่งถึงด้านนอกจวนตระกูลหลิงหู และที่ไฉนหลิงหูเหรินเจี๋ยมาส่งเขาได้ เพราะตอนที่หลิงหูอวิ๋นมาเรียกหาเขา พอออกมาเขาก็เจอหลิงหูเหรินเจี๋ยยืนรออยู่

　　และในปัจจุบันสูงขึ้นไปบนฟ้า หน้าจวนตระกูลหลิงหูก็ปรากฏชายชรา 2 คน และคนที่กล่าวทักเขา ก็เป็นชายชราร่างอ้วนมาในชุดคลุมสีแดงเพลิง และใบหน้าของมันก็คล้าจะยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่ตลอดเวลา

　　ชายชราร่างอ้วนดังกล่าว แม้กำลังมองจ้องมาที่เขา แต่เขากลับไม่อาจแลเห็นลูกตาอีกฝ่ายได้เลย เพราะแก้มอีกฝ่ายมันอุดมไปด้วยไขมันหนั่นเนื้อราวกับจะบีบให้สองตาหยีจนแทบปิด…

　　 เป็นข้าเองท่านผู้อาวุโส 

　　ต้วนหลิงเทียนกล่าวตอบเร็วไว ขณะเดียวกันก็มองไปยังร่างชราอีกร่างข้างๆ

　　ชายชราคนนี้ก็สูงพอๆกับชายชราร่างอ้วน เพียงแต่ร่างกายกลับผ่ายผอมกว่ากันมาก

　　ทว่าถึงหุ่นจะต่างกันราวฟ้ากับเหว แต่เค้าโครงใบหน้าแต่เดิมของทั้งคู่ ท่าทางจะเหมือนกันจนแยกไม่ออกจริงๆ

　　ถึงขั้นที่หนึ่งอ้วนกล้มปานลูกบอล ส่วนอีกคนผ่ายผอมปานลำไผ่ ก็ยังเห็นได้ชัดว่าหน้าตาละม้ายคล้ายกันมาก

　　เป็นธรรมดาว่าถ้าไม่สังเกตให้ดี มองแค่รูปร่างก็คงยากจะบอกได้ว่าเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน

　　 ต้วนหลิงเทียน 

　　ขณะเดียวกัน หลิงหูเหรินเจี๋ย ผู้นำตระกูลหลิงหูคนปัจจุบัน ก็เร่งกล่าวแนะนำชายชราทั้ง 2 ให้ต้วนหลิงเทียนรู้จัก

　　คนแรกที่มันผายมือไปก็คือชายชราร่างอ้วน  นี่คือผู้เฒ่าเหิง 

　　จากนั้นก็ผายมือไปยังชายชราร่างผอม  ส่วนนี้คือพี่น้องฝาแฝดของผู้เฒ่าเหิง ผู้เฒ่าฮวน 

　　พอหลิงหูเหรินเจี๋ยกล่าวแนะนำชายชราร่างผอมให้ต้วนหลิงเทียนรู้จัก อีกฝ่ายก็พยักหน้าให้ต้วนหลิงเทียนเบาๆ เทียบกับชายชราร่างอ้วนที่กล่าวทักอย่างมากอัธยาศัยแล้ว เห็นได้ชัดว่าชายชราร่างผอมแลดูเข้มงวดกว่ามาก

　　 ท่านผู้เฒ่าทั้ง 2 นี่คือ… 

　　ในขณะที่หลิงหูเหรินเจี๋ยกำลังจะแนะนำต้วนหลิงเทียนให้ 2 แฝดเฒ่ารู้จัก ผู้เฒ่าเหิงก็ได้กมืออ้วนๆขึ้นมาหยุดไว้  เสี่ยวเจี๋ยเจี๋ย เจ้าไม่ต้องแนะนำเจ้าหนุ่มนี่ให้พวกเรารู้จักหรอก เจ้าบอกพวกเราตั้งแต่เมื่อ 3 วันก่อนแล้วไม่ใช่รึ 

　　 ไปๆ เจ้ากลับไปทำงานทำการของเจ้าเถอะ 

　　 ด้วยมีพวกเราอยู่ ไม่มีผู้ใดแตะต้องต้วนหลิงเทียนได้แม้แต่ปลายผม 

　　เทียบกับผู้เฒ่าฮวนที่แลดูเคร่งขรึมแล้ว ผู้เฒ่าเหิงร่างอ้วนแลดูใจดีกว่ากันมาก

　　 เอ่อ เช่นนั้นข้าขอฝากผู้เฒ่าทั้ง 2 ด้วย  ไอรีนโนเวล

　　ในแง่ลำดับอาวุโสแล้ว ไม่ว่าจะเป็นหลิงหูเหิงหรือหลิงหูฮวนก็มีอายุมากกว่าหลิงหูเหรินเจี๋ยมากกระทั่งยังเป็นคนรุ่นก่อนหลิงหูเหรินเจี๋ยหลายรุ่น เช่นนั้นหลิงหูเหรินเจี๋นจึงเรียกหาทั้งคู่ง่ายๆว่าผู้เฒ่า

　　และทั้งคู่ก็เป็นเสาหลักของตระกูลหลิงหู สถานะในตระกูลยังสูงส่งนัก เหนือกว่าอาวุโสสูงสุดอีกคนของตระกูลหลิงหูเสียอีก

　　 พวกเราไปกันเถอะ 

　　หลังจากหลิงหูเหรินเจี๋ยกลับไปแล้ว หลิงหูเหิงก็โบกมืออ้วนๆแลดูป้อมๆของมันอีกรอบ จากนั้นเรือเหาะลำหนึ่งก็ผุดออกมาลอยล่องกลางอากาศ

　　และไม่ทันที่ต้วนหลิงเทียนจะได้ทำอะไร ร่างอ้วนของหลิงหูเหิงก็วูบมาหุดลงข้างๆต้วนหลิงเทียน มืออ้วนๆของมันยังวางไว้บนไหล่เขา จากนั้นพอต้วนหลิงเทียนรู้ตัวอีกทีก็ถูกอีกฝ่ายพาขึ้นเรือเหาะมาแล้ว  เจ้าหนุ่มยืนเหม่ออะไรอยู่เล่า? รีบไปกันเร็ว! 

　　ด้านหลิงหูฮวนเองก็วูบร่างผอมบางของมันขึ้นมาอยู่ในเรือเช่นกัน ต้วนหลิงเทียนเองก็มองไม่เห็นความเคลื่อนไหวแม้แต่น้อย รู้สึกเสมือนมีสายลมพัดผ่านเท่านั้น

　　ซู่มมม!!

　　กว่าต้วนหลิงเทียนจะรู้ตัว เรือเหาะก็พุ่งทะยานออกไปแล้ว แม้จะมีม่านพลังครอบคลุม แต่ฉากเรื่องราวโดยรอบก็กลับกลายเป็นเส้นแสงสีขาวเทา ไม่อาจแลเห็นสิ่งใดได้เลย

　　กล่าวได้ว่าความเร็วของเรือเหาะมันรวดเร็วจนสายตาต้วนหลิงเทียนมองตามไม่ทัน

　　 ผู้เฒ่าเหิง…นี่เป็นเรือเหาะระดับจอมราชันเทพหรือ? 

　　ต้วนหลิงเทียนหันไปมองถามร่างอ้วน หรือก็คืออาวุโสสูงสุดตระกูลหลิงหู อาวุโสเหิง ที่พึ่งผละออกไปด้วยความสงสัย

　　 เป็นเช่นไรเล่า? มันรวดเร็วจนเจ้ามองอะไรไม่เห็นเลยล่ะสิ?! 

　　หลิงหูฮวนคลี่ยิ้มจนสองตาหยีแทบปิด เรียกว่ายิ้มทีไขมันบนแก้มมันก็บีบลูกตาจนหาไม่เจอ  ตอนนี้เรือเหาะกำลังบินด้วยความเร็วระดับจอมราชันเทพขั้นกลาง ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งวันก็พาเจ้ากลับไปถึงนิกายหมอกเร้นลับแล้ว 

　　 เร็วเพียงนี้เชียว? 

　　ต้วนหลิงเทียนอึ้งไปอยู่บ้าง ต้องทราบด้วยว่าระยะทางระหว่างตระกูลหลิงหูไปยังนิกายหมอกเร้นลับนั้น มันไกลกว่าระยะทางจากนิกายหมอกเร้นลับไปยังเทพซ่อนของจักรพรรดิเทพฉินหวู่มาก แม้จะไม่ถึง 2 เท่าแต่ก็เกือบ!

　　ความเร็วของจอมราชันเทพขั้นกลางมันมากขนาดนี้เชียวหรือ?

　　ในขณะเดียวกันร่างต้วนหลิงเทียนก็อดสะท้านไปไม่ได้ เมื่อนึกถึงหินเทพที่ต้องจ่ายเป็นเชื้อเพลิงขับเคลื่อน เพื่อรักษาความเร็วดังกล่าว

　　ในเวลาครึ่งวันนี้ น่ากลัวหินเทพที่ต้องใช้เป็นเชื้อเพลิงต้องมีต่ำๆพันตำลึง!

　　ครึ่งวันใช้หินเทพไปเป็นพันตำลึง?

　　ถึงแม้ต้วนหลิงเทียนจะมีหินเทพเป็นแสนตำลึง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะหวาดกลัวการบริโภคด้วยอัตราดังกล่าว

　　หินเทพทั้งหมดที่เขามีติดตัว เกรงว่าคงพอให้ใช้ขับเคลื่อนเรือเหาะด้วยความเร็วระดับนี้ได้ไม่กี่สิบวันเท่านั้น

　　ไม่น่าจะพอให้เรือเหาะบินถึงร้อยวันด้วยซ้ำ

　　นอกจากตกใจแล้ว ต้วนหลิงเทียนก็เริ่มมองสำรวจเรือเหาะลำนี้ทันที

　　ในแง่ความหรูหรามันก็ไม่ได้ดีไปกว่าเรือเหาะระดับราชาเทพที่ตู้เชียนจวินศิษย์ของนิกายหมื่นปีศาจใช้สักเท่าไหร่ แต่ต้วนหลิงเทียนก็พอจะสัมผัสได้คร่าวๆว่าวัสดุที่ใช้สร้างเรือมันดีกว่าพอสมควร แต่เรือเหาะเช่นนี้จะหรูไม่หรูก็เท่านั้น มันสำคัญที่ความเร็ว

　　และภายในห้องโดยสาร ก็มีแค่โต๊ะกับเก้าอี้เรียบง่าย และเว้นแต่เรือเหาะจะได้รับความเสียหายหรือโดนโจมตี หาไม่แล้วโต๊ะเก้าอี้เหล่านี้ก็จะไม่ขยับเขยื้อนเลย

　　ในปัจจุบันผู้เฒ่าฮวนที่ไร้รอยยิ้มก็กำลังนั่งขัดสมาธิลงบนพื้นมุมหนึ่งของห้องโดยสารเรือเหาะ สองตาหลับลง ไม่ทราบบว่าแค่พักสายตาหรือกำลังบ่มเพาะพลังกันแน่

　　ด้านหลิวหูเหิง ก็เอาแต่กวาดตามองทิวทัศน์รอบๆด้วยความสนใจ

　　แน่นอนว่าทิวทัศน์ดังกล่าว ด้วยความเร็วในปัจจุบันของเรือเหาะกับสายตาของต้วนหลิงเทียนเขาก็ไม่อาจแลเห็นอะไรได้เลย จับภาพไม่ทัน เห็นแต่เส้นแสงวูบๆวาบๆ

　　 ผู้เฒ่าเหิง… 

　　ครู่ต่อมา ต้วนหลิงเทียนก็นึกอะไรได้ออก จึงหันไปเอ่ยถามผู้เฒ่าเหิงร่างอ้วนว่า  ท่านคิดจะเข้าไปในนิกายหมอกเร้นลับกับข้าอย่างไรหรือ? 

　　พอหลิงหูเหิงได้ยินคำถามดังกล่าว มันก็เอียงคอย้อนถามกลับมาว่า  ซ่อนอยู่ในโลกใบเล็กของเจ้าไม่ได้รึ? 

　　พอต้วนหลิงเทียนได้ยินคำตอบของอีกฝ่าย ในใจก็ร่ำร้องผิดท่าทันที แต่ภายนอกยังแลดูปกติ กล่าวถามออกไปเสียงเรียบแฝงกังวลว่า  นั่นก็ได้อยู่หรอก…อย่างไรก็ตาม ข้าเกรงว่าข้าจะไม่ทันมีเวลาได้ปล่อยพวกท่านออกมา หากเกิดเรื่องอะไรขึ้น และถ้าข้าตายขึ้นมาพวกท่านไม่เดินทางไปเสียเปล่าหรือ? 

　　 อะไรกันเจ้าหนุ่ม นี่เจ้าเฉื่อยชาขนาดนั้นเชียวรึ? 

　　หลิงหูเหิงพูดไม่ออกอยู่บ้าง  เจ้าหนุ่ม หากเจ้าไม่มั่นใจเรื่องนี้ เช่นนั้นพวกเราทั้งคู่จะตามเจ้าเข้าไปเอง 

　　สิ่งที่ต้วนหลิงเทียนกำลังรอ ก็คือคำพูดนี้ของหลิงหูเหิง

　　โลกใบเล็กภายในกายเขามีความลับมากเกินไป เป็นธรรมดาที่เขาจะไม่ปล่อยให้หลิงหูเหิงกับหลิงหูฮวนเข้าไป