World of Beasts I Can See Their Hidden Stats! - ตอนที่ 28

ล็อคเดินลึกเข้าไปในสนามรบโบราณ

ระหว่างทาง งูหยกขาว 2 หัวของเขาได้ฆ่าปีศาจไปเป็นจำนวนมาก[1]

ขณะที่ล็อคกำลังมองหาเป้าหมายต่อไปของเขา ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของมนุษย์จากระยะไกล

เขามองไปทางที่เสียงร้องดังมา

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากหมอกหนาที่ปกคลุมสนามรบทำให้การมองเห็นของเขาจึงถูกบดบังอย่างรุนแรง

เขาไม่อาจมองเห็นได้ไกลมากนัก

เขาทำได้เพียงเร่งฝีเท้าไปยังทิศทางของเสียง

ส่วนงูหยกขาวสองหัวของเขาก็กำลังตามหลังมาอย่างใกล้ชิด

ไม่นาน…

เสียงร้องขอความช่วยเหลือก็ค่อยๆ ชัดเจนขึ้น

เขาจึงเร่งฝีเท้าให้ไวยิ่งกว่าเดิม

เมื่อมาถึง เขาก็เห็นปีศาจสิงโตกลุ่มใหญ่รายล้อมมนุษย์คนหนึ่งอยู่

ซึ่งมนุษย์ที่ว่าก็คือลีน่า เพื่อนร่วมชั้นที่เขาเพิ่งพบมาก่อนหน้านี้

แต่เขาไม่เห็นแบทเทิลบีสต์ของลีน่าอยู่แถวนี้

เห็นได้ชัดเลยว่าลีน่าเสียมานาจนเธอไม่สามารถเรียกแบทเทิลบีสต์ของเธอมาต่อสู้ได้อีกต่อไป

ล็อคตะโกนว่า “เฮ้ เจ้าอสูรไร้ประโยชน์ มองมาทางนี้!”

เสียงของล็อคได้กระตุ้นปีศาจที่อยู่ไกลออกไปทันที

ดูเหมือนลีน่าก็จะได้ยินเสียงของล็อคเช่นกัน เธอจึงมองมาทางเขา

เมื่อลีน่าเห็นล็อค ใบหน้าของเธอก็เผยให้เห็นความโล่งใจในทันที

ความจริงลีน่านั้นสิ้นหวังไปแล้ว เธอกระทั้งพร้อมที่จะตายเลยด้วยซ้ำ

เธอทราบดีว่าแม้เธอจะอยู่ในที่ฝึกที่มนุษย์สร้างขึ้น แต่มันไม่ได้หมายความว่าจะปลอดภัย

วิธีเดียวที่เธอจะสามารถรับรองความปลอดภัยของตัวเองได้คือเธอต้องมาพร้อมกับครูหรือไม่ก็ผู้ใหญ่

อย่างไรก็ตามลีน่าคิดอย่างดื้อรั้นว่าด้วยความแข็งแกร่งของเธอเอง เธอน่าจะสามารถกวาดล้างพื้นที่ฝึกระดับทองแดงได้อย่างสมบูรณ์ อย่างไรก็ตามเธอไม่คิดเลยว่าเธอจะถูกกลุ่มปีศาจสิงโตล้อมรอบเช่นนี้

ส่วนแบทเทิลบีสต์ของเธอนั้นก็ถูกทำให้หมดสภาพต่อสู้ ยิ่งไปกว่านั้นเนื่องจากมีปีศาจสิงโตจำนวนมาก เธอจึงต้องใช้มานาในอัตราที่สูงตามไปด้วย เป็นผลให้ไม่นานเธอก็สูญเสียความสามารถในการเรียกแบทเทิลบีสต์ของเธอ

อย่างไรก็ตามในตอนที่เธอกำลังยอมรับความตายอยู่นั้นเอง…

ล็อคก็ได้เข้ามาช่วยเธอ

เมื่อสังเกตเห็นร่างของล็อค ลีน่าก็รู้สึกราวกับว่าเธอได้พบกับพระผู้ช่วย

ความตื่นเต้น ความเสียใจ และอารมณ์ที่ซับซ้อนทุกประเภทผุดขึ้นในใจเธอ

“ติ๊ง!”

เสียงระฆังของระบบดังขึ้นอีกครั้ง

[ ออกภารกิจ: สังหารปีศาจสิงโตทั้งหมดและช่วยเพื่อนร่วมชั้นของท่าน ท่านจะได้คะแนนฟังก์ชั่น30 แต้ม ]

เมื่ออ่านภารกิจที่ได้รับ ล็อคก็มีแรงจูงใจในทันที

เขาสั่งให้งูหยกขาวสองหัวพุ่งเข้าใส่ใจกลางกลุ่มปีศาจสิงโต

กลุ่มของปีศาจสิงโตไม่ใช่กลุ่มที่จัดการง่ายนัก พวกมันล้อมงูหยกขาวสองหัวจากทุกทิศทุกทาง

งูหยกขาวสองหัวก็ปล่อยระเบิดแสงเพื่อทำให้ปีศาจสิงโตสับสน

ก่อนที่พวกมันจะมีโอกาสได้ฟื้นตัว งูหยกขาวสองหัวของเขาก็ได้พุ่งไปยังทิศหนึ่งโดยใช้การเคลื่อนที่เชิงพื้นที่

ทันใดนั้นมันก็มาถึงด้านหลังของปีศาจสิงโตสามตัว งูหยกขาวสองหัวใช้ร่างกายอันทรงพลังของมันโอบรอบปีศาจและรัดคอพวกมันทันที

ร่างกายของมันรัดแน่นอย่างต่อเนื่อง ครู่ต่อมา มันก็กำจัดศัตรูไปสามตัว

ขณะเดียวกันปีศาจตัวอื่นๆก็เริ่มที่จะฟื้นตัว

พวกมันตวัดกรงเล็บและพุ่งเข้าหางูหยกขาว 2 หัวด้วยท่าทางก้าวร้าว

เมื่อเห็นดังนั้นล็อคจึงสั่งให้งูหยกขาวสองหัวของเขาใช้ฟรอสต์ฟอล

งูหยกขาวสองหัวทำตามคำสั่งและปล่อยแท่งน้ำแข็งพุ่งเข้าหาศัตรู

ทำให้ปีศาจสามตัวถูกสังหารในทันที

ครู่ต่อมาปีศาจทั้งห้าที่อยู่ใกล้กับงูหยกขาวสองหัวก็ได้รีบวิ่งไปที่ด้านข้างของมัน ด้วยการเหวี่ยงหางอันทรงพลัง มันจึงส่งปีศาจทั้งห้าที่พุ่งเข้าหามันบินไปออกทันที เมื่อจัดการศัตรูเสร็จ งูหยกขาวสองหัวก็ปลดปล่อยฟรอสต์ฟอลอีกครั้ง

ปีศาจสามตัวที่ถูกส่งบินไปไม่สามารถขัดขืนได้และถูกฟรอสต์ฟอลแทงทะลุจนเสียชีวิตในทันที

สิ่งที่เหลืออยู่ ณ ตอนนี้คือจ่าฝูงและยามสองตัว

ตัวจ่าฝูงนั้นฉลาดมาก มันตระหนักได้ในทันทีว่าล็อคไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่มันสามารถเอาชนะได้

มันจึงเริ่มหันหลังและวิ่งไปในทันที

แต่ทำไมล็อคต้องปล่อยมันไปด้วย?

เพราะหากมันหนีไปได้ ล็อคก็อาจจะไม่ได้รับคะแนนฟังก์ชั่น30 แต้มของเขา

เขาสั่งให้งูหยกขาวสองหัวของเขาใช้การเคลื่อนไหวเชิงพื้นที่ทันที

ร่างของงูหยกขาวสองหัวหายไปจากที่ที่มันอยู่และปรากฏตรงหน้าจ่าฝูงที่กำลังหลบหนี

มันขยายกระเพาะก่อนจะก้มลงและกลืนตัวจ่าฝูงลงไปทำให้มันตายในทันที

หลังจากนั้นปีศาจสิงโตทั้งสองที่เหลือก็ถูกฟรอสต์ฟอลบดขยี้

เวลาที่ใช้ในการต่อสู้ทั้งหมดนั้นสั้นมาก

ความสามารถในการต่อสู้ของงูหยกขาวสองหัวนั้นสูงเกินทะลุเพดานไปแล้ว

มันจัดการกับศัตรูรอบๆ อย่างรวดเร็วโดยปราศจากความลังเล

ในขณะเดียวกัน ลีน่าที่กำลังเฝ้าดูอยู่ไกลๆ ก็ตกตะลึงกับฉากต่อสู้ที่เกิดขึ้นต่อหน้าเธอ

เธอไม่อยากจะเชื่อทุกสิ่งที่เห็นตรงหน้า

นี่เป็นความแข็งแกร่งที่จ้าวแห่งสัตว์อสูรระดับทองแดงมีได้จริงหรือ?

ล็อคสามารถจัดการกับพวกปีศาจได้อย่างง่ายดาย ราวกับว่าเขากำลังดื่มน้ำอยู่

กลับกันเธอได้ใช้ไพ่ทุกใบที่เธอสามารถใช้ได้ แต่ท้ายที่สุดแล้วเธอก็ยังถูกปีศาจเหล่านี้บังคับให้อยู่ในสถานการณ์สิ้นหวัง

ขณะเดียวกันล็อคกลับสามารถจัดการกับอสูรเหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย

ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันได้กระทบจิตใจของลีน่าอย่างรุนแรง

ตั้งแต่เธอยังเด็ก เธอก็ถูกยกย่องว่าเป็นอัจฉริยะ

อย่างไรก็ตามหลังจากที่ได้เห็นพรสวรรค์อันทรงพลังของล็อค ความเชื่อมั่นในตนเองของเธอก็ได้รับผลกระทบอย่างมาก

ล็อคทรงพลังเกินไป ส่วนแบทเทิลบีสต์ระดับศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็มีพลังจนน่าขัน

“ติ๊ง!”

เสียงระบบดังขึ้นอีกครั้ง

[ ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ทำภารกิจสำเร็จ ท่านได้รับคะแนนฟังก์ชั่น 30 แต้ม ]

ล็อคดูข้อความที่ระบบนำมา เขาอดยิ้มไม่ได้

ลีน่าซึ่งอยู่ไกลออกไปเดินมาหาล็อค

“ขอบคุณมากนะล็อค ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า ข้าคงเป็นอาหารให้ปีศาจเหล่านั้นไปแล้ว”

ใบหน้าของลีน่าเต็มไปด้วยความกตัญญูขณะที่เธอพูดกับล็อค

ล็อคเพียงแค่โบกมือ

เขากล่าวกับลีน่า

“ไม่เป็นไร ท้ายที่สุดแล้วยังไงเราก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน มีเพียงเราเท่านั้นที่จะช่วยเหลือซึ่งกันและกัน”

“ข้าเชื่อว่าหากข้าต้องเผชิญกับอันตราย เจ้าก็จะมาช่วยข้าด้วยเช่นกัน”

ลีน่ายิ้มขอบคุณล็อค

“นี่คือแบทเทิลบีสต์ของเจ้าใช่หรือไม่? มันแข็งแกร่งมาก!”

“อย่างที่หวังไว้จากแบทเทิลบีสต์ระดับศักดิ์สิทธิ์ ความแข็งแกร่งของมันหาตัวจับยากจริงๆ”

ล็อคยิ้มเล็กน้อยแทนคำตอบ

หากปราศจากความสามารถอันทรงพลังของระบบ เขาอาจจะไม่สามารถเทียบกับลีน่าได้ด้วยซ้ำ

ล็อคกล่าวกับลีน่า “การฝึกของข้าสิ้นสุดลงแล้ว และข้าก็กำลังจะออกจากที่นี่ เจ้าจะมาด้วยกันไหม?”

เมื่อลีน่าได้ยินคำชวนของล็อคเธอก็ตอบตกลงอย่างง่ายดาย

ท้ายที่สุดแล้วในสนามรบโบราณอุบัติเหตุมันอาจเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ

นอกจากนี้มานาของตัวลีน่าเองก็ยังไม่ฟื้นพอที่จะเรียกแบทเทิลบีสต์

เมื่อล็อคเสนอจะพาเธอไปยังทางออก แล้วแบบนี้เธอจะไม่มีความสุขได้อย่างไร?

การเดินทางเต็มไปด้วยความเงียบ

ระหว่างทางกลับ เส้นทางนั้นสงบผิดปกติ

มันไม่มีปีศาจโผล่ออกมาให้เห็นเลยแม้แต่ตัวเดียว

ไม่นานหลังจากนั้นพวกเขาก็ออกมาจากสนามรบโบราณ

จู่ๆลีน่าก็ถามล็อคขึ้นมา

“ข้าเห็นว่าในเมื่อเจ้าครอบครองแบทเทิลบีสต์ระดับศักดิ์สิทธิ์กุหลาบทอง เจ้าอาจได้รับการเสนอให้เข้าร่วมมหาลัยชั้นนำของสหพันธ์แล้ว”

“เจ้าตั้งใจจะเข้าเรียนที่ไหน?”

คำถามของลีน่าอาจฟังดูน่าหัวเราะสำหรับคนปกติ

เพราะทุกคนต่างพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเข้าสู่สามมหาวิทยาลัยชั้นนำ อย่างไรก็ตามเธอกลับถามล็อคว่าเขาอยากจะเข้ามหาวิทยาลัยไหน

มันเป็นคำถามที่ชวนให้หัวเราะจริงๆ

[1] นี่หมายถึงพวกอสูรที่เดินเตร่อยู่ในสนามฝึก เช่นเดียวกับอสูรที่โผล่ออกมาจากรอยแยก คำสองคำนี้จะใช้สลับกันได้ ขึ้นอยู่กับบริบท