Worlds’ Apocalypse Online หมื่นสวรรค์สิ้นโลกา ออนไลน์ - ตอนที่ 882 เหรียญสีทอง
ในพายุสีเทาทั่วทุกมุมโลก ผู้สร้างปฐพีพึมพำอย่างมีนัยว่า
“…กลายเป็นแบบนี้ไปเสียได้”
“ในบรรดาเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่ข้ารู้จัก เจ้านับว่าใจดีทีเดียว แม้กระทั่งในหุบเหว เจ้าก็นับว่าเป็นนักสู้ที่มีคุณสมบัติ”
มันเงียบไปหลายอึดใจ
ทันใดนั้นเอง ท่ามกลางพายุสีเทา กระแสน้ำพุ่งออกมาและพันรอบดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพ
ในเวลาเดียวกัน แถวตัวอักษรโลหิตขนาดเล็กปรากฏขึ้นในความว่างเปล่าตรงหน้ากู่ฉิงซาน
“ดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพสะท้อนวิญญาณของท่าน”
“พวกมันสร้างการเชื่อมต่อลี้ลับกับชีวิตของท่าน หากท่านตายไป พวกมันจะตายเช่นกัน หากท่านมีชีวิต พวกมันสามารถทำหน้าที่ได้เมื่ออยู่ในมือของท่าน ไม่มีใครสามารถได้รับพลังของมันได้”
“กลิ่นอายหุบเหวที่พวกมันครอบครองถูกปกปิดและไม่อาจถูกพบได้ตัวตนใด ๆ”
กู่ฉิงซานถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เมื่ออีกฝ่ายเคลื่อนไหว ดูท่าเขาจะไม่มีสิทธิ์ใช้ดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพอีกแล้ว
แน่นอนว่าเสียงของผู้สร้างปฐพีดังขึ้น
“เพื่อป้องกันไม่ให้ดาบสองเล่มนี้ถูกศัตรูพรากไปในอนาคตจนประกอบเป็นอาวุธหุบเหวนิรันดร์อีกครั้ง ข้าต้องเปลี่ยนกฎเกณฑ์เล็กน้อย”
กู่ฉิงซานขอบคุณอีกฝ่ายจากใจจริง “ขอบคุณ นายท่าน ข้าจะปกป้องดาบไว้อย่างแน่นอน”
“กู่ฉิงซาน นอกจากดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพแล้ว เจ้าไม่สามารถเอาสิ่งอื่นๆ จากยุคนี้ไปได้ สิ่งเหล่านี้จะเผยร่องรอยของเจ้าในอนาคต สัตว์ประหลาดเหล่านั้นที่กระตือรือร้นจะแก้แค้นจะติดตามสิ่งเหล่านี้จากช่วงเวลาหนึ่งหมื่นปีก่อนเพื่อมาหาเจ้า”
กู่ฉิงซานครุ่นคิดสักพักก่อนเข้าใจว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร
ผู้สร้างปฐพีเน้นเสียงมากขึ้น “สงครามในอนาคตจะตึงเครียดมากขึ้น เจ้าต้องสำรองพละกำลังเอาไว้ก่อนแล้วค่อยพัฒนาอย่างช้าๆ ”
“ไม่สามารถเอาอะไรไปได้เลยหรือ ทูตสวรรค์แห่งบาปล่ะ” กู่ฉิงซานอดที่จะกล่าวเช่นนั้นไม่ได้
เสี่ยวซีในยุคนี้ถูกดึงพลังมากเกินไป ตอนนี้นางยังนอนหลับตาอยู่
แล้วจะทำอย่างไรล่ะ
ถ้าพาเสี่ยวซีคนปัจจุบันไปอนาคต เช่นนั้นเสี่ยวซีสักคนจะต้องหายไป
แต่เขายังต้องกลับไปอนาคตเพื่อช่วยนาง!
เมื่อคิดดังนี้ กู่ฉิงซานโล่งอก
ผู้สร้างปฐพีกล่าวว่า “บัญญัติโหดเหี้ยมในร่างเจ้า ฮอร์ครักซ์ที่เจ้าสร้างขึ้นมาและของทั้งหมดในยุคนี้ ข้าจะเอากลับคืนสู่ยุคนี้ ส่วนทูตสวรรค์แห่งบาป นางจะต้องเป็นไปตามชะตากรรมเดิม”
“ข้ามีจี้น้ำเต้าหยกอยู่นะ”
“นั่นไม่เป็นไร ข้าถึงกับมองไม่เห็นสิ่งนั้น ข้าแค่สังเกตการณ์กระทำของเจ้าบางอย่าง หลังจากมันเลียนแบบแฝดปฐพี ข้าถึงรู้ตัวตนของมัน มันไม่ใช่สิ่งที่สร้างขึ้นของยุคนี้ แต่เป็นสมบัติที่เกิดขึ้นในยุคโบราณ”
“อีกอย่าง ชุดคลุมแห่งความมืดและความเงียบที่อยู่กับเจ้ามาจากยุคโบราณ สามารถคุ้มกันชีวิตเจ้าได้เป็นอย่างดีเช่นกัน ดังนั้นเจ้าสามารถเก็บเอาไว้ได้”
“เข้าใจแล้ว ขอบคุณมาก”
ขณะสนทนา หลายสิ่งปรากฏขึ้นจากรอบข้างก่อนแช่เข้าไปในพายุสีเทา
สามเหรียญ มีดตัดวิญญาณ แผ่นระเบิดห้าธาตุ ต้นไม้หนามโบราณ ทูตสวรรค์แห่งบาปเสี่ยวซี แม้กระทั่งมรดกของตำหนักสวรรค์เมฆาวิเวกอย่างร้อยดาบบินและก็สิ่งอื่นๆ อีก
เมื่อดาบบินไปแล้ว กู่ฉิงซานรู้สึกเสียใจเล็กน้อย แต่เขาทำอะไรไม่ได้ เขาไม่สามารถเอาของจากยุคนี้กลับไปได้
เขาทำได้เพียงมองดาบบิจากไปเล่มแล้วเล่มเล่า
ตอนนี้กู่ฉิงซานสามารถควบคุมดาบบินได้หนึ่งพันสองร้อยเล่ม แต่ตอนนี้มีเพียงสิ่งประดิษฐ์วิญญาณ ดาบขุนเขาศักดิ์สิทธิ์หกภพและดาบศักดิ์สิทธิ์กับดาบพิภพเท่านั้นที่เหลืออยู่
จากนั้นก็เสี่ยวซี
นางคล้ายกับรู้สึกถึงบางสิ่งผละออกมา ทำให้นางพลันลืมตาขึ้น
เสี่ยวซีเห็นผู้สร้างปฐพีตั้งแต่ครั้งแรกจนอดที่จะตกตะลึงไม่ได้กับพละกำลังอันยิ่งใหญ่ของอีกฝ่าย น่างรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
“เจ้ามีอะไรอยากบอกนางหรือไม่” ผู้สร้างปฐพีถามกู่ฉิงซาน
ใบหน้าของกู่ฉิงซานซ่อนอยู่ในชุดคลุม เขากล่าวกับเสี่ยวซีที่ยังสับสนอยู่ว่า “เสี่ยวซี จำเอาไว้ให้ดี หากสักวันเผชิญความยากลำบาก ทางเดียวก็คือการช่วงชิง”
“เจ้าบอกว่าช่วงชิง… หรือ” เสี่ยวซีถาม
“ใช่ ทางรอดของเจ้าคือการช่วงชิงผู้อื่น” กู่ฉิงซานกล่าวอย่างจริงจัง
เขาพยักหน้าให้ผู้สร้างปฐพี เป็นสัญญาณว่าพอแล้ว
เสี่ยวซียุคนี้จมเข้าสู่พายุสีเทาทันทีก่อนหายไปจากกู่ฉิงซาน
ตอนนี้ หน้าต่างระบบสีโลหิตตรงสายตากู่ฉิงซานค่อยๆ หายไป ขอบเขตการมองเห็นทั้งหมดหายไป เหลือไว้เพียงไอคอนของสกิลเทพสงคราม
แม้กระทั่งบัญญัติราชามารก็ถูกถอดออกจากเขาก่อนจะหายไป!
กู่ฉิงซานตกตะลึง
พลังของผู้สร้างปฐพีสุดจะคาดเดานัก แม้กระทั่งบัญญัติราชามารยังถูกดึงออกไปได้!
เพียงไม่กี่อึดใจ นอกเหนือจากดาบศักดิ์สิทธิ์และเหวยจุน ทุกสิ่งที่กู่ฉิงซานได้จากยุคนี้ถูกแช่เข้าไปในพายุสีเทาก่อนหายไป
เหรียญสีทองบริสุทธิ์ตกมาจากท้องนภาก่อนมาอยู่ที่มือของกู่ฉิงซาน
“แผ่นหยกของเจ้าคือชุดวิชาดาบทที่พบเห็นได้ยาก ข้าใส่มันไว้ในเหรียญสีทองนี้ เจ้าสามารถฝึกฝนภายหลังได้” ผู้สร้างปฐพีกล่าว
กู่ฉิงซานรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังพูดถึง “วิชาดาบสังหารศัตรู” ที่ตกทอดมาจากยุคโบราณ นั่นคือวิชาดาบที่เซี่ยกูหงเลือกในกำแพงเหล็กขนาดใหญ่
“ขอบคุณท่านมาก ข้าจะออกจากยุคนี้ได้ยังไง” เขาประสานมือขอบคุณ จากนั้นถาม
“เหรียญสีทองในมือของเจ้าจะพาเจ้าเดินทางอย่างรวดเร็ว มันจะปกป้องเจ้าและพากลับไปยังช่วงเวลาที่ปลอดภัยในอนาคต”
ผู้สร้างปฐพีกล่าวอย่างไม่เต็มใจว่า “จำให้ดี ข้าแค่ให้ยืมเท่านั้น เมื่อกลับไปถึงแล้ว เจ้าต้องคืนมันให้ข้า”
กู่ฉิงซานมองเหรียญสีทองในมือ
ด้านหน้าเหรียญถูกวาดเป็นสี่เสาศักดิ์สิทธิ์ยิ่งใหญ่ที่พุ่งขึ้นสู่ท้องนภา ขณะด้านหลังเป็นดินแดนกว้างใหญ่ไพศาล
นี่ไม่ใช่เหรียญมนุษย์โบราณก็จริง แต่เมื่ออยู่ในมือ มันเต็มไปด้วยเนื้อโลหะหนัก
ความมั่นใจอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนปรากฏขึ้นในใจของกู่ฉิงซานอย่างไม่มีเหตุผล
เหรียญสีทองสามารถทำให้นักพรตที่มีสัมผัสวิญญาณรับรู้ถึงความพิเศษได้
นี่มากพอที่จะพิสูจน์ถึงพลังแล้ว
แน่นอนว่าในความว่างเปล่า ไอคอน “เทพสงคราม” ขยับ หิ่งห้อยขนาดเล็กเริ่มอธิบายเกี่ยวกับเหรียญ
“ไอเทมพิเศษ: เหรียญสีทอง (หนึ่งเดียว)”
“กฎเกณฑ์: เหตุผลที่ทำไมทุกชีวิตและทุกสิ่งสามารถอยู่รอดได้ก็เพราะตัวตนของปฐพีคือโชคที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของชีวิต”
“สภาพกฎเกณฑ์: ทุกหนึ่งร้อยวัน เหรียญสีทองนี้จะมีความสามารถใช้งานโชคที่แท้จริง”
“กฎเกณฑ์: ปฐพีให้กำเนิดและโอบกอดทุกสิ่งเอาไว้”
“สภาพกฎเกณฑ์: ท่านสามารถใส่สิ่งใดในเหรียญนี้ก็ได้ ท่านสามารถใส่พลังอะไรในเหรียญนี้ก็ได้”
“คำใบ้: เหรียญใส่พลังเดินทางข้ามโลกดินไว้ หมายความว่าท่านต้องได้รับอนุญาตจากผู้สร้างปฐพีก่อน”
“คำใบ้: ท่านสามารถเข้าใจวิชาดาบจากเหรียญสีทอง: วิชาดาบสังหารศัตรู ได้ แต่เพราะพลังวิญญาณที่ต้องใช้สูงเกินไป โปรดลองอีกครั้งหลังจากพัฒนาตัวเองมากพอแล้ว”
“เมื่อโชคที่แท้จริงบนเหรียญทำงานจะมอบความสามารถเดินทางผ่านมิติและเวลาได้หนึ่งครั้ง มันจะพาท่านไปสู่อนาคตจนไปถึงช่วงเวลาและสถานที่ที่ปลอดภัยได้”
ทันทีที่กู่ฉิงซานอ่านข้อความนี้จบ เสียงของผู้สร้างปฐพีดังขึ้นอีกครั้ง
“หลังจากเจ้ากลับไปตั้งหลักแล้ว หาเวลาใช้เหรียญนี้ มันจะพาเจ้ามาโลกข้าอีกครั้ง เจ้าจึงจะสามารถคืนเหรียญนี้ให้ข้าได้”
กู่ฉิงซานยินดีแล้วกล่าวว่า “เข้าใจแล้ว ขอบคุณมาก”
มีชายยิ่งใหญ่คอยปกป้องแบบนี้ ต่อให้เขาไม่มีสามเหรียญพิเศษก็ไม่ต้องกังวลเรื่องขากลับแล้ว
และถ้าเผชิญอันตรายตอนกลับไป เขาสามารถใช้พลังของเหรียญเพื่อซ่อนอยู่ในโลกของผู้สร้างปฐพีได้
แม้กระทั่งสัตว์ประหลาดหุบเหวเหล่านั้นก็ไม่กล้าสร้างปัญหาในโลกดิน
ตอนนี้ เสียงของผู้สร้างปฐพียิ่งใหญ่และเต็มไปด้วยพลังไร้ขีดจำกัด
“จงเติบโตขึ้น กู่ฉิงซาน เจ้าคือนักรบมนุษย์ที่มองโลกในแง่ดี สักวัน เจ้าจะแข็งแกร่งพอจะเป็นนักรบที่สู้เคียงบ่าเคียงไหล่ข้าเพื่อเผชิญกับหายนะกับจุดจบที่แท้จริงของโลกไปพร้อมกัน”
บนท้องนภา พายุสีเทาทั้งหมดค่อยๆ เริ่มหายไป เสียงของผู้สร้างปฐพียิ่งมายิ่งเบา
มันกำลังไปแล้ว
กู่ฉิงซานรีบถามว่า “นายท่าน ท่านไม่จะกลับไปอนาคตหรือ”
ผู้สร้างปฐพีตอบว่า “ไหนๆ ก็มาที่นี่แล้ว ข้าจะสำรวจความลับสักหน่อย จากนั้นค่อยกลับอนาคต”
ในความว่างเปล่า เสียงยิ่งมายิ่งเล็กจนแทบจะจางหายไป
“จะเกิดอะไรขึ้นกับประตูหุบเหว ตอนนั้นข้าไม่ได้ไปดู ตอนนี้มันน่าจะถึงเวลาแล้ว ท่านควรลองไปดูนะ”
“อืม… ข้าจะระวังไว้แล้วกัน”
เสียงหายไปแล้ว
ผู้สร้างปฐพีออกจากสวรรค์ดึกดำบรรพ์แล้ว
………………………..