Worlds’ Apocalypse Online หมื่นสวรรค์สิ้นโลกา ออนไลน์ - ตอนที่ 836 ผู้เฝ้าระวังและผู้ถักทอชีวิต

ตรงกึ่งกลางกำแพง

กู่ฉิงซานรอให้สายลมอ่อนกำลังลงสักพัก จากนั้นสะบัดหอกปีศาจแดงเพื่อระเบิดกำแพง

เขากระโดดออกไปก่อนวิ่งควบไปตามเส้นทางมืดมิดที่มองไม่เห็น

เมื่อไม่มีสายลม ย่อมไม่มีเสียงในเส้นทางมืดมิด เวลาเองก็ผ่านไปอย่างเงียบงันเช่นกัน

หนึ่งอึดใจ

สองอึดใจ

สามอึดใจ

…

ในที่สุดสายลมก็กลับมาอีกครั้ง

เขาอยู่ไกลจากทางเข้าเส้นทางมืดมิดมาก ทำให้สายลมที่ปะทะเข้ามาจึงอยู่ในสภาพรุนแรงทันทีที่พัดพา

กู่ฉิงซานไม่มีทางเลือกนอกจากระเบิดกำแพงอีกครั้งก่อนเข้าไป

สายลมโหมกระหน่ำเข้ามา

สายลมเกินกว่าที่ใครจะจินตนาการได้

สายลมเหมือนกับคลื่นที่สามารถส่งผลกับโชคชะตาของผู้คนได้ มันทั้งยิ่งใหญ่ หนักหน่วงและขัดขืนไม่ได้

เมื่อถึงเวลาหนึ่ง กู่ฉิงซานถึงขั้นรู้สึกว่าสายลมคือสิ่งมีชีวิตที่สูงส่งยิ่ง

“ท่านพ่อ…”

“อย่า!”

ลึกเข้าไปในเส้นทางอันไกลลิบ มีเสียงสะอื้นแผ่วเบา จากนั้นก็เป็นเสียงอ้อนวอนอันสิ้นหวัง

ทันใดนั้น เสียงคำรามหนึ่งดังขึ้น “อย่าโทษพ่อ พ่อ ช่วยอะไรไม่ได้!”

นี่คือเสียงของจ้าวแห่งการบิดเบือนทุกสรรพสิ่ง

ก่อนกู่ฉิงซานจะทันได้ฟัง สายลมกลบเสียงดังกล่าวทันที ทำให้เขาเจอกับเสียงโหยหวนที่ไม่มีสิ้นสุดอย่างสมบูรณ์

เวลาคล้ายกับผ่านไปเนิ่นนาน

ในที่สุดสายลมเบาลง

กู่ฉิงซานระเบิดกำแพงทันทีก่อนวิ่งควบไปข้างหน้าอีกครั้ง

วิ่งได้เจ็ดถึงแปดอึดใจ

เขาเห็นโครงกระดูกขนาดเล็กสองร่าง

เจตจำนงของมารจากมิติและเวลาใดไม่ทราบยังไม่หายไปจากโครงกระดูกอย่างสมบูรณ์ กู่ฉิงซานยังสามารถสัมผัสได้ถึงร่องรอยของพลังชีวิตยิ่งใหญ่กำลังหายไปด้วยผลจากกระบวนการสังเวย

โครงกระดูกสองร่างคุกเข่ากับพื้นอย่างเงียบงัน ศีรษะก้มต่ำราวกับกำลังพูดอย่างสิ้นหวังและเศร้าโศกออกมา

ในใจของกู่ฉิงซาน แม่มดสองตนนี้ยังเด็กและน่ารัก

“ก็ได้”

เขาถอนหายใจก่อนแวะเก็บโครงกระดูกสองร่าง

หลังจากเก็บตรงนี้หมดแล้ว เขายังคงมุ่งไปข้างหน้าต่อ

ขณะคำนวณเวลาที่สายลมพัดมา กู่ฉิงซานสะบัดหอกปีศาจแดงเพื่อระเบิดกำแพงก่อนเข้าไป

ก้อนกรวดถูกเขาจัดการอีกครั้งด้วยวิชาควบคุมก่อนถูกสร้างขึ้นใหม่อย่างประณีตด้วยวิชาเยือกแข็ง

สายลมพัดหวีดหวิวอีกครั้ง!

กู่ฉิงซานอยู่ในกำแพงเงียบๆ สักพัก ขณะรอให้สายลมพัดผ่าน

“ติ๋ง”

กู่ฉิงซานตกตะลึง

ทำไมถึงมีเสียงน้ำอยู่ที่นี่ล่ะ

ไม่สิ ทำไมเสียงมันชัดขนาดนี้

เว้นแต่เสียงน้ำหยดอยู่ใกล้กว่าสายลม

กู่ฉิงซานลืมสายลมนอกกำแพงไปชั่วคราวก่อนหลับตาลงแล้วตั้งใจฟัง

“ติ๋ง”

เสียงดังขึ้นอีกแล้ว

กู่ฉิงซานลืมตาขึ้นก่อนยกมือขึ้นไปเคาะเหนือศีรษะ

ข้างในว่างเปล่า!

กู่ฉิงซานสะบัดหอกปีศาจแดงอย่างไม่ลังเลขณะขุดเข้าไป

แน่นอนว่าหลุมขนาดใหญ่ถูกขุดขึ้นมาอย่างง่ายดาย

กู่ฉิงซานกระโดดขึ้นไป

เขาพบว่าตัวเองอยู่บนเส้นทางอีกแห่ง

บนเส้นทางนี้ไม่มีสายลม

กู่ฉิงซานไม่กล้าประมาทขณะอยู่ตรงปากหลุมแล้วรออีกสักพักใหญ่

ยังไม่มีสายลมพัดมา

ดูท่าที่นี่จะปลอดภัยกว่า

เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกขณะก้าวเท้าเดินออกไป

“แคร้ก!”

ทันทีที่ก้าวออกไป บางสิ่งทำงานทันที มีเสียงส่งผ่านกลไกอย่างต่อเนื่องดังขึ้นรอบข้าง

เสียงเฉยชาไร้อารมณ์ดังมาจากความมืด

“เริ่มทำการทดสอบ”

“จากสัญญาณชีพ สามารถระบุได้ดังนี้: พลเมืองมนุษย์ เด็กโต”

“ตามหลักการลี้ภัยในช่วงสงคราม พวกเด็กๆ สามารถเข้าศูนย์กักกันหุบเหวเพื่อลี้ภัยชั่วคราวได้”

“โปรดอย่าขยับ ข้าจะพาท่านไปยังที่ปลอดภัย”

เสียงหายไป

เมื่อได้ยินเสียงนี้ กู่ฉิงซานยืนอยู่ที่เดิมแต่โดยดี ไม่ขยับไปไหนแม้แต่นิดเดียว

เสียงนี้เหมือนกับเสียงของกำแพงเหล็กที่ปิดกั้นเมืองเอาไว้ เห็นได้ชัดว่ามันคืออุปกรณ์ระบุตัวตนของเผ่าพันธุ์มนุษย์

สิ่งเดียวที่แตกต่างคือตอนนั้นอีกฝ่ายเรียกเขาว่า “เด็กผู้ชาย” แต่ตอนนี้กลายเป็น “เด็กโต” แล้ว

เอาเถอะ ดูท่าเขาจะเติบโตขึ้นจริงๆ

แผ่นวงกลมปรากฏขึ้นจากเท้าของกู่ฉิงซานขณะพาเขาบินไปตามส่วนลึกของความมืด

นี่คือการบินที่ยาวนาน

หลังจากพิจารณาตัวตนของเขาว่าเป็น “เด็กโต” เสร็จแล้ว พื้นที่รอบข้างจึงกลายเป็นสีดำสนิท แผ่นวงกลมจึงบินด้วยความมั่นคง

เขาไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนก่อนความเร็วจะช้าลงในที่สุด

เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจกาแผ่นวงกลม

“ในเมื่อท่านมาอยู่ที่นี่เป็นครั้งแรก ขอแนะนำให้ท่านมองข้างล่าง”

กู่ฉิงซานมองข้างล่างตามที่บอก

ความมืดด้านล่างค่อยๆ หายไป

จากไกลถึงใกล้ เขตอาคมโปร่งแสงเริ่มปรากฏขึ้นมา

ด้วยเขตอาคมนี้ เขาสามารถมองเห็นฉากด้านล่างได้อย่างชัดเจน

กู่ฉิงซานมองจนลืมที่จะหายใจ

นี่มันเหลือเชื่อ

เขาเพียงเห็นกรงเล็บสีดำคมปลาบ

กรงเล็บคมปลาบนี้เปรียบเสมือนดินแดนอันกว้างใหญ่ ครอบคลุมสุดสายตา ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถมองเห็นได้ว่าเจ้าของกรงเล็บคมปลาบนี้หน้าตาเป็นอย่างไร

ที่จริงแล้ว

ร่างขนาดยักษ์นี่เต็มไปด้วยพลังอันไร้ขีดจำกัด!

คำแนะนำของแผ่นวงกลมดังขึ้นในหู

“อย่างที่ท่านเห็น อีกด้านของเขตอาคมคืออาวุธชีวภาพของพวกเราเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่รับผิดชอบการจัดการกับโลกมารและยังทำหน้าที่คุ้มกันช่องทางหุบเหวอีกด้วย”

กู่ฉิงซานอดที่จะโพล่งออกไปไม่ได้ว่า “นี่มันอะไรน่ะ”

“มังกรหลับใหล”

กู่ฉิงซานตกตะลึง

กลายเป็นว่านี่คือมังกรมาร!

มันทำหน้าที่คุ้มกันที่นี่และอยู่ในสภาพหลับลึก

ตอนนี้ เขตอาคมที่กระจายไปทั้งสองฝั่งเริ่มสั่นไหวเล็กน้อย

สายลมกำลังพัดอยู่ด้านล่าง

สายลมรุนแรงพัดจากกรงเล็บสีดำ ก่อตัวเป็นอากาศสีดำที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าก่อนกระจายไปทุกทิศทาง

“เด็กน้อย โปรดตระหนักไว้ด้วยว่าพลังงานในมังกรมารนั้นมีมากเกินไป ท่านต้องไม่เข้าใกล้หากไม่มีผู้ใหญ่อยู่ด้วย ไม่อย่างนั้นคลื่นพลังที่มันปล่อยออกมาจะทำให้เกิดกระแสอากาศที่พรากชีวิตของท่านได้”

กู่ฉิงซานตกตะลึงอีกครั้ง

มันเป็นแบบนี้เองสินะ

สายลมที่ราชาเทพผู้อยู่ระดับสี่เสาศักดิ์สิทธิ์ต้องหลบอย่างเอาเป็นเอาตาย สายลมที่จ้าวแห่งการบิดเบือนทุกสรรพสิ่งต้องสังเวยลูกน้องทั้งหมดหรือแม้กระทั่งลูกสาวตัวเองเพื่อขัดขืน มันกลับกลายเป็นเพียงกระแสอากาศที่เกิดจากคลื่นพลังที่ปล่อยออกมาจากมังกรมาร

นี่มันช่างเหลือเชื่อจริงๆ เกินกว่าขอบเขตที่จะเข้าใจได้อย่างสมบูรณ์

กู่ฉิงซานหลับตาลง ผ่อนคลายเล็กน้อยเพื่อพยายามสงบสติอารมณ์

“ข้าอยากถามอะไรหน่อย มังกรมาทำอะไรที่นี่” เขาถาม

แผ่นวงกลมตอบว่า “มันอยู่ที่นี่เพื่อคุ้มกันผู้ถักทอชีวิตหุบเหว”

“ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวหรือ”

กู่ฉิงซานทวนชื่อซ้ำโดยไม่รู้ตัว

นี่คือตัวตนหุบเหวที่สองที่เขาได้ยินนอกเหนือจากวิญญาณกรีดร้อง

“ใช่แล้ว ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวคือสัตว์ประหลาดหุบเหวที่เกินกว่าจินตนาการของพวกเรา มันสามารถจับและกินวิญญาณมนุษย์ได้ จากนั้นจะถ่ายพลังวิญญาณของตัวเองเข้าสู่ร่างมนุษย์เพื่อรวมเข้ากับอารยธรรมในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง ท้ายที่สุดก็เปลี่ยนทั้งอารยธรรมให้กลายเป็นอาหารโอชะ”

“มันเคยจัดการกับเผ่าพันธุ์มนุษย์มาก่อนหรือ”

“ใช่ มันควบคุมผู้นำมนุษย์สถานะสูงส่งจำนวนมากและลอบสร้างเส้นทางลับมากมายที่นำไปสู่หุบเหว โชคยังดีที่ในที่สุดก็ทุกพวกเราค้นพบ”

“เส้นทางลับทั้งหมดจึงถูกปิดกั้นอีกครั้ง”

“ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวถูกพวกเราฆ่าในเส้นทางลับแห่งนี้เช่นกัน”

กู่ฉิงซานถามด้วยความสับสนว่า “แล้วมังกรมารตัวนี้ยังจะคุ้มกันที่นี่อีกทำไมล่ะ”

“พวกเราเผ่าพันธุ์มนุษย์ไม่สามารถฟื้นคืนชีพจากความตายได้ แต่ถึงผู้ถักทอชีวิตหุบเหวจะกลายเป็นศพไปแล้วก็ยังมีคุณลักษณะในฐานะสัตว์ประหลาด นั่นก็คือความนิรันดร์และความอมตะ มันจะกลับมามีชีวิตอีกครั้งเมื่อผ่านไปสักพักใหญ่”

กู่ฉิงซานคิดถึงนิ้วสีดำ

บางที…

ตอนที่โบสถ์หลอมละลายถูกเก็บกู้จากทะเลลึก จ้าวแห่งการบิดเบือนทุกสรรพสิ่งได้ถูกผู้ถักทอชีวิตหุบเหวกินเข้าไปแล้ว

จ้าวแห่งการบิดเบือนทุกสรรพสิ่งในตอนนี้ถึงกับเป็นผู้ถักทอชีวิตหุบเหว

มันหักหลังเผ่าพันธุ์มารทั้งหมดเพื่อเอากุญแจมาที่นี่

มันอยากที่จะช่วยตัวเอง!

ไม่ดีแน่

กู่ฉิงซานหยิบกุญแจสามเหลี่ยมออกมาแล้วกล่าวเสียงดังว่า “ฟังนะ ข้ามีบางอย่างอยากจะบอกเจ้า”