World’s Best Martial Artist - ตอนที่ 207 รวมตัวกันที่หนานเจียง (1)

　　ณ หนานเจียง

　　เมืองชางหนาน

　　แม้ว่าพื้นที่หนานเจียงจะเป็นที่ราบ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีภูเขา

　　เขาชางซานเป็นเทือกเขาขนาดใหญ่ตัดผ่านหนานเจียง แม้แต่เมืองหยางเฉิงก็อยู่ในขอบเขตเดียวกับเขาเทือกนี้

　　…

　　รถยนต์ค่อยๆขับเข้าสู่เขตเมืองชางหนาน

　　บนรถยนต์ ถังเฟิงกล่าวอย่างใจเย็น  คนพวกนี้ถูกปิดล้อมอยู่ในพื้นที่ชางหนาน อยู่หลังเขาชางหนาน 

　　 ฐานที่มั่นของพวกคุณต้องล้อมเชิงเขาชางหนาน แต่เดิมมันเป็นหมู่บ้าน แต่ตอนนี้ถูกทิ้งร้างแล้ว 

　　 ชาวบ้านออกมาทำงานและย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด มีเพียงคนเฒ่าคนแก่ไม่กี่คนเท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้อยู่ที่หมู่บ้าน… 

　　มีคนขมวดคิ้วกล่าว  คนเฒ่าคนแก่… 

　　 ถูกสังหาร 

　　หญิงสาวคนหนึ่งอดถามขึ้นมาไม่ได้  อาจารย์บอกไม่ใช่เหรอว่าเรากดดันพวกมันให้ไปรวมกันที่จุดเดียวตามแผนที่วางไว้? 

　　ถังเฟิงกล่าวอย่างใจเย็น  ไม่ว่าแผนจะละเอียดขนาดไหนก็ใช่ว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามแผนที่วางไว้เสมอไป แผนเดิมไม่ได้กดดันให้ศัตรูมาที่หมู่บ้านแห่งนี้ แต่ให้ไปที่หมู่บ้านร้างกลางภูเขา 

　　 อย่างไรก็ตามทุกอย่างไม่ได้เป็นไปตามที่เราคาดหวังไว้เสมอไป แผนไม่ได้เป็นไปตามที่เราคิด 

　　 อุบัติเหตุแบบนี้…ฉันขอพูดอย่างเลือดเย็น มันยังอยู่ในขอบเขตที่เหมาะสม 

　　ไม่มีใครพูดโต้แย้งอะไร เมื่อเทียบกับผู้ฝึกยุทธลัทธิชั่วมากมายที่ถูกล้อมไว้ที่นี่ คนเฒ่าคนแก่ไม่กี่คนที่เสียชีวิตไปดูเป็นราคาที่ยุติธรรมพอที่จะจ่าย

　　แต่คนที่ถูกสังเวยไปแล้ว พวกเขาจะรู้สึกว่ามันคุ้มไหม?

　　ถังเฟิงเปลี่ยนหัวข้อ  หมู่บ้านอยู่ที่เชิงเขา เราได้วางแนวป้องกันไว้ที่ส่วนลึกของภูเขาและทางเข้าอื่นๆ 

　　 อย่างไรก็ตาม พวกมันไม่ได้อยู่บริเวณใกล้เคียง 

　　 นี่หมายความว่าอีกฝ่ายหนีขึ้นเขาได้ทุกเมื่อ พื้นที่บนภูเขามีความซับซ้อนมากกว่า สุดท้ายพวกคุณอาจต้องไล่ล่ากันในป่า 

　　 พวกคุณต้องระวังตัว พื้นที่ซับซ้อนไม่พอ สภาพแวดล้อมก็ซับซ้อนไม่ต่างกัน ซึ่งแปลว่ามันจะอันตรายยิ่งขึ้น! 

　　ฟางผิงเปิดปากพูด  หมู่บ้านมีคนอยู่กี่คน? เป็นผู้ฝึกยุทธหมดเลยไหม? 

　　 ไม่ มีคนธรรมดาอยู่บ้าง…อย่างไรก็ตามตอนนี้ไม่ว่าพวกมันจะเป็นคนธรรมดาหรือผู้ฝึกยุทธก็ต้องสังหารให้หมด! 

　　ถังเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง  จำไว้ อย่าปล่อยให้พวกมันมีชีวิตรอด! สังหารพวกมันให้หมด! 

　　 พวกมันมีกันอยู่ประมาณ 300 คน เวลานี้เราบอกไม่ได้ว่าพวกมันมีคนธรรมดาอยู่กี่คน 

　　 300 คน? 

　　ทุกคนผงะไปเล็กน้อย หยูเซี่ยงฮวาพูดขึ้นมา  อาจารย์ งั้นฝั่งมหาลัยวิชายุทธเรามีกำลังคนอยู่เท่าไหร่เหรอ? 

　　 โม๋อู่มี 97 คน จิงอู่มี 80 คน และมหาลัยวิชายุทธอีกสามแห่งในหนานเจียงรวม 40 คน นอกเหนือจากนี้ส่วนใหญ่จะเป็นมหาลัยวิชายุทธของสามมณฑลทางใต้ หนานหูกับหนานเจ๋อ พวกเขามีประมาณ 60 คน 

　　 เกือบ 300 คน… 

　　หยูเซี่ยงฮวาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าว  จำนวนเราใกล้เคียงกับพวกมัน อ่อนสุดของเราคือผู้ฝึกยุทธขั้นสอง ส่วนพวกมันยังมีคนธรรมดาอยู่ด้วย… 

　　มันโหดร้ายขนาดนั้นเลยจริงเหรอ?

　　ถังเฟิงแค่นเสียงเบาๆ  อย่าดูเบาไป ไม่งั้นคุณจะตายโดยไม่รู้ตัว! 

　　 ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าพวกมันอาจมีผู้ฝึกยุทธขั้นสามหลายคนก็ได้ 

　　 รายละเอียดจำเป็นต้องตรวจสอบด้วยตัวเอง 

　　ฟางผิงขัดจังหวะ  พวกมันมีผู้ฝึกยุทธสามขั้นกลางไหม? 

　　 ไม่ทราบ 

　　ฟางผิงถึงกับพูดไม่ออก หมายความว่ายังไง?

　　เขาไม่รู้?

　　พูดอีกนัยนึง มันอาจมีก็ได้งั้นเหรอ?

　　ด้วยกลุ่มผู้ฝึกยุทธขั้นสองกับผู้ฝึกยุทธขั้นสามคนหนึ่ง การประมือกับผู้ฝึกยุทธสามขั้นกลางเป็นอะไรที่อันตรายเป็นอย่างยิ่ง นอกเสียจากว่าพวกเขาจะเอาชีวิตเข้าแลก

　　…

　　ขณะที่พวกเขาคุยกัน เวลากลางคืนก็มาถึง

　　เมื่อเวลาตีหนึ่ง รถยนต์ก็มาจอดที่ฐานทัพทหารชั่วคราวในเขตชานเมืองชางหนาน

　　รถของโม๋อู่พึ่งมาถึง ไม่ช้าก็มีรถอีกหลายคันมาจอดที่หน้าประตู

　　พวกฟางผิงก้าวลงจากรถ ยืมแสงไฟจากประตูมองดูอีกด้านหนึ่ง

　　จากนั้นเขาก็เห็นคนคุ้นหน้าคุ้นตาสองสามคน

　　ห่างออกไป ฟางเหวินเสียงถลึงตามองฟางผิงอย่างเกลียดชัง

　　เมื่อเห็นแบบนั้น ฟางผิงก็ถูมือไปมาแล้วกล่าว  ชดใช้คืนมา! 

　　ฟางเหวินเสียงสีหน้าอึมครึม แต่เขาก็เบือนหน้าหนี

　　ฟางผิงเบ้ปาก เจ้าหมอนี่เป็นหนี้เม็ดยาเขา เขาจำได้ว่าที่เขากลืนไปตอนนั้นคือเม็ดยาปราณและเลือดขั้นหนึ่ง ตอนนี้เขาเป็นขั้นสามแล้ว น้ำขึ้นเรือก็ต้องลอยขึ้นสูงตาม ดังนั้นอย่างน้อยมันก็ควรเป็นเม็ดยาปราณและเลือดขั้นสาม

　　นอกจากฟางเหวินเสียง ยังมีหานซวี่ หลี่หรานและนักศึกษาส่วนใหญ่ที่เข้าร่วมงานประลองครั้งก่อน

　　นับตั้งแต่งานประลองก็ผ่านมา 4 เดือนแล้ว ผู้ฝึกยุทธขั้นหนึ่งสูงสุดตอนนั้นแทบกลายเป็นขั้นสองกันหมดแล้ว บางคนไม่ได้เป็นชั้นต้นด้วยซ้ำ

　　นอกจากจิงอู่กับโม๋อู่ มหาลัยวิชายุทธอื่นมาถึงกันแล้ว

　　เมื่อพวกฟางผิงเข้าฐานทีละคน นักศึกษามหาลัยอื่นก็ตื่นขึ้นมาบ้าง มีหลายคนเดินออกมาจากค่ายทหาร

　　เป็นผลให้ฟางผิงถูกสายตามากมายค้อนใส่!

　　คนจากหนานอู่ต่างก็มองเขาอย่างไม่พอใจ

　　 พวกขี้แพ้ชวนตี มองอะไร! 

　　ฟางผิงแค่นเสียงอย่างอารมณ์เสีย เจ้าพวกนี้จ้องทำเพื่อ? ฉันชนะการประลอง มันผิดกฎหมายด้วยรึไง?

　　 คนเราแพ้แล้วก็ต้องยอมรับ! 

　　ทันทีที่เขาเปิดปากพูด คนจากหนานอู่ก็โต้กลับมาอย่างเดือดดาล  ไม่ใช่ว่านักศึกษาหนานอู่เราจะไม่เคยแพ้ แต่แกฟางผิง แกข่มเหงและดูถูกนักศึกษาหนานอู่มากเกินไป! 

　　ฟางผิงหมดคำจะพูด ฟู่ชางติ่งเย้ยหยัน  นายรนหาเรื่องเอง ถ้านายแค่เอาชนะพวกเขาเฉยๆมันคงไม่มีปัญหา แต่นายดันพูดพร่ำเอง 

　　ก่อนหน้านี้ที่มหาลัยวิชายุทธหนานเจียง ฟางผิงยั่วโมโหหลันไฉเย่หนักจนเธอแทบกระอักเลือด แถมเขายังไม่ยอมให้ผู้ฝึกยุทธคนอื่นแนะนำตัวด้วย นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่หนานอู่ถึงถลึงตามองเขาอย่างไม่พอใจ

　　แน่นอน มันเป็นเพราะช่วงนี้หนานอู่เผชิญกับความยากลำบากด้วย ผู้ฝึกยุทธขั้นสองเหล่านี้ล้วนถูกโยนออกมาเผชิญกับความเป็นความตาย

　　ฟางผิงก็คร้านจะตอบโต้ เขาแค่หยุดมองอีกฝ่ายอยู่เงียบๆ

　　ไม่นาน ทุกคนก็เดินตามเหล่าอาจารย์และเจ้าหน้าที่ทางทหารเข้าไปในเต้นท์ใหญ่ชั่วคราว

　　…

　　ในเต้นท์

　　ถังเฟิงและคนอื่นๆกำลังหารือกับเจ้าหน้าที่ของฐานเบาๆอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นไม่นานก็มีคนเปิดปากพูด  อย่าเสียเวลาจนเสียการเสียงานไป ปลุกนักศึกษามหาลัยวิชายุทธคนอื่นๆแล้วให้มารวมตัวกัน! 

　　สิ้นเสียงพูดก็ไม่มีใครไปแจ้งพวกเขาทราบทีละคน แต่มียอดฝีมือคนหนึ่งคำรามเสียงดัง  ทุกคน มารวมตัว! 

　　พวกฟางผิงสะดุ้งโหยง อดเอามือปิดหูไม่ได้ ฟางผิงหัวเราะแล้วพูดเสียงเบา  ที่จริงควรให้อาจารย์ถังตะโกนเรียก ยังไงเขาก็รู้วิชาราชสีห์คำราม มันเป็นวิชาที่จำเป็น 

　　เฉินหยุนซีพลันผลักฟางผิงจากข้างหลัง ฟางผิงเงยหน้าขึ้นมามอง รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ซึ่งก็เป็นตอนที่เขาเห็นถังเฟิงกำลังมองมาพอดี

　　ฟางผิงพูดไม่ออก ‘มีคนคุยกันเยอะแยะ แต่เขายังได้ยินอีกเหรอ?’

　　ถังเฟิงไม่ได้จัดการเขา ทุกคนกำลังรออยู่ ไม่นานพวกนักศึกษาก็เข้ามาทีละคน

　　เมื่อเห็นว่าเต้นท์เบียดเสียดกันเกินไป ก็มีบุคคลไม่ทราบชื่อแหวกเต้นท์ออกแล้วตะโกน  กลุ่มผู้ฝึกยุทธจะต้องการเต้นท์มาจัดการประชุมไปทำไม! เรามาประชุมกันใต้ผืนนภาก็ได้! 

　　เมื่อเต้นท์ถูกรื้อ พื้นที่ก็กว้างขวางขึ้นมาก

　　ไม่นาน เจ้าหน้าที่ทหารผู้หนึ่งที่หารืออยู่กับถังเฟิงก็ลุกขึ้นยืนประกาศ  ขอขอบคุณที่มาช่วยผมแก้ปัญหาที่หนานเจียง 

　　 ผมคิดว่าทุกคนคงทราบดีถึงภารกิจปัจจุบัน 

　　 เป้าหมายภารกิจของคุณคือหมู่บ้านผานสือที่อยู่ห่างจากที่นี่สิบห้ากิโลเมตร 

　　 เราไม่ได้กำหนดวิธีกวาดล้าง ตามมหาลัยวิชายุทธของพวกคุณแล้ว พวกคุณจะต้องเตรียมการเอง 

　　 พวกคุณจะลงมือด้วยกันหรือลุยเดี่ยว ล้วนแล้วแต่พวกคุณ 

　　 เรามีข้อกำหนดเพียงสามข้อเท่านั้น 

　　 หนึ่ง อย่าลงมือกับพันธมิตรของตน ถ้าถูกค้นพบเมื่อไหร่ คุณจะถูกส่งไปถ้ำใต้ดิน หรืออย่างแย่ที่สุดคือ คุณจะถูกสังหารทันที! 

　　 สอง พื้นที่นี้ถูกกำหนดเป็นเขตสงคราม 

　　 ตอนนี้ทุกคนอยู่ในเขตสงครามแล้ว เราทำได้แต่ก้าวไปข้างหน้าไม่มีถอยหลังกลับ เราจะวางแนวป้องกันทั้งสี่ทิศ พวกคุณต้องห้ามข้ามแนวป้องกันไป! 

　　 สาม สินสงครามจะถูกประมวลผลจากส่วนกลาง 

　　 ระหว่างการต่อสู้ พวกคุณไม่ได้รับอนุญาตให้เก็บสินสงคราม รอจนกว่าส่วนกลางประมวลผลเสร็จ แล้วพวกคุณจะได้รับสินสงครามตามผลงานของตนเอง! 

　　 อย่ากังวลไป สินสงครามเป็นของพวกคุณทั้งหมด พวกคุณจะได้รับมากเท่าไหร่ก็ขึ้นอยู่กับผลงาน 

　　 อย่าให้สถานการณ์พาไปจนพวกคุณแทงข้างหลังพันธมิตรเพื่อเม็ดยาไม่กี่เม็ด! หากถูกจับได้เมื่อไหร่ พวกคุณจะถูกจัดการอย่างจริงจัง! 

　　ทหารไม่ได้กำหนดกฎอะไรนัก แม้แต่ข้อกำหนดทางวินัยก็ไม่มี ส่วนปัญหาเรื่องสินสงคราม มันก็แค่ป้องกันไม่ให้มีเรื่องกันก่อนศัตรูทั้งหมดถูกสังหาร ไม่งั้นมันคงวุ่นวาย

　　เมื่อเขาพูดจบ ถังเฟิงก็เปิดปากพูดเสริม  ครั้งนี้ อาจารย์จะไม่ยุ่งกับการต่อสู้ เรายังมีภารกิจอื่นอีก 

　　 ตอนนี้พวกคุณทราบภารกิจของตัวเองแล้ว 

　　 ต่อจากนี้ฐานชั่วคราวจะถูกส่งมอบให้พวกคุณ การตัดสินใจทั้งหมดขึ้นอยู่กับพวกคุณ 

　　 พวกคุณต่างก็เป็นผู้ฝึกยุทธขั้นสองและขั้นสาม ไม่ใช่มือใหม่หรือผู้ฝึกยุทธหน้าใหม่อีกต่อไป พวกคุณล้วนแต่เป็นหัวกะทิของมหาลัย 

　　 ถ้าพวกคุณไม่สามารถกวาดล้างกลุ่มผู้ฝึกยุทธลัทธิชั่วที่อยู่ระดับเดียวกัน พวกคุณจะจัดการกับสิ่งมีชีวิตถ้ำใต้ดินได้อย่างไร! 

　　ถังเฟิงพูดอย่างตรงไปตรงมา การกระทำก็ตรงไปตรงมาไม่ต่างกัน เมื่อเขาพูดจบ เขาก็หันไปพูดกับอาจารย์คนอื่นๆ  พวกเราไปกันได้แล้ว! 

　　เหล่าอาจารย์ไม่ได้ลังเล เจ้าหน้าที่ทางทหารก็รวดเร็วพอกัน เสียงฝีเท้าดังขึ้น ชั่วพริบตาพวกเขาก็หายลับไป!