World’s Best Martial Artist - ตอนที่ 174.1ผู้จัดจำหน่ายทรัพยากรฝึกฝน (1)

　　ณ อาคารพาณิชย์

　　ฟางผิงขมวดคิ้ว ไม่มีใครทราบได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

　　ข้างๆเขา หลี่เฉิงเจ๋อค่อนข้างกังวลเช่นกัน ไม่กล้าพูดอะไรออกมา

　　ตอนนี้ฟางผิงกำลังพิจารณาสิ่งที่หลี่เฉิงเจ๋อพูด

　　นับตั้งแต่ดิสแทนซ์จำกัดยึดบริษัทตงเซิง ธุรกิจอาหารฟาสต์ฟูดตอนนี้ก็แทบครอบคลุมมหาลัยเกือบทุกแห่งในเมืองมหาวิทยาลัย

　　แม้พวกเขาจะมีรายได้ไม่มาก แต่ธุรกิจของพวกเขาก็ยังขยายตัวออกไปมาก

　　ส่วนธุรกิจส่งอาหาร ดิสแทนซ์จำกัดได้เซ็นสัญญากับบริษัทขนส่งอีกสองสามแห่งโดยแบ่งเขตกัน

　　หลังดิสแทนซ์จำกัดพัฒนามากว่าครึ่งปี ดิสแทนซ์จำกัดก็ได้ขยายขอบเขตระยะทาง ขยายขอบเขตของธุรกิจไปมาก

　　แต่กระนั้นฟางผิงก็ยังไม่เห็นค่าทรัพย์สินเพิ่มขึ้นเลย

　　ระบบคำนวณค่าทรัพย์สินของเขายังไงกันแน่?

　　ทรัพย์สินสุทธิ?

　　ถ้าระบบคำนวณค่าทรัพย์สินแบบนั้น งั้นมันก็สมเหตุสมผล เพราะมูลค่าปัจจุบันของดิสแทนซ์จำกัดไม่ได้เกินไปกว่าเงินที่ฟางผิงลงทุนไปกับบริษัท ดิสแทนซ์จำกัดในตอนนี้ย่อมมีมูลค่าน้อยกว่า 15 ล้าน ซึ่งเป็นเงินที่ฟางผิงลงทุนเอาไว้

　　ถ้าเป็นแบบนั้น งั้นเขาก็จะได้ค่าทรัพย์สินเพิ่มยากมาก ระบบคงไม่ทำให้มันยุ่งยากแบบนั้นหรอกใช่ไหม?

　　ถ้าระบบไม่ได้คำนวณทรัพย์สินตามทรัพย์สินสุทธิ งั้นมันก็ต้องคำนวณทรัพย์สินตามมูลค่าที่ระบุต่อสาธารณะ

　　พูดง่ายๆก็คือ ทรัพย์สินจะถูกคำนวณจากมูลค่าทางตลาดหากมีการระบุต่อสาธารณะ หรือไม่ก็เป็นมูลค่าโดยประเมิณ

　　มูลค่าที่ระบุต่อสาธารณะของดิสแทนซ์จำกัดเกิน 15 ล้านไหม?

　　หลังเงียบไปพักใหญ่ ฟางผิงก็เคาะโต๊ะเบาๆ  ในอุตสาหกรรมอาหารและเครื่องดื่ม ดิสแทนซ์จำกัดกำลังไปได้สวย มีคนสนใจลงทุนไหม? 

　　 ลงทุน?  หลี่เฉิงเจ๋อคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนจะส่ายหน้า  ไม่ แต่มีบริษัทนึงแสดงท่าทีอยากซื้อธุรกิจ 

　　 พวกเขาเสนอราคาเท่าไหร่? 

　　 10 ล้าน! 

　　ฟางผิงแค่นเสียง จากนั้นเขาก็พูด  ถ้ามีคนอยากลงทุน คุณไปเจรจาได้เลย ดูว่าพวกเขาประเมิณธุรกิจเราเท่าไหร่ 

　　ตอนนี้เขาสงสัยว่าทรัพย์สินเขาไม่เพิ่มเพราะมูลค่าที่แท้จริงของบริษัทไม่ได้รับการยอมรับ

　　หลังพิจารณาเล็กน้อย ฟางผิงก็พูดเสริม  อันที่จริง ผมพบว่าวิธีหาเงินที่ง่ายที่สุดในสมัยนี้คือหากับผู้ฝึกยุทธ 

　　ผู้ฝึกยุทธค่อนข้างรวย!

　　พวกเขาได้เงินจำนวนมากอย่างรวดเร็ว และยอมจ่ายเงินจำนวนมาก

　　 ผมพึ่งพบอีกปัญหานึงตอนอยู่เมืองหยางเฉิง  ฟางผิงรำพึง  ผู้ฝึกยุทธมีเงินแต่ใช้ไม่ได้ถ้าอยู่เมืองเล็กๆอย่างหยางเฉิง 

　　 ถ้าพวกเขาอยากซื้อยา พวกเขาต้องไปซื้อที่เมืองใหญ่กว่าหรือไปที่ใจกลางมณฑล 

　　 ถ้าเกิดเราหาวิธีตั้งร้านอีคอมเมิร์ซบนโลกออนไลน์ล่ะ? คุณคิดว่าจะเป็นยังไง? 

　　อีคอมเมิร์ซยังเป็นธุรกิจที่ค่อนข้างใหม่ และยังไม่มีร้านค้าออนไลน์มีเน้นขายของให้กับผู้ฝึกยุทธ

　　แต่เม็ดยากับอาวุธแพงมาก ผู้ฝึกยุทธยังไม่ไว้ใจร้านค้าออนไลน์มากพอที่จะซื้อของสำคัญแบบนี้ผ่านอินเตอร์เน็ต

　　หลี่เฉิงเจ๋อส่ายหน้ากับความคิดฟางผิง  มันยากเกินไป! แถมเรา…เราไม่มีคุณสมบัติพอ 

　　แม้ว่าฟางผิงจะเป็นขั้นสองแล้ว แต่ผู้ฝึกยุทธขั้นต่ำอย่างเขาอยากเปิดร้านขายของออนไลน์ที่เกี่ยวกับผู้ฝึกยุทธเป็นเรื่องน่าขันเกินไป

　　นอกจากความยากในการหาตำแหน่งช่องทางที่เหมาะสมแล้ว บริการจัดส่งเฉพาะทางที่ส่งสินค้าราคาแพงนับล้านยังไม่มีบริการ บริษัทจัดส่งในปัจจุบันยังทำไม่ได้

　　หากไม่มีผู้ฝึกยุทธคุ้มครอง กระบวนการขนส่งจะเป็นอันตรายอย่างยิ่งเช่นกัน

　　โลกไม่ได้ขาดแคลนผู้ฝึกยุทธที่เป็นโจรและยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อได้ความมั่งคั่งมาง่ายๆ

　　ฟางผิงกุมขมับ เขาถอนหายใจเบาๆ  ถ้าเราทำสิ่งนี้สำเร็จ เราจะได้ทั้งเงินทั้งชื่อเสียงแน่นอน เพราะเราจะผูกขาดทรัพยากรที่ผู้ฝึกยุทธใช้ฝึกฝนแด่เพียงผู้เดียว… 

　　ไม่จำเป็นต้องพูดถึงเลยว่าเมื่อแพลตฟอร์มนี้ได้รับการยอมรับ วิธีซื้อของออนไลน์นี้จะเป็นทางเลือกของผู้ฝึกยุทธส่วนใหญ่ในอนาคต

　　ร้านค้าหน้าร้านกับร้านค้าอีคอมเมิร์ซดำเนินไปได้พร้อมกัน ถ้าฟางผิงเปิดร้านค้าอีคอมเมิร์ซได้สำเร็จ เขาจะเป็นผู้จัดจำหน่ายทรัพยากรรายใหญ่ ผลกำไรที่ได้รับต่อให้ไม่พูดถึงอิทธิพลก็ยากจะประเมินแล้ว

　　แน่นอน คุณสมบัติที่จำเป็นก็ต้องมากตามไปด้วย และฟางผิงในปัจจุบันก็มีคุณสมบัติไม่เพียงพอ

　　แพลตฟอร์มอย่างอาลีบาบาอาจถือเป็นตลาดสำหรับผู้ฝึกยุทธเช่นกัน แต่มันยากลำบากเกินไป แนวคิดนี้จึงถูกยกเลิก การผูกขาดทรัพยากรเป็นปัญหาใหญ่ เพราะการผลิตเม็ดยาและอาวุธล้วนถูกผูกขาดไว้

　　อย่างไรก็ตาม…มันอาจยังมีหวัง

　　จู่ฟางผิงก็กล่าว  บอกมา ถ้าเกิดผมสร้างแพล็ตฟอร์มแบบนี้ในโม๋อู่ล่ะ? เราจะวางสินค้าที่ขายในแผนกโลจิสติกส์บนโลกออนไลน์ให้นักศึกษาเลือกซื้อ จ่ายด้วยคะแนนล่ะ? 

　　 ถ้าเราทำแบบนี้ นักศึกษาจะได้ไม่จำเป็นต้องเดินทางไปแผนกโลจิสติกส์บ่อยๆ นอกจากนี้แผนกโลจิกติกส์อาจอยู่ในมหาลัย แต่นักศึกษาบางคนก็อยู่นอกมหาลัยมากกว่า พวกเขาต้องกลับมามหาลัยทุกครั้งที่ต้องแลกเปลี่ยนคะแนนเป็นทรัพยากร ซึ่งมันยุ่งยากมาก 

　　 จะมีคนยอมรับเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ? 

　　หลี่เฉิงเจ๋อจ้องมองฟางผิงสักพัก จากนั้นเขาก็ถามอย่างประหม่า  แล้ว…แล้วจะเอากำไรที่ไหน? 

　　ฟางผิงแววตาเปล่งประกาย  อย่างแรก นี่เป็นการเข้าถึงทรัพยากรในโม๋อู่ เมื่อทุกคนคุ้นเคยกับการซื้อของออนไลน์ ผมจะเข้าถึงช่องทางทรัพยากรได้มากขึ้น 

　　 สอง ยังไงมันก็มีกำไร เราได้เพิ่มประสิทธิภาพของโม๋อู่และไม่จำเป็นต้องให้อาจารย์ขั้นกลางและขั้นสูงรับผิดชอบแผนกโลจิสติกส์อีก 

　　 ถ้าเราต้องจัดส่งทรัพยากรจำนวนมาก เป็นไปได้ไหมว่าเราจะขอส่วนลด? แน่นอนว่าเป็นไปได้! เราอาจกินส่วนต่างได้ ผมแค่กลัวว่า… 

　　ความกังวลเดียวก็คือโม๋อู่ไม่ยอมมอบตลาดนี้ให้กับนักศึกษา ถ้าเขาทำพลาด เขาจะขาดทุนครั้งใหญ่

　　แผนของฟางผิงคือลองใช้กับโม๋อู่ จากนั้นค่อยขยายธุรกิจเมื่อเขามีความสามารถมากพอ

　　ก่อนอื่นเขาจะเริ่มทำขนาดเล็กๆในโม๋อู่ จากนั้นค่อยขยายทั่วมหาลัยวิชายุทธในเซี่ยงไฮ้ จากนั้นเขาก็จะขยายสาขาไปมหาลัยวิชายุทธทุกแห่งทั่วประเทศ สุดท้ายก็จะเป็นผู้ฝึกยุทธและประชาชนทุกคน!

　　ฟางผิงหยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อ  การส่งของและส่งอาหารและเครื่องดื่มก็ยังกำหนดเป้าหมายที่ผู้ฝึกยุทธได้ด้วย 

　　 แม้ในมหาลัยวิชายุทธจะมีอาหารให้ฟรี แต่ส่วนใหญ่มันเป็นอาหารธรรมดา 

　　 ถ้าเราพัฒนาตลาดอาหารและเครื่องดื่มระดับไฮเอนด์ที่เน้นผู้ฝึกยุทธเป็นหลักล่ะ? 

　　 ผู้ฝึกยุทธส่วนใหญ่ไม่อยากเสียเวลา บางครั้งเมื่อผู้ฝึกยุทธจดจ่อกับการฝึกฝน พวกเขาก็ขี้เกียจไปหาอาหารกัน 

　　 คนที่มีเงินจะกินยาปราณและเลือดแทน คนที่ไม่ค่อยมีเงินก็จะกินยาบำรุงเลือดแทน 

　　 ถ้าเราบุกเบิกบริการส่งอาหารและเครื่องดื่มระดับไฮเอนด์ที่ช่วยเพิ่มปราณและเลือดให้กับผู้ฝึกยุทธได้…พูดตรงๆ คนพวกนี้ต่างเป็นคนร่ำรวย พวกเขาจ่ายได้สบาย 

　　 ต่อให้เราเก็บเงินร้อยหยวนต่อครั้ง พวกเขาก็ไม่กระพริบตาด้วยซ้ำ พวกเขาจะได้ผ่อนคลาย ฝึกฝนไปพร้อมกับเพลิดเพลินไปกับอาหารอร่อยๆ ส่งตรงถึงหน้าประตู มันดีกว่ากินยาแน่นอน… 

　　ยิ่งฟางผิงพูด มันก็ยิ่งดูเหมือนทำได้มากขึ้น

　　บางครั้งช่วงฝึกยุทธอยู่ ฟางผิงยังอดไปโรงอาหารไม่ได้เลย แต่เขาก็พบว่ามันเดินทางลำบาก

　　แต่เขาไม่สามารถพึ่งพาเม็ดยาหรือค่าทรัพย์สินเพื่อฟื้นฟูปราณและเลือดได้ตลอดเวลา ยังไงมนุษย์ก็ยังต้องดื่มต้องกิน

　　ถ้ามีคนส่งอาหารให้เขา เขาย่อมไม่คิดมากที่จะจ่ายค่าส่งอาหารให้ นั่นไม่ใช่ปัญหาเลย

　　สำหรับคนรวยแล้ว ร้อยหยวนมีค่าแค่ไหนเชียว?

　　แต่แผนการนี้สำเร็จได้ยาก ก่อนอื่นเลยคนส่วนใหญ่ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในเขตหอพักของมหาลัย การเจรจาขออนุญาตเป็นเรื่องที่ยุ่งยากมาก

　　สองคือ เจ้าของร้านอาหารระดับไฮเอนด์มีสายตาสูงส่ง เจรจาขอความร่วมมือก็ยุ่งยากพอกัน

　　สุดท้ายก็คือ เพราะฟางผิงอ่อนแอเกินไป เขาเป็นเพียงผู้ฝึกยุทธขั้นสองเท่านั้น

　　ผู้ฝึกยุทธอย่างเขา ถ้าต้องการเข้าสู่อุตสาหกรรมที่ให้บริการผู้ฝึกยุทธ มันไม่ใช่เรื่องง่าย

　　ถ้าเขาเป็นปรมาจารย์ มันคงราบรื่นมาก เรื่องบางเรื่องเขาก็ทำได้อย่างง่ายๆ

　　เขาเคาะโต๊ะอีกครั้ง กัดฟันกรอด  ผมจะไปหารือกับโม๋อู่ มันอาจทำได้ ไม่งั้นตอนนี้เราก็ได้แต่ยอมแพ้ไปก่อนแล้วมุ่งเป้าที่คนธรรมดาแทน 

　　 แต่ถ้าเรามุ่งเป้าที่แวดวงยุทธ ทุกอย่างจะต่างออกไป! 

　　ประเทศชาติลงทุนเงินให้กับผู้ฝึกยุทธไปนับไม่ถ้วนนับล้านๆ

　　ผู้ฝึกยุทธในประเทศมีนับล้าน ถ้าผู้ฝึกยุทธใช้จ่ายเงินหมื่นหยวน ทั้งแวดวงยุทธก็จะใช้จ่ายเงินไปนับหมื่นล้านหยวน และผู้ฝึกยุทธทั่วๆไปก็ใช้จ่ายเงินมากกว่าหมื่นหยวนต่อปีอยู่แล้ว!

　　นี่ไม่ใช่แค่ตลาดหลักหมื่นล้าน อย่างน้อยที่สุดมันจะเป็นตลาดหลักล้านๆ

　　ต่อให้ฟางผิงขอส่วนแบ่งชิ้นเค้กนี้ด้วย แต่มันก็เป็นเงินมากมาย

　　ปัญหาหลักตอนนี้คือ เขาอ่อนแอเกินไป เขายังไม่มีสิทธิ์สิทธิ์ไปขอส่วนแบ่ง

　　หลี่เฉิงเจ๋อไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญเรื่องเกี่ยวกับยุทธ แต่หลังพิจารณา เขาก็พูดออกมา  คุณฟาง ถ้าอยากมุ่งเป้าที่ผู้ฝึกยุทธจริงๆ เรา…เราต้องเตรียมจ้างผู้ฝึกยุทธ 

　　 แต่ค่าใช้จ่ายมัน…สูงเกินไป! 

　　ถ้าบริษัทอยากทำธุรกิจที่เกี่ยวกับผู้ฝึกยุทธจริงๆ พวกเขาย่อมดำเนินธุรกิจไม่ได้ในเมื่อฟางผิงเป็นผู้ฝึกยุทธคนเดียวในบริษัท

　　ช่องว่างระหว่างผู้ฝึกยุทธกับคนธรรมดานั้นกว้างเกินไป

　　หากไม่มีผู้ฝึกยุทธเป็นตัวแทนของบริษัทไปเจรจาธุรกิจ ต่อให้อยากขยายธุรกิจเพียงเล็กน้อยก็เป็นไปไม่ได้

　　ฟางผิงแค่ฝึกยุทธอย่างเดียวก็เต็มกลืนแล้ว เขาไม่มีเวลาไปยุ่งเรื่องอื่น

　　 คุณพูดถูก…แต่มันเป็นเรื่องที่ต้องพิจารณาในอนาคต รอจนกว่าผมเจรจาบางอย่างได้ก่อน 

　　ฟางผิงไม่มั่นใจว่าความคิดเขาจะได้รับการอนุมัติไหม

　　ยอดยุทธในโม๋อู่อาจดูถูกเรื่องนี้ แต่พวกเขาย่อมไม่ยอมให้นักศึกษาจัดการเรื่องแบบนี้เช่นกัน

　　 คุณทำงานของคุณต่อเถอะ  เขาบอกหลี่เฉิงเจ๋อ  นอกจากนี้จำเรื่องพัฒนาแอพมือถือที่ผมพูดไว้ด้วย ประเทศอนุมัติเครือข่าย 3G แล้ว บางบริษัทก็เริ่มพัฒนาสมาร์ทโฟน 3G แล้ว… 

　　 การขยายธุรกิจก็ต้องดำเนินต่อเช่นกัน อย่างน้อยเราต้องครอบคลุมเมืองมหาวิทยาลัย มันผ่านมาครึ่งปีแล้ว เรายังยึดไม่ได้สักเขต… 

　　 ถ้าบริษัทขาดเงิน คุณจะกู้ก็ได้ หรือจะแจ้งผมก็ได้ 

　　 สิ่งสำคัญคือความเร็ว โดยเฉพาะช่วงแรกของธุรกิจเน้นความเร็วเป็นหลัก… 

　　ฟางผิงรู้สึกหมดความอดทน ในเดือนหน้า ความมั่งคั่งเขาอาจหมดเกลี้ยง ถ้าเขาหาเงินไม่ได้เลย แล้วเขาจะฝึกต่อได้ยังไง?

　　เขาไม่ได้รับการสนับสนุนจากครอบครัว เขาจะไปทำภารกิจครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อรางวัลเล็กน้อยได้เหรอ?

　　หลังเอ่ยเตือนเรื่องอื่นๆกับหลี่เฉิงเจ๋อและบอกให้อีกฝ่ายช่วยซื้อรถให้ ฟางผิงก็จากไปพร้อมกับอาการปวดหัว อย่างไรก็ตามความฝันของการกลายเป็นพ่อค้าคนกลาง ไม่สิ เป็นผู้จัดจำหน่ายที่ประสบความสำเร็จที่สุดในแวดวงยุทธก็ยังวนเวียนอยู่ในใจ

　　เขามีความคิดนี้มานานแล้ว แต่ตอนนั้นเขาเป็นแค่คนธรรมดา เขาจึงได้แต่คิดเท่านั้น

　　ตอนนี้เขากลายเป็นผู้ฝึกยุทธขั้นสองแล้ว และอาจก้าวสู่ขั้นสามในไม่ช้า เขายังอ่อนแอ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่มีหวังเลย