กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 1114
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1114
ตอนนี้แฮโรลด์ร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด “ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมปวดท้องมาก…”
ตอนนี้แฮโรลด์ก็รู้สึกได้ถึงความปั่นป่วนอีกระลอกที่กำลังก่อตัวขึ้น แถมครั้งนี้ยังรุนแรงกว่าครั้งที่ผ่านมาหลายเท่า แถมมันยังพุ่งออกไปยังเบื้องล่างอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้นเสียงปู๊ดก็ดังสนั่น รวมถึงกลิ่นเหม็นเสียดแทงจมูกก็กระจายไปทั่วห้องนั่งเล่น
คริสโตเฟอร์ก้มลงไปมองก้นของแฮโรลด์โดยไม่รู้ตัว และเห็นคราบสีน้ำตาลเปรอะเปื้อนที่กางเกง เขาก็ร้องออกมาเสียงหลง “ให้ตายแฮโรลด์ นี่แกอึราดกางเกงแล้ว!
“อะไรนะ?” ทุกคนหันไปมองแฮโรลด์ทันใด
คราบมันเห็นชัดเจนมาก!
มีบางอย่างที่น่าขยะแขยงกำลังไหลออกมาจากก้นแฮโรลด์!!
คุณท่านวิลสันตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว “ให้ตายสิ ไอ้เด็กบ้า โชฟานี้นำเข้ามาจากอิตาลีเชียวนะ!”
แฮโรลด์เองก็งงไปเหมือนกัน เขาโอดอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว “ผม… ผม… ผมก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น! ผมปวดท้อง ปวดมากแทบทนไม่ไหว ผมก็อยากตดจากนั้น…”
เวนดี้ถามอย่างสงสัย “แฮโรลด์ นี่นายได้สูดผงยาถ่ายเข้าไปบ้างหรือเปล่าตอนที่บดน่ะ?”
“เปล่า!” ใบหน้าแฮโรลด์บิดเบี้ยวอย่างเจ็บปวด
คุณท่านวิลสันกำลังจะด่าเขาซ้ำ ทันใดนั้นเธอก็ยกมือกุมท้องพร้อมร้อง “โอ๊ยตาย เป็นอะไรเนี่ย? ท้องฉันก็ปวด! โอ๊ยคุณพระ โอ๊ย โอ๊ย! ฉันทนไม่ไหวแล้ว…”
คุณท่านวิลสันกุมท้องไว้แน่นพร้อมร้องอย่างเจ็บปวด จากนั้นเธอก็ล้มลงไปชักกระตุกอยู่ที่พื้น
“คุณแม่!” คริสโตเฟอร์รีบเข้ามาพยุงหญิงชราไว้เมื่อเธอล้มลง แต่เมื่อเขายืนขึ้นก็รู้สึกเจ็บแปลบในช่องท้อง เจ็บเหมือนมีคนเอามีดแทงนับไม่ถ้วน
ไม่นานจากนั้นเขาก็รู้สึกปั่นป่วนในท้องก่อนรู้สึกมีของเหลวเหนอะหนะอุ่น ๆ ออกมาอยู่ในกางเกง
บ้าเอ๊ย!
เขาอึราดกางเกงเหมือนกัน
นี่มัน…
นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย?
คุณท่านวิลสันนอนกลิ้งอยู่บนพื้นเอามือกุมท้องพร้อมร้องอย่างทรมาน “โอ๊ยตายละ ฉันปวดท้องเหลือเกิน! โอ๊ย ฉันทนไม่ไหวแล้ว!”
หลังจากร้องตะโกนเสียงดัง เธอก็อาเจียนออกมาหมดไส้หมดพุง
และเธอก็เหมือนกับคนอื่นที่ปั่นป่วนในท้องจนทนไม่ได้ต้องอึราดกางเกง
คุณท่านวิลสันร้องอย่างสิ้นหวังขณะรู้สึกว่ามีอึเหลว ๆ ไหลออกมาไม่หยุด
“เรียกรถพยาบาลเร็ว เรียกรถพยาบาล…”
เวนดี้กำลังเอื้อมมือไปจับโทรศัพท์เมื่อจู่ ๆ เธอก็ปวดท้อง เธอล้มลงไปนอนร้องครวญครางบนโซฟา ไม่สามารถขยับตัวได้
ฮันนาห์เป็นคนสุดท้ายที่มีอาการปวดท้อง แต่เธอเองก็เริ่มและอึราดกางเกงเหมือนกัน
ตอนนี้ห้องนั่งเล่นทั้งห้องเหม็นยิ่งกว่าส้วมสาธารณะข้างทางเสียอีก กลิ่นเหม็นฉุนรุนแรงจนพาลแสบตาเลย
กางเกงของแฮโรลด์เต็มไปด้วยอุจจาระ เขาพยายามหาที่สะอาด ๆ นั่งลง แต่ก็หมดเรี่ยวแรง ใบหน้าเขาบิดเบี้ยวอย่างทุกข์ทรมานก่อนร้องครวญ “คุณย่าเอาอะไรใส่ไปในเกี๊ยวเนี่ย? ต้องมีอะไรผิดปกติในเกี๊ยวแน่ ๆ”
คุณท่านวิลสันตอบเสียงแผ่ว “เป็นไปไม่ได้ ต้นกุยช่ายสดขนาดนั้น ไข่ก็สด มันจะมีอะไรผิดปกติได้ยังไง?”
เวนดี้ปวดท้องมากจนริมฝีปากเริ่มเขียว เธอพึมพำเสียงเธอแผ่วและพร่า “คุณย่า ฉันปวดท้องมากเหมือนมีคนเอามีดมากรีดเลย ฉันจะตายไหม…”
คริสโตเฟอร์กัดฟังก่อนกล่าว “ฉันจะโทรเรียก 911 ทนไว้ก่อน!”