ซูเปอร์หมอเข็ม/หมอเข็มยอดฝีมือ（NC25+）

บทนำ
หลินหยางได้บทหลงเฟิ่งเจว๋-หนังสือทางการแพทย์ที่สืบทอดจากตระกูล และได้เรียนรู้วิธีรักษาในนั้น วินหนึ่งมีสาวสวยคนหนึ่งมาหาเขาเพื่อจะให้เขารักษาโรคที่ยากจะพูดออกมา เขารักษาให้หายดีแถมยังทำให้รูปร่างของสาวคนนั้นสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น ตั้งแต่นั้นมา สาวๆที่มาหาเขารักษายิ่งเยอะขึ้น…..

เรื่องย่อ

ณ หมู่บ้านวี่หลง แห่งเมืองเจียงหลิงที่อยู่แสนไกล

สีเหลืองอร่ามของพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดิน ควันลอยโขมง ทำให้อากาศร้อน และในหมู่บ้านนั้นก็ยังคงมีอากาศร้อนมากเช่นเคย

ป่าผืนเล็กข้างๆหมู่บ้าน มีสุนัขสีดำตัวหนึ่งกำลังนอนคว่ำเพื่อผสมพันธุ์อยู่ด้านหลังของสุนัขสีเหลืองทองตัวหนึ่ง

“หลินหยาง เทคนิคทางการแพทย์ของตระกูลเซียวของเราก็ธรรมดาเสียที่ไหน ไม่ใช่เป็นเพราะความเป็นแพทย์แผนจีน แต่เป็นเพราะเป็นมรดกทางการแพทย์ที่เราสืบทอดกันมานานนับพันปี”

“เทคนิคทางการแพทย์ของตระกูลเรา จะต้องใช้ควบคู่กับตำราบทหลงเฟิ่งเจว๋ และเหตุผลที่เธออายุยี่สิบเอ็ดแล้วยังไม่ได้รับการฝึกฝนนั้น ก็เป็นเพราะวิชานี้ จะต้องมีความสัมพันธ์กับผู้หญิง ถึงจะเพิ่มความแข็งแกร่งได้”

“หนี้ความรักครั้งแล้วครั้งเล่า จำได้ว่าเป็นผู้หญิงที่ไม่แสวงหาใดๆ เข้าใจผิดในหัวใจความเป็นแพทย์ของตัวเอง…”

ขณะนั้นหลินหยางที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ ในหัวสมองคิดย้อนไปถึงคำพูดที่คุณปู่เอ่ยพูดไว้ก่อนเสียชีวิต

หลินหยางกำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาการแพทย์เจียงหลิง เดิมทีช่วงปิดเทอมภาคฤดูร้อนเอยากจะหางานทำอยู่ที่เมืองเจียงหลิง แต่กลับได้รับโทรศัพท์ว่าคุณปู่ของเขาจะไม่ไหวเสียแล้ว

เมื่อคุณปู่ของเขาเสียชีวิตไปได้เจ็ดวัน นอกจากเงินสะสมที่ทิ้งไว้ให้เขาห้าพันและตำรายาจีนกองโตนั้น ก็ไม่มีอะไรทิ้งไว้ให้เขาอีกเลย

สำหรับเทคนิคทางการแพทย์ของตระกูลตัวเองนั้น หลินหยางก็ไม่ได้รู้สึกสงสัยหรือลังเลในคุณค่าเหล่านั้นเลย ในปีนั้นขาเห็นกับตาตัวเองว่าคุณปู่ของเขารักษาผู้ป่วยโรคหัวใจ แต่เมื่อคุณปู่ของเขาไม่ได้สนใจในเงินทองเหล่านั้น ใช้ชีวิตอยู่ในหมู่บ้านวี่หลงอย่างสันโดษ

ขณะนั้นเป็นเวลาหกโมงเย็นแล้ว หลินหยางหยิบกล่องเข็มของคุณปู่ออกมา แล้วนำเข็มออกมาเล่นอยู่ในมือ

เข็มเงินที่เคลื่อนไหวไปมาราวกับงูที่อยู่ระหว่างนิ้วมือของเขา เมื่อเปรียบกับเข็มปักลายของผู้หญิงในหมู่บ้านแล้วดูมีความเชี่ยวชาญและดูดีกว่าเสียอีก

เทคนิคการฝังเข็ม ตอนที่เขายังเด็ก ก็ถูกคุณปู่บังคับให้ตัวเขาเรียนไว้แล้ว อีกทั้งสาขาที่เขาเรียนในมหาวิทยาลัยก็เป็นสาขาทางการแพทย์แผนจีน สำหรับการฝังเข็มแล้วนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่สำหรับเขา แต่ไม่มีการสนับสนุนจากการฝึกจิตของตระกูลแล้วนั้น เขาก็เป็นเพียงแค่แพทย์แผนจีนธรรมดาๆคนหนึ่งเท่านั้น ความแตกต่างระหว่างเขากับคุณปู่นั้นไม่ใช่น้อยๆเลย

“อยากพัฒนาศักยภาพ ก็ต้องใช้ผู้หญิงเป็นตัวช่วย ดูแล้วคงจะต้องหาแฟนซักคนแล้วสิ” หลังจากที่รู้วิธีการฝึกฝนของตระกูลตัวเองแล้วนั้น หลินหยางก็เริ่มวางแผนชีวิตในอนาคตของตัวเอง

“ตึง ตึง ตึง…” และในขณะที่หลินหยางกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นอยู่ทางด้านนอก

รู้สึกสงสัยว่าดึกป่านนี้แล้วยังจะมีใครมาหาเขากันอีก เขาจึงเดินไปเปิดประตู

“พี่ผิง คุณมาได้อย่างไร เข้ามาก่อนสิ” หลังจากที่เปิดประตูออกแล้ว พบว่าเป็นเซี่ยผิง เขาจึงรีบกล่าวทักทายเธอ

เซี่ยผิงปีนี้เธออายุยี่สิบปี เป็นเพื่อนบ้านของเขา สามีของเธอทำงานอยู่ต่างเมือง ปลายปีถึงจะกลับมาที่บ้านเป็นเวลาหนึ่งเดือน

เซี่ยผิงเป็นผู้หญิงที่นับว่าสวยมากคนหนึ่ง ดวงตากลมโต แม้ใบหน้าเธอจะไม่ได้ขาวมาก แต่ก็แสดงออกให้เห็นถึงความเป็นคนที่มีสุขภาพดี และที่สำคัญเธอมีทรวงทรงที่สะโพกผายหน้าอกใหญ่ด้วยแล้วนั้น ทำให้หนุ่มๆในหมู่บ้าน มักจะหาโอกาสช่วงที่หลี่เฉียงไม่อยู่บ้าน อยากที่จะมาคบหากับเธอ

แต่เซี่ยผิงก็อยู่ในกฎเกณฑ์มาตลอด หลายปีมานี้ ก็ไม่เคยได้ยินข่าวว่าใครคนในจะประสบความสำเร็จในความต้องการเหล่านั้น

“หลินหยาง ฉันปวดท้องมากเลย ได้ยินคุณปู่เธอบอกว่าเธอกำลังเรียนวิชาแพทย์อยู่ ดูให้ฉันหน่อยว่าเธอรักษาได้ไหม?”

หลินหยางมองดูเซี่ยผิงที่ขมวดคิ้วอยู่เช่นนั้น ในใจรู้สึกว่าเธอจะต้องปวดหนักมากจนเกินที่จะอดทนไหว จึงรีบให้เซี่ยผิงเข้ามา และรีบกล่าวกับเธอ “คุณเข้ามาก่อน เดี๋ยวผมตรวจให้”

เขาพยุงเซี่ยผิงเข้ามาในห้องโถง ให้เธอนั่งลงบนโซฟา แล้วจึงจับชีพจรของเธอ

“พี่ผิง คุณไปกินของเย็นๆอะไรมาหรือเปล่า?” หลินหยางขมวดคิ้วเอ่ยถามเธอออกไป

“ใช่ วันนี้ฉันรู้สึกร้อนมาก เลยซื้อไอศครีมที่ร้านค้าในหมู่บ้านมากินน่ะ ทำไมหรือ? ไอศครีมพวกนั้นเสียแล้วอย่างนั้นหรือ?” ได้ยินหลินหยางเอ่ยถามดังนั้น เธอจึงเงยหน้าขึ้นมาเอ่ยถามเขากลับ

“ไม่ใช่ครับ แต่เป็นเพราะว่าคุณกินของเย็นเข้าไปแล้ว แล้วคุณก็กินทั้งพริกและของมันเข้าไปอีก นั่นทำให้กระเพาะและลำไส้ของคุณเกิดการอุดตัน เลือดไหลผ่านไม่สะดวก จึงทำให้คุณปวดท้องอยู่แบบนี้”

“แล้วเธอรักษาได้ไหม? ฉันปวดท้องมากจริงๆ” เธอเอ่ยถามกลับ

“รักษาน่ะรักษาได้ แต่ต้องฝังเข็มนะครับ” หลินหยางเอ่ยบอกเธอ

“ฝังเข็ม? ใช่ที่ว่าต้องแทงเข็มเข้าไปไหม? ฉันเคยเห็นที่คุณปู่เธอรักษาคนอื่น ได้ผลมากเลยนะ เธอรีบมาฝังเข็มให้ฉันเถอะ” เมื่อเธอรู้ว่าหลินหยางสามารถรักษาโดยการฝังเข็มได้นั้น จึงรีบเอ่ยบอกกับเขา

“แต่การฝังเข็ม คุณจะต้องถอดเสื้อผ้าออกนะ ผมเกรงว่าคุณอาจจะไม่สะดวก” หลินหยางเอ่ยบอกกับเธอด้วยน้ำเสียงเบาๆ แล้วมองกลับไปยังใบหน้าของเธอที่ดูไม่ได้มีความรู้สึกโกรธหรือไม่พอใจอะไร จึงรู้สึกวางใจลงเล็กน้อย พร้อมกับความคาดหวังที่เกิดขึ้น

“เรื่องแค่นี้เอง เธอรีบฝังเข็มให้ฉันเถอะ ” เมื่อได้ยินหลินหยางบอกดังนั้น เธอก็ไม่รีรอ รีบถอดเสื้อแขนสั้นของเธอออกในทันที

ทันใดนั้นดวงตาของหลินหยางเบิกกว้างขึ้นมาทันที ผู้หญิงในหมู่บ้านนี้มักจะไม่สวมใส่ชุดชั้นในกันเป็นกิจวัตรอยู่แล้ว หลังจากถอดเสื้อออกนั้น ก็สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ด้านในได้อย่างชัดเจน

เนินอกที่ตั้งชัน ร่างกายอันแสนจะอวบอิ่ม ผิวพรรณเรียบเนียนปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา

หลินหยางรู้สึกถึงกระแสความร้อนที่ไหลผ่านในช่องท้องของตัวเอง

“เสร็จแล้ว รีบรักษาเถอะ” เซี่ยผิงรีบเอ่ยบอกเขา โดยไม่มีสีหน้าเขินอายใดๆ

“คุณมานอนที่เตียงผมสิ อย่างนั้นคุณจะได้ไม่เมื่อย” หลินหยางรีบเปิดประตูห้องเล็กด้านข้าง เปิดไฟแล้วให้เซี่ยผิงเข้าไปนอน

ขณะนั้นเซี่ยผิงรู้สึกปวดท้องเป็นอย่างมาก อยากจะลุกขึ้นยืนแต่ต้องขมวดคิ้วเข้าหากันอีก

หลินหยางเห็นความผิดปกตินี้ของเธอ จึงรีบเอ่ยถาม “พี่ผิงจะให้ผมอุ้มคุณเข้าไปไหมครับ?”

“อืม” เธอพยักหน้าเล็กน้อยเป็นการตกลง

หลินหยางอุ้มเธอขึ้นมา

สัมผัสได้ถึงผิวอันแสนจะเรียบเนียนที่ด้านหลังของเธอ กลิ่นหอมบางๆที่ลอยมาเตะจมูกเขา หลินหยางรู้สึกแทบจะทนไม่ไหว สิ่งที่อยู่ด้านล่างกลับยกตัวสูงขึ้น

ก้มลงกวาดตามองไปยังเม็ดหยกทั้งสองข้าง หากไม่ได้เป็นเพราะการนอนลงของเธอทำให้มันราบลงไปเช่นนั้น สิ่งที่ยังคงตั้งตระหง่านอยู่ ความขาวเรียบเนียนนั้น ทำให้เขาต้องจ้องมองอย่างเต็มตา เริ่มรู้สึกหายใจถี่ขึ้น

“ผมจะแทงเข็มลงไปแล้วนะ” เมื่อเห็นสีหน้าอันแสนเจ็บปวดของเซี่ยผิงแล้วนั้น เขาจึงรีบเอ่ยบอกกับเธอ

แล้วหยิบกล่องเข็มของคุณปู่ขึ้นมา หยิบเข็มออกมาจำนวนหนึ่ง แล้วทิ่มเข็มเข้าไปยังจุดลมปราณบริเวณช่วงกระเพาะของเธอ และเนื่องจากไม่ได้มีการประคับประคองใดๆ หลินหยางเองจึงไม่กล้าประมาท

เมื่อปักเข็มเล่มสุดท้ายตรงจุดลมปราณระหว่างเนินอกแล้วนั้น มือของเขากลับสั่น มือขวาเลื่อนไปดึงเอาเข็มทางด้านซ้ายของเธอออกมา

ใจของเขาสั่น แต่ก็เริ่มขยับเข็มเหล่านั้น ในแต่ละรอบที่ขยับนั้น สีหน้าของเซี่ยผิงจะแสดงออกถึงความผ่อนคลายลง

หน้าอกของเธอใหญ่มาก อีกทั้งยังขาวมากอีกด้วย ช่างเหมือนกับกระต่ายสองตัวเสียจริงๆ เพียงแค่เธอขยับร่างของเธอ หน้าอกก็จะสั่นตามแรงไปด้วย

เมื่อหลินหยางเอามือไปวางตรงเข็มด้านบนสุดนั้น ขยับเข็ม ทำให้เขามองร่างของเธอด้วยสายตาอันแสนเร่าร้อน

ความรู้สึกที่เหมือนกับไม่มีกำลังวังชาเช่นนั้น ยิ่งทำให้เขารู้สึกควบคุมตัวเองไม่ได้

“หลินหยาง นี่เธอกำลังเอาเปรียบฉันอยู่หรือเปล่า?” เธอจ้องมองเขากลับ พลางเอ่ยถามด้วยความโมโห

เขามองไปยังเซี่ยผิง ถึงแม้ว่าคำพูดจะดูเหมือนกำลังโมโห แต่แววตาของเธอกลับไม่ได้แสดงความรู้สึกโมโหแต่อย่างใด นั่นทำให้เขาหัวเราะออกมา

“ที่ไหนกัน ตรงนั้นของคุณใหญ่มากเลยต่างหาก เผลอโดนไปบ้างก็คงไม่แปลกอะไร”

ตอนที่หลินหยางฝังเข็มให้กับเธอนั้น อาการปวดท้องของเธอจากเดิมที่ปวดขั้นรุนแรงก็ค่อยๆดีขึ้น

คิ้วที่ขมวดอยู่นั้นก็ค่อยๆคลายลง จึงสังเกตเห็นเรื่องอื่นๆบ้างแล้ว

“ใหญ่จริงหรือ? แล้วถ้าเทียบกับแฟนของเธอล่ะ?” เธอเอ่ยถามอย่างใจกล้า

“อา…” เมื่อถูกถามเช่นนั้น ก็ทำให้เขารู้สึกอึ้งไป แล้วจึงหัวเราะพร้อมตอบกลับไป “ผมยังไม่มีแฟนครับ”

“จริงหรือ? หล่อขนาดนี้แต่ยังไม่มีแฟน?” เมื่อได้ยินดังนั้น เซี่ยผิงกลับรู้สึกตกใจเล็กน้อย

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้มีออร่าเหมือนกับดารา แต่ หน้าตาคมเข้ม ความสามารถที่มี ก็ถือว่าไม่เลว

“ผมจะโกหกคุณไปทำไมกัน? คุณไม่ได้จะมาแต่งงานกับผมเสียหน่อย” เขาเอ่ยออกมาอย่างไม่พอใจ

“ฮ่าๆ ยังคิดจะให้ฉันแต่งงานกับเธออีกหรือ ดูแล้วถ้าหลี่เฉียงกลับมาคงจะไม่ไปตีเธอหรอกนะ” หลังจากหัวเราะแล้วนั้น เธอก็พูดคุยกับเขากลับไปเช่นกัน

“เธอยังไม่เคยมีความรักสินะ?” เซี่ยผิงเอ่ยถาม

“ไม่เคย”

“แล้วเธอเคยเห็นหน้าอกของผู้หญิงไหม?” เธอมองเขาด้วยสายตาล้อเลียน

“เคยเห็นแต่ของคุณนี่แหล่ะ” หลินหยางกัดฟันแล้วตอบกลับไป ทำไมกลายเป็นรู้สึกว่าเซี่ยผิงกำลังพูดจาแทะโลมตัวเขากัน?

“พูดแบบนี้ ฉันก็เป็นผู้หญิงคนแรกของเธอสิ?” เธอเอ่ยต่อ และนั่นทำให้เขาแทบจะสำลักออกมาเป็นเลือด

“ทำไมเธอไม่หาจีบผู้หญิงไว้ซักคนล่ะ ได้ข่าวว่าผู้หญิงในเมืองทั้งสวยทั้งมีน้ำมีนวลกันทั้งนั้น อีกอย่างเธออยู่คนเดียวแบบนี้ จะอดกลั้นไว้คงทรมานแย่?”

เมื่อได้ยินคำพูดที่เอ่ยออกมาด้วยความใจกล้าของเซี่ยผิง จากที่เขาเป็นคนมุ่งมั่นนั้น ทำให้เขาหน้าแดงขึ้นเล็กน้อย

“อย่าพูดเลย ถ้ายังพูดอีกผมจะจัดการคุณแล้วนะ” เขากล้าจ้องมองไปยังเซี่ยผิง

“ฮ่าๆ ใจกล้าไม่เบานี่ที่คิดว่าจะจัดการฉัน ไหนลองถอดกางเกงเธอออกมาให้ฉันดูหน่อยซิ ว่าตรงนั้นของเธอมีขนขึ้นครบหมดหรือยัง?”

“แน่นอนว่าขึ้นหมดแล้วสิครับ!” หลินหยางตอบกลับไปอย่างไม่พอใจ “หรือถ้าคุณไม่เชื่อ ผมจะถอดให้คุณดูก็ได้”

“ฮ่าๆ ถึงอย่างไรฉันก็ไม่เชื่อ ฉันไม่รู้สึกปวดท้องแล้วล่ะ เข็มเล่มนี้จะดึงออกไหม?” เซี่ยผิงเอ่ยถามเขากลับ