[นิยายแปล(WN)] โลลิเฮดช็อต TS shitakara kakurete danjon ni mogutteta boku ga aidoru-tachi ni mi bare shite yūmei haishin-sha ni naru hanashi - ตอนที่ 66 การประชุมปฐมหมี Ⅱ
ตอนที่ 66 การประชุมปฐมกาล Ⅱ
ภายในห้องมืด
มิคาสุกิ เอมินอนคว่ำหน้าอยู่บนโต๊ะ หายใจหอบ
“――ใจเย็นลงแล้วสิเน๊ะ？ 『เครสเซินท』”
คำพูดส่งตรงถึงเธอ
“……ค่ะ……ต้องขอโทษด้วยค่ะ ที่ทำตัวเสียมารยาทลงไป……”
ฉันแทบหยุดหายใจ――ก็แบบพอได้เห็นฮารุซังที่เป็นแบบนั้นแล้วก็ช่วยไม่ได้จริงไหม ก็แบบถ้าไม่ได้ไร้ความรู้สึกขนาดนั้น การโดนอัดกลางอยู่ระหว่างเด็กที่ชื่อลิลี่กับรุรุ ถึงแม้ว่าใบหน้ากับชื่อของทุกคนจะถูกเบลอเอาไว้เหมือนกับระหว่างตอนไลฟ์สด แต่ฉันก็บอกได้เลยว่าฮารุซังที่อาจจะกำลังง่วงนอนอยู่ตามปกติในตอนนี้ แต่สีหน้าของเขาดูเครียดเล็กน้อยเมื่อถูกแซนวิชระหว่างทั้ง 2 คน
“อืม ถ้าเป็นฮารุจังก็ช่วยไม่ได้”
“อีกฝ่ายเป็นฮารุจังก็ช่วยไม่ได้”
“แต่ว่ามีเพียงแค่เธอเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้สัมผัสได้อย่างเป็นทางการ”
“อย่าลืมล่ะเน๊ะ “
“ทุกคนในสถานที่แห่งนี้ต้องการเปลี่ยนที่กับเธอเน๊ะ”
“สุดยอดเลยเน๊……เพียงเพราะเธอเป็นผู้หญิง เลยสามารถสัมผัสได้มากเท่าที่ต้องการ……”
“ฮี่っ……”
เสียงแห่งความไม่พอใจ
ในหมู่พวกเขา「มีเพียงมิคาสุกิ เอมิ」เท่านั้นที่ที่ได้รับอนุญาตให้ติดต่อโดยตรงกับฮารุ
ในการตอบสนอง――หัวใจของเธอซึ่งกำลังจะบ้าคลั่งก่อนหน้านี้สงบลง เนื่องจากการจ้องมองที่แสดงความเกลียดชังจากผู้ชายส่วนใหญ่
“……อ้าーโม๊ー！ ฉันกำลังดูไลฟ์สดของฮารุคิ๊วอยู่เลยน๊าตอนที่ถูกเรียกตัวมาเนี่ย、ตอนที่เรียกไปยังบอกว่า『ก่อนอื่นให้โพสต์ข้อความเพื่อดึงดูดความสนใจของผู้ชม』แบบนั้นมันไร้ความรับผิดชอบไปแล๊วー！ แต่ก็ทำได้นะโคลาร์ー！ เป็นง๊ายー、ฉันใช้สมาร์ทโฟน 2 เครื่องด้วยมือเดียวในไลฟ์สด ในSNS ในกระดานข้อความ……อะ〝――เหนื่อยแล๊ว……”
“ม๊า อย่าโกรธไปเลยโอเน่ซัง คุณสามารถดื่มไวน์ดี ๆ จากงานเมื่อวันก่อนได้นะ”
“อะ、จ๊า ยกโทษห๊ายー”
“……………………………………”
เอมิมองผู้หญิงคนนั้นจากหางตาของเธอ
……ผู้หญิงที่นั่งข้างเธอซึ่งควรจะเป็นผู้มาใหม่ แก่กว่าเอมิไม่กี่ปี
เธอช่างทำตัวคุ้นเคยเหลือเกิน
“『เครสเซินทト』จังเองก็ทำตัวสบาย ๆ สบายเถอะー ยังไงก็ไม่โดนปล่อยออกไปง่าย ๆ หรอกน๊าー……อะ、มาดื่มด้วยกันไหม？”
“มะ ไม่ค่ะ、ฉันยังเป็นผู้เยาว์อยู่……”
“ประธานー”
“เอาล่ะ、ไม่ได้มีแค่ตาแก่คนนี้อยู่ที่นี่หรอกนะ ต้องรักษาทุกอย่างเป็นความลับขั้นเด็ดขาดจริงไหม？ ม๊า ทุกคนรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้ารั่วไหวออกไปใช่ไหม？”
“ก็แบบー。 โฮร่าー、ดื่มー”
“……หลังจากนี้จะมีอีก”
“หืมー、ก็เหมือนเดิมขึ้นอยู่กับการไลฟ์สดเพียงอย่างเดียวเน๊ぇー”
“คุณชอบเด็กจริงจังใช่ไหม？ ฉันจะไม่มีวันทรยศคุณ”
เป็นเวลาเล็กน้อยหลังจากไลฟ์สดของฮารุ「จบลง」
「9 ใน 12 คน」ดูเหนื่อยล้าจากการใช้งานเว็บไซต์สตรีมมิ่ง SNS กระดานข่าว และการแชทเป็นกลุ่มอย่างต่อเนื่อง
――ไม่เคยคาดคิดเลยว่าจะมีเรื่องแบบนั้น……เกิดขึ้นกับฮารุเน๊ะ
“『เครสเซินทト』จังก็มีช่วงเวลาที่ยากลำบากในการทำงานจริง เสียใจด้วยเน๊ぇ……หลังจากออกกำลังกายแล้วให้ฉันช่วยทำงานเกี่ยวกับข้อมูลม๊าย”
“มะ、ไม่เป็นไรค่ะ”
เสียงของหญิงชราที่พูดขึ้นมาว่า「อยากได้อาเมะจังหน่อยไหมจ๊ะ？”และ……แคนดี้จังก็ค่อย ๆ ไหลไปรอบ ๆ โต๊ะกลม
“แต่『เครสเซินทト』ก็ดีจังน๊าー、ดีย์ม๊ากมากเพราะท้ายที่สุดก็อยู่เคียงข้างฮารุจัง”
“ขี้โกงจังเน๊ー”
“เอ๊ะ、เอะโตะ……ขอโทษค่ะ……”
“ไม่ต้องหรอก、เป็นพวกเราเองที่ขอให้『เครสเซินทト』ซังช่วยสนับสนุนฮารุจังในชีวิตจริง นั้นก็ถือเป็นภาระที่หนักหนาแล้ว”
“เข้าใจหรอกน๊าー、แค่อยากพูดเองー。 จุกจิกจังー”
“ก็แค่พูดเองー。 ……ถ้าฉันได้เจอเธอก่อนก็คงจะทำเหมือนกัน……”
――นะ น่าอึดอัดใจมาก……。
ให้พูดจริง ๆ 『เครสเซินท』……ก็บอกได้ว่าเป็นการตั้งชื่อที่ดีนิดหน่อย――。
เอมิอมอาเมะจัง(ลูกอม)ไว้ที่แก้มของเธอ เพราะการได้รับบางอย่างแล้วไม่กินก็ไม่ดีเช่นกัน แล้วกุมหัวไว้
“อะแอ่ม”
เสียงไอ１ครั้ง
นั่นเป็นสัญญาณให้เริ่มต้นใหม่ และบรรยากาศที่ผ่อนคลายก็ตึงเครียดขึ้นในทันที
“เช่นนั้นมาเริ่มกันเลยดีไหม”
“เป็นตามนั้น”
“ปู่ ฉันชอบแบบนั้นจริง ๆ”
“เป็นตามนั้น”
“ตัวตนตอนที่ใช้งานโพสต์บนเน๊ต――”
“หุบปาก”
“ครัーบ”
ห้องประชุมชั้นใต้ดิน
ที่กำลังฉายอยู่บนจอสกีนคือ ไลฟ์สดหลบหนีดันเจี้ยน ２５０F RTA ของเด็กสาวตัวน้อยที่เพิ่งตัดต่อเสร็จสิ้น
ขณะที่มีเพียงแสงสลัว ๆ และการตัดต่อที่สมบูรณ์แบบ ตัวตนที่ทำหน้าที่เหมือนประธานก็เปิดปากพูด
“เมื่อทั้ง 2 คนได้เข้าร่วมกับเราอย่างเป็นทางการแล้ว……ไหน ๆ ก็เข้าร่วมแล้ว คิดว่าเราน่าจะมาแนะนำตัวกันอีกครั้งโดยใช้โค้ดเนมของตัวเองกันดีกว่า วาชิ(“ฉัน”แบบคนแก่)คือ『ประธาน』หากมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเกี่ยวกับดันเจี้ยนจะช่วยยืดหยุ่นให้”
“ฉัน『หัวหน้า』 อยู่ที่เรียกว่าแผนกรักษาความปลอดภัยสาธารณะ สามารถใช้มาตรการพิเศษทางกฎหมายเกี่ยวกับฮารุจังได้ ดังนั้นโปรดติดต่อฉันหากคุณมีคำถามใด ๆ หากจำเป็น ในกรณีฉุกเฉินกรุณาบอกเหตุผลมา แล้วฉันจะส่งตำรวจปราบจลาจลไปไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม”
――พวกเขาเป็นสองคนแรกที่ฉันพบ
……ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะมาที่นี่หลายครั้งแล้ว……ไม่คิดเลยจริง ๆ
มิคาสุกิ เอมิถูกเรียกตัวอีกครั้ง
เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องนั่งตัวแข็งทื่อบนเก้าอี้ที่เสนอให้เธอ และแม้แต่ในการพบกันครั้งที่ 2 เธอก็ยังตัวแข็งทื่อ
“ฉัน『ประธานบริษัท』 ดำเนินธุรกิจด้านบริษัทดันเจี้ยน―― บริษัทมุ่งเน้นไปที่การขยายส่วนแบ่งการตลาดในต่างประเทศ อ้า ถ้าเป็นพวกเธอ ฉันจะช่วยเตรียมสินค้าอะไรก็ได้ให้ในราคาถูกก็ได้น่ะ แล้วก็ยินดีที่จะมอบเงินค่อขนมให้กับคนดูแลฮารุจัง โดยเฉพาะ เธอ『เครสเซินท』ที่ต้องดำดิ่งลงดันเจี้ยนบ่อย ๆ หากมีอะไรก็อย่าลังเลที่จะพูดล่ะ”
“ค่ะ、ค่ะ……”
“เดี๊ยน『มาเทอร์』 แม้ว่าจะเกษียณจากแนวหน้าแล้ว แต่ว่าถ้ามี『ชั้นสูง』หรืออะไรทำนองนั้นปรากฎตัวขึ้นมา ก็ขอให้เรียกเดี๊ยนได้เลย เดี๊ยนจะปฏิบัติต่อเด็กคนนั้นเหมือนหลานเดี๊ยนเองเลย”
――「มาเทอร์」จนถึง「ประธานบริษัท」
……ประธานบริษัทคือที่นั่นสิเน๊ะ บริษัทที่มักถูกวิพากษ์วิจารณ์บน SNS ว่าทำเงินได้มากมายจากธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับดันเจี้ยน ……ฉันเคยเห็นบทความสัมภาษณ์มาบ้าง
เอมิรู้สึกตัวหดกับตำแหน่งของคนที่นี่ ที่มากเกินไปสำหรับเธอ
――แล้วก็มาเทอร์ก็ดี มาเทอร์หมายถึงอะไร……แต่ฉันแน่ใจว่าฉันเคยเห็นคนคนนี้มาก่อน
ในบรรดาทั้งหมดเหล่านี้ โชตะคอนที่รู้จักกันในนาม「ลูกพี่หญิง」น่าจะเป็นสิ่งที่ใกล้เคียงที่สุดกับคนธรรมดาทั่วไปที่สุด เธอพึ่งใช้ชีวิตทำงานเป็นปีที่ 3 เท่านั้น เธอนั่งเงียบ ๆ ขณะรับไวน์ราคาแพง ระหว่างเฝ้าสังเกต
“ผม『หัวหน้าที่ปรึกษา』 ส่วนใหญ่ผมจะยุ่งอยู่กับการเดินทางไปมาระหว่างอเมริกาและอังกฤษ แต่คิดว่าสามารถติดต่อกับเหล่าศาสตราจารย์ที่มีชื่อเสียงในระดับหนึ่งได้ “
“ฉัน『สาวน้อยอัจฉริยะ』 ส่วนใหญ่ฉันจะอยู่ที่ยุโรป ถ้าบอกฉัน คุณจะได้รับอุปกรณ์ส่วนใหญ่เป็นของขวัญ ดังนั้นก็แค่พูดออกมาเน๊ะ อะ ถ้าเกี่ยวข้องกับฮารุจัง ฉันจะให้ความสำคัญกับการเขียนเอกสารเป็นอันดับแรก”
――อะ เธอรู้จัก ２ คนนี้เหมือนกัน มักจะมีบทความสรุปที่ว่าพวกเขาเป็นเด็กอัจฉริยะ……ฉันหมายถึงทำตัวเป็นผู้ใหญ่เกินอายุเน๊ะ แต่ฉันก็ไม่ได้รังเกียจ
――แต่คนที่ถูกเรียกว่า「ลูกพี่หญิง」……ฉันสงสัยจังว่าทำไมเธอถึงได้ผ่อนคลายขนาดนี้ได้กัน……？
แม้ว่าเด็กสาวทั้งสองจะได้รับเชิญในเวลาเดียวกัน แต่พวกเธออยู่คนละฝั่งกัน โดยมองไปที่ชายและหญิงที่อายุน้อยกว่าหรืออายุเท่ากัน ซึ่งกล่าวกันว่าเป็นอัจฉริยะ
“น่าเสียดายที่สมาชิกในประเทศอีก 2 คนที่เหลือได้ขอเข้าร่วมจากระยะไกล แต่ขณะนี้พวกเขาไม่ว่าง ยังต้องทำความสะอาดใหญ่หลังจากการไลฟ์สดครั้งนั้น’”
“1 ใน 2 ที่เป็นชาวต่างชาตินั้น ……ไม่สิ ไม่มีอะไร”
“เช่นนั้น ขอให้สมาชิกลำดับที่ １１ และลำดับที่ １２ กล่าวอะไรสั้น ๆ สักหน่อย เหมือนเช่นเคยโปรดอย่าเอ่ยชื่อจริงของคุณ ……ม๊า ที่จริงก็ไม่มีปัญหาที่จะบอกออกมาหรอก แต่เป็นเรื่องของบรรยากาศน่ะ”
“เรื่องแบบนี้ต้องทำให้รู้สึกเหมือนเป็นสมาคมลับสิ มันถึงจะสนุกเน๊！”
“เข้าใจเลยー。 แต่อันที่ฉันได้รับเชิญในยุโรปนั้นหรูหรากว่าเน๊ะー”
เรื่มแนะนำตัวเองจากจุดนั่น
“ค๊าー『ลูกพี่หญิง』ที่ถูกเพิ่มเข้ามาในลำดับสุดท้ายค๊าー อะ ขอบคุณมากสำหรับเรื่องบริษัทนะค๊า ทั้งการใส่ร้าย ทั้งการเลื่อนตำแหน่ง ทั้งราคาหุ้น ทั้งยการร้องเรียนทางโทรศัพท์ มันแย่มาก”
“หากมีอะไรเกิดขึ้นในอนาคต โปรดติดต่อมาได้เลย ฉันจะดำเนินการบางอย่างให้ อ้า คุณสามารถใช้คำขอเปิดเผยข้อมูลได้มากเท่าที่คุณต้องการ เป็นเพราะเห็นแก่ฮารุจัง ดังนั้นอย่าเอาไปใช้กับเรื่องน่าปวดหัวนะ”
“แต๊งกิ๊วー。 ย้าー、สมกับเป็นสุดยอดทนายที่น่าทึ่งคนนั้นเลย”
และทุกสายตาก็จับจ้องไปที่เอมิ
“――ทางนี้『เครสเซินท』ผู้สังเกตการณ์……ค่ะ。 ……อาโน๊ ก่อนอื่น ช่วยเปลี่ยนชื่อให้หน่อยไม่ได้เหรอคะ……？”
“เครสเซินท……อะแฮ่มอะแฮ่ม！ ……อะฮ่าๆๆ เพราะว่ามิคาสุกิจังคือเครสเซินท！？ปล่อยวางซะน๊าー！ อาฮ่าๆๆๆๆっ”
“……อูぅ……”
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้เอ่ยชื่อโดยตรงที่นี่
นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอได้รับโค้ดเนม……
――แต่ไม่เอาเครสเซินทได้ไหม……！
อะไรก็ได้ ที่ไม่ใช่ชื่อที่ฟังดูจูนิเบียวแบบนี้！？
เอมิพยายามกดใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงให้นิ่งเข้าไว้
“แต่ก็น๊าー、อย่าง『พี่สาว』ได้กลายเป็น『ลูกพี่หญิง』ไป แต่ตัวเลือกหลังที่มาจากชื่อเล่นของคุณอย่าง『เอมิโอก้าซัง』มันก็จะไปทับซ้อนกับมาเทอร์น่ะ”
“มาเทอร์หรือควรพูดว่าโอบาจังเน๊”
อัจฉริยะสองคนกำลังพูดคุยกันในแบบที่เธอไม่ค่อยเข้าใจ
ยังไงก็ตาม หลังจากนั้นสักพักก็ไม่มีทีท่าว่าจะได้รับการเปลี่ยนแปลง ดังนั้นมิคาสุกิ เอมิจึงยอมแพ้
――ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ก็ยอมแพ้กันเถอะ
ใช่ ฉันต่อต้านได้มากกว่านี้หากว่าถูกเรียกว่า「เอมิโอเน่จัง」หรือ「เอมิโอก้าซัง」จากผู้ชายที่อายุมากกว่าฉัน
“ถ้างั้น ที่เรียกคุณมาวันนี้ก็ต่อเนื่องจากเรื่องเมื่อคราวก่อนล่ะนะ……ม๊า ไลฟ์สดนั่นล่ะนะ มันถูกนำไปใช้สำหรับผลิตงานสารสนเทศแล้ว อะ ว่าไปแล้วเอมิจั……เครสเซินทจัง？ รุรุจั……ฟุคายะ รุรุซังไม่เป็นไรใช่ไหม？”
“……รู้สึกเหมือนปกปิดได้ไม่ดีนัก แต่กังวลนิดหน่อยเน๊ะ ฉันขอให้เมเนเจอร์ของสำนักงานนัดเข้ารับการรักษาทางจิตแล้ว”
“เน๊ ทูกโค๊น เรื่องของฮารุจังล่ะ”
“อิย้า、ไม่เป็นไรหรอกจา”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ”
“ไม่เป็นไรหรอก”
“ไม่แน่ใจว่าจะไม่เป็นไร？”
“เดาว่าไม่เป็นไรหรอกเน๊”
“ไม่เป็นไรหรอกเน๊ะ、เด็กคนนั้นน่ะ”
“ถ้าเป็นฮารุคิ๊วไม่เป็นไรหรอก ยะ、แต่ฉันก็ไม่รู้รายละเอียดหรอกนะ”
“เมื่อกี้ก็เล่นหยางหยางของรุรุจังได้อย่างยอดเยี่ยมล่ะน๊า”
“กำลังบอกว่าทำอย่างนั้นเหรอ？”
“ถ้าต้องเลือก จะบอกว่าจมเรือโดยไม่รู้ตัวสินะ”
“อ้า、สไนเปอร์ซุ่มยิงจากระยะไกล”
“มันแปลกที่คุณพูดแบบนั้นเน๊ะ”
” คุสะ……อะแฮ่ม、ฉันเรียนรู้คำแสลงบนอินเทอร์เน็ตมาผสมผสาน แต่ก็ต้องระวังด้วย……”
“……มะ、ก็นั่นสิเน๊ ฉันดำดิ่งลึกมาตั้งแต่ต้น และตอนนี้ก็สายเกินไปแล้ว”
ชายหนุ่มส่ายหัวกับคำตอบโดยรวม
“นั่นเป็นสิ่งที่อันตรายเป็นอันดับ １ เลยจริงไหม จังหวะที่พื้นก้นหีบสมบัติเปิดออก”
“อืม、น่าจะเป็นอย่างงั้นเน๊ะ นั่นเป็นเวลาเดียวที่ลดความระมัดระวังลง……หรือค่อนข้างจะต้องพูดว่าพวกเขาไม่สามารถคาดเดา『สถานการณ์ที่เป็นไปไม่ได้』ล่ะนะ”
“ม๊า เกี่ยวกับตัวฮารุจังเองก็มีเรื่องเครื่องหมาย★ล่ะ ตั้งแต่แรกแล้ว เลเวลของเขาสูงมากจนฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขามีความสามารถอะไรบ้าง แต่ดูเหมือนเขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับความสามารถของตัวเอง และลงไปจนถึง８０ได้โดยที่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย ดังนั้นฉันคิดว่าไม่เป็นไรหรอก ยกเว้นที่อยากอยู่คนเดียวขนาดนั้นเน๊ะ”
“ฮารุตันจะพกเชือกปีนเขาแบบดัดแปลงติดตัวไปด้วยเสมอ ดังนั้นเขาจึงปลอดภัยจากการตกเน๊ー โฮร่า ยังสามารถนำมันออกมาได้ทุกเมื่อด้วยถุงเก็บนั้นอีก”
“อาー、สไตล์ฮารุจัง『ของสกปรก』เน๊ะ”
“น่าขันมากที่ส่วนคอมเมนต์ตื่นเต้นกันมากกับแค่คำพูดว่า『ของสกปรก』ー”
“ก็ไอ้นั่น、อาจมีราคาสูงถึงหมื่นล้านได้ง่าย ๆ ในการประมูลที่ต่างประเทศล่ะนะ แต่ ……”
“แต่พอโดนฮารุจังเรียกว่า『ของสกปรก』ก็ตกอันดับทันทีเน๊”
“อะ、ว่าไปแล้วไอ้นั่น、หากซักด้วยเครื่องซักผ้าก็จะสะอาดขึ้นจริงไหม เอมิจั――เครสเซินทจังไปบอกให้หน่อยได้ไหม？”
“อะ、ค่ะ……”
――เครื่องซักผ้า
ไอเทมที่หาได้เฉพาะในดันเจี้ยนที่สามารถเก็บของได้โดยไม่ต้องคำนึงถึงน้ำหนักและปริมาตรของสัมภาระ……แถมยังมาพร้อมกับราคาสุดเร้าใจอีกด้วย แต่เครื่องซักผ้า……。
“……แต่ว่า พอพิจารณาจนกระทั่งถึงเรื่องนี้ ก็ไม่คิดเลยว่าจะวิวัฒนาการมมาถึงขั้นนี้ได้……”
เด็กผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ พึมพำว่า 「โนเนมซามะช่างแข็งแกร่งจริง ๆー」
――โนเนมซามะ
ก่อนหน้านี้ถูกเรียกว่า「คำสาปซามะ」
ซึ่งเห็นได้ชัดว่าสิงสู่รุรุอยู่
จากนั้น คราวนี้ก็เป็นฮารุซัง
“ม๊า ถ้าแค่ฮารุจังต้องจัดการได้แน่”
“ปัญหาคือคนใกล้ตัวเน๊ぇ”
“ระยะห่างกับฟุคายะ รุรุซังก็เรื่องหนึ่ง แต่ฉันคิดว่าสถานการณ์อื่น ๆ ก็มีผลกระทบเช่นกัน”
“อา――……การตรวจสอบเป็นเรื่องยาก――……แต่สำหรับฮารุจัง ฉันต้องทำน๊าぁ……”
ดูเหมือนทุกคนจะพูดเหมือนว่าเรื่องนั้นไม่มีปัญหา
――ฮารุซัง……หากคุณรู้เรื่องนี้……ไม่สิ เขาคงพูดประมาณว่า「เป็นพิเศษ？ เฉพาะเรื่องที่จะช่วยผมแล้วกันครับ」แน่นอน……。
“โฮร่าー、ไวน์นี่อร่อยจริง ๆ สักหน่อยหม๊ายー？”
“……ขอผ่านค่พ……หลังจากนี้ฉันต้องกลับไปหาฮารุซังค่ะ”
“จิ๊ぇー、น่าอิจฉาจังน๊าー。 อ้าー、ฮารุคิ๊วดีจังเน๊ー”
“สักวันหนึ่งเมื่อฉันเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง ฉันจะทำให้คุณดื่มลงไปให้มาก ๆ เลย”
“ฮารุจังเมา……มีความคิดดี ๆ แล้ว”
“แจ้งความแล้ว”
“จะบดขยี้ซะ”
“นั่นเป็นประโยชน์”
“พวกเธอ？ อย่าดึงเอาความรู้สึกนั้นออกมาในชีวิตจริงสิ”
――อ้า คนพวกนี้
ดูเหมือนพวกเขาจะเป็นคนที่น่าทึ่งจริง ๆ ทั้งในแง่ของรูปลักษณ์ และตำแหน่ง แต่ ……แต่สุดท้ายแล้ว พวกเขาก็คือสิ่งที่ฉันรู้จักในชื่อ「ปฐมกาล」
แต่ทำไมฉันถึงได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมกับคนเหล่านี้ ทำไมถึงถูกเพิ่มเข้าไปในแวดวง……ฉันอยากกลับไปหาฮารุซังโดยเร็วที่สุด และสูดกลิ่นที่มาจากฮารุซัง ฉันอยากได้รับการเยียวยา……。
◇
ห้องประชุมใต้ดินดูมีชีวิตชีวาและสนุกสนาน
มีหญิงสาวยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าทางเข้า
ตอนที่เธอกลับออกมาจากดันเจี้ยน เธอโดนถอดอาวุธที่ทำให้เคลื่อนไหวได้ยากออก เมื่อถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล และให้ผู้ดูแลถืออาวุธเหล่านั้นแทน ตอนนี้เธออยู่ในเสื้อผ้าหลวม ๆ ที่ใส่ไว้ข้างใต้
จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ เธอได้พบกับ「ชายที่เธออยากพบมานานหลายปี แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ โดยไม่คาดคิด」 ซึ่งเขาช่วยชีวิตเธอ อุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนราวเจ้าหญิง และ――ยังได้นอนด้วยกันจนทำเธอเป็นลมหลายครั้ง
『ฉันถูกคนเหล่านี้เรียกตัวมา ดังนั้นฉันต้องทำให้ดีที่สุด……สงบลง……สงบลง……สงบลง……』
เด็กสาวผมสีเงินที่เกือบจะเป็นลมจากสิ่งที่กระตุ้นประสาทสัมผัสทั้งห้าของเธอก่อนหน้านี้ พยายามอย่างยิ่งที่จะอดทนด้วยเวทมนตร์แห่งความสงบนิ่ง และเฝ้ารอให้ใครสักคนเรียกเธอจากภายใน
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 66
งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง
ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）
“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”
“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”
หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ